Leponex

Leponex - skład

1 tabl. zawiera 25 mg lub 100 mg klozapiny; lek zawiera laktozę.

Reklama

Leponex - działanie

Lek przeciwpsychotyczny, pochodna diazepiny i oksazepiny. Charakteryzuje się słabym działaniem blokującym receptory dopaminowe D₁, D₂, D₃ i D₅, wykazuje silne działanie na receptor D₄ oraz silne działanie anty-α-adrenergiczne, antycholinergiczne, antyhistaminowe, antyserotoninergiczne oraz działanie hamujące reakcję pobudzenia. Powoduje szybkie i znaczne uspokojenie oraz ma działanie przeciwpsychotyczne u pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie innymi lekami. W porównaniu z klasycznymi lekami przeciwpsychotycznymi powoduje mniej głównych objawów pozapiramidowych oraz nie powoduje lub powoduje niewielkie zwiększenie stężenia prolaktyny. Po podaniu doustnym wchłania się w 90-95%. Podlega umiarkowanemu metabolizmowi pierwszego przejścia; bezwzględna biodostępność wynosi 50-60%. Z białkami osocza wiąże się w 95%. Przed wydaleniem klozapina jest niemal całkowicie metabolizowana. Z głównych metabolitów czynny jest jedynie metabolit demetylowy. Około 50% dawki jest wydalane w postaci metabolitów z moczem, a 30% z kałem; w moczu i kale stwierdza się zaledwie śladowe ilości niezmetabolizowanej klozapiny. T_0,5 w fazie końcowej wynosi 12 h (zakres 6-26 h).

Reklama

Leponex - wskazania

Schizofrenia oporna na leczenie. Leczenie pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie oraz pacjentów ze schizofrenią, u których występują ciężkie, niepoddające się leczeniu neurologiczne działania niepożądane po zastosowaniu innych środków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych. Oporność na leczenie jest definiowana jako brak zadowalającej poprawy klinicznej, mimo stosowania właściwych dawek, przez odpowiedni okres, przynajmniej dwóch różnych leków przeciwpsychotycznych, w tym atypowych leków przeciwpsychotycznych. Psychoza w przebiegu choroby Parkinsona. Zaburzenia psychotyczne występujące w przebiegu choroby Parkinsona, w przypadkach, kiedy inne metody leczenia okazały się nieskuteczne.

Reklama

Leponex - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na klozapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Brak możliwości wykonania regularnych badań krwi. Wywołana przez czynniki toksyczne lub przez reakcję idiosynkrazji granulocytopenia lub agranulocytoza w wywiadzie (z wyjątkiem granulocytopenii lub agranulocytozy związanej z wcześniej prowadzoną chemioterapią). Agranulocytoza wywołana stosowaniem klozapiny w wywiadzie. Upośledzenie czynności szpiku kostnego. Niekontrolowana padaczka. Psychozy alkoholowe lub inne psychozy wywołane przez czynniki toksyczne, zatrucie lekami, stany śpiączki. Zapaść krążeniowa i (lub) zahamowanie czynności OUN niezależnie od przyczyny. Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub serca (np. zapalenie mięśnia sercowego). Czynna choroba wątroby, związana z występowaniem nudności, jadłowstrętu lub żółtaczki; postępująca choroba wątroby, niewydolność wątroby. Porażenna niedrożność jelit. Przyjmowanie leków mogących wywołać agranulocytozę; leków przeciwpsychotycznych w postaci depot.

