Losartan+HCT Arrow - skład
1 tabl. powl. zawiera 50 mg losartanu potasu i 12,5 mg hydrochlorotiazydu.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - działanie
Preparat złożony zawierający antagonistę receptora angiotensyny II - losartan i diuretyk tiazydowy - hydrochlorotiazyd. Zarówno losartan potasu jak i jego farmakologicznie czynny metabolit (kwas karboksylowy) selektywnie wiążą się z receptorem AT1 blokując efekty działania angiotensyny II, niezależnie od źródła lub drogi jej syntezy; nie wiążą się i nie blokują innych receptorów hormonalnych ani kanałów jonowych istotnych dla regulacji w układzie krążenia. Losartan nie jest też inhibitorem kininazy II (enzymu rozkładającego bradykininę), dzięki czemu nie nasila efektów działania zależnych od bradykininy. Po podaniu doustnym losartan dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego i podlega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Jest metabolizowany do aktywnego metabolitu kwasu karboksylowego oraz metabolitów nieaktywnych. Biodostępność wynosi ok. 33%. Maksymalne stężenie losartanu we krwi występuje po około 1 h, a jego aktywnego metabolitu po 3-4 h. Losartan i jego metabolity są wydalane z moczem (35%) i z kałem (58%). T0,5 wynosi około 2 h dla losartanu, około 6-9 h dla aktywnego metabolitu. Hydrochlorotiazyd jest tiazydowym lekiem moczopędnym. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego tiazydów nie został do końca poznany. Tiazydy wpływają na wchłanianie zwrotne elektrolitów w kanalikach nerkowych, bezpośrednio zwiększając wydalanie sodu i chlorku w przybliżeniu w podobnych ilościach. Działanie diuretyczne hydrochlorotiazydu powoduje zmniejszenie objętości osocza, zwiększenie aktywności reniny w osoczu, zwiększenie wydzielania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia utraty potasu i wodorowęglanów z moczem. Przyjmuje się, że jednoczesne podawanie losartanu powoduje, poprzez blokadę układu renina-angiotensyna-aldosteron, zatrzymanie utraty potasu związane z działaniem diuretyków. W przypadku stosowania hydrochlorotiazydu, diureza rozpoczyna się po 2 h, a maksymalny efekt zostaje osiągnięty po około 4 h, działanie utrzymuje się przez 6-12 h. Hydrochlorotiazyd nie jest metabolizowany w organizmie ludzkim i jest prawie całkowicie wydalany w niezmienionej postaci z moczem. T0,5 wynosi 5,6-14,8 h.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - wskazania
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których stosowanie losartanu lub hydrochlorotiazydu w monoterapii nie zapewnia odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na losartan, pochodne sulfonamidów (takie jak hydrochlorotiazyd) oraz pozostałe składniki preparatu. Hipokaliemia lub hiperkalcemia oporna na leczenie. Ciężka niewydolność wątroby, cholestaza i zastój żółci. Hiponatremia oporna na leczenie. Hiperurykemia objawowa/dna. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (tj. klirens kreatyniny <30 ml/min). Bezmocz. II i III trymestr ciąży. Okres karmienia piersią.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - ostrzeżenia
Pacjenci z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek ze współistniejącą cukrzycą lub bez cukrzycy, często występują zaburzenia równowagi elektrolitowej, które wymagają wyrównania. Ostrożnie stosować u pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby. W następstwie zahamowania aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron obserwowano zaburzenia czynności nerek z niewydolnością nerek włącznie (szczególnie u pacjentów, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, takich jak osoby z ciężką niewydolnością serca lub wcześniej występującymi zaburzeniami czynności nerek). Preparat należy ostrożnie stosować u pacjentów z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub zwężeniem tętnicy doprowadzającej krew do jedynej nerki. Brak jest doświadczeń u pacjentów po niedawno przebytym przeszczepie nerki. Pacjenci z pierwotnym hiperaldosteronizmem przeważnie nie reagują na leki przeciwnadciśnieniowe, działające przez hamowanie aktywności układu renina-angiotensyna - nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie pacjentów. Nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i chorobą naczyń mózgowych może spowodować zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. U pacjentów z niewydolnością serca ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek lub bez, istnieje - tak jak w przypadku innych leków działających na układ renina-angiotensyna - ryzyko ciężkiego niedociśnienia i (często ostrej) niewydolności nerek. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej lub mitralnej lub kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu. Leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II wykazują mniejszą skuteczność w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób rasy czarnej. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Podawanie tiazydów może upośledzać tolerancję glukozy. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów hemodializowanych. Nie zostało określone bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat - nie należy stosować w tej grupie wiekowej.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - ciąża
Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży i w okresie karmienia piersią. W II i III trymestrze ciąży stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Podawanie preparatu podczas II i III trymestru ciąży powoduje działania toksyczne dla płodu (pogorszenie czynności nerek płodu, małowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemię). Jeśli do narażenia na działanie antagonistów receptora angiotensyny II doszło od II trymestru ciąży, zaleca się badanie ultrasonograficzne nerek i czaszki. Noworodki, których matki przyjmowały leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II, powinny być obserwowane w kierunku niedociśnienia. Hydrochlorotiazyd przenika przez barierę łożyska. Może upośledzać krążenie płodowo-łożyskowe, a w konsekwencji powodować takie zaburzenia u płodu i noworodka jak żółtaczka, zaburzenia równowagi elektrolitowej i małopłytkowość.
Reklama
Losartan+HCT Arrow - efekty uboczne
Często: bezsenność, ból i zawroty głowy, kaszel, zakażenia górnych dróg oddechowych, niedrożność nosa, ostre lub przewlekłe zapalenie zatok, ból brzucha, nudności, biegunka, niestrawność, kurcze mięśni, ból pleców, ból nóg, bóle mięśniowe, osłabienie, zmęczenie, ból w klatce piersiowej, hiperkaliemia, niewielkie zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny. Niezbyt często: niedokrwistość, plamica Schöenleina-Henocha, wylewy krwawe, hemoliza, brak łaknienia, dna, niepokój, zaburzenia lękowe, napady paniki, splątanie, depresja, nietypowe sny, zaburzenia snu, senność, zaburzenia pamięci, nerwowość, parestezje, neuropatia obwodowa, drżenia, migrena, omdlenia, niewyraźne widzenie, piekący/kłujący ból oka, zapalenie spojówek, pogorszenie ostrości wzroku, zawroty głowy, szumy uszne, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, ból zamostkowy, dławica piersiowa, blok przedsionkowo-komorowy IIst., incydent naczyniowo-mózgowy, zawał mięśnia sercowego, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków, bradykardia zatokowa, tachykardia, tachykardia komorowa, migotanie komór), zapalenie naczyń, podrażnienie lub zapalenie gardła, zapalenie krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, krwawienie z nosa, nieżyt nosa, obturacja dróg oddechowych, zaparcie, ból zębów, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, wymioty, wyłysienie, zapalenie skóry, suchość skóry, rumień, uderzenia gorąca, nadwrażliwość na światło, świąd, wysypka, pokrzywka, nadmierna potliwość, ból ramion, obrzęk stawów, ból kolan, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból barków, sztywność i ból stawów, zapalenie stawów, fibromialgia, osłabienie mięśni, oddawanie moczu w nocy, częstomocz, zakażenie dróg moczowych, obniżenie libido, impotencja, obrzęk twarzy, gorączka, niewielkie zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, leukopenia, plamica, małopłytkowość, hiperglikemia, hiperurykemia, hipokaliemia, hiponatremia, widzenie na żółto, martwicze zapalenie naczyń, niewydolność oddechowa (w tym zapalenie płuc i obrzęk płuc), zapalenie ślinianek, skurcze, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, żółtaczka (cholestaza wewnątrzwątrobowa), zapalenie trzustki, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, cukromocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, gorączka. Rzadko: zapalenie wątroby, hiperkaliemia, zwiększenie aktywności AIAT, reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Bardzo rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenia bilirubiny. Ponadto obserwowano zaburzenia czynności wątroby. Podczas terapii tiazydami obserwowano przemijającą hiperkalcemię, zwiększenie stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi, przypadki zaostrzenia lub ujawnienia się tocznia rumieniowatego układowego; ponadto może się ujawnić utajona klinicznie cukrzyca, a podczas upałów u pacjentów z obrzękami może wystąpić hiponatremia z rozcieńczenia.
