Lanzostad - skład
1 kaps. zawiera 15 mg lub 30 mg lanzoprazolu. Lek zawiera sacharozę.
Reklama
Lanzostad - działanie
Inhibitor pompy protonowej. Hamuje wydzielanie soku żołądkowego w komórkach okładzinowych żołądka w wyniku blokowania aktywności H+/K+-ATP-azy (tzw. pompy protonowej). Działanie leku jest odwracalne, zależy od dawki i prowadzi do zahamowania zarówno wydzielania podstawowego, jak i stymulowanego. Jednorazowe doustne podanie 30 mg lanzoprazolu hamuje pobudzone przez pentagastrynę wydzielanie kwasu żołądkowego o ok. 80%. Po 7 dniach regularnego stosowania produkcja kwasu żołądkowego zmniejsza się o ok. 90%. Lanzoprazol szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając Cmax w ciągu 1,5-2 h. Biodostępność wynosi 80-90%, pokarm spowalnia wchłanianie i zmniejsza biodostępność leku. W 97% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez izoenzym CYP2C19 oraz częściowo przez izoenzym CYP3A4. T0,5 wynosi 1-2 h, u osób w podeszłym wieku wydłuża się o ok. 50-100%. Wydalany w 1/3 w postaci metabolitów z moczem, pozostała część z kałem. Ekspozycja na lanzoprazol wzrasta 2-krotnie u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby i znacznie wyraźniej u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością wątroby.
Reklama
Lanzostad - wskazania
Choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka. Leczenie refluksowego zapalenia przełyku. Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku. Eradykacja Helicobacter pylori w skojarzeniu z odpowiednią terapią antybiotykową, w leczeniu choroby wrzodowej wywołanej zakażeniem H. pylori. Leczenie łagodnych owrzodzeń żołądka i dwunastnicy towarzyszących leczeniu niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ. Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy towarzyszącym leczeniu NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka, wymagających stałego leczenia. Choroba refluksowa przełyku z objawami. Zespół Zollingera i Ellisona.
Reklama
Lanzostad - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lanzoprazol lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować u pacjentów leczonych jednocześnie atazanawirem.
Reklama
Lanzostad - ostrzeżenia
Nie zaleca się stosowania leku u dzieci, ze względu na ograniczoną ilość danych klinicznych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Leczenie lanzoprazolem może powodować niewielki wzrost ryzyka infekcji żołądkowo-jelitowych spowodowanych przez takie bakterie, jak Salmonella i Campylobacter. U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy należy brać pod uwagę możliwość zakażenia H.pylori jako czynnika przyczynowego choroby. W przypadku gdy leczenie podtrzymujące trwa dłużej niż rok zaleca się regularną kontrolę z oceną możliwych korzyści i ryzyka dla pacjenta. W razie wystąpienia ciężkiej i (lub) uporczywej biegunki należy rozważyć przerwanie stosowania leku. Zapobieganie owrzodzeniom trawiennym u pacjentów wymagających długotrwałej kuracji NLPZ należy stosować wyłącznie w grupach ryzyka (np. krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja lub owrzodzenie w wywiadzie, zaawansowany wiek, równoczesne stosowanie leków znanych jako zwiększające ryzyko zdarzeń niepożądanych ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego, współwystępowanie ciężkich chorób lub długotrwałe stosowanie NLPZ w największych zalecanych dawkach). W związku ze zwiększonym ryzykiem złamań kości podczas leczenia, pacjenci z czynnikami ryzyka wystąpienia osteoporozy powinni zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi przyjmować odpowiednie dawki wit. D i wapnia. U pacjentów, u których przewiduje się długotrwałe leczenie lub którzy stosują inhibitory pompy protonowej jednocześnie z digoksyną lub preparatami, które mogą powodować hipomagnezemię (np. leki moczopędne) należy rozważyć pomiar stężenia magnezu przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowo podczas leczenia. Preparat zawiera sacharozę - nie należy stosować preparatu u pacjentów z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy oraz niedoborem sacharazy-izomaltazy.
Reklama
Lanzostad - ciąża
Nie zaleca się stosowania leku w ciąży (brak badań). W okresie karmienia piersią stosować jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla karmionego dziecka.
Reklama
Lanzostad - efekty uboczne
Często: ból głowy, zawroty głowy; nudności, biegunka, ból żołądka, zaparcie, wymioty, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, suchość w jamie ustnej lub gardle; zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; pokrzywka, świąd, wysypka; zmęczenie. Niezbyt często: trombocytopenia, eozynofilia, leukopenia; depresja; bóle stawów, bóle mięśni, złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa; obrzęki. Rzadko: niedokrwistość; bezsenność, omamy, splątanie; niepokój, zawroty głowy z zaburzeniami równowagi, parestezje, senność, drżenia mięśniowe; zaburzenia widzenia; zapalenie języka, kandydoza przełyku, zapalenie trzustki, zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, żółtaczka; wybroczyny, plamica, utrata owłosienia, rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło; śródmiąższowe zapalenie nerek, ginekomastia; gorączka, wzmożona potliwość, obrzęk naczynioruchowy, jadłowstręt, impotencja. Bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia, zapalenie okrężnicy, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wstrząs anafilaktyczny, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów, hiponatremia. Częstość nieznana: hipomagnezemia.