Reklama

Leponex - ostrzeżenia

Klozapina może powodować agranulocytozę. W okresie 10 dni poprzedzających rozpoczęcie terapii klozapiną należy określić liczbę i wzór odsetkowy leukocytów. Stosowanie leku należy ograniczyć do pacjentów, u których klozapina jest wskazana oraz pacjentów, u których na początku terapii liczba krwinek białych (WBC) wynosi ≥ 3500/mm³ (3,5x10⁹/l), całkowita liczba neutrofili (ANC) wynosi ≥ 2000/mm³ (2,0x10⁹/l), a regularnych pomiarów WBC i ANC we krwi można dokonywać co tydzień w pierwszych 18 tygodniach leczenia i co najmniej raz na 4 tygodnie w późniejszym okresie. Należy zalecić pacjentowi natychmiastowe zgłaszanie wszelkich objawów infekcji (w tym objawów grypopodobnych, gorączki, bólu gardła lub innych objawów zakażenia), które mogą wskazywać na neutropenię. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych infekcji, należy natychmiast oznaczyć liczbę leukocytów i wykonać leukogram. Jeśli podczas leczenia WBC zmniejszy się do wartości ≥ 3000/mm³(3,0x10⁹/I) - < 3500/mm³ (3,5x10⁹/l) lub ANC zmniejszy się do wartości ≥ 1500/mm³ (1,5x10⁹/l) - < 2000/mm³(2,0x10⁹/l) badania hematologiczne należy przeprowadzać co najmniej 2 razy w tygodniu, aż do stabilizacji wyników lub zwiększenia wartości. W przypadku zmniejszenia wartości WBC < 3000/mm³ (3,0x10⁹/l) lub ANC < 1500/mm³ (1,5x10⁹/l) leczenie należy natychmiast przerwać, a badanie krwi przeprowadzać codziennie, aż do przywrócenia prawidłowych wartości hematologicznych, monitorować pacjenta pod kątem objawów zakażenia i nie podawać ponownie klozapiny. Monitorowanie parametrów hematologicznych należy prowadzać także przez 4 tygodnie po przywróceniu hematologicznie prawidłowych wyników lub po całkowitym odstawieniu klozapiny. Jeśli po zaprzestaniu podawania klozapiny obserwuje się dalsze zmniejszanie wartości WBC < 2000/mm³ (2,0x10⁹/l) lub wartości ANC < 1000/mm³ (1,0x10⁹/l), leczenie tego stanu powinien przejąć doświadczony hematolog. Konsultacja hematologa jest wymagana przed rozpoczęciem stosowania klozapiny u pacjentów z pierwotnymi zaburzeniami czynności szpiku kostnego w wywiadzie (lek stosować tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko) oraz u pacjentów z małą liczbą krwinek białych, wynikającą z łagodnej neutropenii uwarunkowanej etnicznie (leczenie należy rozpoczynać szczególnie ostrożnie). U pacjentów, którzy przyjmowali klozapinę przez ponad 18 tygodni i przerwali leczenie na okres dłuższy niż 3 dni, jednak krótszy niż 4 tygodnie, należy co tydzień monitorować wartości WBC i ANC przez kolejne 6 tygodni. Jeśli nie wystąpią żadne zaburzenia hematologiczne, można przyjąć schemat monitorowania tych parametrów w odstępach nie dłuższych niż 4 tygodnie. Jeśli leczenie przerwano na 4 tygodnie lub dłużej, cotygodniowe monitorowanie wartości WBC i ANC jest konieczne przez następne 18 tygodni terapii, a dawkę należy ponownie ustalić w drodze stopniowego zwiększania. W przypadku wystąpienia eozynofilii > 3000/mm³ (3,0x10⁹/l) zaleca się przerwanie podawania klozapiny; leczenie można wznowić wyłącznie wtedy, kiedy liczba eozynofili zmniejszy się < 1000/mm³ (1,0x10⁹/l). W przypadku wystąpienia trombocytopenii < 5000/mm³ (50x10⁹/l), zaleca się przerwanie terapii klozapiną. Stosowanie klozapiny wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zapalenia mięśnia sercowego, które w rzadkich przypadkach doprowadziło do zgonu pacjenta. Ryzyko zapalenia mięśnia sercowego jest największe w pierwszych 2 miesiącach terapii. Rzadko donoszono również o śmiertelnych przypadkach kardiomiopatii. Pacjentów z chorobą serca w wywiadzie lub nieprawidłowymi wynikami badań serca w badaniu przedmiotowym należy skierować do specjalisty w celu wykonania dalszych badań, w tym np. EKG, a lek można podać tylko wówczas, gdy przewidywane korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Lekarz prowadzący powinien rozważyć możliwość wykonania EKG przed rozpoczęciem leczenia klozapiną. W sytuacji podejrzewanego zapalenia mięśnia sercowego lub kardiomiopatii, należy niezwłocznie przerwać terapię lekiem, a pacjenta skierować do kardiologa. Pacjenci, u których wystąpiło zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia wywołana klozapiną, nie powinni ponownie przyjmować klozapiny. