Kineret

Kineret - skład

1 ampułko-strzykawka (0,67 ml) zawiera 100 mg substancji anakinra (antagonista ludzkich receptorów interleukiny-1 (r-metHuIL-1ra), wytwarzany w komórkach Escherichia coli za pomocą techniki rekombinacji DNA).

Reklama

Kineret - działanie

Lek immunosupresyjny, inhibitor interleukiny. Anakinra neutralizuje aktywność biologiczną interleukiny-1α (IL-1α) i interlekukiny-1β (IL-1β) poprzez kompetycyjne hamowanie wiązania z receptorem interleukinowym typu I. IL-1 jest cytokiną odgrywającą zasadniczą rolę w reakcji zapalnej, pośredniczącą w wielu etapach odpowiedzi komórkowej, w tym istotnych etapach procesu zapalnego w obrębie błony maziowej. Lek hamuje etapy odpowiedzi wywołanej przez IL-1 w warunkach in vitro, w tym indukcję wytwarzania NO, prostaglandyny E₂ i (lub) kolagenazy w komórkach błony maziowej, fibroblastach i chondrocytach. U pacjentów z COVID-19 progresja z infekcji dolnych dróg oddechowych do ciężkiej niewydolności oddechowej zależy od wczesnego uwalniania IL-1α z zakażonych wirusem komórek nabłonka płuc, co z kolei stymuluje dalszą produkcję cytokin, w tym IL-1β z makrofagów pęcherzykowych. Odpowiedź na leczenie anakinrą najczęściej występowała w ciągu 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia i utrzymywała się przez okres podawania preparatu. Maksymalna odpowiedź kliniczna występowała zwykle przed upływem 12 tyg. od rozpoczęcia leczenia.  Bezwzględna biodostępność anakinry po podskórnym podaniu bolusa 70 mg u zdrowych osób wynosi 95%. U pacjentów z RZS C_max anakinry w osoczu występowało po 3-7 h od podskórnego podania. Stężenie w osoczu malało przy niezauważalnej fazie dystrybucji, a końcowy T_0,5 wynosił 4-6 h. Głównym organem odpowiedzialnym za eliminację anakinry są nerki.

Reklama

Kineret - wskazania

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych w terapii skojarzonej z metotreksatem w leczeniu objawów przedmiotowych i podmiotowych RZS w przypadku niewystarczającej odpowiedzi na monoterapię metotreksatem. COVID-19. Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu choroby spowodowanej COVID-19 u dorosłych pacjentów z zapaleniem płuc, u których konieczne jest leczenie tlenem (z niskim lub wysokim przepływem), u których występuje ryzyko progresji do ciężkiej niewydolności oddechowej ustalane na podstawie stężenia rozpuszczalnego receptora urokinazowego aktywatora plazminogenu (suPAR) w osoczu ≥ 6 ng/ml. Zespoły gorączek okresowych. Lek jest wskazany do stosowania  w leczeniu następujących autozapalnych zespołów gorączek okresowych u dorosłych, młodzieży , dzieci i niemowląt w wieku ≥8 miesięcy o mc. co najmniej 10 kg. Okresowe zespoły zależne od kriopiryny (CAPS). Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku ≥8 miesięcy o mc. co najmniej 10 kg w leczeniu CAPS, w tym: noworodkowej zapalnej choroby wieloukładowej (NOMID)/ przewlekłego niemowlęcego zespołu neurologiczno-skórno-stawowego (CINCA); zespołu Muckle-Wellsa (MWS); zespołu rodzinnej zimnej pokrzywki (FCAS). Rodzinna gorączka śródziemnomorska (FMF). Lek jest wskazany do stosowania w leczeniu rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej (FMF). W razie potrzeby lek należy podawać w skojarzeniu z kolchicyną. Choroba Stilla. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku 8 miesięcy i starszych o masie ciała co najmniej 10 kg w leczeniu choroby Stilla, w tym postaci układowej młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (uMIZS) i choroby Stilla u dorosłych (AOSD), z czynnymi objawami układowymi wskazującymi na umiarkowaną lub znaczną aktywność choroby lub u pacjentów z utrzymującą się aktywnością choroby po leczeniu niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) lub glikokortykosteroidami. Lek można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwzapalnymi i lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARD).

