Ladybon - skład
1 tabl. zawiera 2,5 mg tibolonu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Ladybon - działanie
Syntetyczny związek steroidowy działający estrogennie, gestagennie i androgennie. Łagodzi objawy menopauzalne oraz zapobiega utracie masy kostnej po menopauzie lub usunięciu jajników. Łatwo i szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Ulega przemianie w wątrobie. Metabolity wydalają się głównie z kałem.
Reklama
Ladybon - wskazania
Leczenie objawów niedoboru estrogenu u kobiet, u których od ostatniej miesiączki upłynął co najmniej rok. Zapobieganie osteoporozie u kobiet po menopauzie z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia złamań, które nie tolerują lub u których istnieją przeciwwskazania do stosowania innych produktów wskazanych do stosowania w zapobieganiu osteoporozie. Decyzja o przepisaniu tibolonu powinna zostać podjęta indywidualnie dla każdej kobiety biorąc pod uwagę ogólne ryzyko i, szczególnie u pacjentek powyżej 60. rż., należy rozważyć ryzyko wystąpienia udaru.
Reklama
Ladybon - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Rak piersi - rozpoznany, podejrzewany lub w wywiadzie. Nowotwór złośliwy estrogenozależny - rozpoznany lub podejrzewany. Krwawienia z dróg rodnych o nieznanej przyczynie. Nieleczona hiperplazja endometrium. Idiopatyczna choroba zakrzepowo-zatorowa w wywiadzie lub obecna żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Rozpoznane zaburzenia zakrzepowe (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny). Czynne lub niedawno przebyte zaburzenia zakrzepowo-zatorowe tętnic (np. dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, przemijające napady niedokrwienne). Ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, jeśli wyniki testów wątrobowych nie uległy normalizacji. Porfiria. Ciąża, karmienie piersią.
Reklama
Ladybon - ostrzeżenia
W leczeniu objawów pomenopauzalnych, tibolon należy stosować wyłącznie w przypadku objawów, które niekorzystnie wpływają na jakość życia pacjentki. We wszystkich przypadkach co najmniej raz do roku należy dokonywać starannej oceny stosunku ryzyk do korzyści wynikających z leczenia, a podawanie tibolonu należy kontynuować tylko tak długo, jak korzyści przewyższają ryzyko. Należy starannie ocenić u każdej pacjentki ryzyko wystąpienia udaru mózgu, raka piersi, a w przypadku zachowanej macicy - raka endometrium. Dane dotyczące ryzyka związanego z HTZ lub tibolonem w leczeniu przedwczesnej menopauzy są ograniczone. Jednakże z powodu niskiego poziomu bezwzględnego ryzyka u młodszych kobiet, bilans korzyści i ryzyka w tej grupie wiekowej może być bardziej korzystny niż u starszych kobiet. Przed rozpoczęciem stosowania lub po przerwie w stosowaniu HTZ lub tibolonu, należy przeprowadzić z pacjentką pełny wywiad lekarski oraz rodzinny. Wykonując badanie przedmiotowe (w tym badanie ginekologiczne i badanie piersi), należy kierować się danymi uzyskanymi w wywiadzie, jak również zwrócić uwagę na przeciwwskazania i ostrzeżenia dotyczące stosowania leku. W czasie leczenia zaleca się okresowe kontrole, których częstotliwość i rodzaj powinny być indywidualnie dopasowane do każdej pacjentki. Należy poinformować pacjentki, jakie zmiany w piersiach należy zgłaszać lekarzowi. Badania, w tym mammografię, należy wykonywać zgodnie z aktualnie przyjętą praktyką dotyczącą badań przesiewowych, dostosowaną do potrzeb klinicznych danej pacjentki. W przypadku obecności któregokolwiek z niżej wymienionych stanów lub ich wystąpienia w przeszłości i (lub) nasilenia w okresie ciąży lub uprzednio stosowanego leczenia hormonalnego, pacjentkę należy objąć starannym nadzorem (schorzenia te mogą nawracać lub nasilać się w czasie leczenia tibolonem): mięśniak