Klabion UNO - skład
1 tabl. o przedłuż. uwalnianiu zawiera 500 mg klarytromycyny w postaci cytrynianu; tabletki zawierają laktozę.
Reklama
Klabion UNO - działanie
Antybiotyk makrolidowy. Bakterie wrażliwe na klarytromycynę - bakterie Gram-dodatnie: Clostridium perfringens, Peptococcus niger, Propionibacterium acnes, paciorkowce z grupy F; bakterie Gram-ujemne: Haemophilus influenzae, Legionella pneumophila (TWAR), Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida; inne: Chlamydia pneumoniae, Mycobacterium avium, Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium intracellulare, Mycobacterium kansasii, Mycoplasma pneumoniae. Drobnoustroje, wśród których może wystąpić problem nabytej oporności: Staphylococcus aureus (oporny lub wrażliwy na metycylinę), gronkowce koagulazo-ujemne, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, paciorkowce z grupy B, C, G, Streptococcus spp. Drobnoustroje o oporności wrodzonej: Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa. Kinetyka doustnie podawanej klarytromycyny w tabl. o przedłużonym uwalnianiu jest porównywana z klarytromycyną w tabl. o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 250 i 500 mg. Stwierdzono, że stopień wchłaniania jest porównywalny podczas podawania takich samych całkowitych dawek dobowych. Bezwzględna biodostępność wynosi około 50%. Klarytromycyna wiąże się z białkami osocza w ok. 70% (przy stężeniach terapeutycznych). Stężenie klarytromycyny we wszystkich tkankach, z wyjątkiem o.u.n., jest kilkukrotnie większe od stężenia w krwiobiegu (największe w tkance wątroby i płuc). Klarytromycyna jest metabolizowana w wątrobie z udziałem cytochromu P-450. Opisane są 3 metabolity: N-desmetylo-klarytromycyna, dekladynozylo-klarytromycyna i 14-hydroksy-klarytromycyna. T0,5 w fazie eliminacji związku macierzystego i czynnego hydroksy-metabolitu wynoszą odpowiednio 5,3 i 7,7 h i mają tendencję do wydłużania się po większych dawkach. Około 40% dawki klarytromycyny jest wydalane z moczem, 30% - z kałem.
Reklama
Klabion UNO - wskazania
Leczenie następujących zakażeń spowodowanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę: ostre zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli; pozaszpitalne zapalenie płuc o nasileniu łagodnym do umiarkowanego; ostre bakteryjne zapalenie zatok (odpowiednio rozpoznane); bakteryjne zapalenie gardła; zakażenia skóry i tkanki podskórnej o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania środków przeciwbakteryjnych.
Reklama
Klabion UNO - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ciężka niewydolność nerek z klirensem kreatyniny <30 ml/min (z uwagi na brak możliwości zmniejszenia dawki tej postaci leku). Ciężka niewydolność wątroby współistniejącą z zaburzeniem czynności nerek. Hipokaliemia. Wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub udokumentowane nabyte) lub komorowe zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes) w wywiadzie. Nie stosować z: astemizolem, cyzaprydem, pimozydem, terfenadyną (ryzyko wystąpienia tachykardii komorowej, migotania komór oraz torsade de pointes); ergotaminą, dihydroergotaminą (ryzyko zatrucia sporyszem); statynami, które są w znacznym stopniu metabolizowane przez CYP3A4 - lowastatyną, symwastatyną (ryzyko wystąpienia rabdomiolizy); tikagrelorem, ranolazyną; kolchicyną (ryzyko nasilenia toksyczności kolchicyny).