Reklama

Kineret - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub białka otrzymywane z E. coli. Leczenia preparatem nie należy rozpoczynać u pacjentów z neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów ANC <1,5 x 10⁹/l)

Reklama

Kineret - ostrzeżenia

W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych należy przerwać podawanie  leku i rozpocząć odpowiednie leczenie. W badaniach klinicznych obserwowano przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Stanu tego nie wiązano z podmiotowymi i przedmiotowymi objawami uszkodzenia komórek wątroby, z wyjątkiem jednego pacjenta z uMIZS, u którego wystąpiło ciężkie zapalenie wątroby w wyniku zakażenia wirusem cytomegalii. Po dopuszczeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki występowania zdarzeń dotyczących wątroby, które nie wpływały na czynność wątroby. Większość pacjentów leczono z powodu choroby Stilla lub występowały u nich czynniki predysponujące, np. zwiększona aktywność aminotransferaz w wywiadzie. Ponadto, podczas leczenia pacjentów z chorobą Stilla zgłaszano przypadki niezakaźnego zapalenia wątroby, z pojedynczymi przypadkami ostrej niewydolności wątroby. U pacjentów z chorobą Stilla zdarzenia dotyczące wątroby występują najczęściej w ciągu 1. miesiąca leczenia preparatem. Należy rozważyć przeprowadzanie rutynowych badań stężenia enzymów wątrobowych podczas 1. miesiąca leczenia, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami predysponującymi lub u których występują objawy zaburzenia czynności wątroby. Nie badano skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z AspAT/AlAT ≥1,5 x GGN. Stosowanie produktu Kineret wiązało się ze zwiększeniem częstości występowania ciężkich zakażeń (1,8%) w porównaniu z placebo (0,7%) u pacjentów z RZS. U niewielkiej liczby pacjentów z astmą oskrzelową częstość występowania ciężkich zakażeń była większa u pacjentów przyjmujących Kineret (4,5%) w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo (0%). Infekcje te występowały głównie w obrębie układu oddechowego. Nie badano skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów z przewlekłymi i ciężkimi zakażeniami. Leczenia preparatem nie należy rozpoczynać u pacjentów z czynnymi zakażeniami. U pacjentów z RZS leczenie preparatem należy przerwać w razie wystąpienia ciężkiej infekcji. U pacjentów z CAPS lub FMF istnieje ryzyko nawrotu choroby po przerwaniu terapii preparatem. Terapię preparatem można również kontynuować w trakcie ciężkiego zakażenia, prowadząc ścisłe monitorowanie pacjenta. Terapię COVID-19 można kontynuować mimo (wtórnych) infekcji. Zespół aktywacji makrofagów (MAS) jest znanym, zagrażającym życiu schorzeniem, które może wystąpić u pacjentów z chorobą Stilla. W przypadku wystąpienia lub podejrzenia MAS należy bezzwłocznie rozpocząć ocenę i leczenie. Lekarze powinni zwracać uwagę na objawy zakażenia lub na zaostrzenie choroby Stilla, ponieważ są to znane czynniki sygnalizujące MAS. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące tego czy pacjenci z chorobą Stilla mogą kontynuować leczenie preparatem w trakcie ciężkiego zakażenia. W przypadku kontynuacji leczenia preparatem w trakcie ciężkiego zakażenia wymagane jest ścisłe monitorowanie pacjenta w celu zmniejszenia ryzyka zaostrzenia choroby. U pacjentów z chorobą Stilla istnieje podwyższone ryzyko spontanicznego wystąpienia MAS. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki MAS u pacjentów z chorobą Stilla leczonych podanym preparatem. W badaniach klinicznych sponsorowanych przez podmiot odpowiedzialny dotyczących choroby Stilla nie odnotowano żadnych przypadków MAS. W trakcie nieinterwencyjnego, długoterminowego badania bezpieczeństwa z udziałem 306 pacjentów pediatrycznych z chorobą Stilla nie zaobserwowano żadnych przesłanek wskazujących na większą częstość występowania MAS w trakcie leczenia lub bezpośrednio po zakończeniu leczenia. Odsetek częstości występowania MAS wynosił 2,4 zdarzenia na 100 pacjento-lat, co jest zgodne z oczekiwaniami u pacjentów pediatrycznych z chorobą Stilla. Nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego między lekiem a MAS. Lekarze powinni zachować ostrożność, podając lek pacjentom, u których występowały nawracające zakażenia lub schorzenia towarzyszące, w których zwiększa się ryzyko zakażeń. Bezpieczeństwo stosowania leku u pacjentów z utajoną gruźlicą jest nieznane. Istnieją doniesienia o gruźlicy u pacjentów otrzymujących kilka biologicznych terapii przeciwzapalnych. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem pacjentów należy poddać badaniom przesiewowym w kierunku gruźlicy utajonej. Należy także uwzględnić dostępne wytyczne medyczne. Inne terapie przeciwreumatyczne wiązano z nawrotem zapalenia wątroby typu B. Dlatego, przed rozpoczęciem leczenia preparat należy przeprowadzić badania przesiewowe w kierunku wirusowego zapalenia wątroby zgodnie z opublikowanymi wytycznymi. Klirens osoczowy leku zmniejsza się wraz ze zmniejszającą się czynnością nerek. W przypadku pacjentów z nieznaczną niewydolnością nerek (CCr 60-89 ml/min) dostosowanie dawki nie jest konieczne. Należy zachować należytą ostrożność, stosując lek u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (CCr 30-59 ml/min). U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, w tym u pacjentów dializowanych, należy rozważyć podawanie zleconej dawki leku co drugi dzień. U pacjentów z COVID-19, CAPS i chorobą Stilla obserwowano przypadki neutropenii. U pacjentów z neutropenią (ANC <1,5 x 10⁹/l) nie należy rozpoczynać leczenia preparatem. Zaleca się, by przed rozpoczęciem stosowania leku oznaczyć liczbę neutrofilów, a po rozpoczęciu terapii monitorować liczbę neutrofilów raz na miesiąc przez pierwsze 6 mies. leczenia, a następnie raz na kwartał. U pacjentów, u których wystąpiła neutropenia (ANC <1,5 x 10⁹/l), należy przerwać podawanie leku i ściśle monitorować bezwzględną liczbę neutrofilów. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u pacjentów z neutropenią. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki śródmiąższowej choroby płuc, proteinozy pęcherzyków płucnych i nadciśnienia płucnego głównie u dzieci i młodzieży z chorobą Stilla leczonych inhibitorami IL-6 i IL-1, w tym anakinrą. Wydaje się, że pacjenci z trisomią 21 stanowią znaczny odsetek tych przypadków. W badaniach klinicznych sponsorowanych przez firmę dotyczących choroby Stilla nie zgłaszano takich zdarzeń. W trakcie nieinterwencyjnego, długoterminowego badania bezpieczeństwa z udziałem 306 pacjentów pediatrycznych z chorobą Stilla u jednego pacjenta wystąpiło ciężkie zdarzenie dotyczące płuc w postaci nieokreślonej śródmiąższowej choroby płuc. W trakcie trwania badania u żadnego pacjenta nie wystąpiła proteinoza pęcherzyków płucnych ani nadciśnienie płucne. Nie ustalono związku przyczynowo-skutkowego