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową lub występowaniem wydłużenia odstępu QT w wywiadzie rodzinnym oraz w trakcie jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo, że zwiększają odstęp QTc. W czasie leczenia klozapiną (zwłaszcza przy jednoczesnym podawaniu benzodiazepiny lub innych środków psychotropowych, a także podczas szybkiego zwiększania dawki klozapiny na początku terapii) może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, dlatego leczenie należy rozpoczynać pod ścisłym nadzorem lekarskim. W pierwszych tygodniach leczenia u pacjentów z chorobą Parkinsona konieczne jest monitorowanie ciśnienia krwi w pozycji stojącej i leżącej na plecach. Ze względu na antycholinergiczne działanie klozapiny, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z powiększeniem gruczołu krokowego lub jaskrą z wąskim kątem przesączania, a także u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki wywołujące zaparcia (zwłaszcza niektóre leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne i leki stosowane w chorobie Parkinsona), pacjentów z chorobami okrężnicy w wywiadzie lub poddanych w przeszłości zabiegom chirurgicznym w dolnej części brzucha - niezwykle ważne jest rozpoznanie zaparcia i podjęcie aktywnego leczenia. Pacjentów z cukrzycą należy regularnie monitorować pod kątem ewentualnego pogorszenia kontroli glikemii. U pacjentów z czynnikami ryzyka cukrzycy (np. otyłością, rodzinnym występowaniem cukrzycy) należy oznaczyć stężenie glukozy we krwi na czczo na początku leczenia, a następnie okresowo w trakcie terapii. Pacjenci, u których wystąpią objawy hiperglikemii podczas leczenia klozapiną powinni poddać się badaniu stężenia glukozy we krwi na czczo. Należy rozważyć możliwość przerwania leczenia klozapiną u pacjentów, u których czynne leczenie hiperglikemii okazało się nieskuteczne. Przed rozpoczęciem leczenia klozapiną należy oznaczyć stężenie lipidów we krwi, a następnie monitorować okresowo w trakcie terapii. Należy kontrolować masę ciała pacjentów. Klozapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów: z padaczką w wywiadzie (w przypadku wystąpienia drgawek zależnych od klozapiny, zmniejszyć jej dawkę i w razie potrzeby, podać leki przeciwpadaczkowe); z czynnikami ryzyka udaru; w podeszłym wieku (ze względu na zwiększoną wrażliwość tych pacjentów na działanie przeciwcholinergiczne klozapiny, takie jak zatrzymanie moczu i zaparcia, a także ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego i częstoskurczu); ze współistniejącymi, stabilnymi zaburzeniami czynności wątroby (regularnie kontrolować czynność wątroby). U pacjentów, u których podczas stosowania klozapiny wystąpią objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby, takie jak nudności, wymioty i (lub) jadłowstręt należy wykonać badanie czynności wątroby; jeśli wystąpi klinicznie istotne zwiększenie wartości prób czynnościowych wątroby (> 3-krotność górnej granicy normy) lub jeśli wystąpi żółtaczka, leczenie klozapiną należy przerwać; terapię można wznowić wyłącznie po normalizacji wyników prób czynnościowych wątroby i w takich przypadkach, po ponownym wprowadzeniu leku, konieczne jest ścisłe monitorowanie czynności wątroby. Pacjenci z gorączką powinni zostać dokładnie przebadani, aby wykluczyć możliwość wystąpienia infekcji lub agranulocytozy. W przypadku wystąpienia wysokiej gorączki należy rozważyć możliwość wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego (ZZN); w przypadku potwierdzenia rozpoznania ZZN należy natychmiast przerwać stosowanie klozapiny i wdrożyć odpowiednie postępowanie medyczne. Przed i w trakcie leczenia klozapiną należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) oraz podjąć odpowiednie środki profilaktyczne; należy unikać unieruchamiania pacjentów. Lek nie jest zatwierdzony do leczenia otępienia związanego z zaburzeniami zachowania. Leku nie należy stosować u dzieci <16 lat. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Leponex - ciąża

