Leflunomide medac - skład
1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 15 mg lub 20 mg leflunomidu. Preparat zawiera laktozę i lecytynę sojową.
Reklama
Leflunomide medac - działanie
Lek przeciwreumatyczny, modyfikujący przebieg choroby, o właściwościach antyproliferacyjnych. Czynny metabolit leflunomidu - A771726 hamuje aktywność dehydrogenazy dihydroorotanu (DHODH) i wykazuje właściwości antyproliferacyjne. Leflunomid szybko przekształca się w czynny metabolit A771726 w trakcie metabolizmu pierwszego przejścia (otwarcie pierścienia) zachodzącego w ścianie jelit i wątrobie. Metabolit ten jest odpowiedzialny za wszystkie działania in vivo preparatu. Co najmniej 82-95 % dawki leku ulega wchłanianiu. Czas, w którym osiągane jest najwyższe stężenie metabolitu A771726 w osoczu jest różny; po podaniu pojedynczej dawki może on wynosić od 1 do 24 h. Ze względu na bardzo długi T0,5 A771726 (ok. 2 tyg.) w badaniach klinicznych stosowano dawkę nasycającą 100 mg przez 3 doby, aby szybko osiągnąć stan równowagi metabolitu we krwi. Ocenia się, że bez stosowania dawki nasycającej (uderzeniowej), stałe stężenie metabolitu byłoby osiągane po blisko 2 mies. Metabolit A771726 intensywnie wiąże się z białkami osocza (albuminami), wolna frakcja wynosi ok. 0,62 %. Wiązanie A771726 z białkami było zmniejszone i bardziej zróżnicowane u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów lub przewlekłą niewydolnością nerek. Leflunomid jest metabolizowany do jednego głównego metabolitu A771726 i wielu o mniejszym znaczeniu, włączając w to TFMA (4-trifluorometyloanilina). Biotransformacja leflunomidu do A771726 i dalszy metabolizm A771726 nie jest kontrolowany przez jeden enzym i odbywa się w mikrosomach i cytoplazmie komórek. Enzymy CYP tylko w niewielkim stopniu biorą udział w metabolizmie leflunomidu. Wydalanie A771726 jest powolne. T0,5 w fazie eliminacji u pacjentów wynosi ok. 2 tyg. Wydalany jest równomiernie zarówno w kale jak i w moczu.
Reklama
Leflunomide medac - wskazania
Leczenie dorosłych pacjentów z: czynnym reumatoidalnym zapaleniem stawów (jako lek należący do grupy leków przeciwreumatycznych, modyfikujących przebieg choroby - DMARD); aktywną postacią artropatii łuszczycowej. Niedawne lub równoczesne leczenie pacjenta preparatami z grupy DMARD (np. metotreksat), wykazującymi hepatotoksyczne lub hematotoksyczne działanie może zwiększać zagrożenie wystąpienia ciężkich działań niepożądanych; dlatego też decyzję o rozpoczęciu stosowania leflunomidu należy poprzedzić wnikliwą analizą spodziewanych korzyści w stosunku do możliwych zagrożeń. Co więcej, zastąpienie leflunomidu innym preparatem z grupy DMARD bez przeprowadzenia procedury wymywania, może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych nawet po długim czasie od momentu zmiany leku.
Reklama
Leflunomide medac - przeciwwskazania
Nadwrażliwość (szczególnie pacjenci, u których wystąpiły w przeszłości: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy) na leflunomid, na główny czynny metabolit teryflunomid, orzeszki ziemne, soję lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie niedobory odporności (np. AIDS). Znaczne zaburzenia czynności szpiku lub znaczna anemia, leukopenia, neutropenia lub trombocytopenia wywołane przez inne czynniki niż reumatoidalne zapalenie stawów lub artropatię łuszczycową. Ciężkie zakażenia. Umiarkowana do ciężkiej niewydolność nerek (brak wystarczających danych klinicznych o stosowaniu leku w tej grupie pacjentów). Ciężka hipoproteinemia (np. w zespole nerczycowym). Kobiety w ciąży lub w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji w czasie leczenia i po zakończeniu leczenia tak długo, aż stężenie czynnego metabolitu we krwi zmniejszy się do wartości nie większej niż 0,02 mg/l; przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć ciążę. Kobiety karmiące piersią.