gładkokomórkowy (włóniakomięśniak gładki macicy) lub endometrioza, czynniki ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, czynniki ryzyka wystąpienia nowotworów zależnych od estrogenów (np. rak piersi u krewnego pierwszego stopnia), nadciśnienie tętnicze, choroby wątroby (np. gruczolak wątroby), cukrzyca z zajęciem naczyń lub bez, kamica żółciowa, migrena lub (silne) bóle głowy, toczeń rumieniowaty układowy, hiperplazja endometrium w wywiadzie, padaczka, astma, otoskleroza. Leczenie powinno zostać przerwane w przypadku wystąpienia: żółtaczki lub pogorszenia czynności wątroby, znaczącego wzrostu ciśnienia krwi, wystąpienia po raz pierwszy migrenowych bólów głowy, ciąży. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko raka endometrium; ryzyko to wzrasta z czasem stosowania. Należy poinformować pacjentkę o konieczności zgłoszenia każdego krwawienia lub plamienia, jeżeli utrzymuje się ono po 6 mies. leczenia, wystąpi po tym czasie lub utrzymuje się po zaprzestaniu leczenia. Pacjentkę należy skierować na badanie ginekologiczne, które może obejmować biopsję endometrium, w celu wykluczenia złośliwego nowotworu endometrium. Metaanaliza badań epidemiologicznych wykazała znaczny wzrost ryzyka wystąpienia raka piersi w związku ze stosowaniem dawki 2,5 mg. Ryzyko to uwidaczniało się w ciągu 3 lat stosowania i zwiększało się z wraz z wydłużeniem czasu stosowania. Po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez 10 lat lub dłużej. Nie ma danych na temat utrzymywania się ryzyka po odstawieniu leczenia tibolonem, ale nie można wykluczyć podobnego zjawiska. HTZ, a szczególnie jednoczesne stosowanie leczenia skojarzonego estrogen-progestagen, zwiększa gęstość tkanki piersiowej w obrazach mammograficznych, co może niekorzystnie wpływać na wykrywanie raka piersi w badaniu radiologicznym. Dane epidemiologiczne uzyskane z dużej metaanalizy wskazują na nieco zwiększone ryzyko wystąpienia raka jajnika u pacjentek stosujących HTZ zawierającą tylko estrogen lub skojarzenie estrogenu z progestagenem, które to ryzyko staje się widoczne w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się z czasem po zakończeniu leczenia. Estrogenowa lub estrogenowo-progestagenowa HTZ związana jest ze 1,3-3-krotnie zwiększonym względnym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, np. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Ogólnie uznane czynniki ryzyka ŻChZZ obejmują: stosowanie estrogenów, podeszły wiek, duży zabieg chirurgiczny, przedłużające się unieruchomienie, otyłość (BMI>30 kg/m2), ciążę/okres popołogowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) i raka. Brak jest zgodności opinii co do potencjalnego wpływu obecności żylaków na wystąpienie ŻChZZ. Podobnie jak w przypadku wszystkich pacjentów po leczeniu chirurgicznym, konieczne jest rozważenie zastosowania postępowania zapobiegającego wystąpieniu ŻChZZ po zabiegu. Jeżeli spodziewane jest okresowe unieruchomienie po planowanym zabiegu chirurgicznym, zaleca się czasowe zaprzestanie stosowania HTZ przez okres 4 do 6 tygodni przed zabiegiem chirurgicznym. Leczenie hormonalne nie powinno być ponownie rozpoczynane do czasu osiągnięcia przez pacjentkę pełnej sprawności ruchowej. W przypadku kobiet bez ŻChZZ w wywiadzie, ale z krewnym pierwszego stopnia, u którego zakrzepica wystąpiła w młodym wieku, można zalecić przeprowadzenie badania przesiewowego po dokładnym rozważeniu jego ograniczeń (jedynie część zaburzeń prowadzących do zwiększonej krzepliwości może być wykryta w badaniach przesiewowych). U pacjentek, które już są w trakcie leczenia przeciwkrzepliwego, konieczne jest staranne rozważenie stosunku korzyści do ryzyka wynikającego ze stosowania HTZ lub tibolonu. Jeśli