Reklama
Klabion UNO - ostrzeżenia
Ze względu na narastającą oporność Streptococcus pneumoniae na makrolidy, ważne jest przeprowadzenie testów antybiotykowrażliwości przed zastosowaniem klarytromycyny do leczenia pozaszpitalnego zapalenia płuc; w przypadku szpitalnego zapalenia płuc klarytromycyna powinna być stosowana w skojarzeniu z odpowiednimi dodatkowymi antybiotykami. Klarytromycyna nie jest lekiem pierwszego wyboru w leczeniu zakażeń skóry i tkanek miękkich, gdyż zakażenia takie są najczęściej wywołane przez Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes, a oba te patogeny mogą być oporne na makrolidy; jeśli leczenie klarytromycyną jest konieczne, powinno być ono poprzedzone przeprowadzeniem testów antybiotykowrażliwości. Obecnie uważa się, że antybiotyki makrolidowe odgrywają rolę w leczeniu niektórych zakażeń skóry i tkanek miękkich, tj. zakażenie wywołane przez Corynebacterium minutissimum (łupież rumieniowy), trądzik pospolity i róża oraz w przypadkach, gdy nie można stosować leczenia penicyliną. Bakterie oporne na klarytromycynę mogą wykazywać również oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę i klindamycynę (tzw. oporność krzyżowa). Stosowanie klarytromycyny w leczeniu zakażenia Helicobacter pylori może doprowadzić do wyodrębnienia się lekoopornych drobnoustrojów. W trakcie leczenia należy obserwować pacjenta pod kątem nadkażenia (np. grzybiczego lub opornymi szczepami bakterii) - w przypadku nadkażenia, należy wdrożyć odpowiednie leczenie. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka w związku ze stosowaniem antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia biegunki o etiologii Clostridium difficile (ang. CDAD), nawet po upływie kilku mies. od podania leków przeciwbakteryjnych; w przypadku rozpoznania tej choroby należy przerwać podawanie klarytromycyny i wdrożyć odpowiednie leczenia. Klarytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT, zachować ostrożność u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewydolnością serca, zaburzeniami przewodzenia lub istotną klinicznie bradykardią, z hipomagnezemią lub w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków wydłużających odstęp QT. Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowo-naczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie, krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym klarytromycyny. Przepisując klarytromycynę, należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z zastosowania leku. W przypadku stosowania klarytromycyny z innymi lekami działającymi ototoksycznie należy kontrolować czynność błędnika i słuch, zarówno podczas leczenia skojarzonego, jak również po jego zakończeniu. Ostrożnie stosować z lekami metabolizowanymi przez CYP3A4, z uwagi na zahamowanie CYP3A4 przez klarytromycynę i ryzyko nasilenia działania i toksyczności tych leków; dotyczy to zwłaszcza: inhibitorów HMG-CoA (ryzyko rabdomiolizy), doustnych leków przeciwzakrzepowych (ryzyko krwotoku, należy częściej kontrolować parametry krzepnięcia), triazolobenzodiazepin. U pacjentów leczonych klarytromycyną i insuliną i (lub) doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi należy częściej kontrolować stężenie glukozy we krwi, z uwagi na ryzyko wystąpienia znacznej hipoglikemii. Ostrożnie stosować z induktorami CYP3A4, gdyż mogą one osłabiać skuteczność klarytromycyny. Należy przerwać stosowanie klarytromycyny w przypadku wystąpienia objawów niewydolności wątroby, a także ciężkich ostrych reakcji nadwrażliwości, takich jak: anafilaksja, ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR) np. ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka i wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS). Ze względu na zawartość żółcieni chinolinowej (barwnik), lek może powodować reakcje alergiczne u osób wrażliwych. Ze względu na zawartość laktozy, tabl. o przedł. uwalnianiu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Klabion UNO - ciąża
Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania klarytromycyny w ciąży i okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania w ciąży (zwłaszcza w I trymestrze) bez dokładnego rozważenia stosunku korzyści do ryzyka. Klarytromycyna przenika do mleka kobiecego.