Losartan+HCT Arrow - interakcje
Ryfampicyna i flukonazol zmniejszają stężenie czynnych metabolitów losartanu we krwi, nie ustalono klinicznego znaczenia tych interakcji. Jednoczesne przyjmowanie losartanu i innych leków, które zatrzymują potas (np. leków moczopędnych oszczędzających potas: amilorydu, triamterenu, spironolaktonu), suplementów potasu lub substytutów soli zawierających potas, może powodować hiperkaliemię - nie zaleca się tego typu leczenia skojarzonego. Podobnie jak w przypadku innych leków wpływających na wydalanie sodu, wydalanie litu może być zmniejszone, jeśli sole litu są podawane jednocześnie z antagonistami receptora angiotensyny II należy monitorować stężenie litu w osoczu. Podczas jednoczesnego stosowania antagonistów angiotensyny II i NLPZ (w tym selektywnych inhibitorów COX-2, kwasu acetylosalicylowego w dawkach przeciwzapalnych), może wystąpić osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie antagonistów angiotensyny II lub leków moczopędnych i NLPZ może zwiększać ryzyko pogorszenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek oraz hiperkaliemii, zwłaszcza u pacjentów z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek - takie połączenie należy stosować ostrożnie, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, należy rozważyć kontrolowanie czynności nerek po rozpoczęciu terapii skojarzonej oraz regularnie w trakcie leczenia. Jednoczesne stosowanie losartanu z lekami, które jako główne działanie lub jako działanie niepożądane powodują zmniejszenie ciśnienia krwi (takimi jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, baklofen, amifostyna) może zwiększyć ryzyko wystąpienia niedociśnienia. Inne leki przeciwnadciśnieniowe mogą nasilać hipotensyjne działanie preparatu. Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z alkoholem, barbituranami, opioidami lub lekami przeciwdepresyjnymi może wystąpić nasilenie niedociśnienia ortostatycznego. Stosowanie leków z grupy tiazydów może upośledzać tolerancję glukozy. Może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych. Metforminę należy stosować ostrożnie z powodu ryzyka kwasicy mleczanowej wywołanej przez możliwą czynnościową niewydolność nerek związaną ze stosowaniem hydrochlorotiazydu. W obecności żywic jonowymiennych wchłanianie hydrochlorotiazydu jest zmniejszone. Pojedyncza dawka cholestyraminy lub kolestypolu wiąże hydrochlorotiazyd i powoduje zmniejszenie jego wchłaniania z przewodu pokarmowego odpowiednio o 85% i 43%. Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z kortykosteroidami i ACTH nasilają się niedobory elektrolitów, zwłaszcza hipokaliemia. Hydrochlorotiazyd może osłabiać reakcję na aminy presyjne, takie jak adrenalina, jednak nie w stopniu, który wymagałby zaniechania ich stosowania. Hydrochlorotiazyd może nasilać odpowiedź na środki zwiotczające mięśnie szkieletowe, takie jak tubokuraryna. Leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu, zwiększając ryzyko toksycznego działania litu; nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Hydrochlorotiazyd może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi i z tego względu może być konieczne dostosowanie dawki probenecydu lub sulfinpirazonu. Jednoczesne podawanie tiazydów może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol. Podczas łącznego stosowania z lekami przeciwcholinergicznymi (np. atropina, biperyden) zwiększa się biodostępność tiazydowych leków moczopędnych z powodu osłabienia motoryki przewodu pokarmowego i wolniejszego opróżniania żołądka. Tiazydy mogą zmniejszać nerkowe wydalanie leków cytotoksycznych i nasilać ich działanie mielosupresyjne. W przypadku stosowania dużych dawek salicylanów hydrochlorotiazyd może nasilać toksyczne działanie salicylanów na o.u.n. Istnieją