po rozpoczęciu leczenia dojdzie do rozwoju ŻChZZ, lek należy odstawić. Pacjentkę należy poinformować, aby niezwłocznie zgłosiła się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów mogących wskazywać na zaburzenia zakrzepowo-zatorowe (np. bolesny obrzęk nogi, nagły ból w klatce piersiowej, duszność). Brak dowodów z randomizowanych badań z grupą kontrolną na ochronne działanie tibolonu przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek z lub bez istniejącej choroby wieńcowej, które otrzymywały HTZ z zastosowaniem preparatów zawierających estrogen-progestagen lub jedynie estrogen. W badaniu epidemiologicznym z zastosowaniem bazy GPRD nie znaleziono dowodów wskazujących na ochronne działanie przed wystąpieniem zawału mięśnia sercowego u pacjentek po menopauzie, które przyjmowały tibolon. Lek zwiększa ryzyko wystąpienia niedokrwiennego udaru mózgu od pierwszego roku leczenia. Podstawowe ryzyko wystąpienia udaru zależy w dużym stopniu od wieku, a wpływ tibolonu zwiększa się wraz z wiekiem. Estrogeny mogą powodować zatrzymywanie płynów i dlatego należy uważnie obserwować pacjentki z nieprawidłową czynnością serca lub nerek. Należy uważnie obserwować pacjentki w czasie terapii zastępczej estrogenami lub HTZ, u których wcześniej stwierdzono hipertriglicerydemię, ponieważ w rzadkich przypadkach podczas leczenia z zastosowaniem estrogenów obserwowano znaczne zwiększenie triglicerydów w osoczu krwi, które prowadziło do zapalenia trzustki. HTZ nie powoduje poprawy funkcji poznawczych. Istnieje pewna liczba dowodów na zwiększone ryzyko wystąpienia otępienia u kobiet, u których stosowanie HTZ z wykorzystaniem preparatów złożonych lub zawierających tylko estrogen rozpoczęto po 65. roku życia. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Ladybon - ciąża
Stosowanie tibolonu w ciąży i okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Jeśli podczas stosowania leku pacjentka zajdzie w ciążę, leczenie należy natychmiast przerwać. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących ekspozycji na tibolon w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. W badaniach na zwierzętach tibolon wykazywał działanie antykoncepcyjne ze względu na swoje właściwości hormonalne.
Reklama
Ladybon - efekty uboczne
Często: ból podbrzusza, nadmierne owłosienie, upławy, przerost endometrium, krwawienie pomenopauzalne, tkliwość piersi, świąd narządów płciowych, kandydoza pochwy, krwawienie z pochwy, ból w obrębie miednicy, dysplazja szyjki macicy, wydzielina z dróg rodnych, zapalenie sromu i pochwy, zwiększenie masy ciała, nieprawidłowy wymaz z szyjki macicy. Niezbyt często: obrzęk, dyskomfort brzucha, trądzik, umiarkowany ból w piersiach, zakażenia grzybicze, grzybica pochwy, ból brodawek sutkowych. Rzadko: świąd. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu obserwowano: zawroty głowy, wysypkę, łojotokowe zapalenie skóry, ból głowy, migrenę, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie), depresję, dolegliwości ze strony układu mięśniowo-szkieletowego (np. bóle stawów i mięśni) oraz zaburzenia czynności wątroby. U kobiet stosujących lek istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia raka piersi, raka endometrium, raka jajnika oraz udaru niedokrwiennego mózgu. Inne działania niepożądane, o których donoszono w związku z terapią estrogenowo-progestagenową: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (tj. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych i miednicy oraz zatorowość płucna); zawał mięśnia sercowego; choroby pęcherzyka żółciowego; choroby skóry i tkanki podskórnej (ostuda, rumień wielopostaciowy, rumień guzowaty, plamica naczyniowa); prawdopodobne otępienie u kobiet w wieku powyżej 65 rż.