Reklama
Klabion UNO - efekty uboczne
Często: bezsenność, zaburzenia smaku (w tym zmiany odczuwania smaku), ból głowy, ból w jamie brzusznej, biegunka, niestrawność, nudności, wymioty, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, wysypka, nadmierna potliwość. Niezbyt często: zapalenie żołądka i jelit, kandydoza, zakażenie pochwy, leukopenia, reakcje nadwrażliwości, jadłowstręt, zmniejszenie apetytu, lęk, zawroty głowy, drżenie mięśniowe, senność, zaburzenie słuchu, dzwonienie w uszach, zawroty głowy z uczuciem wirowania (vertigo), wydłużenie odstępu QT w EKG, kołatanie serca, krwawienie z nosa, zaparcie, suchość w ustach, odbijanie ze zwracaniem treści, wzdęcia, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie żołądka, ból odbytu, zwiększenie aktywności AlAT, AspAT, świąd, pokrzywka, ból mięśni, osłabienie. Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, róża, łupież rumieniowy, agranulocytoza, trombocytopenia, reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, zaburzenia psychotyczne, splątanie, depersonalizacja, depresja, dezorientacja, omamy, nieprawidłowe sny, drgawki, brak smaku, zaburzenia węchu, brak węchu, parestezje, głuchota, torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, krwotok, ostre zapalenie trzustki, przebarwienie języka, przebarwienie zębów, niewydolność wątroby, żółtaczka wątrobowokomórkowa, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), trądzik, rabdomioliza, miopatia, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, zwiększenie wartości INR, wydłużenie czasu protrombinowego, nieprawidłowy kolor moczu. Bardzo rzadko informowano o przypadkach niewydolności wątroby prowadzącej do zgonu; na ogół były one związane z poważną chorobą podstawową i (lub) podawaniem w skojarzeniu innymi lekami. Mogą wystąpić działania niepożądane będące wynikiem interakcji klarytromycyny z innymi lekami, m.in.: rabdomioliza (w skojarzeniu ze statynami, fibratami, kolchicyną lub allopurynolem), nasilenie toksyczności kolchicyny (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku i (lub) z niewydolnością nerek; istnieje ryzyko zgonu); neurotoksyczność, np. senność i splątanie (w skojarzeniu z triazolamem); ciężkie krwotoki (w skojarzeniu z warfaryną). Istnieją rzadkie doniesienia na temat występowania tabletek klarytromycyny o przedłużonym uwalnianiu w stolcu - w wielu takich przypadkach u pacjentów występowały nieprawidłowości anatomiczne (w tym ileostomia i kolostomia) lub zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego ze skróconym czasem pasażu, niekiedy pozostałości tabletek były wydalane podczas biegunki - jeśli u pacjenta z kałem wydalają się pozostałości tabletek oraz nie poprawia się stan jego zdrowia, należy zmienić postać farmaceutyczną podawanej klarytromycyny na inną (np. zawiesinę) lub zmienić antybiotyk.
Klabion UNO - interakcje
Klarytromycyna jest inhibitorem CYP3A i może zwiększać stężenia leków metabolizowanych przez ten izoenzym, nasilać ich działanie oraz toksyczność; dotyczy to m. in.: alprazolamu, astemizolu, karbamazepiny, cylostazolu, cyzaprydu, cyklosporyny, dyzopiramidu, alkaloidów sporyszu, lowastatyny, metyloprednizolonu, midazolamu, omeprazolu, doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny), atypowych leków przeciwpsychotycznych (np. kwetiapiny), pimozydu, chinidyny, ryfabutyny, syldenafilu, symwastatyny, syrolimusu, takrolimusu, terfenadyny, triazolamu, winblastyny. Podobny rodzaj interakcji, ale z udziałem innych izoenzymów, ma miejsce w przypadku fenytoiny, teofiliny i walproinianu. Przeciwwskazane jest stosowanie klarytromycyny z tikagrelorem lub ranolazyną (substraty CYP3A4). Przeciwwskazane jest stosowanie klarytromycyny z: cyzaprydem, pimozydem, terfenadyną, astemizolem, ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes. Przeciwwskazane jest stosowanie z pochodnymi ergotaminy, ze względu na możliwość zatrucia sporyszem. Podczas stosowania z chinidyną lub dyzopiramidem należy kontrolować EKG (odstęp QTc) oraz stężenie tych leków we krwi. Przeciwwskazane jest stosowanie z lowastatyną lub symwastatyną, ze względu na ryzyko wystąpienia