Reklama
Leflunomide medac - ostrzeżenia
Ze względu na długi T0,5 czynnego metabolitu leflunomidu - A771726, nawet po zaprzestaniu leczenia leflunomidem mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane - w takim przypadku lub w innych przypadkach, gdy metabolit A771726 musi być szybko usunięty z organizmu należy zastosować procedurę wymywania. Procedura może być powtórzona, jeśli jest to uzasadnione klinicznie. Procedura wymywania: 8 g cholestyraminy 3 razy na dobę; alternatywnie można podać 50 g sproszkowanego węgla aktywowanego 4 razy na dobę. Czas całkowitego usuwania leku wynosi zwykle 11 dni i może ulec zmianie w zależności od obrazu klinicznego lub wyników badań laboratoryjnych. Należy kontrolować aktywność AlAT oraz morfologię krwi, w tym obraz białych krwinek i liczbę płytek, równocześnie i z jednakową częstością: przed rozpoczęciem leczenia leflunomidem, co 2 tyg. przez pierwszych 6 mies. terapii, a następnie co 8 tyg. W przypadku, kiedy aktywność AlAT jest 2-3 razy większa niż GGN, należy rozważyć zmniejszenie dawki leku do 10 mg i monitorować w odstępie 1 tyg. Jeżeli aktywność AlAT utrzymuje się na poziomie 2 razy większym niż GGN lub jest więcej niż 3 razy większa od GGN należy przerwać podawanie leflunomidu i rozpocząć procedurę wymywania. Po przerwaniu podawania leflunomidu zaleca się dalsze monitorowanie aktywności enzymów wątrobowych do momentu uzyskania prawidłowych wyników. W trakcie stosowania leflunomidu nie wolno spożywać alkoholu, ze względu na ryzyko dodatkowego działania uszkadzającego wątrobę. Ponieważ czynny metabolit leflunomidu A771726 w dużym stopniu wiąże się z białkami, jest metabolizowany przez wątrobę i wydzielany z żółcią można oczekiwać, że jego stężenie u pacjentów z hipoproteinemią będzie zwiększone. Ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych jest większe u pacjentów, u których przed leczeniem występowała niedokrwistość, leukopenia i (lub) trombocytopenia, a także u pacjentów z zaburzeniem czynności szpiku, jak również u zagrożonych ryzykiem zahamowania czynności szpiku. Jeżeli takie zaburzenia wystąpią należy rozważyć możliwość przeprowadzenia procesu wymywania. W przypadku wystąpienia ciężkich zaburzeń hematologicznych, w tym pancytopenii, konieczne jest przerwanie podawania leku i innych stosowanych równocześnie leków o działaniu hamującym czynność szpiku oraz rozpoczęcie procedury wymywania. Ryzyko wystąpienia reakcji hematotoksycznych i (lub) hepatotoskycznych może się zwiększyć w wyniku interakcji lekowych (patrz interakcje). W przypadku wystąpienia łuszczycy krostkowej lub nasilenia się łuszczycy można rozważyć przerwanie leczenia biorąc pod uwagę nasilenie choroby pacjenta występujące obecnie oraz w wywiadzie. W przypadku wystąpienia wrzodziejącego zapalenia jamy ustnej należy przerwać leczenie leflunomidem. Wystąpienie zmian skórnych lub zmian na błonach śluzowych, które mogą przekształcić się w zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka lub wysypkę polekową z eozynofilią oraz objawami ogólnymi (DRESS), wymaga przerwania podawania preparatu oraz innych leków mogących mieć związek z reakcją. Natychmiast należy wdrożyć procedurę wymywania leflunomidu; istotna jest całkowita eliminacja leku z organizmu i przeciwwskazane jest ponowne podawanie leflunomidu. Leki immunosupresyjne (w tym leflunomid), mogą zwiększać podatność pacjentów na zakażenia, w tym zakażenia oportunistyczne. W przypadku wystąpienia ciężkiego, niepoddającego się leczeniu zakażenia konieczne może być przerwanie stosowania leflunomidu i wdrożenie procedury wymywania. Odnotowano rzadkie przypadki postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML) u pacjentów stosujących jednocześnie leflunomid z innymi lekami immunosupresyjnymi. Przed rozpoczęciem leczenia, wszystkich pacjentów należy poddać ocenie, czy nie występuje u nich aktywna lub nieaktywna („utajona”) gruźlica, zgodnie z lokalnymi zaleceniami. Ocena ta może obejmować wywiad medyczny, możliwy uprzedni kontakt z gruźlicą i (lub) odpowiednie badanie przesiewowe, np. prześwietlenie płuc, próbę tuberkulinową i (lub) test uwalniania interferonu-gamma. Należy pamiętać o ryzyku fałszywie ujemnych wyników skórnej próby tuberkulinowej, zwłaszcza u pacjentów ciężko chorych lub z obniżoną odpornością. Pacjenci z gruźlicą w wywiadzie powinni być uważnie monitorowani, ze względu na możliwość ponownego