Lanzostad - interakcje
Lanzoprazol może zaburzać wchłanianie leków, których dostępność biologiczna zależy od pH soku żołądkowego. Lanzoprazol może prowadzić do zmniejszenia stężeń ketokonazolu i itrakonazolu do wartości mniejszych niż terapeutyczne - należy unikać skojarzonego stosowania tych leków. Jednoczesne podawanie lanzoprazolu i digoksyny może powodować zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu - należy kontrolować stężenie digoksyny w osoczu, a na początku i pod koniec leczenia lanzoprazolem w razie konieczności dostosować dawkę. Lanzoprazol może powodować zwiększenie osoczowego stężenia leków metabolizowanych przez izoenzym CYP3A4 - należy zachować ostrożność w przypadku skojarzonego stosowania. Lanzoprazol może zmniejszać stężenie teofiliny - należy zachować ostrożność. Jednoczesne stosowanie lanzoprazolu powoduje wzrost osoczowego stężenia takrolimusa - zaleca się kontrolę stężenia takrolimusu w osoczu na początku lub pod koniec leczenia lanzoprazolem. W przypadku skojarzonego stosowania lanzoprazolu i fluwoksaminy można rozważyć zmniejszenie dawki leku (stężenie lanzoprazolu wzrasta nawet 4-krotnie). Substancje indukujące aktywność izoenzymów CYP2C19 i CYP3A4, np. ryfampicyna oraz preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego, mogą znacznie zmniejszać stężenie lanzoprazolu w osoczu. Sukralfat oraz leki zobojętniające kwas solny w żołądku mogą zmniejszać dostępność biologiczną lanzoprazolu - lek należy zażywać po upływie co najmniej 1 h po przyjęciu leków z tej grupy.
Lanzostad - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Choroba wrzodowa dwunastnicy: 30 mg raz na dobę przez 2 tyg., w razie konieczności kontynuować przez kolejne 2 tyg. Choroba wrzodowa żołądka: 30 mg raz na dobę przez 4 tyg., w razie konieczności kontynuować przez kolejne 4 tyg. Refluksowe zapalenie przełyku: 30 mg raz na dobę przez 4 tyg., w razie konieczności kontynuować przez kolejne 4 tyg. Zapobieganie refluksowemu zapaleniu przełyku: 15 mg raz na dobę, w razie konieczności zwiększyć dawkę do 30 mg. Eradykacja H. pylori: 30 mg 2 razy na dobę przez 7 dni w połączeniu z leczeniem przeciwbakteryjnym (amoksycylina 1000 mg 2 razy na dobę i klarytromycyna 250-500 mg 2 razy na dobę lub klarytromycyna 250 mg 2 razy na dobę i metronidazol 400-500 mg 2 razy na dobę). Leczenie łagodnych owrzodzeń żołądka i dwunastnicy u pacjentów wymagających stałego leczenia NLPZ: 30 mg raz na dobę przez 4 tyg., w razie konieczności kontynuować przez kolejne 4 tyg.; u pacjetnów z trudnymi do wyleczenia owrzodzeniami lub ryzykiem takich owrzodzeń, leczenie należy prawdopodobnie kontynuować przez dłuższy czas i (lub) większymi dawkami. Zapobieganie owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy towarzyszącym leczeniu NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka, wymagających stałego leczenia NLPZ: 15 mg raz na dobę, w razie konieczności zwiększyć dawkę do 30 mg. Choroba refluksowa przełyku z objawami: 15-30 mg na dobę, należy rozważyć indywidualny dobór dawkowania. Zespół Zollingera-Ellisona: indywidualnie, 60-180 mg na dobę, nie jest określony maksymalny okres stosowania leku, dobową dawkę większą niż 120 mg należy podawać w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką chorobą wątroby zaleca się zmniejszenie dawki dobowej o połowę. U pacjentów w podeszłym wieku nie przekraczać dawki 30 mg na dobę. Kapsułki należy przyjmować w całości, rano (w przypadku eradykacji H. pylori rano i wieczorem) 30 min przed posiłkiem. Kaps. można też opróżnić, jednak jej zawartości nie należy żuć lub kruszyć.
Lanzostad - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia choroby wrzodowej żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter wrzodu. Lek może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.