preparatu a zdarzeniami dotyczącymi płuc. Lek zwłaszcza u pacjentów z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów o początku uogólnionym (uMIZS), rzadko notowano reakcję polekową z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespołu DRESS). Jeśli u pacjenta wystąpi zespół DRESS, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ zespół ten może prowadzić do zgonu. Jeśli występują objawy przedmiotowe i podmiotowe zespołu DRESS o nieustalonej etiologii, należy przerwać leczenie i rozważyć zastosowanie innego leczenia. Wpływ leczenia preparatem na istniejące nowotwory złośliwe nie był badany. W związku z tym nie zaleca się stosowania leku u pacjentów, u których rozpoznano wcześniej chorobę nowotworową. U pacjentów z RZS ryzyko wystąpienia chłoniaków może wzrosnąć średnio 2-3-krotnie. W badaniach klinicznych u pacjentów otrzymujących anakinrę częstość występowania chłoniaków była większa niż w populacji ogólnej. Częstość ta była zgodna z częstością zanotowaną u pacjentów z RZS. Bezwzględna częstość występowania nowotworów złośliwych w grupie pacjentów otrzymujących lek i w grupie pacjentów otrzymujących placebo była taka sama i nie odbiegała od częstości występowania w populacji ogólnej. Co więcej, całkowita częstość występowania nowotworów złośliwych nie wzrosła w ciągu 3 lat stosowania leku Kineret. W kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z udziałem 126 pacjentów, w którym jednocześnie podano Kineret i szczepionkę zawierającą toksoidy, tężcowy i błoniczy, nie zaobserwowano różnic w odpowiedzi immunologicznej polegającej na wytworzeniu przeciwciał przeciwtężcowych pomiędzy grupami przyjmującymi lek i placebo. Brak danych dotyczących wpływu szczepionek zawierających inne inaktywowane antygeny lub szczepionek przeciwko COVID-19 u pacjentów otrzymujących Kineret. Brak danych dotyczących zarówno wpływu szczepień szczepionkami zawierającymi żywe organizmy, jak i wpływu wtórnych dróg przenoszenia zakażenia przez szczepionki zawierające żywe organizmy u pacjentów otrzymujących lek. W związku z tym szczepionek zawierających żywe mikroorganizmy nie należy stosować jednocześnie z preparatem. W badaniach klinicznych uczestniczyło w sumie 752 pacjentów z RZS w wieku ≥ 65 lat, w tym 163 pacjentów w wieku ≥ 75 lat i 173 pacjentów z COVID-19 w wieku ≥ 65 lat. Nie zaobserwowano ogólnych różnic dotyczących bezpieczeństwa stosowania, ani skuteczności między pacjentami w podeszłym wieku (≥65 lat), a pacjentami z młodszych grup wiekowych. Doświadczenie dotyczące leczenia starszych pacjentów z CAPS, FMF i chorobą Stilla jest ograniczone. Z uwagi na z reguły większą częstość występowania zakażeń w populacji osób starszych, należy zachować ostrożność podczas leczenia tej grupy pacjentów. Ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich infekcji i neutropenii nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku z etanerceptem, ani innymi lekami z grupy antagonistów TNF-α. Nie ustalono skuteczności leku Kineret u pacjentów z COVID-19 ze stężeniem suPAR < 6 ng/ml. Leczenia nie należy rozpoczynać u pacjentów, u których konieczna jest nieinwazyjna lub inwazyjna wentylacja mechaniczna, lub pozaustrojowe utlenianie krwi (ECMO), ponieważ nie określono skuteczności w takich populacjach pacjentów. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę 100 mg, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Reklama