uaktywnienia się choroby. Ze względu na ryzyko wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc, w przypadku wystąpienia objawów ze strony układu oddechowego, takich jak kaszel i duszność, należy rozważyć odstawienie leku i wdrożenie odpowiedniego postępowania diagnostycznego. Ryzyko wystąpienia takich objawów jest większe u pacjentów z śródmiąższową chorobą płuc w wywiadzie. Jeśli u pacjenta przyjmującego preparat rozwija się neuropatia obwodowa, należy rozważyć odstawienie leku i przeprowadzenie procedury wymywania. Wiek >60 lat, jednoczesne przyjmowanie leków neurotoksycznych i cukrzyca mogą zwiększać ryzyko neuropatii obwodowej. Przed rozpoczęciem leczenia leflunomidem należy skontrolować ciśnienie krwi, badania takie należy również wykonywać w trakcie leczenia. Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na zawartość lecytyny sojowej, leku nie należy stosować u pacjentów z nadwrażliwością na orzeszki ziemne lub soję. Podczas leczenia leflunomidem i (lub) teryflunomidem (czynny metabolit leflunomidu) wyniki pomiaru stężenia jonów wapniowych mogą być fałszywie zmniejszone, w zależności od rodzaju wykorzystywanego w badaniu analizatora jonów wapniowych (np. analizator gazometryczny). Dlatego też u pacjentów leczonych eflunomidem lub teryflunomidem należy kwestionować wiarygodność zaobserwowanego zmniejszonego stężenia jonów wapniowych. Jeśli wyniki pomiarów budzą wątpliwości, zaleca się określenie całkowitego stężenia wapnia w surowicy skorygowanego o stężenie albumin. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl. powl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.
Reklama
Leflunomide medac - ciąża
Lek jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Przypuszcza się, że aktywny metabolit A771726 może powodować ciężkie wady wrodzone. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia i do 2 lat jego zakończeniu; lub do 11 dni po zakończeniu leczenia, jeśli zastosowano procedurę wymywania. W przypadku potwierdzenia ciąży możliwe jest, że szybkie zmniejszenie stężenia czynnego metabolitu we krwi poprzez wdrożenie procedury eliminacji, zaraz po stwierdzeniu opóźnienia miesiączki, może zmniejszyć ryzyko dla płodu. Kobietom, które leczone są leflunomidem, a chcą zajść w ciążę zaleca się jedną z poniższych metod postępowania, zapewniających nienarażenie płodu na toksyczne działanie A771726 (osiągnięcie stężenia metabolitu w osoczu mniejszego niż 0,02 mg/l). Osiągnięcia takiego stężenia można oczekiwać po ok. 2 latach od zakończenia leczenia leflunomidem. Po 2-letnim okresie oczekiwania mierzy się po raz pierwszy stężenie A771726 we krwi. Następnego takiego pomiaru dokonuje się po co najmniej 14 dniach. Jeżeli wyniki stężenia obu pomiarów są mniejsze niż 0,02 mg/l nie ma zagrożenia teratogennym działaniem leku. By uzyskać więcej informacji dotyczących wykonywania pomiaru należy skontaktować się z wytwórcą preparatu lub jego miejscowym przedstawicielem. Jeżeli kobieta zastosuje procedurę wymywania zaleca się przeprowadzenie 2 pomiarów stężenia czynnego metabolitu we krwi w odstępie 14 dni, a także okres karencji wynoszący 1,5 mies. od momentu, w którym pierwszy raz stężenie metabolitu wynosiło nie więcej niż 0,02 mg/l i wtedy można planować zajście w ciążę. Zarówno cholestyramina jak i sproszkowany węgiel aktywowany mogą wpływać na wchłanianie estrogenów oraz progestagenów, stąd stosowanie hormonalnej antykoncepcji w tym czasie może być zawodne. Zaleca się stosowanie w tym okresie alternatywnych metod antykoncepcji. Mężczyzn należy uprzedzić o możliwości przenoszenia przez męski układ rozrodczy toksycznego działania leflunomidu na płód; podczas leczenia mężczyźni powinni stosować skuteczną antykoncepcję. By zmniejszyć ryzyko do minimum, mężczyzna planujący ojcostwo powinien przerwać przyjmowanie leflunomidu i przeprowadzić procedurę wymywania (co najmniej 11 dni). Należy wtedy pierwszy raz oznaczyć stężenie A771726 we krwi i powtórzyć oznaczenie po upływie co najmniej 14 dni. Jeżeli w obu oznaczeniach stężenie jest mniejsze niż 0,02 mg/l i nie podwyższa się przez co najmniej 3 mies., to ryzyko toksycznego działania na płód jest bardzo małe. Wyniki badań płodności na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność samców i samic, ale obserwowano niekorzystny wpływ na męskie organy rozrodcze w badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym.
