Ketores - skład
1 kaps. o przedł. uwalnianiu zawiera 100 mg lub 200 mg ketoprofenu (oraz odpowiednio 12,64 mg lub 25,28 sacharozy).
Reklama
Ketores - działanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny (pochodna kwasu propionowego) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwgorączkowym i przeciwbólowym. Hamuje agregację płytek krwi, syntezę prostaglandyn i leukotrienów, wywiera stabilizujący wpływ na błony otaczające lizosomy i hamuje przemieszczanie się leukocytów do błony maziowej stawów, zapobiegając powstawaniu nacieków zapalnych w stawach. Ketoprofen dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego (biodostępność około 90%). Pokarm nie wpływa na biodostępność leku, zwalnia jednak szybkość jego wchłaniania. W około 90% wiąże się z białkami osocza. Maksymalne stężenie we krwi występuje po 6-7 h po podaniu. Jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Wydalany jest głównie z moczem.
Reklama
Ketores - wskazania
Leczenie objawowe przewlekłych stanów zapalnych, zwłaszcza na tle chorób reumatycznych, w tym reumatoidalnego zapalenia stawów. Leczenie objawowe ciężkich zmian zwyrodnieniowych stawów.
Reklama
Ketores - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na ketoprofen lub pozostałe składniki preparatu. Nadwrażliwość na inne NLPZ, w tym kwas acetylosalicylowy (z powodu ryzyka wystąpienia napadów astmy aspirynowej lub innych alergicznych reakcji nadwrażliwości). Czynna lub w wywiadzie choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienie lub perforacja, również występujące po zastosowaniu innych NLPZ. Astma oskrzelową lub inne choroby o etiologii alergicznej w wywiadzie. Ciężka niewydolność serca. Ciężka niewydolność wątroby. Ciężka niewydolność nerek. Czynne krwawienie, np. z przewodu pokarmowego lub z naczyń mózgu. III trymestr ciąży. Okres karmienia piersią.
Reklama
Ketores - ostrzeżenia
Nie stosować u dzieci <15 lat. Należy unikać jednoczesnego stosowania ketoprofenu z innymi lekami z grupy NLPZ, łącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2. U pacjentów z astmą oskrzelową, przewlekłym nieżytem nosa, przewlekłym zapaleniem zatok, polipowatością nosa występuje zwiększone ryzyko alergii na NLPZ. Ostrożnie stosować u pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia i perforacji (pacjenci z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, chorobą Leśniowskiego-Crohna; pacjenci z zaburzeniami czynności płytek krwi; pacjenci przyjmujący leki przeciwzakrzepowe lub przeciwagregacyjne, kortykosteroidy o działaniu ogólnym, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny; osoby w podeszłym wieku; osoby z małą masą ciała) - u tych pacjentów należy stosować najmniejszą możliwą dawkę terapeutyczną ketoprofenu i rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi. W przypadku wystąpienia owrzodzeń lub krwawień z przewodu pokarmowego należy odstawić lek. Ketoprofen może maskować objawy rozwijającego się zakażenia. Starannie obserwować pacjentów z nadwrażliwością na światło słoneczne lub fototoksycznością w wywiadzie. U pacjentów w podeszłym wieku oraz z niewydolnością serca lub zaburzeniami czynności wątroby, przewlekłymi zaburzeniami czynności nerek czy zaburzeniami gospodarki wodnej (np. odwodnionych, z hipowolemią pooperacyjną) - zaleca się szczegółowe monitorowanie czynności serca, diurezy oraz wskaźników czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy okresowo oznaczać stężenie aminotransferaz we krwi. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zatorów tętnic (np. zawał serc, udar) ostrożnie stosować u pacjentów z: niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych, chorobą naczyń mózgu oraz u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia chorób układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów, u których występuje toczeń rumieniowaty układowy oraz mieszana choroba tkanki łącznej. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia, wysypki skórnej, zmian chorobowych dotyczących błon śluzowych lub jakichkolwiek objawów nadwrażliwości lek należy natychmiast odstawić. Preparat zawiera sacharozę i nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Ketores - ciąża
Lek może być stosowany w I i II trymestrze ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Stosowanie leku jest przeciwwskazane w III trymestrze ciąży. Leku nie należy stosować u kobiet karmiących piersią. Stosowanie ketoprofenu może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet, które planują zajść w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania ketoprofenu.
Reklama
Ketores - efekty uboczne
Rzadko: zapalenie błony śluzowej okrężnicy, drgawki, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, leukopenia z możliwą agranulocytozą, zahamowanie czynności szpiku, zapalenie wątroby. Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), obrzęk naczynioruchowy, reakcje pęcherzowe (w tym zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). Częstość nieznana: nudności, wymioty, biegunka, wzdęcie, zaparcie, niestrawność, ból brzucha, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (w tym wrzodziejące), nieżyt żołądka, smoliste stolce, krwiste wymioty, nasilenie zapalenia błony śluzowej okrężnicy i choroby Leśniowskiego-Crohna; ciężkie działania niepożądane: choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie z przewodu pokarmowego i perforacja jelit, niekiedy kończące się śmiercią, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku; duszność, napad astmy, skurcz oskrzeli (szczególnie u pacjentów z rozpoznaną nadwrażliwością na inne NLPZ), ból głowy, zawroty głowy, senność, zaburzenia nastroju, nadwrażliwość na światło, łysienie, wysypka, zaczerwienienie, świąd, pokrzywka, nasilenie objawów przewlekłej pokrzywki, ostra niewydolność nerek (zwłaszcza u osób z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek i (lub) u pacjentów odwodnionych), trombocytopenia, niedokrwistość spowodowana przewlekłym krwawieniem, zwiększenie aktywności aminotransferaz, szumy uszne, zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie), rozszerzenie naczyń, nadciśnienie tętnicze, hiperkaliemia. Podczas stosowania ketoprofenu w dawce 200 mg na dobę zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego (rośnie ono wraz ze zwiększaniem dawki). W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia i niewydolności serca. Z badań klinicznych i epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) wpływa na niewielkie zwiększenie ryzyka zatorów tętnic (np. zawał mięśnia sercowego lub udar).
