Jevtana

Jevtana - skład

1 fiolka (1,5 ml) z koncentratem zawiera 60 mg kabazytakselu. Po wstępnym rozcieńczeniu całą objętością rozpuszczalnika 1 ml roztworu zawiera 10 mg kabazytakselu. Fiolka z rozpuszczalnikiem zawiera 573,3 mg etanolu 96%.

Reklama

Jevtana - działanie

Lek przeciwnowotworowy. Działa przez zakłócenie sieci połączeń mikrotubul w komórkach, wiąże się z tubuliną i pobudza proces odkładania się tubuliny do mikrotubul, hamując równocześnie ich rozpad. Prowadzi do stabilizacji mikrotubul, co powoduje zahamowanie mitotycznych i interfazowych podziałów komórki. Kabazytaksel wykazuje szerokie spektrum działania przeciwnowotworowego przeciwko zaawansowanym nowotworom ludzkim wszczepionym myszom. Wykazuje aktywność wobec nowotworów podatnych na działanie docetakselu oraz niewrażliwych na chemioterapię zawierającą docetaksel. Metabolizowany jest w wątrobie (>95%), głównie za pośrednictwem izoenzymu CYP3A4 (80-90%). Wydalany głównie z kałem w postaci licznych metabolitów (76% dawki; wydalanie przez nerki stanowi mniej niż 4% dawki). Wiąże się z białkami surowicy w 89-92%. T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 95h.

Reklama

Jevtana - wskazania

Lek w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem jest wskazany do leczenia pacjentów z hormonoopornym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami, leczonych wcześniej schematem chemioterapii zawierającym docetaksel.

Reklama

Jevtana - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na kabazytaksel, inne taksany lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku, w tym polisorbat 80. Liczba neutrofilów poniżej 1500/mm³. Zaburzenia czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej ≥ 3 x GGN). Jednoczesne szczepienie szczepionką przeciwko żółtej febrze.

