Lantrea - skład
1 kaps. zawiera 30 mg lanzoprazolu; kapsułki zawierają sacharozę.
Reklama
Lantrea - działanie
Inhibitor pompy protonowej (H+/K+- ATP-azy) w komórkach okładzinowych żołądka. Hamuje wydzielanie kwasu solnego zarówno podstawowe, jak i stymulowane (niezależnie od czynnika pobudzającego to wydzielanie). Lanzoprazol jest mieszaniną racemiczną dwóch aktywnych enancjomerów, które ulegają biotransformacji do postaci aktywnej w kwaśnym środowisku komórek okładzinowych. Lansoprazol jest gwałtownie inaktywowany przez kwas żołądkowy i dlatego jest podawany w postaci peletek z powłoką chroniącą przed kwasem solnym w kapsułkach żelatynowych. Wchłanianie z dwunastnicy jest szybkie, Cmax występuje po 1,5-2 h. Pokarm zmniejsza szybkość wchłaniania lanzoprazolu i zmniejsza AUC o ok. 50%. Wiąże się w 95% z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie, głównie przy udziale CYP2C19, częściowo CYP3A4. T0,5 wynosi 1-2 h. U osób z zaburzeniami czynności wątroby ogólnoustrojowa ekspozycja na lanzoprazol jest większa.
Reklama
Lantrea - wskazania
Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy i (lub) łagodnej choroby wrzodowej żołądka. Leczenie i profilaktyka refluksowego zapalenia przełyku. Leczenie objawowe refluksowego zapaleniu przełyku (GORD). Leczenie i profilaktyka łagodnych owrzodzeń żołądka i dwunastnicy towarzyszących leczeniu niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) oraz łagodzenie objawów u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ. Leczenie zespołu Zollingera-Ellisona. Eradykacja bakterii Helicobacter pylori w połączeniu z odpowiednią antybiotykoterapią oraz zapobieganie nawrotom wrzodów trawiennych u pacjentów z chorobą wrzodową związaną z zakażeniem H. pylori.
Reklama
Lantrea - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lanzoprazol lub inne składniki preparatu. Nie stosować z atazanawirem.
Reklama
Lantrea - ostrzeżenia
Stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. W przypadku leczenia skojarzonego z antybiotykami, należy zapoznać się z odpowiednimi ChPL leków stosowanych w skojarzeniu. Stosowanie lanzoprazolu w profilaktyce owrzodzeń trawiennych u pacjentów wymagających długotrwałej terapii NLPZ powinno być ograniczone wyłącznie do grup wysokiego ryzyka, np.: wcześniejsze krwawienia z przewodu pokarmowego, perforacja lub owrzodzenie, zaawansowany wiek, jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego (np. kortykosteroidy lub antykoagulanty), współwystępowanie ciężkich chorób lub długotrwałe stosowanie NLPZ w największych zalecanych dawkach. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotworowe podłoże choroby, gdyż leczenie lanzoprazolem może łagodzić objawy choroby nowotworowej i opóźniać jej rozpoznanie. Ze względu na ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania leczenia podtrzymującego dłużej niż 1 rok, u tych pacjentów zaleca się regularną ocenę skuteczności leczenia i dokładną ocenę ryzyka i korzyści wynikających z leczenia. Leczenie lanzoprazolem może powodować nieznaczne zwiększenie ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego takimi bakteriami, jak Salmonella spp. i Campylobacter spp. U pacjentów leczonych lanzoprazolem przez co najmniej 3 mies. (w większości przypadków przez rok) notowano ciężką hipomagnezemię; u pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy przyjmują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną bądź lekami powodującymi hipomagnezemię (np. lekami moczopędnymi), należy rozważyć oznaczenie stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia lanzoprazolem, a następnie okresowo w trakcie leczenia. Inhibitory pompy protonowej mogą zwiększyć ogólne ryzyko złamań o 10-40%; pacjentom zagrożonym osteoporozą należy zapewnić opiekę zgodnie z aktualnymi wytycznymi klinicznymi, a także podawać odpowiednie ilości witaminy D i wapnia. U pacjentów leczonych lanzoprazolem bardzo rzadko zgłaszano przypadki zapalenia okrężnicy - w razie wystąpienia ciężkiej i (lub) utrzymującej się biegunki należy rozważyć przerwanie leczenia lanzoprazolem. Stosowanie lanzoprazolu nie jest zalecane u dzieci z powodu ograniczonych danych klinicznych. Należy unikać leczenia małych dzieci (poniżej roku), gdyż dostępne dane nie wykazują korzystnego działania w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego. Ze względu na zawartość sacharozy, leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Lantrea - ciąża
Ze względu na brak badań klinicznych nie zaleca się stosowania w ciąży. Podejmując decyzję o karmieniu piersią bądź leczeniu lanzoprazolem, należy rozważyć korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikające z leczenia lanzoprazolem dla matki.
