Lamivudine Teva Pharma B.V. - skład
1 tabl. powl. zawiera 150 mg lamiwudyny.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - działanie
Lek przeciwwirusowy z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI). Wykazuje aktywność przeciwko ludzkiemu wirusowi niedoboru odporności (HIV) i wirusowi zapalenia wątroby typu B (HBV). Lamiwydyna jest przekształcana wewnątrzkomórkowo do aktywnej pochodnej - trójfosforanu lamiwudyny (TP), który hamuje selektywnie replikację wirusa HIV-1 i HIV-2. Wykazuje in vitro niską cytotoksyczność w stosunku do limfocytów krwi obwodowej, do linii komórkowych limfocytów i monocyto-makrofagowych i w stosunku do różnych komórek macierzystych szpiku. Lamiwudyna w skojarzeniu z zydowudyną wykazuje synergiczne działanie przeciw wirusom HIV. Lamiwudyna dobrze wchłaniana się z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi 80-85%), osiągając Cmax w ciągu 1 h. W niewielkim stopniu wiąże się z albuminami osocza. Przenika do o.u.n. i do płynu mózgowo-rdzeniowego. W niewielkim stopniu (5-10%) jest metabolizowana w wątrobie. Wydalana jest głównie przez nerki w postaci niezmienionej. Postać aktywna - wewnątrzkomórkowy trójfosforan lamiwudyny, wykazuje wydłużony T0,5 w komórce (16-19 h) w porównaniu do T0,5 lamiwudyny (5-7 h). Wydalanie lamiwudyny zmienia się w przypadku zaburzenia czynności nerek. Farmakokinetyka lamiwudyny u dzieci zasadniczo jest podobna do farmakokinetyki u dorosłych, jednak całkowita biodostępność była zmniejszona u dzieci w wieku <12 lat.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - wskazania
Jako część skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego w leczeniu zakażeń ludzkim wirusem upośledzenia odporności (HIV) u dorosłych i dzieci.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lamiwudynę lub pozostałe składniki preparatu.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - ostrzeżenia
Nie stosować lamiwudyny w monoterapii. Odnotowano przypadki nieskuteczności wirusologicznej o wysokim poziomie i nagłej oporności we wczesnym stadium, kiedy lamiwudyna była skojarzona z fumaranem dyzoproksylu tenofowiru i abakawirem jak również z fumaranem dyzoproksylu tenofowiru i didanozyną w dawkowaniu raz na dobę. Należy przerwać stosowanie preparatu, jeśli kliniczne objawy przedmiotowe i podmiotowe lub nieprawidłowe wskaźniki laboratoryjne wskazują na zapalenie trzustki. Leczenie preparatem należy przerwać w przypadku wystąpienia objawów nadmiaru mleczanów i metabolicznej lub mleczanowej kwasicy, postępującej hepatomegalii lub szybkiego zwiększania się aktywności aminotransferaz. Należy zachować ostrożność w trakcie stosowania preparatu u wszystkich pacjentów (zwłaszcza otyłych kobiet) ze stwierdzonym powiększeniem wątroby, zapaleniem wątroby lub innymi znanymi czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia choroby wątroby oraz stłuszczenia wątroby (włączając niektóre leki i alkohol). Pacjenci z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C leczeni interferonem alfa oraz rybawiryną znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia ciężkich i potencjalnie śmiertelnych działań niepożądanych związanych z oddziaływaniem na wątrobę. Pacjentów z grup zwiększonego ryzyka należy szczególnie uważnie obserwować. U pacjentów z występującym jednocześnie zakażeniem HIV i przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B lub C poddawanych skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu, występuje większe ryzyko ciężkich i potencjalnie śmiertelnych objawów niepożądanych ze strony wątroby. Jeżeli leczenie lamiwudyną u pacjentów jednocześnie zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B zostanie przerwane, zaleca się okresową kontrolę zarówno testów czynnościowych wątroby, jak i markerów replikacji wirusa HBV, ponieważ odstawienie lamiwudyny może powodować ostre zaostrzenie zapalenia wątroby. U pacjentów z występującymi uprzednio zaburzeniami czynności wątroby, w tym z przewlekłym aktywnym zapaleniem wątroby, częściej występują zaburzenia czynności wątroby podczas skojarzonego leczenia