Reklama

Jevtana - ostrzeżenia

Wszyscy pacjenci powinni otrzymać premedykację przed rozpoczęciem wlewu kabazytakselu. Należy obserwować pacjentów pod kątem wystąpienia reakcji nadwrażliwości (zwłaszcza w trakcie 1. i 2. wlewu dożylnego; mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości - uogólniona wysypka, rumień, niedociśnienie, skurcz oskrzeli); w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. Pacjenci leczeni kabazytakselem mogą profilaktycznie otrzymywać G-CSF, zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Stowarzyszenia Onkologii Klinicznej i (lub) aktualnymi wytycznymi ośrodka prowadzącego leczenie, w celu zmniejszenia ryzyka lub opanowania powikłań neutropenii. Pierwotną profilaktykę przy użyciu G-CSF należy rozważyć u pacjentów z cechami klinicznymi wysokiego ryzyka (wiek >65 lat, zły stan czynnościowy, wcześniejsze epizody gorączki neutropenicznej, rozległe obszary ciała poddane wcześniej napromienianiu, zły stan odżywienia lub inne ciężkie choroby współistniejące), które predysponują do zwiększenia powikłań wynikających z przedłużonej neutropenii. Wykazano, że zastosowanie G-CSF ogranicza częstość występowania i stopień ciężkości neutropenii. Należy wykonywać badanie pełnej morfologii krwi, co tydzień podczas 1. cyklu leczenia, oraz przed każdym kolejnym cyklem tak, aby w razie potrzeby można było dostosować dawkę. Należy zmniejszyć dawkę w przypadku wystąpienia gorączki neutropenicznej lub przedłużającej się neutropenii, pomimo zastosowania odpowiedniego leczenia. Ponowne leczenie pacjentów można rozpocząć jedynie w przypadku, gdy liczba neutrofilów powróci do poziomu ≥1500/mm³. Objawy takie jak ból i tkliwość brzucha, gorączka, uporczywe zaparcie, biegunka z towarzyszącą neutropenią lub bez mogą być wczesnymi objawami ciężkiej toksyczności układu pokarmowego, którą należy niezwłocznie ocenić oraz leczyć, może zajść konieczność odroczenia lub zaprzestania leczenia kabazytakselem. Jeśli u pacjentów wystąpi biegunka, można ich leczyć powszechnie stosowanymi lekami przeciwbiegunkowymi. Większe ryzyko biegunki występuje u pacjentów, którzy uprzednio poddani byli napromienianiu okolicy brzucha i miednicy. Odwodnienie częściej występuje u pacjentów w wieku ≥ 65 lat. Należy podjąć działania w celu przywrócenia stanu nawodnienia pacjenta oraz monitorowania i skorygowania stężenia elektrolitów w surowicy krwi, szczególnie potasu. W przypadku biegunki stopnia ≥3. może być konieczne odroczenie leczenia, albo zmniejszenie dawki leku. Jeśli u pacjentów wystąpią nudności lub wymioty, można ich leczyć powszechnie stosowanymi lekami przeciwwymiotnymi. U pacjentów leczonych kabazytakselem zgłaszano krwotok z przewodu pokarmowego oraz perforację przewodu pokarmowego, niedrożność porażenną jelit, zapalenie jelita grubego, w tym zakończone zgonem, zaleca się zachowanie ostrożności podczas leczenia pacjentów najbardziej zagrożonych wystąpieniem powikłań ze strony przewodu pokarmowego: u pacjentów z neutropenią, w podeszłym wieku, stosujących jednocześnie niesteroidowe leki przeciwzapalne, leczenie przeciwpłytkowe, leczenie przeciwzakrzepowe, u pacjentów z uprzednią radioterapią miednicy lub u pacjentów z chorobą przewodu pokarmowego taką jak owrzodzenie i krwawienie z przewodu pokarmowego. Należy ocenić obecność lub pogorszenie neuropatii przed każdym leczeniem; leczenie należy odroczyć do czasu poprawy objawów, a w przypadku utrzymującej się neuropatii obwodowej stopnia >2. należy zmniejszyć dawkę leku. Należy oznaczyć stężenie kreatyniny w surowicy przed rozpoczęciem leczenia, podczas wszystkich badań morfologii krwi oraz każdorazowo w przypadku zgłoszenia przez pacjenta zmiany objętości moczu. W przypadku wystąpienia niewydolności nerek stopnia ≥3 wg CTCAE 4.0 należy przerwać stosowanie leku. Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku (≥ 65 lat) za względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym neutropenii i gorączki neutropenicznej, oraz u pacjentów ze stężeniem hemoglobiny <10 g/dl. Jeżeli u pacjenta wystąpią lub nasilą się objawy niepożądane ze strony płuc, należy uważnie monitorować stan pacjenta, a w razie konieczności niezwłocznie przeprowadzić odpowiednie badania i podjąć leczenie. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej > 3 x GGN). Należy zmniejszyć dawkę u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej >1 do ≤1,5 x GGN lub AspAT >1,5 x GGN). Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów CYP3A, ponieważ mogą zwiększać stężenie kabazytakselu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A4, ponieważ mogą zmniejszać stężenie kabazytakselu w osoczu. Rozpuszczalnik zawiera 573,3 mg etanolu 96% (15% v/v), co odpowiada 14 ml piwa lub 6 ml wina - należy wziąć to pod uwagę u osób z chorobą alkoholową oraz pacjentów z chorobami wątroby lub padaczką.

Reklama

Jevtana - ciąża

Brak danych dotyczących stosowania kabazytakselu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po zastosowaniu dawek toksycznych dla ciężarnych samic oraz przenikanie kabazytakselu przez barierę łożyskową, stąd kabazytaksel może powodować uszkodzenie płodu u narażonych ciężarnych kobiet - nie należy stosować leku w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej antykoncepcji. Leku nie należy stosować podczas karmienia piersią. Nie można wykluczyć wpływu kabazytakselu na płodność u mężczyzn, dlatego w trakcie leczenia i do 6 miesięcy od podania ostatniej dawki należy stosować skuteczne metody antykoncepcji. Mężczyźni otrzymujący kabazytaksel powinni zapobiegać kontaktowi innych osób ze swoim ejakulatem w trakcie leczenia oraz powinni rozważyć możliwość przechowania swojego nasienia przed rozpoczęciem leczenia.

