Kalium chloratum 15% Kabi - skład
1 ml roztworu zawiera 150 mg chlorku potasu, co odpowiada 2 mmol jonów potasu.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - działanie
Potas jest głównym kationem płynu komórkowego i bierze udział w wielu procesach komórkowych oraz metabolicznych. Ma on istotne znaczenie w metabolizmie węglowodanów oraz bierze udział w procesie magazynowania glikogenu, a także jest niezbędny podczas syntezy białek. Potas wpływa na potencjał błon komórkowych i oddziałuje na mięśnie, w tym na mięsień sercowy. Stężenie wewnątrzkomórkowe wynosi około 150 mmol/l, stężenie w osoczu wynosi 3,5 do 5,5 mmol/l. Dobowe zapotrzebowanie na chlorek potasu wynosi ok. 1 do 1,5 mmol/kg masy ciała. Ubytek potasu może być spowodowany zwiększeniem wydalania przez nerki, utratą przez przewód pokarmowy (wymioty, biegunka, przetoka), zwiększeniem wychwytu wewnątrzkomórkowego (leczenie kwasicy, terapia glukoza-insulina) lub niedostatecznym spożyciem. Objawami hipokaliemii (poniżej 3,5 mmol/l) są: osłabienie mięśni, zasadowica metaboliczna, zaburzone stężenie w nerkach, atonia jelit z zaparciem aż do niedrożności porażennej jelit, zmiany w zapisie EKG i arytmie serca. Po podaniu dożylnym jony chlorku i potasu dostają się bezpośrednio do krwi, a następnie wydalane są z organizmu wraz z moczem (90%), kałem (10%), potem, łzami.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - wskazania
Leczenie niedoboru potasu u pacjentów, u których metody dietetyczne lub doustne leczenie są nieodpowiednie.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - przeciwwskazania
Hiperkaliemia.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - ostrzeżenia
Bezpośrednie wstrzyknięcie stężonych roztworów chlorku potasu bez odpowiedniego rozcieńczenia może spowodować natychmiastową śmierć. Preparat należy podawać powoli (zazwyczaj 10 mmol/godz., nie przekraczając 20 mmol/godz.). Należy monitorować oddawanie moczu u pacjenta, w celu zapewnienia jego prawidłowego przepływu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewyrównaną niewydolnością serca, leczonych glikozydami naparstnicy i z ciężkim lub całkowitym blokiem przedsionkowo-komorowym serca. Należy monitorować u pacjenta stężenie elektrolitów w surowicy i gospodarkę kwasowo-zasadową, a dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Podczas leczenia, stężenie potasu w osoczu musi być regularnie monitorowane, aby uniknąć rozwoju hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i innymi chorobami często związanymi z hiperkaliemią. Podczas leczenia powinny być dostępne urządzenia do wykonania EKG oraz zaleca się częste monitorowanie stanu zdrowia pacjentów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami często związanymi z hiperkaliemią, jak np. niewydolność nadnerczy, osłabiona czynność nerek, pooperacyjny skąpomocz, wstrząs z reakcjami hemolitycznymi i (lub) odwodnieniem, kwasica metaboliczna, u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, hiperchloremia, hiperkaliemiczne porażenie okresowe, niedokrwistość sierpowatokomórkowa. Należy zachować ostrożność podczas dożylnego podawania, gdyż wynaczynienie może powodować martwicze uszkodzenie tkanek. Na początku terapii zastępczej potasem nie należy wstrzykiwać glukozy, ponieważ może ona powodować zmniejszenie stężenia potasu w osoczu. Należy uważnie monitorować pacjentów z chorobami serca, ciężkim odwodnieniem, kurczem mięśni wywołanym odwodnieniem i utratą soli pod wpływem gorąca, rozległym uszkodzeniem tkanek występującym w przypadku ciężkich oparzeń oraz pacjentów w podeszłym wieku z uwagi na możliwość występowania zaburzeń czynności nerek lub innych czynników predysponujących do hiperkaliemii.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - ciąża
Brak danych lub istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania chlorku potasu u kobiet w okresie ciąży. Można rozważyć stosowanie preparatu w okresie ciąży, jeśli jest to klinicznie uzasadnione. Chlorek potasu przenika do mleka ludzkiego w takiej ilości, że istnieje prawdopodobny jego wpływ na organizm noworodków/niemowląt karmionych piersią. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu (wstrzymaniu) stosowania leku po ocenie korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety.