pojedyncze doniesienia o wystąpieniu niedokrwistości hemolitycznej podczas jednoczesnego przyjmowania hydrochlorotiazydu i metylodopy. Jednoczesne stosowanie hydrochlorotiazydu i cyklosporyny może zwiększać ryzyko hiperurykemii, a także powikłań o typie dny. Hipokaliemia lub hipomagnezemia wywołana stosowaniem tiazydów może przyczyniać się do wystąpienia zaburzeń rytmu serca spowodowanych podawaniem naparstnicy. Zaleca się okresowe oznaczanie stężenia potasu we krwi i wykonywanie badania EKG podczas jednoczesnego stosowania preparatu i leków, na których działanie mają wpływ zaburzenia stężenia potasu we krwi (np. glikozydy naparstnicy i leki przeciwarytmiczne) oraz następujących leków wywołujących torsades de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid), leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, chloropromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, sultopryd, amisulpryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol) oraz beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna (i.v.), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, winkamina (i.v.). Tiazydowe leki moczopędne mogą zwiększać stężenie wapnia we krwi z powodu zmniejszenia jego wydalania. Jeśli suplementy wapnia muszą być stosowane, należy monitorować stężenie wapnia we krwi i odpowiednio dostosować dawkę wapnia. Podczas jednoczesnego stosowania hydrochlorotiazydu z karbamazepiną istnieje ryzyko hiponatremii objawowej (konieczne jest monitorowanie stanu klinicznego i parametrów biochemicznych). W przypadku odwodnienia spowodowanego przez diuretyki, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, szczególnie po podaniu dużych dawek jodowych środków kontrastujących. Przed podaniem jodowych środków kontrastujących należy nawodnić pacjenta. Podczas łącznego stosowania z amfoterycyną B (podawana pozajelitowo), kortykosteroidami, ACTH oraz lekami przeczyszczającymi pobudzającymi perystaltykę hydrochlorotiazyd może nasilać zaburzenia elektrolitowe, szczególnie hipokaliemię.
Losartan+HCT Arrow - dawkowanie
Doustnie. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Nie należy rozpoczynać leczenia od łącznego stosowania losartanu i hydrochlorotiazydu, natomiast takie postępowanie jest skazane u pacjentów, u których sól potasowa losartanu lub hydrochlorotiazyd nie zapewniają odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego. Zalecane jest oddzielne określenie dawki. Jeżeli jest to klinicznie uzasadnione, można rozważyć bezpośrednią zmianę monoterapii na leczenie dawką złożoną. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi 1 tabl. 50 mg + 12,5 mg raz na dobę. U pacjentów, u których nie uzyska się odpowiedniej reakcji, dawkę można zwiększyć i podawać 1 tabl. 100 mg + 25 mg raz na dobę. Maksymalna dawka wynosi 1 tabl. 100 mg + 25 mg raz na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 3-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia.
Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (tj. klirens kreatyniny 30-50 ml/min) i u pacjentów w podeszłym wieku. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając wodą.
Losartan+HCT Arrow - uwagi
Przed zastosowaniem preparatu należy skorygować niedobór objętości wewnątrznaczyniowej i (lub) sodu. Należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi i wartości klirensu kreatyniny, szczególnie ściśle należy obserwować pacjentów z niewydolnością serca i klirensem kreatyniny 30-50 ml/min. Przed wykonaniem testów czynnościowych przytarczyc należy odstawić tiazydy. Preparat może być przyczyną fałszywie dodatnich wyników testów antydopingowych. Podczas leczenia nadciśnienia tętniczego mogą wystąpić zawroty głowy i senność, szczególnie na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
