Kuterid - skład
1 g maści zawiera 0,5 mg betametazonu w postaci dipropionianu betametazonu.
Reklama
Kuterid - działanie
Syntetyczny kortykosteroid o silnym działaniu do stosowania miejscowego. Wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe, immunosupresyjne, przeciwproliferacyjne i obkurczające naczynia krwionośne w obrębie skóry. Wchłanianie dipropionianu betametazonu przez skórę jest bardzo ograniczone, czego konsekwencją jest jego niewielkie działanie ogólne. Kortykosteroidy wchłaniają się do organizmu przez naskórek i przez mieszki włosowe. Na wchłanianie wpływa kilka czynników, wśród których bardzo ważne jest miejsce stosowania. Stosowanie na uszkodzoną skórę, nasilony proces zapalny i wysięk oraz użycie opatrunków okluzyjnych istotnie zwiększa wchłanianie kortykosteroidów. Ok. 12-24% dawki wchłania się do organizmu podczas leczenia różnych chorób skóry. Wiążą się one z białkami osocza w około 64%, metabolizowane są głównie w wątrobie i wydalane przez nerki z moczem lub żółcią.
Reklama
Kuterid - wskazania
Maść stosowana jest w celu złagodzenia objawów zapalnych i świądu w chorobach skóry bez wysięku, dobrze reagujących na leczenie kortykosteroidami, takich jak: ostry i przewlekły wyprysk kontaktowy, zapalenia skóry o różnej etiologii, niektóre postacie erytrodermii, łuszczyca, liszaj czerwony, atopowe zapalenie skóry, przewlekły liszaj rumieniowaty, liszaj przewlekły (neurodermit), łysienie plackowate, ukąszenia przez owady.
Reklama
Kuterid - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nieleczone zakażenia skóry: zakażenia bakteryjne (np. liszajec, gruźlica); zakażenia wirusowe (np. opryszczka zwykła, ospa wietrzna); zakażenia grzybicze, w tym drożdżakowe (np. kandydoza); zakażenia pasożytnicze (np. świerzb). Róża. Rany skóry. Trądzik pospolity. Świąd bez stanu zapalnego. Świąd okolicy odbytu i narządów płciowych. Okołoustne zapalenie skóry. Choroby skóry (w tym zapalenie skóry) u dzieci w wieku poniżej 1 roku.
Reklama
Kuterid - ostrzeżenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów z miejscowymi reakcjami nadwrażliwości na inne kortykosteroidy w wywiadzie. Reakcje takie mogą przypominać objawy leczonej choroby. Należy unikać kontaktu preparatu z oczami i błonami śluzowymi. W razie wystąpienia objawów hiperkortyzolemii (zespół Cushinga) i zahamowania czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza lek należy stopniowo odstawiać, zmniejszając częstość jego aplikacji lub zastępując go słabszym kortykosteroidem. Nagłe przerwanie leczenia może prowadzić do niewydolności nadnerczy. Czynnikami ryzyka zwiększonej ekspozycji ogólnoustrojowej są: siła działania i skład miejscowo stosowanego steroidu, czas ekspozycji, stosowanie na dużą powierzchnię skóry, stosowanie na okolice wyprzeniowe lub pod opatrunkiem okluzyjnym (u niemowląt pieluszka może działać jak opatrunek okluzyjny), zwiększone nawodnienie warstwy zrogowaciałej naskórka, stosowanie na cienką skórę, np. twarzy, stosowanie na uszkodzoną skórę lub w miejscach, gdzie zaburzona może być bariera skórna. U dzieci wchłanianie miejscowo stosowanych kortykosteroidów jest proporcjonalnie większe niż u dorosłych, stąd dzieci są bardziej narażone na ogólnoustrojowe działania niepożądane. U dzieci 1-12 lat czas leczenia należy ograniczyć do 5 dni. Nie należy stosować opatrunków okluzyjnych. Jeśli tylko to możliwe, należy unikać długotrwałego stosowania leku ze względu na ryzyko zahamowania czynności nadnerczy. Długotrwałe leczenie kortykosteroidami może zaburzać wzrastanie i rozwój dzieci. Ciepło i wilgoć w fałdach skórnych lub pod opatrunkiem okluzyjnym sprzyjają rozwojowi zakażenia bakteryjnego - przed każdorazową zmianą opatrunku skórę należy oczyścić. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku w łuszczycy, ze względu na ryzyko nawrotu objawów "z odbicia", rozwoju tolerancji, uogólnionej łuszczycy krostkowej i miejscowego lub ogólnoustrojowego działania toksycznego w wyniku osłabionej czynności bariery skórnej. Stosowanie leku u pacjentów z łuszczycą wymaga uważnego nadzorowania przebiegu leczenia. Długotrwałe stosowanie na twarz jest niewskazane, gdyż skóra w tej okolicy łatwiej ulega zanikowi - czas leczenia należy ograniczyć do 5 dni i nie stosować opatrunków okluzyjnych. Jeśli preparat stosowany jest na powieki, należy uważać, aby nie dostał się do oczu, gdyż może to spowodować wystąpienie zaćmy i jaskry. Jeśli leczone są zmiany zapalne, w obrębie których wystąpiło zakażenie, należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze. W razie rozprzestrzenienia się zakażenia należy odstawić miejscowo stosowany kortykosteroid i wdrożyć odpowiednie leczenie. Stosowanie leku w leczeniu zapalenia skóry wokół przewlekłych owrzodzeń nóg może spowodować częstsze występowanie miejscowych reakcji nadwrażliwości i zwiększać ryzyko miejscowego zakażenia. Jeśli konieczne jest stosowanie leku przez dłuższy czas (2-3 tyg.) na duże powierzchnie skóry, na wrażliwe obszary skóry bądź pod opatrunkiem okluzyjnym, pacjentów należy poddawać okresowym badaniom kontrolnym w celu wykrycia ogólnoustrojowych objawów niepożądanych kortykosteroidów, w tym zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. U pacjentów z zaburzeniami krążenia w kończynach oraz u pacjentów w podeszłym wieku z zanikowymi zmianami skórnymi leczenie należy prowadzić bardzo ostrożnie ze względu na ryzyko owrzodzeń. Zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpi podrażnienie skóry lub reakcje alergiczne (w tym uczulenie) czy ogólne objawy niepożądane kortykosteroidów.
Reklama
Kuterid - ciąża
Stosowanie leku w okresie ciąży można rozważyć wyłącznie wtedy, gdy oczekiwane korzyści dla matki przeważają nad ryzykiem dla płodu. W takich przypadkach należy stosować najmniejsze skuteczne dawki przez możliwie najkrótszy czas. W badaniach na zwierzętach miejscowo stosowane kortykosteroidy powodowały nieprawidłowości w rozwoju płodów (nie ustalono znaczenia tych obserwacji dla ludzi). Nie wiadomo, czy miejscowo stosowane kortykosteroidy mogą przenikać do organizmu w stopniu umożliwiającym ich wykrycie w mleku. Decyzję o zastosowaniu leku należy podejmować, biorąc pod uwagę korzyści wynikające z leczenia wobec ryzyka dla niemowlęcia. W okresie karmienia piersią nie należy stosować leku na skórę piersi.
Reklama
Kuterid - efekty uboczne
Często: wtórne zakażenia, miejscowe podrażnienie skóry i świąd skóry, odczucie pieczenia lub bólu skóry. Bardzo rzadko: zakażenia oportunistyczne, uogólniona wysypka, nadwrażliwość, zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (cechy cushingoidalne, spowolniony przyrost masy ciała, spowolnienie wzrastania u dzieci, osteoporoza, jaskra, hiperglikemia/glukozuria, zaćma, nadciśnienie tętnicze, zwiększona masa ciała/otyłość, zmniejszone stężenie endogennego kortyzolu, łysienie, łamliwość włosów), alergiczne kontaktowe zapalenie skóry/zapalenie skóry, rumień, wysypka, pokrzywka, łuszczyca krostkowa, ścienienie skóry, zanik skóry, powstawanie zmarszczek, suchość skóry, rozstępy, teleangiektazje, zmiany pigmentacji skóry, nadmierne owłosienie, zaostrzenie objawów choroby, podrażnienie i (lub) ból w miejscu zastosowania maści.
Kuterid - interakcje
Nie są znane.
Kuterid - dawkowanie
Zewnętrznie. Dorośli: nanosić cienką warstwę maści na zmienioną chorobowo skórę raz lub 2 razy na dobę i dokładnie wcierać. Stosowanie raz na dobę jest wystarczające w leczeniu łagodnych postaci chorób. Maksymalna tygodniowa dawka wynosi 40 g (2 tuby po 20 g maści). Lek można stosować maksymalnie do 3 tyg. Przy stosowaniu leku na twarz czas leczenia ograniczyć do 5 dni; nie stosować opatrunków okluzyjnych. Dzieci: u dzieci od 1 roku do 12 lat lek należy stosować w najmniejszej ilości, dzięki której uzyskuje się działanie lecznicze, unikać długotrwałego stosowania - czas leczenia należy ograniczyć do 5 dni; u dzieci poniżej 1 roku stosowanie jest przeciwwskazane. U pacjentów w podeszłym wieku lek należy stosować ostrożnie, niezbyt często i przez krótki czas. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.
Kuterid - uwagi
Profil działań niepożądanych nie wskazuje, aby lek mógł mieć znaczący wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.