Kineret - ciąża

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania anakinry u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania anakinry w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie wiadomo, czy anakinra/metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Podczas leczenia anakinrą należy przerwać karmienie piersią.

Reklama

Kineret - efekty uboczne

Bardzo często: ból głowy, reakcja w miejscu wstrzyknięcia (najczęściej: rumień, podskórne wynaczynienie krwi, zapalenie i ból; tego typu reakcje występują zwykle w ciągu 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia i ustępują w ciągu 4-6 tyg.), zwiększenie stężenia cholesterolu. Często: ciężkie zakażenia, neutropenia, trombocytopenia. Niezbyt często: reakcje alergiczne (w tym reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka i świąd), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wysypka. Częstość nieznana: niezakaźne zapalenie wątroby. Najczęściej występujące ciężkie zakażenia u pacjentów z RZS to zapalenie tkanki podskórnej, zapalenie płuc oraz zakażenia kości i stawów, u pacjentów z CAPS - zapalenie płuc oraz zapalenie żołądka i jelit. W badaniu klinicznym dotyczącym COVID-19 ciężkie zakażenia wtórne występowały często, ale obserwowano je rzadziej u pacjentów leczonych Kineret w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Z 15 pacjentów z uMIZS pozostających pod obserwacją przez okres do 1,5 roku, u jednego pacjenta wystąpiło ciężkie zapalenie wątroby w związku z zakażeniem wirusem cytomegalii. Nie istnieją żadne przesłanki wynikające ze zgłoszeń zdarzeń niepożądanych po wprowadzeniu leku do obrotu i opublikowanych wyników badań wskazujące na to, że rodzaj i nasilenie zakażeń u pacjentów z FMF są inne niż u pacjentów z RZS, CAPS lub chorobą Stilla. W badaniach klinicznych i podczas stosowania leku po wprowadzeniu go do obrotu zaobserwowano występowanie rzadkich przypadków zakażeń oportunistycznych, w których występowały patogeny grzybicze, prątkowe, bakteryjne i wirusowe. Zakażenia były obserwowane we wszystkich układach organizmu i notowane u pacjentów stosujących tylko anakinrę lub anakinrę w połączeniu z lekami immunosupresyjnymi. W badaniu klinicznym dotyczącym COVID-19 zdarzenia neutropenii zgłaszano u 3,0% pacjentów leczonych Kineret i u 0,5% pacjentów otrzymujących placebo. Wszystkie zdarzenia niepożądane neutropenii miały nasilenie łagodne lub umiarkowane. W badaniu klinicznym dotyczącym COVID-19 żadnej z reakcji alergicznych nie uznano za związaną z lekiem. U pacjentów z COVID-19 reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano z niewielką częstością. W trakcie leczenia preparatem obserwowano u niektórych pacjentów obecność przeciwciał neutralizujących przeciwko substancji anakinra - nie było to związane klinicznie istotnym wpływem na skuteczność lub bezpieczeństwo. W badaniu klinicznym z udziałem 6 pacjentów zrandomizowanych do otrzymywania substancji anakinra przez 12 tygodni jako leczenie choroby Stilla (uMIZS i AOSD) u wszystkich pacjentów wytworzyły się przeciwciała przeciwlekowe (ang. ADA), ale u żadnego pacjenta nie stwierdzono obecności przeciwciał neutralizujących przeciw substancji anakinra. Zdarzenia dotyczące wątroby w okresie stosowania leku po dopuszczeniu do obrotu zgłaszano głównie u pacjentów leczonych z powodu choroby Stilla i u pacjentów z czynnikami predysponującymi, np. zwiększoną aktywnością transaminaz w przeszłości przed rozpoczęciem leczenia anakinrą. Dzieci i młodzież. Lek badano u 36 pacjentów z CAPS, 15 pacjentów z uMIZS i 71 pacjentów z innymi postaciami MIZS, w wieku od 8 miesięcy do <18 lat, przez okres do 5 lat. Z wyjątkiem zakażeń i powiązanych objawów, o których donoszono częściej u pacjentów w wieku <2 lat, profil bezpieczeństwa był podobny w całej populacji pediatrycznej. Profil bezpieczeństwa u dzieci i młodzieży był podobny do obserwowanego w populacji dorosłych i nie odnotowano klinicznie istotnych nowych reakcji niepożądanych.