Reklama
Kalium chloratum 15% Kabi - efekty uboczne
Zwiększone podawanie potasu może powodować zaburzenia nerwowo-mięśniowe i choroby serca, szczególnie arytmie i nawet może wystąpić zatrzymanie pracy serca. Ponadto może wystąpić: kwasica, hiperchloremia, zakrzepica żylna, nudności, ból w miejscu podania, martwica w miejscu wynaczynienia, zapalenie żył w przypadku miejscowego, zbyt wysokiego stężenia roztworu.
Kalium chloratum 15% Kabi - interakcje
Nie zaleca się leczenia skojarzonego (z wyjątkiem przypadków ciężkiej hipokaliemii) z: lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (preparaty proste lub złożone) tj: amiloryd, spironolakton, triamteren, kankreonian potasu, eplerenon (ryzyko wystąpienia zagrażającej życiu hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek); inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistami receptora angiotensyny II, NLPZ, cyklosporyną, takrolimusem, suksametonium (ryzyko wystąpienia zagrażającej życiu hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek); lekami krwiopochodnymi, penicyliną potasową (ryzyko wystąpienia hiperkaliemii). Należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu chlorku potasu z: chinidyną (potas może nasilić działanie przeciwarytmiczne chinidyny); tiazydami, adrenokortykosteroidami, glikokortykosteroidami, mineralokortykosteroidami (działanie uzupełniające potasu może być zmniejszone); digoksyną (hiperkaliemia może być niebezpieczna u pacjentów, u których wykonywane jest nasycanie organizmu glikozydami naparstnicy); żywicami wymiennymi (stężenie potasu w surowicy jest zmniejszone w wyniku zastąpienia potasu przez sód). Chlorek potasu wykazuje niezgodność fizyczną z następującymi substancjami czynnymi: amikacyna, amfoterycyna B, dobutamina, emulsje tłuszczowe, 20% do 25% roztwory mannitolu, penicylina G sodowa.
Kalium chloratum 15% Kabi - dawkowanie
Dożylnie. Dorośli. Dożylnie, wyłącznie po rozcieńczeniu w odpowiednim roztworze do maksymalnego stężenia 3 g/l (40 mmol/l potasu). W leczeniu ciężkiej hipokaliemii lub kwasicy ketonowej w cukrzycy konieczne mogą być wyższe stężenia; w takim przypadku należy podać infuzję do dużej żyły oraz zaleca się monitorowanie zapisu EKG pacjenta. 1 g KCl odpowiada 524 mg (13,4 mmol) potasu. Dawka zależy od stężenia elektrolitów w surowicy oraz od gospodarki kwasowo-zasadowej. Niedobór potasu należy obliczyć za pomocą wzoru: mc. (kg) x 0,2 x 2 x (4,5 mmol/l – stężenie potasu w surowicy). Objętość zewnątrzkomórkową oblicza się na podstawie mc. w kg x 0,2. Standardowa dawka dobowa wynosi około 0,8-2 mmol potasu/kg mc. Szybkość infuzji nie powinna być zbyt duża, uważa się, że bezpieczna szybkość infuzji to 10 mmol/h; nie powinna przekraczać 20 mmol/h. Zazwyczaj, maksymalna dawka stosowana u dorosłych pacjentów nie powinna przekraczać 150 mmol/dobę. Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania chlorku potasu u dzieci i młodzieży nie zostało ustalone. Zaleca się dożylne podanie leku po rozcieńczeniu w odpowiednim roztworze do maksymalnej dawki 3 mmol potasu/kg mc. lub 40 mmol/m2 pc. U dzieci ważących 25 kg i więcej, należy stosować dawki jak u dorosłych pacjentów. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawka powinna być zmniejszona. Sposób podania. Zaleca się podawanie za pomocą pompy infuzyjnej, szczególnie w przypadku roztworów o wyższym stężeniu. Przed zastosowaniem preparat należy rozcieńczyć w nie mniejszej niż 50-krotnej objętości izotonicznego 0,9% roztworu chlorku sodu do infuzji dożylnej lub w innym odpowiednim roztworze do infuzji.
Kalium chloratum 15% Kabi - uwagi