Ladybon - interakcje
Tibolon może zwiększać aktywność fibrynolityczną, co może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Takie działanie obserwowano podczas podawania warfaryny. Dlatego należy dokładnie monitorować pacjentki przyjmujące jednocześnie preparat i leki przeciwzakrzepowe, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia tibolonem lub kończenia jednoczesnego stosowania tego leku. Jeśli to konieczne, dawkę warfaryny należy dostosować. Informacje dotyczące interakcji farmakokinetycznych tibolonu są ograniczone. Jedno badanie in vivo wykazało, że jednoczesne stosowanie tibolonu może w umiarkowany sposób wpływać na farmakokinetykę midazolamu - substratu cytochromu P450 3A4. Na podstawie tej obserwacji można oczekiwać także interakcji z innymi substratami cytochromu CYP3A4. Związki indukujące aktywność CYP3A4, takie jak: barbiturany, karbamazepina, hydantoiny i ryfampicyna, mogą zwiększać metabolizm tibolonu a tym samym wpływać na jego działanie terapeutyczne. Preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum) mogą indukować metabolizm estrogenów i progestagenów. Klinicznie, zwiększony metabolizm estrogenów i progestagenów może prowadzić do osłabienia ich działania i zmian w profilu krwawień macicznych.
Ladybon - dawkowanie
Doustnie: 1 tabl. na dobę. U pacjentek w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna. Dla rozpoczęcia i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych powinna być zastosowana najmniejsza skuteczna dawka przez jak najkrótszy okres czasu. Podczas leczenia preparatem nie należy podawać osobno progestagenu. U kobiet w okresie fizjologicznej menopauzy należy rozpocząć leczenie preparatem po upływie przynajmniej 12 mies. od ostatniego krwawienia miesiączkowego. W przypadku menopauzy wywołanej chirurgicznie, leczenie może być rozpoczęte natychmiast. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zdiagnozować każde nieregularne jak i nieplanowe krwawienie z pochwy zarówno u stosujących i nie stosujących HTZ w celu wykluczenia zmian nowotworowych. Przy przejściu z sekwencyjnej HTZ na leczenie preparatem należy rozpocząć w dniu następnym po zakończeniu przyjmowania poprzedniego preparatu. W przypadku przejścia z ciągłej złożonej HTZ, leczenie można rozpocząć w dowolnej chwili. W przypadku pominięcia dawki leku należy jak najszybciej przyjąć zapomnianą tabletkę chyba, że opóźnienie przekracza 12 h - w takim przypadku zapomnianą tabletkę należy pominąć, a następną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Pominięcie tabletki może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia krwawienia i plamienia. Sposób podania. Tabl. należy połykać popijając niewielką ilością wody lub innego płynu, codziennie najlepiej o tej samej porze.
Ladybon - uwagi
Leczenie preparatem powoduje znaczące, zależne od dawki zmniejszenie stężenia cholesterolu frakcji HDL (z 16,7% przy dawce 1,25 mg do 21,8% przy dawce 2,5 mg po 2 latach). Całkowite stężenia triglicerydów i lipoprotein były także zmniejszone. Zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego oraz frakcji VLDL nie było zależne od dawki. Stężenie cholesterolu frakcji LDL pozostało niezmienione. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane. Leczenie preparatem prowadzi do niewielkiego zmniejszenia stężenia globuliny wiążącej hormony tarczycy (TBG) oraz stężenia całkowitej tyroksyny - T4. Stężenia całkowitej trijodotyroniny - T3 pozostają bez zmiany. Lek zmniejsza stężenie globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), podczas gdy stężenia globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG) oraz wolnego kortyzolu pozostają bez zmiany. Lek nie ma wpływu lub wpływ jest znikomy na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