Reklama
Lantrea - efekty uboczne
Lansoprazol jest dobrze tolerowany, a działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające. Często: wymioty, nudności, biegunka, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, suchość w jamie ustnej lub gardle, wysypka, pokrzywka i świąd, ból i zawroty głowy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zmęczenie. Niezbyt często: depresja, małopłytkowość, eozynofilia, leukopenia, złamania biodra, nadgarstka lub kręgosłupa, obrzęk. Rzadko: zapalenie trzustki, kandydoza przełyku, zapalenie języka, zaburzenia smaku, rumień wielopostaciowy, wybroczyny, plamica, wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło, senność, drżenie, parestezje, niepokój, bezsenność, omamy, dezorientacja, zapalenie wątroby, żółtaczka, śródmiąższowe zapalenie nerek, niedokrwistość, ból stawów, ból mięśni, zaburzenia widzenia, obrzęk naczyniorucho wy, nadmierna potliwość, jadłowstręt, impotencja, gorączka. Bardzo rzadko: zapalenie okrężnicy, zapalenie jamy ustnej, zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, agranulocytoza, pancytopenia, ginekomastia, wstrząs anafilaktyczny, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów, hiponatermia. Częstość nieznana: podostry skórny toczeń rumieniowaty, hipomagnezemia.
Lantrea - interakcje
Lanzoprazol może zaburzać wchłanianie leków, których dostępność biologiczna zależy od pH w żołądku. Nie stosować z atazanawirem, ze względu na istotne zmniejszenie biodostępności atazanawiru. Unikać stosowania z ketokonazolem lub itrakonazolem, ponieważ lanzoprazol zmniejsza stężenie tych leków poniżej poziomu terapeutycznego. Lanzoprazol może zwiększać stężenie digoksyny we krwi - kontrolować stężenie digoksyny oraz dostosować jej dawkę. Może zwiększać stężenia leków metabolizowanych przez CYP3A4 - zachować ostrożność podczas terapii skojarzonej z substratami CYP3A4 o wąskim indeksie terapeutycznym. Zwiększa stężenie takrolimusa we krwi (substrat CYP3A4 oraz P-gp) - kontrolować stężenia takrolimusa na początku lub pod koniec leczenia skojarzonego z lanzoprazolem. Zmniejsza stężenie teofiliny we krwi - zachować ostrożność. Nie zaobserwowano znaczących klinicznie interakcji z lekami z grupy NLPZ. Fluwoksamina (inhibitor CYP2C19) powoduje 4-krotne zwiększenie stężenia lanzoprazolu - rozważyć zmniejszenie jego dawki podczas terapii skojarzonej. Induktory CYP2C19 i CYP3A4 tj. ryfampicyna i ziele dziurawca mogą znacząco zmniejszać stężenie lanzoprazolu we krwi. Sukralfat, leki zobojętniające kwas żołądkowy mogą zmniejszać biodostępność lanzoprazolu - lanzoprazol przyjmować po upływie co najmniej 1 h po zażyciu tego typu leków. W przypadku eradykacji H. pylorii w terapii skojarzonej z antybiotykami mogą występować interakcje z innymi lekami (zwłaszcza metabolizowanymi przez CYP450) - zaleca się monitorowanie stężenia innych leków, przyjmowanych podczas pierwszego tygodnia terapii eradykacyjnej. Dotychczas, w terapii eradykacji, potwierdzono następujące interakcje: lanzoprazol + klarytromycyna - zwiększenie stężenia obu leków we krwi; lanzoprazol + amoksycylina - spowolnienie wychwytu amoksycyliny; lanzoprazol + klarytromycyna + amoksycylina - zwiększenie biodostępności i wydłużenie T0,5 lanzoprazolu, zwiększenie stężenia metabolitu klarytromycyny.