Reklama
Leflunomide medac - efekty uboczne
Często: leukopenia (leukocyty >2 g/l), łagodne reakcje alergiczne, zwiększenie aktywności CK, parestezja, ból głowy, zawroty głowy, neuropatia obwodowa, łagodne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, biegunka, nudności, wymioty, jadłowstręt, choroby błony śluzowej jamy ustnej (np. aftowe zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej), ból brzucha, zapalenie okrężnicy (w tym mikroskopowe zapalenie okrężnicy, takie jak limfocytowe i kolagenowe zapalenie okrężnicy), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (aminotransferazy, zwłaszcza AlAT, rzadziej GGT, ALP i stężenia bilirubiny), nasilenie wypadania włosów, wyprysk, wysypka (w tym wysypka grudkowoplamkowa), świąd, suchość skóry, zapalenie pochewek ścięgien, anoreksja, zmniejszenie masy ciała (zazwyczaj nieznaczne), osłabienie. Niezbyt często: niedokrwistość, łagodna trombocytopenia (płytki <100 g/l), hipokaliemia, hiperlipidemia, hipofosfatemia, niepokój, zaburzenia smaku, pokrzywka, zerwanie ścięgna. Rzadko: ciężkie zakażenia (w tym posocznica, które mogą prowadzić do zgonu), niedokrwistość aplastyczna (prawdopodobnie spowodowana mechanizmem antyproliferatywnym), leukopenia (leukocyty <2 g/l), eozynofilia, zwiększenie aktywności LDH, poważne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, śródmiąższowe choroby płuc (w tym śródmiąższowe zapalenie płuc, które mogą prowadzić do zgonu), zapalenie wątroby, żółtaczka/cholestaza. Bardzo rzadko: agranulocytoza, ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, zapalenie naczyń (w tym zapalenie naczyń z martwicą skóry), zapalenie trzustki, ciężkie uszkodzenie wątroby - takie jak niewydolność wątroby i ostra martwica wątroby (które mogą prowadzić do zgonu), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy. Częstość nieznana: hipourykemia, nadciśnienie płucne, postać skórna tocznia rumieniowatego, łuszczyca krostkowa lub nasilenie łuszczycy, wysypka polekowa z eozynofilią oraz objawami ogólnymi (DRESS), niewydolność nerek; minimalne (odwracalne) zmniejszenie stężenia plemników, całkowitej ilości i ruchliwości plemników. Leflunomid może zwiększać podatność pacjentów na zakażenia, w tym zakażenia oportunistyczne; może się zwiększać zapadalność na różne infekcje (szczególnie nieżyt nosa, zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc). Ryzyko wystąpienia nowotworu łagodnego, szczególnie zaburzenia limfoproliferatywnego, zwiększa się w wyniku stosowania czynników immunosupresyjnych. Poprzedzające, równoczesne lub następujące po podawaniu leflunomidu stosowanie leków o możliwym działaniu mielotoksycznym może być związane z większym ryzykiem występowania niepożądanych reakcji hematologicznych.