Kineret - interakcje

Nie obserwowano interakcji pomiędzy preparatem i innymi lekami, w tym NLPZ, glikokortykosteroidami, ani lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARD). W badaniu klinicznym prowadzonym w grupie pacjentów z RZS otrzymujących Kineret i etanercept w trakcie leczenia metotreksatem zaobserwowano większą częstość występowania ciężkich zakażeń (7%) i neutropenii, niż u pacjentów otrzymujących etanercept w monoterapii i wyższą niż we wcześniejszych badaniach, w których stosowano jedynie Kineret. Nie wykazano dodatkowych korzyści klinicznych związanych z jednoczesnym stosowaniem obu leków. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leku z etanerceptem oraz z innymi antagonistami TNF-α. Tworzenie enzymów CYP450 jest hamowane przez podwyższone stężenia cytokin (np. IL-1) w trakcie przewlekłego zapalenia. Dlatego też można oczekiwać, że w przypadku takich antagonistów receptora IL-1 jak anakinra, tworzenie enzymów CYP450 może zostać znormalizowane w trakcie terapii. Jest to istotne klinicznie w przypadku substratów CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. warfaryna i fenytoina). Przed rozpoczęciem lub zakończeniem terapii lekiem Kineret u pacjentów, przyjmujących tego rodzaju leki należy rozważyć terapeutyczne monitorowanie działania lub stężenia tych leków. Może wystąpić konieczność modyfikacji dawki leku. W kontrolowanym placebo badaniu klinicznym z udziałem 126 pacjentów, w którym jednocześnie podano Kineret i szczepionkę zawierającą toksoidy, tężcowy i błoniczy, nie zaobserwowano różnic w odpowiedzi immunologicznej polegającej na wytworzeniu przeciwciał przeciwtężcowych pomiędzy grupami przyjmującymi lek i placebo. Brak danych dotyczących wpływu szczepionek zawierających inne inaktywowane antygeny u pacjentów otrzymujących Kineret. Brak danych dotyczących zarówno wpływu szczepień szczepionkami zawierającymi żywe organizmy, jak i wpływu wtórnych dróg przenoszenia zakażenia przez szczepionki zawierające żywe organizmy u pacjentów otrzymujących lek. W związku z tym szczepionek zawierających żywe mikroorganizmy nie należy stosować jednocześnie z preparatem.