rabdomiolizy. W przypadku stosowania z innymi statynami należy podawać je w najmniejszej możliwej dawce. W miarę możliwości należy rozważyć zastosowanie statyny niezależnej od metabolizmu przez CYP3A (np. fluwastatyny). Stosowanie z lekami przeciwzakrzepowymi wymaga częstego kontrolowania INR i czasu protrombinowego. Należy rozważyć zmniejszenie dawek syldenafilu, tadanafilu i wardenafilu, gdy leki te podawane są w skojarzeniu z klarytromycyną. Konieczne może być zmniejszenie dawki tolterodyny w populacji pacjentów o ograniczonym metabolizmie z udziałem CYP2D6 (w tej populacji metabolizm tolterodyny przebiega z udziałem CYP3A). Unikać stosowania z midazolamem podawanym doustnie (obserwowano 7-krotne zwiększenie AUC midazolamu podczas jednoczesnego stosowania z klarytromycyną). Jeśli midazolam podawany jest dożylnie, konieczne jest dokładne monitorowanie pacjenta w celu ewentualnej modyfikacji dawki. Te same środki ostrożności należy zastosować w przypadku innych pochodnych benzodiazepiny metabolizowanych przez CYP3A (triazolam i alprazolam). Podczas stosowania z triazolamem należy monitorować pacjenta pod kątem nasilenia działania na OUN (senność, zaburzenia świadomości). W przypadku pochodnych benzodiazepiny, których eliminacja nie zależy od CYP3A (temazepam, nitrazepam, lorazepam) klinicznie istotna interakcja z klarytromycyną nie jest prawdopodobna. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i antagonistów wapnia metabolizowanych przez izoenzym CYP3A4 (np. werapamil, amlodypina, diltiazem), ze względu na ryzyko niedociśnienia; stężenie we krwi klarytromycyny i antagonistów wapnia może się zwiększyć ze względu na wzajemne oddziaływanie. U pacjentów stosujących jednocześnie klarytromycynę i werapamil obserwowano niedociśnienie, bradyarytmię i kwasicę mleczanową. Klarytromycyna jest inhibitorem Pgp. Stosowana z kolchicyną (która jest substratem zarówno CYP3A4, jak i Pgp) może zwiększać ekspozycję na kolchicynę z ryzykiem zatrucia kolchicyną (obserwowano zgony w przypadku zastosowania takiej terapii skojarzonej; dotyczy to zwłaszcza pacjentów w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek) - stosowanie klarytromycyny z kolchicyną jest przeciwwskazane. W przypadku stosowania z digoksyną (substrat Pgp) należy dokładnie monitorować stężenia digoksyny we krwi, ze względu na ryzyko zatrucia digoksyną. Obserwowano niewielkie, ale znamienne statystycznie zwiększenie stężeń teofiliny lub karbamazepiny we krwi podczas podawania każdego z tych leków jednocześnie z klarytromycyną; konieczne może być zmniejszenie dawki. Jednoczesne podawanie klarytromycyny w postaci tabletek i zydowudyny dorosłym pacjentom zakażonym HIV może spowodować zmniejszenie stężenia zydowudyny w stanie stacjonarnym; interakcji tej można w znacznym stopniu uniknąć zachowując 4-godzinny odstęp między podaniem każdego z tych leków. Interakcja ta nie występuje u dzieci zakażonych HIV, przyjmujących klarytromycynę w postaci zawiesiny i zydowudynę lub dydanozynę. Interakcja ta jest mało prawdopodobna podczas podawania klarytromycyny we wlewie dożylnym. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny z doustnymi lekami hipoglikemizującymi i (lub) insuliną może spowodować znaczącą hipoglikemię. Podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny z niektórymi lekami hipoglikemizującymi, takimi jak nateglinid i repaglinid może dojść do zahamowania enzymu CYP3A przez klarytromycynę, a w konsekwencji do hipoglikemii. Zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny z dyzopiramidem należy kontrolować stężenie glukozy (obserwowano przypadki hipoglikemii). Podczas leczenia klarytromycyną obserwowano także zwiększone stężenie leków, których metabolizm przypuszczalnie nie zależy od CYP3A4, takich jak fenytoina i kwas walproinowy - zalecane jest monitorowanie ich stężeń w czasie jednoczesnego stosowania klarytromycyny. Induktory CYP3A4 (np. efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna, ryfapetyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) mogą zmniejszać stężenie klarytromycyny do poziomu poniżej aktywności terapeutycznej; może być konieczna