Jodthyrox - skład
1 tabl. zawiera 100 µg soli sodowej lewotyroksyny i 130,8 µg jodku potasu, co odpowiada 100 µg jodu.
Reklama
Jodthyrox - działanie
Preparat złożony zawierający syntetyczną lewotyroksynę oraz jodek potasu będący źródłem jodu. Lewotyroksyna, działa identycznie jak tyroksyna - naturalny, główny hormon tarczycy. W tkankach obwodowych przekształca się częściowo w liotyroninę (L-trijodotyroninę) i bierze udział w procesach rozwoju, wzrostu i w przemianach metabolicznych organizmu. Lewotyroksyna podana doustnie na czczo jest wchłaniana w ok. 80%. Wiąże się z białkami osocza w ponad 99%. Hormony tarczycy są metabolizowane głównie w wątrobie, nerkach, mózgu i mięśniach. Metabolity są wydalane z moczem i kałem. T0,5 leku wynosi średnio 7 dni; w nadczynności tarczycy jest krótszy (ok. 6 dni), a w niedoczynności dłuższy (ok. 8 dni). Działanie tyroksyny rozpoczyna się po 3-5 dniach po podaniu doustnym.
Reklama
Jodthyrox - wskazania
Leczenie wola w przebiegu niedoboru jodu i uzupełnianie zapotrzebowania na jod, w szczególności w przypadku: wola obojętnego u nastolatków, wola obojętnego rozlanego u dorosłych oraz w czasie ciąży, a także zapobieganie nawrotom wola po zabiegu strumektomii w przebiegu niedoboru jodu.
Reklama
Jodthyrox - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Objawowa nadczynność tarczycy. Obecność guzków autonomicznych tarczycy oraz ogniskowa lub rozlana postać nadczynności autonomicznej. Pacjenci w ostrej fazie zawału serca, z ostrym zapaleniem mięśnia sercowego lub ostrym zapaleniem całego serca.
Reklama
Jodthyrox - ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia preparatem złożonym stosować preparat zawierający wyłącznie hormon tarczycy. Z zasady, dodatkowe stosowanie jodu z hormonem tarczycy jest wskazane u osób młodszych (w wieku poniżej 40 lat) z wołem tarczycy i wywiadem niedoboru jodu w diecie. W związku z tym, że zwykle po leczeniu, trwającym maksymalnie 1-2 lata, nie należy oczekiwać dalszego zmniejszenia czy regresji wola, stosowanie leku należy przerwać, chyba że lekarz prowadzący uzna, że dalsze leczenie jest uzasadnione. Jeśli nie można zagwarantować odpowiedniej podaży jodu w diecie, po odstawieniu leku zaleca się stosowanie preparatu zawierającego jod w dawce profilaktycznej. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć lub leczyć następujące choroby: niewydolność wieńcowa, dusznica bolesna, miażdżyca tętnic, nadciśnienie, niewydolność przysadki mózgowej lub kory nadnerczy. U pacjentów z niewydolnością wieńcową, niewydolnością serca lub tachyarytmiami trzeba unikać nawet niewielkiej, indukowanej terapią nadczynności tarczycy, stąd należy przeprowadzać częste kontrole stężenia hormonów tarczycowych. W przypadku wtórnej niedoczynności tarczycy należy ustalić, czy nie ma współistniejącej niedoczynności nadnerczy; jeśli jest, przed rozpoczęciem leczenia należy wdrożyć substytucyjne leczenie hydrokortyzonem. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć autonomiczną czynność tarczycy za pomocą specjalnych metod diagnostycznych. U pacjentek z niedoczynnością tarczycy w okresie pomenopauzalnym, które są narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia osteoporozy, w celu uniknięcia wystąpienia przekraczających fizjologiczne wartości stężeń lewotyroksyny należy ściśle kontrolować czynność tarczycy. Wysycenie jodem gruczołu tarczowego może zapobiegać optymalnej kumulacji radiojodu w czasie diagnostycznej lub terapeutycznej interwencji. Zaleca się unikać podawania jodu przed tego typu interwencją. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą Duhringa, gdyż opisywano przypadki wywołania choroby u niektórych pacjentów po ekspozycji na jod.
Reklama
Jodthyrox - ciąża
W ciąży i podczas karmienia piersią nie należy przerywać leczenia hormonami tarczycy. Nie ma dotychczas żadnych doniesień o szkodliwym działaniu na płód. Ilość hormonu tarczycy przenikająca do mleka matki, nawet w przypadku stosowania dużych dawek lewotyroksyny, nie jest wystarczająca do wywołania nadczynności tarczycy lub hamowania wydzielania TSH u niemowlęcia. Na obszarach endemicznych niedoboru jodu zaleca się kobietom w ciąży suplementację jodu w dawce 150-200 µg i dawki tej nie wolno przekraczać. Podawanie bardzo dużych dawek (większych niż 10-krotna ilość jodu zawarta w leku) zagraża rozwojem niedoczynności tarczycy u niemowlęcia.