Leflunomide medac - interakcje
Nasilenie objawów niepożądanych może wystąpić, jeżeli leki działające toksycznie na wątrobę lub układ krwiotwórczy podawane są w krótkim okresie przed lub równocześnie z leflunomidem lub gdy takie leki zastosowano po leczeniu leflunomidem, nie przestrzegając okresu wymywania. Dlatego też w początkowym okresie po zmianie leków zaleca się ścisłe monitorowanie parametrów enzymów wątrobowych i hematologicznych. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leflunomidu z lekami przeciwmalarycznymi stosowanymi w chorobach reumatycznych (np. chlorochina i hydroksychlorochina), preparatami złota podawanymi doustnie lub domięśniowo, D-penicylaminą, azatiopryną i innymi lekami immunosupresyjnymi w tym inhibitorami czynnika martwicy nowotworów TNF-α (z wyjątkiem metotreksatu). Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem powyższych leków jest nieznane, szczególnie w przypadku długotrwałej terapii. Jednoczesne podawanie leflunomidu z innymi lekami należącymi do grupy DMARD (np. metotreksat) nie jest zalecane, ponieważ takie postępowanie terapeutyczne może prowadzić do wystąpienia addytywnego lub nawet synergistycznego działania toksycznego (np. działanie hepato- lub hematotoksyczne). W małym badaniu z udziałem 30 pacjentów, którym podawano równocześnie leflunomid (w dawce 10-20 mg/dobę) i metotreksat (w dawce 10-25 mg/tydzień): u 5 pacjentów wystąpiło 2-3-krotne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (u tych pacjentów aktywność enzymów wątrobowych wróciła do normy - w 2 przypadkach bez konieczności przerwania podawania obu leków, w pozostałych 3 po odstawieniu leflunomidu); u innych 5 pacjentów wystąpiło ponad 3-krotne, w stosunku do normy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (także u tych pacjentów nieprawidłowości ustąpiły, w 2 przypadkach bez konieczności przerwania podawania obu leków, w 3 przypadkach po odstawieniu leflunomidu). Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznej między leflunomidem (10-20 mg/dobę) i metotreksatem (10-25 mg/tydzień) podawanych pacjentom z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Ponieważ leflunomid przez długi czas utrzymuje się w organizmie, zamiana na inny lek z tej samej grupy DMARD (np. metotreksat) bez przeprowadzenia procedury wymywania może zwiększyć ryzyko wystąpienia działania addytywnego (np. interakcja kinetyczna, działanie toksyczne na narządy) nawet po długim czasie od zmiany leku. Podobnie stosowane niedawno leczenie preparatami działającymi toksycznie na wątrobę lub układ krwiotwórczy (np. metotreksat) może nasilać działania niepożądane. Jednoczesne podawanie teryflunomidu z leflunomidem nie jest zalecane, gdyż leflunomid jest związkiem macierzystym teryflunomidu. Terapię NLPZ i (lub) kortykosteroidami można kontynuować po rozpoczęciu leczenia leflunomidem. Brak danych klinicznych o skuteczności i bezpieczeństwie szczepień podczas leczenia leflunomidem. Nie zaleca się szczepień szczepionkami zawierającymi żywe atenuowane szczepy drobnoustrojów. Planując podanie szczepionki zawierającej żywe atenuowane szczepy już po zaprzestaniu stosowania leflunomidu należy wziąć pod uwagę jego długi okres półtrwania. Cholestyramina lub węgiel aktywowany szybko zmniejszają stężenie czynnego metabolitu leflunomidu - A771726 (mechanizm ten polega prawdopodobnie na przerwaniu krążenia jelitowo-wątrobowego metabolitu i (lub) usuwaniu A771726 z przewodu pokarmowego) - nie stosować z leflunomidem, z wyjątkiem procedury wymywania. W metabolizmie leflunomidu uczestniczą izoenzymy cytochromu P450 (CYP) 1A2, 2C19 oraz 3A4. Cymetydyna (niespecyficzny słaby inhibitor CYP) nie wpływa istotnie na ekspozycję na A771726. Podanie pojedynczej dawki leflunomidu osobom otrzymującym wielokrotne dawki ryfampicyny (niespecyficzny aktywator CYP) spowodowało zwiększenie stężenia A771726 o blisko 40%, przy czym AUC nie uległo