Reklama

Jevtana - efekty uboczne

Działania niepożądane i zaburzenia hematologiczne u pacjentów otrzymujących preparat w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem. Bardzo często: neutropenia, anemia, leukopenia, małopłytkowość, jadłowstręt, zaburzenia smaku, duszność, kaszel, biegunka, nudności, wymioty, zaparcie, ból brzucha, łysienie, ból pleców, ból stawów, krwiomocz, zmęczenie, astenia, gorączka. Często: wstrząs septyczny, sepsa, zapalenie tkanki łącznej, zakażenia dróg moczowych, grypa, zapalenie pęcherza moczowego, zakażenie górnych dróg oddechowych, półpasiec, grzybica, gorączka neutropeniczna, nadwrażliwość, odwodnienie, hiperglikemia, hipokaliemia, niepokój, stan splątania, obwodowa neuropatia, obwodowa neuropatia czuciowa, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, parestezje, letarg, niedoczulica, rwa kulszowa, zapalenie spojówek, zwiększone łzawienie, szumy uszne, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, migotanie przedsionków, tachykardia, niedociśnienie, zakrzepica żył głębokich, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, uderzenia gorąca, napadowe zaczerwienienie skóry, ból jamy ustnej i gardła, zapalenie płuc, niestrawność, ból w nadbrzuszu, guzki krwawnicze, choroba refluksowa przełyku, krwawienie do odbytnicy, suchość w ustach, wzdęcia, suchość skóry, rumień, ból kończyn, skurcz mięśni, ból mięśni, ból w klatce piersiowej pochodzenia mięśniowo-szkieletowego, ból w bocznej części ciała, ostra niewydolność nerek, niewydolność nerek, trudności w oddawaniu moczu, kolka nerkowa, częstomocz, wodonercze, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, niedrożność moczowodów, ból miednicy, obrzęk obwodowy, zapalenie śluzówek, ból, ból w klatce piersiowej, obrzęk, dreszcze, złe samopoczucie, zmniejszenie masy ciała, wzrost aktywności AspAT, wzrost aktywności aminotransferaz. W badaniu klinicznym u 18.3 % pacjentów przerwano stosowanie preparatu w powodu działań niepożądanych; najczęstszym działaniem niepożądanym prowadzącym do przerwania leczenia była neutropenia (2,4%). Częstość występowania neutropenii stopnia ≥3. na podstawie wyników badań laboratoryjnych wynosiła 81,7%. Częstość występowania klinicznej neutropenii i gorączki neutropenicznej stopnia ≥3 wynosiła odpowiednio 21,3% i 7,5%. Powikłania neutropeniczne obejmowały zakażenia neutropeniczne, sepsę neutropeniczną i wstrząs septyczny, który w niektórych przypadkach prowadził do zgonu. Częstość występowania niedokrwistości stopnia ≥3., zwiększonej aktywności AspAT, AlAT i stężenia bilirubiny na podstawie wyników badań laboratoryjnych wynosiła odpowiednio 10,6%, 0,7%, 0,9% i 0,6%. Następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥5% zgłaszano częściej u pacjentów w wieku ≥65 lat w porównaniu do młodszych pacjentów: zmęczenie, kliniczna neutropenia, astenia, gorączka, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zakażenia dróg moczowych i odwodnienie. Częstość występowania następujących działań niepożądanych stopnia ≥3. była większa u pacjentów w wieku ≥65 lat w porównaniu do młodszych pacjentów: neutropenia na podstawie wyników badań laboratoryjnych, kliniczna neutropenia i gorączka neutropeniczna.

Jevtana - interakcje

Badania in vitro wykazały, że kabazytaksel jest metabolizowany głównie za pośrednictwem CYP3A i hamuje jego aktywność. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A (np. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, atazanawir, indynawir, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna, worykonazol) przypuszczalnie zwiększa stężenie kabazytakselu - należy unikać jednoczesnego stosowania silnych inhibitorów CYP3A i zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania umiarkowanych inhibitorów CYP3A. Jednoczesne stosowanie silnych induktorów CYP3A (np. fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna, ryfabutyna, ryfapentyna, fenobarbital) przypuszczalnie zmniejsza stężenia kabazytakselu - należy unikać jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A. Pacjenci nie powinni przyjmować preparatów zawierających ziele dziurawca. Wykazano również, że kabazytaksel hamuje białka transportowe z grupy polipeptydów transportujących aniony organiczne OATP1B1. Ryzyko interakcji z substratami OATP1B1 (np. statyny, walsartan, repaglinid) jest możliwe, zwłaszcza w czasie trwania infuzji (1h) i aż do 20 min. po zakończeniu infuzji. Zalecany jest 12-godzinny odstęp czasu przed infuzją i przynajmniej 3 h po zakończeniu infuzji przed podaniem substratu OATP1B1. Należy unikać szczepienia za pomocą żywej atenuowanej szczepionki u pacjentów otrzymujących kabazytaksel. Można stosować martwe lub inaktywowane szczepionki, ale reakcja na takie szczepionki może być osłabiona.