W ciąży stosować tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści wyraźnie przewyższają potencjalne ryzyko. U noworodków matek przyjmujących leki przeciwpsychotyczne w III trymestrze ciąży istnieje ryzyko rozwoju objawów pozapiramidowych i (lub) objawów odstawienia; istnieją doniesienia o wystąpieniu pobudzenia, wzmożonego napięcia mięśniowego, obniżonego napięcia mięśniowego, drżenia, senności, niewydolności oddechowej i zaburzeń odżywiania. Klozapina może przenikać do mleka i mieć wpływ na karmione piersią dziecko. Nie należy karmić piersią w trakcie leczenia. W wyniku zamiany terapii innym lekiem przeciwpsychotycznym na klozapinę może powrócić prawidłowe miesiączkowanie, dlatego kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować odpowiednią metodę antykoncepcji.

Reklama

Leponex - efekty uboczne

Bardzo często: senność, uspokojenie, zawroty głowy, częstoskurcz, zaparcie, nadmierne wydzielanie śliny. Często: leukopenia, neutropenia, eozynofilia, leukocytoza, zwiększenie masy ciała, dyzartia, napady padaczkowe, drgawki, drgawki miokloniczne, objawy pozapiramidowe, akatyzja, drżenie, sztywność, ból głowy, nieostre widzenie, zmiany w EKG, omdlenia, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, nudności, wymioty, jadłowstręt, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, uczucie zmęczenia, gorączka, łagodna hipertermia, zaburzenia wydzielania potu lub regulacji temperatury ciała. Niezbyt często: agranulocytoza, złośliwy zespół neuroleptyczny, jąkanie, upadki (związane z wywołanymi przyjmowaniem klozapiny drgawkami, sennością, niedociśnieniem ortostatycznym, niestabilnością ruchową i zaburzeniami równowagi). Rzadko: niedokrwistość, zaburzenia tolerancji glukozy, cukrzyca, otyłość, niepokój ruchowy, pobudzenie, splątanie, majaczenie, zapaść krążeniowa, arytmie, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia, wysięk osierdziowy, powstawanie zakrzepów z zatorami, aspiracja połkniętego pokarmu, zapalenie płuc i zakażenie dolnych dróg oddechowych (które może być śmiertelne), dysfagia, zapalenie wątroby, piorunująca martwica wątroby, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie trzustki, zwiększona aktywność CPK. Bardzo rzadko: trombocytopenia, trombocytoza, kwasica ketonowa, śpiączka hiperosmolarna, ciężka hiperglikemia, hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, późne dyskinezy, objawy obsesyjno-kompulsywne, kardiomiopatia, zatrzymanie akcji serca, depresja oddechowa, zatrzymanie czynności oddechowej, powiększenie ślinianek przyusznych, niedrożność jelit, porażenna niedrożność jelit, wklinowanie kałowe, stłuszczenie wątroby, martwica wątroby, hepatotoksyczność, odczyny skórne, śródmiąższowe zapalenie nerek; priapizm, nagła niewyjaśniona śmierć. Częstość nieznana: posocznica, obrzęk naczynioruchowy, leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), zespół objawów rzekomego guza chromochłonnego nadnerczy, zespół cholinergiczny (po nagłym odstawieniu), zmiany w EEG, pleurothotonus, zespół niespokojnych nóg, zawał mięśnia sercowego (który może być śmiertelny), zapalenie mięśnia sercowego, ból w klatce piersiowe, dusznica bolesna, kołatanie serca, migotanie przedsionków, niewydolność zastawki dwudzielnej w przebiegu kardiomiopatii związanej z leczeniem klozapiną, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, niedociśnienie, wysięk opłucnowy, upośledzenie drożności nosa, ostre rozdęcie okrężnicy, zawał/niedokrwienie jelita, martwica jelita, owrzodzenie jelita, perforacja jelita, biegunka, uczucie dyskomfortu w żołądku, zgaga, niestrawność, zapalenie okrężnicy, zwłóknienie wątroby, marskość wątroby, zaburzenia czynności wątroby (w tym zdarzenia powodujące zagrożenia dla życia, takie jak uszkodzenie wątroby: uszkodzenie komórek wątroby, zastój żółci lub jedno i drugie), niewydolność wątroby (która może zakończyć się zgonem lub przeszczepem wątroby), zaburzenia pigmentacji, rabdomioliza, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, ból mięśni, układowy toczeń rumieniowaty, niewydolność nerek, moczenie nocne, noworodkowy zespół odstawienia leku, wytrysk wsteczny, zapalenie błon surowiczych. Obserwowano bardzo rzadkie przypadki częstoskurczu komorowego oraz wydłużenia odcinka QT, które mogą być związane z wielokształtnym częstoskurczem komorowym, chociaż nie ustalono zależności przyczynowo-skutkowej ze stosowaniem leku. W przypadku nagłego przerwania leczenia klozapiną obserwowano reakcje związane z odstawieniem.