znaczącej zmianie. Mechanizm tego działania jest niejasny. Jednoczesne podanie leflunomidu i doustnej trójfazowej pigułki antykoncepcyjnej zawierającej 0,03 mg etynylestradiolu oraz 0,15 mg lewonorgestrelu nie zmniejszyło skuteczności antykoncepcyjnej ani nie spowodowało zmian parametrów farmakokinetycznych A771726. Zaobserwowano interakcję farmakokinetyczną A771726 z doustnymi środkami antykoncepcyjnym (zwiększenie ekspozycji na etynylestradiolu oraz lewonorgestrelu) - nie przewiduje się jednak, aby ta interakcja wpływała negatywnie na skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych; należy zwrócić uwagę na rodzaj leczenia doustnym środkiem antykoncepcyjnym. Przeprowadzono badania interakcji farmakokinetycznych oraz farmakodynamicznych A771726. Ze względu na to, że dla leflunomidu w zalecanych dawkach nie można wykluczyć podobnych interakcji lek-lek, u pacjentów leczonych leflunomidem należy rozważyć poniższe zalecenia. A771726 jest inhibitorem CYP2C8 - zaleca się monitorowanie pacjentów stosujących jednocześnie leki metabolizowane przez CYP2C8, jak repaglinid, paklitaksel, pioglitazon lub rozyglitazon (ryzyko zwiększonej ekspozycji na te leki). A771726 jest słabym induktorem CYP1A2 i może osłabiać skuteczność substratów CYP1A2, takich jak duloksetyna, alosetron, teofilina i tyzanidyna - zachować ostrożność. A771726 jest inhibitorem transportera anionów organicznych 3 (OAT3) - zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z substratami OAT3, takimi jak cefaklor, benzylpenicylina, cyprofloksacyna, indometacyna, ketoprofen, furosemid, cymetydyna, metotreksat, zydowudyna (ryzyko zwiększonej ekspozycji na te leki). A771726 może zwiększać ekspozycje na substraty białka oporności raka piersi (BCRP) i (lub) substraty polipeptydów B1 i B3 transportujących aniony organiczne (OATP1B1/B3) - w przypadku stosowania leflunomidu i rozuwastatyny, dawka rozuwastatyny nie powinna być większa niż 10 mg raz na dobę; należy ostrożnie rozpoczynać jednoczesne podawanie innych substratów BCRP, np. metotreksatu, topotekanu, sulfasalazyny, daunorubicyny, doksorubicyny oraz substratów polipeptydów z rodziny OATP, zwłaszcza inhibitorów reduktazy HMG-CoA, np. symwastatyny, atorwastatyny, prawastatyny, metotreksatu, nateglinidu, repaglinidu, ryfampicyny (pacjentów ściśle monitorować pod katem zwiększonej ekspozycji, rozważyć zmniejszenie dawki tych leków). Wielokrotnie podawane dawki A771726 nie miały wpływu na farmakokinetykę S-warfaryny, co wskazuje że A771726 nie jest inhibitorem lub induktorem CYP2C9; jednak podczas jednoczesnego stosowania leflunomidu oraz warfaryny lub innych przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, zaleca się ścisłą kontrolę INR oraz monitorowanie pacjenta.
Leflunomide medac - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Reumatoidalne zapalenie stawów - dawka początkowa: 100 mg raz na dobę przez 3 dni (pominięcie dawki początkowej może zmniejszyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych); dawka podtrzymująca: 10-20 mg raz na dobę, w zależności od ciężkości (aktywności) choroby. Artropatia łuszczycowa - dawka początkowa: 100 mg raz na dobę przez 3 dni; dawka podtrzymująca: 20 mg raz na dobę. Działanie terapeutyczne (w obu wskazaniach) widoczne jest zwykle po 4-6 tyg. i stan pacjenta może ulegać dalszej poprawie przez 4-6 mies. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z nieznaczną niewydolnością nerek ani u pacjentów >65. rż. Lek nie jest zalecany do leczenia pacjentów <18 lat, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania u dzieci z młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów nie były badane. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu, z posiłkiem lub bez posiłku. Tabl. 20 mg można podzielić na połowy.
Leflunomide medac - uwagi
W przypadku wystąpienia zawrotów głowy nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