przeciwretrowirusowego i należy je monitorować zgodnie z obowiązującymi w praktyce standardami. Jeżeli są dowody pogorszenia czynności wątroby u tych pacjentów, należy rozważyć przerwanie lub zakończenie leczenia. Należy kontrolować stan kliniczny oraz wyniki badań laboratoryjnych dzieci narażonych w okresie życia płodowego na działanie preparatu; w przypadku wystąpienia u nich objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na zaburzenia czynności mitochondriów, należy przeprowadzić dokładne badania w celu określenia tych zaburzeń. Powyższe wyniki nie stanowią podstawy do odrzucenia obecnych lokalnych zaleceń dotyczących stosowania u ciężarnych kobiet terapii przeciwretrowirusowej w celu zapobiegania wertykalnemu przeniesieniu wirusa HIV z matki na dziecko. Ze względu na ryzyko lipodystrofii, należy ocenić u pacjentów rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku, leczonych przeciwretrowirusowo długotrwale oraz z zaburzeniami metabolicznymi; zalecane jest oznaczanie na czczo stężenia glukozy i lipidów we krwi; zaburzenia lipidowe należy odpowiednio leczyć. Pacjentów rozpoczynających złożoną terapię przeciwretrowirusową (CART) należy obserwować, zwłaszcza w pierwszych tygodniach lub miesiącach leczenia, pod kątem wystąpienia objawów zespołu reaktywacji immunologicznej. Wszystkie objawy stanu zapalnego są wskazaniem do przeprowadzenia badania i zastosowania w razie konieczności odpowiedniego leczenia. Pacjentów, zwłaszcza z zaawansowaną chorobą spowodowaną przez HIV i (lub) długotrwale stosujących CART należy monitorować pod kątem objawów takich jak: bóle stawów, sztywność, trudności w poruszaniu się, które mogą być objawami martwicy kości.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania lamiwudyny u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Lamiwudyna przenika barierę łożyska, osiągając stężenia we krwi noworodków po urodzeniu podobne do stężeń we krwi matki i krwi pępowinowej podczas porodu. Nie zaleca się stosowania w I trymestrze ciąży. Zarówno lamiwudyna jak i wirus HIV przenikają do mleka kobiecego. Karmienie piersią należy przerwać przed rozpoczęciem przyjmowania lamiwudyny. Aby uniknąć przeniesienia zakażenia wirusem HIV, zaleca się, aby kobiety zakażone HIV w żadnym wypadku nie karmiły piersią niemowląt.
Reklama
Lamivudine Teva Pharma B.V. - efekty uboczne
Często: ból głowy, bezsenność, kaszel, objawy ze strony nosa, nudności, wymioty, ból brzucha lub skurcze brzucha, biegunka, wysypka, łysienie, ból stawów, choroby mięśni, zmęczenie, złe samopoczucie, gorączka. Niezbyt często: neutropenia i niedokrwistość (czasami ciężkie), trombocytopenia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT, AlAT). Rzadko: zapalenie trzustki, zwiększenie aktywności amylazy we krwi, zapalenie wątroby, rabdomioliza. Bardzo rzadko: czysta aplazja układu czerwonokrwinkowego, obwodowa neuropatia (lub parestezje). Podczas stosowania analogów nukleozydów obserwowano przypadki kwasicy mleczanowej, czasami zakończone zgonem, zazwyczaj związane z ciężkim powiększeniem i stłuszczeniem wątroby. Skojarzone leczenie przeciwretrowirusowe u pacjentów zakażonych wirusem HIV jest związane ze zmianą rozmieszczenia tkanki tłuszczowej (lipodystrofia), w tym utratą podskórnej tkanki tłuszczowej w obwodowych częściach ciała i w twarzy, zwiększeniem masy tkanki tłuszczowej wewnątrzbrzusznej i narządowej, przerostem piersi i gromadzeniem się tkanki tłuszczowej na karku ("bawoli kark") oraz z zaburzeniami metabolicznymi, takimi jak: hipertrójglicerydemia, hipercholesterolemia, insulinooporność, hiperglikemia i nadmiar mleczanów. U zakażonych wirusem HIV pacjentów z ciężkim niedoborem odporności, na początku stosowania złożonej terapii przeciwretrowirusowej może dojść do reakcji zapalnych na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne (zespół reaktywacji immunologicznej). Obserwowano także przypadki martwicy kości, głównie u pacjentów z ogólnie znanymi czynnikami ryzyka, zaawansowaną chorobą spowodowaną przez wirus HIV lub poddanych długotrwałemu, skojarzonemu leczeniu przeciwretrowirusowemu.