Leponex - interakcje

Leki o działaniu hamującym na szpik kostny, np.: karbamazepina, chloramfenikol, sulfonamidy (np. ko-trymoksazol), leki przeciwbólowe pochodne pyrazolonu (np. fenylbutazon), penicylamina, środki cytotoksyczne mogą zwiększać ryzyko i (lub) nasilać mielosupresję - nie stosować z klozapiną. Nie wolno stosować długo działających leków przeciwpsychotycznych w postaci depot (mogących mieć działanie mielosupresyjne) jednocześnie z klozapiną, ponieważ w razie konieczności, np. w przypadku neutropenii, nie można ich szybko usunąć z organizmu. Stosowanie klozapiny z benzodiazepinami zwiększa ryzyko zapaści krążeniowej, co może doprowadzić do zatrzymania akcji serca i (lub) oddychania - zachować ostrożność na początku stosowania tych leków w skojarzeniu lub gdy klozapina zostaje włączona do już ustabilizowanej terapii benzodiazepiną. Klozapina nasila działanie leków antycholinergicznych poprzez addycyjny efekt antycholinergiczny - należy obserwować pacjentów pod kątem antycholinergicznych działań niepożądanych (np. zaparcia), zwłaszcza, gdy leki te są stosowane w celu opanowania nadmiernego wydzielania śliny. Może nasilać hipotensyjne działanie leków przeciwnadciśnieniowych, ze względu na działanie antagonistyczne względem układu współczulnego - zachować ostrożność, zwłaszcza w okresie początkowego ustalania dawki klozapiny. Może zmniejszać efekt podnoszenia ciśnienia krwi wywołany przez noradrenalinę lub inne środki o właściwościach α-adrenergicznych oraz odwracać efekt presyjny adrenaliny. Stosowana z alkoholem, inhibitorami MAO, lekami o działaniu hamującym na OUN (w tym opioidowymi lekami przeciwbólowymi i benzodiazepinami) nasila depresyjne działania na OUN, czego wynikiem mogą być zaburzenia funkcji poznawczych i motorycznych - zachować ostrożność, odradzać pacjentowi prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Może wypierać z miejsc wiązania z białkami warfarynę, digoksyn i inne leki wiążące się w dużym stopniu z białkami - pacjentów należy monitorować pod kątem ewentualnych działań niepożądanych tych leków, a dawkę leków wiążących się z białkami należy w razie konieczności zmodyfikować. Dodanie fenytoiny do schematu leczenia klozapiną może spowodować zmniejszenie stężenia klozapiny we krwi - pacjenta należy monitorować w kierunku zaostrzenia lub nawrotu objawów psychotycznych. Jednoczesne stosowanie klozapiny i litu (lub innych leków aktywnych wobec