Ketores - interakcje
Jednoczesne stosowanie ketoprofenu z innymi NLPZ w dużych dawkach zwiększa ryzyko nasilenia działań niepożądanych (zwłaszcza choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy, krwawienia z przewodu pokarmowego) - nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Ketoprofen nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych, heparyny, leków trombolitycznych oraz leków hamujących agregację płytek krwi (tiklopidyna, klopidogrel, ASA, NLPZ, tyrofiban, eptyfibatid, abcyksymab, iloprost), co zwiększa ryzyko krwawienia i wymaga uważnej obserwacji objawów klinicznych - nie należy stosować łącznie; jeśli stosowanie jednoczesne jest niezbędne należy kontrolować czas krwawienia i czas protrombinowy. Może zwiększać stężenie litu we krwi, nasilając jego toksyczność - nie zaleca się jednoczesnego stosowania, a w przypadku konieczności łącznego stosowania należy kontrolować stężenie litu we krwi i modyfikować jego dawki. Jednoczesne stosowanie metotreksatu w dużych dawkach (>15 mg/tydzień) powoduje zwiększone prawdopodobieństwo toksyczności hematologicznej na skutek zwiększenia stężenia metotreksatu we krwi i wydłużenia jego okresu półtrwania - ketoprofen należy odstawić na co najmniej 12 h przed podaniem metotreksatu, należy zachować 12-godzinny odstęp między zakończeniem leczenia metotreksatem a podaniem ketoprofenu. Podczas pierwszych tygodni jednoczesnego stosowania ketoprofenu i metotreksatu w dawkach mniejszych niż 15 mg/tydzień należy wykonywać badanie wskaźników morfologii krwi co tydzień, a u pacjentów z niewydolnością nerek oraz w podeszłym wieku częściej. U pacjentów otrzymujących leki moczopędne, inhibitory ACE oraz leki blokujące receptory angiotensyny II, a szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz odwodnionych, jednoczesne stosowanie ketoprofenu może prowadzić do zmniejszenia przepływu nerkowego i do wystąpienia niewydolności nerek. Ketoprofen może zmniejszyć skuteczność inhibitorów ACE oraz leków blokujących receptory angiotensyny II - przed rozpoczęciem terapii skojarzonej pacjenci powinni zostać nawodnieni, a w trakcie terapii skojarzonej należy kontrolować czynność nerek. Stosowanie ketoprofenu z: solami potasu, lekami moczopędnymi powodującymi hiperkaliemię, inhibitorami ACE, lekami blokującymi receptory angiotensyny II, innymi NLPZ, heparynami, cyklosporyną, takrolimusem, trimetoprymem zwiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii. Ketoprofen może osłabiać hipotensyjne działanie leków blokujących receptory β-adrenergiczne. Może zwiększać stężenie glikozydów nasercowych we krwi. Może zmniejszać skuteczność domacicznych środków antykoncepcyjnych. Stosowany razem z cyklosporyną lub takrolimusem zwiększa prawdopodobieństwo neurotoksyczności, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Jednoczesne stosowanie ketoprofenu z kortykosteroidami, pentoksyfiliną lub inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Stosowanie ketoprofenu i antybiotyków z grupy chinolonów zwiększa ryzyko wystąpienia drgawek. Probenecyd zmniejsza klirens osoczowy i przedłuża działanie ketoprofenu.
Ketores - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież >15 lat: 1 kaps. 100 mg raz lub 2 razy na dobę lub 1 kaps. 200 mg raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg - przed rozpoczęciem leczenia dawką 200 mg na dobę należy dokładnie rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, a stosowanie większej dawki nie jest zalecane. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stwierdza się zwiększone stężenie ketoprofenu we krwi, dlatego leczenie należy rozpocząć od małej dawki i w leczeniu podtrzymującym stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Leku nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek i (lub) wątroby oraz u dzieci <15 lat. Sposób podania. Lek przyjmować w czasie posiłku. Kapsułki należy popijać szklanką wody i przyjmować zawsze o tej samej porze. W przypadku wystąpienia objawów podrażnienia przewodu pokarmowego (zgaga, ból brzucha, niestrawność) można zastosować leki zobojętniające.
Ketores - uwagi
Lek może powodować zawroty głowy i senność, które mogą zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas długotrwałego leczenia należy wykonywać badania morfologii krwi oraz kontrolować parametry czynności wątroby i nerek.