Lamivudine Teva Pharma B.V. - interakcje
Nie zaleca się stosowania lamiwudyny w skojarzeniu z zalcytabiną, gdyż lamiwudyna może hamować wewnątrzkomórkową fosforylację zalcytabiny. Nie zaleca się stosowania lamiwudyny z dożylną postacią gancyklowiru lub foskarnetu. Prawdopodobieństwo interakcji metabolicznych jest małe, co wynika z ograniczonego metabolizmu lamiwudyny, niewielkiego wiązania z białkami i prawie całkowitego wydalania przez nerki w niezmienionej postaci. Istnieje ryzyko interakcji z lekami wydalanymi przez aktywny transport kationów organicznych (jak np. trimetoprim) - podawanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (ko-trimoksazol) w dawce 160 mg/800 mg powoduje zwiększenie stężenia lamiwudyny we krwi o około 40%; lamiwudyna nie wykazuje wpływu na farmakokinetykę trimetoprimu i sulfametoksazolu; dopóki u pacjenta nie wystąpią objawy zaburzenia czynności nerek, nie jest konieczne dostosowanie dawkowania lamiwudyny, jednak pacjenta należy obserwować. Należy unikać podawania lamiwudyny z ko-trimoksazolem w dużych dawkach w leczeniu zapalenia płuc wywołanego przez Pneumocystis carinii (PCP) i toksoplazmozy. Inne leki (np. cymetydyna, ranitydyna) są wydalane tylko częściowo w tym mechanizmie i nie wykazują interakcji z lamiwudyną. Analogi nukleozydów (np. didanozyna, zalcytabina), podobnie jak zydowudyna, nie są wydalane w tym mechanizmie i dlatego jest mało prawdopodobne, aby występowały interakcje z lamiwudyną. Obserwowano umiarkowane (28%) zwiększenie Cmax zydowudyny w przypadku jednoczesnego podawania z lamiwudyną, jednak ogólna ekspozycja nie była istotnie zwiększona; zydowudyna nie wykazywała wpływu na farmakokinetykę lamiwudyny. W metabolizmie lamiwudyny nie bierze udziału CYP3A, dlatego interakcje z lekami metabolizowanymi przez ten układ enzymatyczny (np. inhibitorami proteazy - PI) są mało prawdopodobne.
Lamivudine Teva Pharma B.V. - dawkowanie
Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu zakażenia wirusem HIV. Dorośli i młodzież >12 lat: 300 mg na dobę (150 mg 2 razy na dobę lub 300 mg raz na dobę). W przypadku zmiany dawkowania na raz na dobę, należ przyjąć 150 mg 2 razy na dobę, a następnego dnia rano 300 mg raz na dobę. W przypadku, gdy preferowane jest przyjmowanie leku raz na dobę wieczorem, 1. dnia należy przyjąć tylko 150 mg rano, a następnie dawkę 300 mg wieczorem. W przypadku powrotu do dawkowania 2 razy na dobę, należy zakończyć dawkowanie jednokrotne i zacząć dawkowanie 150 mg 2 razy na dobę następnego dnia rano. Dzieci od 3 mż. do 12 lat: mc. ≥30 kg: dawkowanie jak dla dorosłych, tj. 150 mg 2 razy na dobę; mc. 21-30 kg: 75 mg rano i 150 mg wieczorem; mc. 14-21 kg: 75 mg 2 razy na dobę. Nie są dostępne dane wystarczające dla określenia dawkowania u dzieci < 3 mż. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy zmniejszyć dawki leku zależnie od klirensu kreatyniny (CCr) - dorośli i młodzież o mc.≥30 kg - CCr ≥50 ml/min: pierwsza dawka 150 mg, dawka podtrzymująca 150 mg 2 razy na dobę; CCr 30 do <50: pierwsza dawka 150 mg, dawka podtrzymująca 150 mg raz na dobę. U pacjentów zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna zmiana dawkowania.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki można podzielić na połowy wzdłuż linii podziału. Tabletki należy połykać nierozkruszone lub można je rozkruszyć i dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu, a następnie podać całą porcję bezpośrednio po przygotowaniu.
Lamivudine Teva Pharma B.V. - uwagi