modyfikacja dawkowania klarytromycyny lub rozważenie zastosowania innego leczenia. Poza tym konieczne może być dalsze kontrolowanie stężenia danego induktora CYP3A4, ponieważ jego stężenie może wzrosnąć z powodu zahamowania CYP3A4 przez klarytromycynę. Jednoczesne podawanie ryfabutyny i klarytromycyny powoduje zwiększenie stężenia ryfabutyny oraz obniżenie stężenia klarytromycyny we krwi oraz zwiększa ryzyko wystąpienia zapalenia błony naczyniowej oka. Etrawiryna zmniejsza całkowity wpływ klarytromycyny na organizm, jednak stężenie aktywnego metabolitu - 14-OH-klarytromycyny, jest zwiększone; ponieważ 14-OH-klarytromycyna wykazuje słabsze działanie na kompleks Mycobacterium avium (MAC), może zmienić się całkowite działanie antybiotyku na ten patogen; z tego powodu w leczeniu zakażenia wywołanego przez MAC należy rozważyć zastosowanie innego antybiotyku. Inhibitory CYP3A mogą zwiększać stężenie klarytromycyny we krwi. Flukonazol w niewielkim stopniu hamuje metabolizm klarytromycyny - nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Itrakonazol może zwiększać stężenie klarytromycyny we krwi, klarytromycyna może zwiększać stężenie itrakonazolu we krwi - pacjentów stosujących obydwa leki jednocześnie należy obserwować. W przypadku stosowania z rytonawirem lub atazanawirem (inhibitory CYP3A) nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (szeroki przedział terapeutyczny klarytromycyny); w przypadku niewydolności nerek dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć w zależności od klirensu kreatyniny (CCr): CCr = 30-60 ml/min - dawkę zmniejszyć o 50%, CCr <30 ml/min - dawkę zmniejszyć się o 75%. Podobną modyfikację dawki należy rozważyć u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, gdy rytonawir stosowany jest jako środek wzmacniający właściwości farmakokinetyczne z innymi inhibitorami proteazy HIV, w tym z atazanawirem i sakwinawirem. Klarytromycyny w dawce >1 g/dobę nie należy podawać jednocześnie z rytonawirem lub atazanawirem. Sakwinawir może zwiększać stężenie klarytromycyny we krwi, klarytromycyna może zwiększać stężenie sakwinawiru we krwi - nie jest konieczna modyfikacja dawki, gdy obydwa leki są podawane przez ograniczony czas i w następujących dawkach: klarytromycyna - 500 mg 2 razy na dobę, sakwinawir - kapsułki miękkie, 1200 mg 3 razy na dobę. Z obserwacji wynika, że interakcje leków występujące podczas stosowania kapsułek miękkich, mogą różnić się od interakcji podczas stosowania sakwinawiru w postaci kapsułek twardych. Interakcje obu leków mogą różnić się, jeśli sakwinawir jest podawany z rytonawirem - należy wziąć pod uwagę możliwy wpływ rytonawiru na klarytromycynę. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny z innymi lekami ototoksycznymi, szczególnie z aminoglikozydami.
Klabion UNO - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i młodzież ≥12 lat: 1 tabl. o przedł. uwalnianiu raz na dobę; w cięższych zakażeniach dawkowanie można zwiększyć do 2 tabl. o przedł. uwalnianiu przyjmowanych jednorazowo raz na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle 6-14 dni. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 2 dni po ustąpieniu objawów. W zakażeniach wywołanych przez Streptococcus pyogenes leczenie powinno trwać co najmniej 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Nie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) lub ciężką niewydolnością wątroby. Tabl. o przedł. uwalnianiu nie są przeznaczone dla dzieci w wieku <12 lat lub o mc. <30 kg, ze względu postać farmaceutyczną i brak możliwości dostosowania dawki. Przeprowadzono badania kliniczne z zastosowaniem klarytromycyny w postaci zawiesiny u dzieci w wieku od 6 mies. do 12 lat. U dzieci o mc. >30 kg stosuje się dawkowanie zalecane dla młodzieży i dorosłych. Sposób podania. Dawkę należy przyjmować codziennie o tej samej porze, z posiłkiem. Tabl. o przedł. uwalnianiu należy połykać w całości.
Klabion UNO - uwagi
Przed podjęciem decyzji o prowadzeniu pojazdu lub obsługiwaniu maszyn należy pamiętać o możliwości występowania takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy, splątanie i dezorientacja.