Lantrea - dawkowanie
Doustnie. Choroba wrzodowa dwunastnicy: 30 mg raz na dobę przez 2-4 tyg. Choroba wrzodowa żołądka: 30 mg raz na dobę przez 4-8 tyg. Refluksowe zapalenie przełyku: 30 mg raz na dobę przez 4-8 tyg. Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku: 15-30 mg raz na dobę. Leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku: 15-30 mg raz na dobę przez 4 tyg.; w razie niepełnego wygojenia się zmian w czasie leczenia przez 4 tyg. dawką 30 mg zaleca się przeprowadzenie dalszych badań. Owrzodzenie żołądka i dwunastnicy oraz łagodzenie objawów u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ: 30 mg raz na dobę przez 4-8 tyg.; u pacjentów z grupy szczególnego ryzyka lub w przypadku trudno gojących się owrzodzeń należy zastosować większe dawki i (lub) dłuższą terapię. Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy związanym ze stosowaniem NLPZ u pacjentów z grup ryzyka: 15-30 mg raz na dobę. Zespół Zollingera-Ellisona: indywidualnie, zaczynając od dawki 60 mg na dobę, nie jest określony maksymalny okres stosowania leku, dobową dawkę większą niż 120 mg należy podawać w dwóch dawkach podzielonych. Eradykacja Helicobacter pylori: 30 mg 2 razy na dobę przez 7-14 dni w połączeniu z leczeniem przeciwbakteryjnym wg jednego z poniższych schematów: a) amoksycylina 1 g 2 razy na dobę i klarytromycyna 250-500 mg 2 razy na dobę; b) klarytromycyna 250 mg 2 razy na dobę i metronidazol 400-500 mg 2 razy na dobę; c) amoksycylina 1 g dwa razy na dobę i metronidazol 400-500 mg dwa razy na dobę. Wskaźnik eradykacji H. pylori sięga 90% kiedy klarytromycyna stosowana jest z lanzoprazolem w skojarzeniu z amoksycyliną lub metronidazolem. Schemat c) skojarzonego leczenia charakteryzuje się niższym wskaźnikiem eradykacji w porównaniu ze schematem zawierającym klarytromycynę, można go stosować w razie przeciwwskazania do eradykacji przy użyciu klarytromycyny w populacji o niewielkiej oporności na metronidazol. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, o ile nie istnieją istotne wskazania kliniczne, nie należy przekraczać dawki 30 mg na dobę. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć dawkę dobową lanzoprazolu o 50% oraz regularnie kontrolować pacjenta. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą; nie rozgryzać, nie żuć. Preparat przyjmować raz na dobę, najlepiej rano, co najmniej 30 min przed posiłkiem, a w eradykacji H.pylori 2 razy na dobę - rano i wieczorem, przed posiłkiem.
Lantrea - uwagi
Preparat może powodować zawroty głowy, zaburzenia widzenia i senność, przez co może upośledzać zdolność reakcji; należy wziąć to pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