OUN) może zwiększać ryzyko rozwoju złośliwego zespołu neuroleptycznego. Inhibitory CYP1A2, takie jak: kofeina, cyprofloksacyna, fluwoksamina (SSRI) mogą hamować metabolizm klozapiny i zwiększać jej stężenie we krwi - może być konieczne zmniejszenie dawki klozapiny. Ze względu na fakt, że stężenie klozapiny we krwi zwiększa się pod wpływem kofeiny i zmniejsza się o blisko 50% po 5-dniowej przerwie w spożyciu kofeiny, może zajść konieczność modyfikacji dawkowania klozapiny w przypadku zmiany zwyczajów picia kawy. Niektóre inne SSRI - fluoksetyna, paroksetyna i sertralina, należą do inhibitorów CYP2D6 i dlatego występowanie istotnych interakcji farmakokinetycznych z klozapiną jest mniej prawdopodobne. Podobnie, mało prawdopodobne jest występowanie interakcji farmakokinetycznych z inhibitorami CYP3A4, takimi jak: azolowe leki przeciwgrzybicze, cymetydyna, erytromycyna i inhibitory proteazy, jednak istnieją doniesienia o występowaniu niektórych interakcji. Induktory cytochromu P-450, takie jak: karbamazepina (nie stosowana jednocześnie z klozapiną ze względu na swoje hamujące działanie na szpik), fenytoina, ryfampicyna, omeprazol (induktor CYP1A2) mogą zmniejszać stężenie klozapiny we krwi i obniżać skuteczność leczenia. W razie nagłego przerwania palenia papierosów (palenie tytoniu indykuje metabolizm CYP1A2), stężenie klozapiny we krwi może zwiększyć się, co prowadzi do nasilenia jej działań niepożądanych. W przypadku trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, pochodnych fenotiazyny i leków przeciwarytmicznych klasy Ic, o których wiadomo, że wiążą się z CYP2D6, dotychczas nie obserwowano klinicznie istotnych interakcji z klozapiną. Donoszono o rzadkich, ale poważnych przypadkach napadów padaczkowych, w tym napadów u pacjentów bez padaczki, oraz pojedynczych przypadkach majaczenia, gdy klozapinę podawano z kwasem walproinowym; działania te są prawdopodobnie wynikiem interakcji farmakodynamicznych, których mechanizm nie został jeszcze ustalony. Zgłaszano przypadki interakcji między cytalopramem i klozapiną, które mogą powodować zwiększenie ryzyka zdarzeń niepożądanych związanych z klozapiną; podłoże tej interakcji nie zostało w pełni wyjaśnione. Tak, jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność stosując klozapinę z lekami, o których wiadomo, że zwiększają odstęp QTc lub powodują zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Leponex - dawkowanie