Kineret - dawkowanie

Podskórnie. Leczenie powinno być wdrożone i nadzorowane przez lekarza specjalistę, doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu RZS, COVID-19, CAPS, FMF oraz choroby Stilla. Badanie stężenia suPAR. Jeśli określono we wskazaniu, wybór pacjentów do leczenia w oparciu o stężenie suPAR ≥ 6 ng/ml powinien opierać się na pomiarze z użyciem zatwierdzonego testu. RZS: dorośli: zalecana dawka to 100 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Dawkę należy podawać codziennie, w przybliżeniu o tej samej porze dnia. COVID-19: dorośli: zalecana dawka to 100 mg podawane raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym przez 10 dni. CAPS: dorośli, młodzież, dzieci i niemowlęta w wieku 8 miesięcy i starsze o masie ciała co najmniej 10 kg. Dawka początkowa: zalecana dawka początkowa w przypadku wszystkich podtypów CAPS to 1-2 mg/kg mc./dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Odpowiedź na leczenie przejawia się głównie zmniejszeniem takich objawów klinicznych, jak gorączka, wysypka, ból stawów i ból głowy, a także markerów zapalenia w surowicy (stężenia CRP/SAA) lub częstości występowania nawrotów. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o łagodnym nasileniu (FCAS, łagodna postać MWS): pacjenci są zwykle dobrze kontrolowani dzięki utrzymaniu zalecanej dawki początkowej (1 do 2 mg/kg mc./dobę). Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim nasileniu (MWS i NOMID/CINCA): zwiększenie dawki może być konieczne w ciągu 1-2 miesięcy, w zależności od reakcji terapeutycznej. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim przebiegu wynosi zazwyczaj 3 do 4 mg/kg mc./ dobę, można ją zwiększyć do maksymalnie 8 mg/kg mc./dobę. Dodatkowo do oceny objawów klinicznych i markerów zapalnych w ciężkim przebiegu CAPS, zaleca się ocenę zapalenia OUN, w tym ucha wewnętrznego (MRI lub TK, nakłucie lędźwiowe i badanie audiologiczne) i oczu (badania okulistyczne) po pierwszych 3 miesiącach terapii, a następnie co 6 miesięcy do momentu ustalenia skutecznej dawki terapeutycznej. Po uzyskaniu dobrej kontroli klinicznej okresowe badania OUN i okulistyczne można wykonywać raz do roku. FMF: zalecana dawka u pacjentów o mc. ≥50 kg to 100 mg na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. U pacjentów o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała w zalecanej dawce wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę. Choroba Stilla. Zalecana dawka u pacjentów o mc. ≥50 kg to 100 mg na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. U pacjentów o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę. Odpowiedź na leczenie należy ocenić po upływie 1 miesiąca. W przypadku utrzymywania się objawów układowych u dzieci można dostosować dawkę lub lekarz prowadzący powinien ponownie rozważyć dalsze leczenie preparatem. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). RZS i COVID-19: dostosowanie dawki nie jest konieczne; dawkowanie i sposób podawania są takie same, jak w przypadku osób dorosłych w wieku od 18 do 64 lat. CAPS: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone; nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Choroba Stilla: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone; nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Dzieci i młodzież (<18 lat). Nie ma dostępnych danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 8 miesięcy. RZS: nie określono skuteczności leku u dzieci w wieku od 0 do 18 lat z RZS (MIZS). COVID-19: nie określono skuteczności leku u dzieci w wieku od 0 do 18 lat z COVID-19. CAPS: dawkowanie i sposób podawania u dzieci i niemowląt w wieku 8 miesięcy i starszych o mc. powyżej 10 kg są takie same jak u dorosłych pacjentów z CAPS; dawka ustalana jest na podstawie mc. FMF: u dzieci o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała w zalecanej dawce wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę, u pacjentów o mc. ≥50 kg należy podawać 100 mg na dobę. U dzieci wykazujących niewystarczającą odpowiedź, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 4 mg/kg mc./dobę. Dane dotyczące skuteczności leku u dzieci z FMF w wieku <2 lat są ograniczone. Choroba Stilla: u dzieci o mc. poniżej 50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do mc. po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg/kg mc./dobę, u pacjentów o mc. 50 kg lub większej należy podawać 100 mg na dobę. U dzieci wykazujących niewystarczającą odpowiedź, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 4 mg/kg mc./dobę. Zaburzenia czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Childa-Pugha); lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. W przypadku pacjentów z nieznaczną niewydolnością nerek (CCr 60–89 ml/min.) dostosowanie dawki nie jest konieczne; należy zachować należytą ostrożność stosując lek u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (CCr 30–59 ml/min.); u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, w tym u pacjentów dializowanych, należy rozważyć podawanie zleconej dawki leku co drugi dzień. Sposób podania. Lek jest podawany we wstrzyknięciu podskórnym. Ampułkostrzykawka z podziałką umożliwia podawanie dawek 20-100 mg. Ponieważ dawka minimalna wynosi 20 mg, ampułkostrzykawka nie nadaje się do stosowania u dzieci o mc. mniejszej niż 10 kg. Ampułkostrzykawki nie należy wstrząsać. Przed wstrzyknięciem odczekać, aż ampułkostrzykawka osiągnie temperaturę pokojową. W celu uniknięcia dyskomfortu w miejscu wstrzyknięcia zaleca się zmianę miejsca kolejnych zastrzyków. Schłodzenie miejsca iniekcji, ogrzanie płynu do wstrzykiwań do temperatury pokojowej, zastosowanie zimnych kompresów (przed i po wstrzyknięciu) i zastosowanie miejscowych glikokortykosteroidów oraz leków przeciwhistaminowych po wstrzyknięciu może złagodzić przedmiotowe i podmiotowe objawy reakcji w miejscu podania.

Kineret - uwagi

W celu poprawienia identyfikowalności leków biologicznych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego preparatu. Przechowywać w lodówce (2st.C – 8st.C). Jeżeli lek jest stosowany ambulatoryjnie, można go przechowywać w temperaturze pokojowej do 25st.C przez maksymalnie 72 h. Po wyjęciu z lodówki lek należy zużyć w ciągu 72 h lub wyrzucić. Po przechowywaniu w temperaturze pokojowej nie należy ponownie umieszczać preparatu w lodówce.