Jevtana - dawkowanie

Dożylnie. Dorośli. Lek należy stosować wyłącznie w oddziałach wyspecjalizowanych w podawaniu leków cytotoksycznych i należy go podawać tylko pod kontrolą lekarza mającego odpowiednie kwalifikacje do stosowania chemioterapii przeciwnowotworowej. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia i nasilenia reakcji nadwrażliwości, zalecany schemat premedykacji powinien być wykonany przynajmniej 30 min przed każdym podaniem leku poprzez dożylne podanie następujących preparatów: lek przeciwhistaminowy (5 mg dekschlorfenyraminy lub 25 mg difenhydraminy albo lek o równoważnej sile działania), kortykosteroid (8 mg deksametazonu albo lek o równoważnej sile działania) oraz antagonista receptora H₂ (ranitydyna albo lek o równoważnej sile działania). Zaleca się stosować profilaktycznie leki przeciwwymiotne, które można podać doustnie lub dożylnie, w zależności od potrzeby. Podczas leczenia należy zapewnić odpowiednie nawodnienie pacjenta. Zalecana dawka wynosi 25 mg/m² pc. podawana w 1 h wlewie dożylnym co 3 tyg., w połączeniu z doustnym prednizonem lub prednizolonem w dawce 10 mg podawanym codziennie podczas leczenia. Dawkę należy zmodyfikować, jeśli u pacjentów pojawią się następujące działania niepożądane: długotrwała (powyżej 1 tyg.) neutropenia stopnia ≥3., pomimo zastosowania odpowiedniego leczenia, w tym G-CSF - leczenie należy odroczyć do czasu osiągnięcia liczby neutrofilów >1500 komórek/mm³, a następnie zmniejszyć dawkę kabazytakselu z 25 mg/m² pc. do 20 mg/m² pc.; gorączka neutropeniczna lub zakażenie w przebiegu neutropenii - leczenie należy odroczyć do czasu poprawy, bądź ustąpienia objawów oraz osiągnięcia liczby neutrofilów >1500 komórek/mm³, następnie zmniejszyć dawkę kabazytakselu z 25 mg/m² pc. do 20 mg/m² pc.; biegunka stopnia ≥3. albo biegunka utrzymująca się pomimo zastosowania odpowiedniego leczenia, w tym uzupełnienia niedoborów płynu i elektrolitów - leczenie należy odroczyć do czasu poprawy, bądź ustąpienia objawów, a następnie zmniejszyć dawkę kabazytakselu z 25 mg/m² pc. do 20 mg/m² pc.; obwodowa neuropatia stopnia >2. - leczenie należy odroczyć do czasu poprawy, a następnie zmniejszyć dawkę kabazytakselu z 25 mg/m² pc. do 20 mg/m² pc. Należy przerwać leczenie, jeśli u pacjenta nadal występują którekolwiek z opisanych działań niepożądanych po zastosowaniu dawki 20 mg/m² pc. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej od >1 do ≤ 1,5 górnej granicy normy (GGN) lub AspAT >1,5 x GGN), należy zmniejszyć dawkę kabazytakselu do 20 mg/m² pc. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność i dokładnie monitorować bezpieczeństwo stosowania podczas podawania kabazytakselu. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej od >1,5 do ≤ 3x GGN), maksymalna tolerowana dawka to 15 mg/m² pc. W przypadku leczenia u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby dawka kabazytakselu nie powinna być większa niż 15 mg/m² pc. Nie należy podawać kabazytakselu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej >3 x GGN). Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, niewymagających hemodializy. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (klirens kreatyniny (CLCR<15 mL/min/1,73 m2) ze względu na ich stan oraz ograniczone dane, należy zachować ostrożność podczas leczenia i uważnie ich monitorować w trakcie leczenia. Nie ma konieczności dostosowania dawki kabazytakselu u pacjentów w podeszłym wieku. Należy unikać jednoczesnego stosowania produktów leczniczych będących silnymi induktorami lub silnymi inhibitorami CYP3A. Jednak, jeśli pacjent wymaga jednoczesnego przyjmowania silnego inhibitora CYP3A, należy rozważyć zmniejszenie dawki kabazytakselu o 25%. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Sposób podania. Nie należy używać worków infuzyjnych wykonanych z PVC i poliuretanowych zestawów do infuzji.

Jevtana - uwagi

Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ponieważ powoduje zmęczenie i zawroty głowy. Pacjentów należy pouczyć, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn w przypadku pojawienia się powyższych działań niepożądanych w trakcie leczenia.