Doustnie. Dawkę należy indywidualnie dostosowywać do stanu pacjenta, należy stosować najmniejsze dawki skuteczne. Nie zaleca się podawania klozapiny w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpsychotycznymi; jeśli istnieje potrzeba podania klozapiny pacjentom przyjmującym doustne leki przeciwpsychotyczne, zaleca się, by najpierw przerwać leczenie tymi lekami poprzez stopniowe zmniejszanie dawek. Schizofrenia oporna na leczenie. Początek leczenia: 1. dnia podaje się 12,5 mg 1-2 razy na dobę, 2. dnia 25 mg 1-2 razy na dobę. W przypadku dobrej tolerancji leku dawkę dobową można zwiększać stopniowo o 25-50 mg, aż do uzyskania w ciągu 2-3 tyg. dawki do 300 mg na dobę. W razie potrzeby dawkę dobową można nadal zwiększać o 50-100 mg co 3-4 dni lub najlepiej co tydzień. U większości pacjentów działanie przeciwpsychotyczne występuje po podaniu dawek 200-450 mg na dobę, w dawkach podzielonych. Całkowitą dawkę dobową można dzielić na nierówne części, przy czym dawkę większą należy podawać wieczorem przed snem. U niektórych pacjentów w celu uzyskania pełnej korzyści klinicznej może zajść potrzeba podania większych dawek. W takich przypadkach możliwe jest zwiększanie dawki (nie więcej niż o 100 mg jednorazowo) do uzyskania dawki dobowej do 900 mg (maksymalna dawka dobowa). Leczenie podtrzymujące: po uzyskaniu optymalnego efektu terapeutycznego u wielu pacjentów można prowadzić leczenie podtrzymujące mniejszymi dawkami. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Leczenie podtrzymujące należy kontynuować przez co najmniej 6 mies. Jeśli dawka dobowa wynosi do 200 mg, lek można podawać raz na dobę, wieczorem. Zakończenie leczenia: zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki w czasie 1-2 tygodni. Jeśli konieczne jest nagłe odstawienie leku (np. z powodu leukopenii), należy uważnie obserwować pacjenta pod kątem ewentualnego nawrotu objawów psychotycznych oraz objawów cholinergicznych z odbicia, takich jak obfite pocenie się, ból głowy, nudności, wymioty i biegunka. Wznowienie terapii: jeżeli przerwa w stosowaniu leku jest dłuższa niż 2 dni, leczenie należy wznowić od dawki 12,5 mg 1-2 razy na dobę w 1. dniu. W przypadku dobrej tolerancji leku zwiększanie dawek może odbywać się szybciej niż jest to zalecane u osób przyjmujących lek po raz pierwszy. Zaburzenia psychotyczne w przebiegu choroby Parkinsona. Początek leczenia: dawka początkowa nie może być większa niż 12,5 mg na dobę, podawana wieczorem. Dawkę dobową można następnie powoli zwiększać o 12,5 mg, najwyżej 2-krotnie w ciągu tygodnia, aby uzyskać docelowo dawkę 50 mg w ciągu 2 tygodni. Najlepiej jest podawać całkowitą dawkę dobową raz na dobę, wieczorem. Leczenie podtrzymujące: dawka podtrzymująca wynosi zwykle 25-37,5 mg na dobę. Jeśli po leczeniu dawką 50 mg przez co najmniej tydzień nie uzyskano satysfakcjonującej odpowiedzi na leczenie, dawkę należy zwiększać o 12,5 mg na tydzień. Dawkę >50 mg na dobę należy stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg. Zwiększanie dawki należy ograniczyć lub przełożyć w czasie, jeśli wystąpią: niedociśnienie ortostatyczne, nadmierna sedacja czy stan splątania. W czasie pierwszych tygodni leczenia należy kontrolować ciśnienie krwi. Jeśli nastąpi całkowite ustąpienie objawów psychotycznych przez co najmniej 2 tygodnie, możliwe jest zwiększenie dawki leków stosowanych w chorobie Parkinsona, jeśli jest to wskazane ze względu na czynność ruchową. Jeśli w takim przypadku nastąpi nawrót objawów psychotycznych, można zwiększyć dawkę klozapiny o 12,5 mg na tydzień do dawki maksymalnej 100 mg na dobę, podawanej raz lub w 2 dawkach podzielonych. Zakończenie leczenia: zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki o 12,5 mg w czasie 1-2 tygodni. W przypadku wystąpienia neutropenii czy agranulocytozy, należy natychmiast przerwać leczenie. W takim przypadku niezbędna jest ostrożność i kontrola psychiatryczna, ponieważ objawy mogą szybko powrócić. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku ≥60 lat należy rozpoczynać leczenie od szczególnie małych dawek (12,5 mg podane jednorazowo w 1. dobie leczenia), a następnie zwiększać dawkę nie więcej niż o 25 mg na dobę.

Leponex - uwagi

Ze względu na działanie uspokajające i obniżające próg drgawkowy klozapiny, należy unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, zwłaszcza w pierwszych tygodniach leczenia. W trakcie leczenia nie należy spożywać alkoholu.