Reklama
Jodthyrox - efekty uboczne
W pojedynczych przypadkach może dojść do nietolerowania stosowanej dawki lub przedawkowania (szczególnie przy szybkim zwiększaniu dawki) i mogą wystąpić objawy: tachykardia, kołatanie serca, niemiarowość rytmu serca, napady dusznicy bolesnej, bóle głowy, osłabienie mięśni i skurcze, uczucie gorąca, gorączka, wymioty, zaburzenia miesiączkowania, rzekomy guz mózgu, drżenie, wewnętrzny niepokój, bezsenność, nadmierne pocenie się, utrata masy ciała, biegunka. W takich przypadkach dawkę należy zmniejszyć lub odstawić lek na kilka dni. Ponadto mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości.
Jodthyrox - interakcje
Lewotyroksyna może osłabiać działanie leków obniżających stężenie cukru we krwi; na początku terapii hormonami tarczycy należy często kontrolować stężenia glukozy we krwi i w razie konieczności zmodyfikować dawkowanie leków przeciwcukrzycowych. Skutek leczenia przeciwzakrzepowego może być nasilony, ponieważ lewotyroksyna może wypierać leki przeciwzakrzepowe z ich wiązań z białkami osocza, a przez to nasilać ryzyko krwawień do o.u.n. i przewodu pokarmowego, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku; należy regularnie kontrolować wskaźniki krzepliwości na początku i w trakcie jednoczesnej terapii, a w razie konieczności należy zmienić dawkę leku przeciwzakrzepowego. Inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, lopinawir) mogą wpływać na działanie lewotyroksyny; zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów hormonów tarczycy, a w razie konieczności należy dostosować dawkę lewotyroksyny. Fenytoina może wpływać na działanie lewotyroksyny poprzez wypieranie jej z wiązań z białkami osocza i w ten sposób podwyższając stężenie fT4 i fT3, z drugiej strony fenytoina przyspiesza metabolizm lewotyroksyny w wątrobie; zaleca się ścisłe kontrolowanie parametrów tarczycy. Żywice jonowymienne, takie jak cholestyramina czy cholestypol hamują wchłanianie soli sodowej lewotyroksyny, stąd sól sodową lewotyroksyny należy przyjmować 4-5 h przed przyjęciem tych leków. Leki zawierające glin (zobojętniające kwas solny w żołądku, sukralfat), żelazo oraz węglan wapnia przedstawia się w literaturze jako potencjalnie zmniejszające działanie lewotyroksyny, z tego powodu lewotyroksynę należy przyjmować co najmniej 2 h przed podaniem tych leków. Salicylany, dikumarol, wysokie (250 mg) dawki furosemidu, klofibrat i inne substancje mogą wypierać lewotyroksynę z wiązań z białkami osocza prowadząc do wzrostu wartości wolnej tyroksyny (fT4) w osoczu. Sewelamer może zmniejszać wchłanianie lewotyroksyny; zaleca się monitorowanie czy u pacjentów występują ewentualne zmiany czynności tarczycy na początku lub pod koniec jednoczesnego leczenia i w razie konieczności dostosowanie dawki lewotyroksyny. Inhibitory kinazy tyrozynowej (np. imatynib, sunitynib) mogą zmniejszać skuteczność lewotyroksyny; zaleca się monitorowanie czy u pacjentów występują ewentualne zmiany czynności tarczycy na początku lub pod koniec jednoczesnego leczenia i w razie konieczności dostosowanie dawki lewotyroksyny. Propylotiouracyl, glikokortykosteroidy, β-sympatykolityki, amiodaron oraz środki kontrastowe zawierające jod hamują przekształcanie T4 w T3 w tkankach obwodowych. Z powodu dużej zawartości jodu amiodaron może wywołać zarówno nadczynność jak i niedoczynność tarczycy. Szczególną ostrożność zaleca się w przypadku wola guzkowego z możliwą nie rozpoznaną autonomiczną czynnością tarczycy. Sertralina, chlorochina, proguanil zmniejszają skuteczność lewotyroksyny oraz prowadzą do wzrostu stężenia TSH. Podczas przyjmowania środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny lub podczas pomenopauzalnej hormonalnej terapii zastępczej zapotrzebowanie na lewotyroksynę może się zwiększyć. Produkty z soi mogą zmniejszyć jelitowe wchłanianie lewotyroksyny; może być konieczne dostosowanie dawki leku, zwłaszcza na początku lub po zakończeniu suplementacji produktami zawierającymi soję. Preparaty o działaniu przeciwtarczycowym blokują organiczne wiązanie jodu w gruczole tarczycowym i mogą działać jako czynniki wolotwórcze. Wychwyt jodu przez tarczycę jest kompetycyjnie hamowany przez substancje o takim samym mechanizmie "pułapek" (podobnie jak nadchloran blokujący recyrkulację jodu) oraz przez substancje niepodlegające transportowi jak tiocyjanian (w stężeniu powyżej 5 mg/dl).
Jodthyrox - dawkowanie
Doustnie. Na początku leczenia: 1/2 tabl. na dobę przez 2-4 tyg., następnie indywidualnie w zależności od wieku i mc dawkę zwiększa się do dawki podtrzymującej - dorośli i młodzież 1 tabl. na dobę; w ciąży 1-1 1/2 tabl. na dobę.
Lek należy przyjmować rano, 30 min przed posiłkiem z niewielką ilością płynu.
Jodthyrox - uwagi
