Luminalum - skład
1 tabl. zawiera 100 mg fenobarbitalu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Luminalum - działanie
Pochodna kwasu barbiturowego o działaniu uspokajającym. W większych dawkach działa nasennie i przeciwdrgawkowo. Hamuje także wytwarzanie hormonu tyreotropowego. Obwodowo zmniejsza napięcie mięśni gładkich (działa przeciwskurczowo). Fenobarbital szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie farmakologiczne pojawia się 1 h po podaniu doustnym i trwa 10-12 h. W 20-60% wiąże się z białkami osocza. Częściowo jest metabolizowany w wątrobie. Jest wydalany z organizmu w postaci niezmienionej (25-50%) oraz w postaci metabolitów głównie z moczem i w mniejszej ilości z kałem. T0,5 u dorosłych wynosi 90-100 h; u dzieci 65-70 h.
Reklama
Luminalum - wskazania
Leczenie uogólnionych napadów padaczkowych toniczno-klonicznych i napadów częściowych prostych, w szczególności padaczki lekoopornej u dorosłych pacjentów.
Reklama
Luminalum - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fenobarbital lub substancje pomocnicze preparatu. Porfiria. Alkoholizm. Niewydolność oddechowa. Ostre zatrucie lekami wpływającymi hamująco na OUN. Ciężka niewydolność wątroby, śpiączka wątrobowa. Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Luminalum - ostrzeżenia
Fenobarbital może wywołać uzależnienie psychiczne i fizyczne, zwłaszcza po długotrwałym stosowaniu dużych dawek. Nagłe odstawienie może powodować objawy odstawienne. Zgłaszano groźne dla życia reakcje skórne jak zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN) w związku ze stosowaniem fenobarbitalu. Pacjentów należy poinformować o objawach podmiotowych i przedmiotowych związanych z reakcjami skórnymi. Najwyższe ryzyko pojawienia się SJS lub TEN istnieje w czasie pierwszych tygodni leczenia. Jeśli pojawiły się objawy podmiotowe i przedmiotowe SJS lub TEN (np. postępująca wysypka występująca często z pęcherzami lub nadżerkami śluzówki), leczenie fenobarbitalem należy natychmiast przerwać i nie stosować go ponownie. U pacjentów z ostrym bólem mogą wystąpić reakcje paradoksalne, takie jak pobudzenie, depresja, niepokój i splątanie. Stosowanie leku może spowodować zmiany w zachowaniu pacjenta, w tym myśli i tendencje samobójcze. Dlatego pacjenci powinni być monitorowani w celu wykrycia pojawienia się myśli i tendencji samobójczych. U pacjentów z niewydolnością nerek należy unikać długotrwałego leczenia fenobarbitalem. W przypadku kuracji krótkotrwałej dawki leku należy znacznie zmniejszyć. Preparat należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby. Dawkę początkową należy zmniejszyć. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej wrażliwi na działanie fenobarbitalu, z powodu zmian metabolizmu wątrobowego spowodowanych wiekiem. Należy rozważyć zmniejszenie dawki. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową, innymi chorobami przebiegającymi z dusznością lub zwężeniem dróg oddechowych. Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których stwierdza się depresję z tendencjami samobójczymi, nadużywanie leków, zaburzenia krążenia mózgowego, ciężką niedokrwistość, hiperkinezę, nadczynność tarczycy, ostry lub przewlekły ból (ze względu na możliwość maskowania istotnych diagnostycznie objawów), cukrzycę, niedoczynność tarczycy. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Luminalum - ciąża
Fenobarbital jest przeciwwskazany w ciąży i okresie karmienia piersią. Lek przenika barierę łożyska i może powodować uszkodzenie płodu. Jest wydzielany do mleka kobiecego i może działać hamująco na OUN karmionego piersią niemowlęcia.
Reklama
Luminalum - efekty uboczne
Często: senność, pobudzenie, dezorientacja, hiperkineza, depresja, ataksja, koszmary nocne, nerwowość, omamy, bezsenność, niepokój, ból i zawroty głowy, nieprawidłowości w myśleniu. Rzadko: hipowentylacja, bezdech, rozedma śródmiąższowa, bradykardia, niedociśnienie, omdlenie, nudności, wymioty, zaparcia, reakcje alergiczne, gorączka, uszkodzenie wątroby, niedokrwistość megaloblastyczna, agranulocytoza, trombocytopenia, osteopenia, krzywica, objawy odstawienne (zaburzenia snu, drżenie, zaburzenie widzenia, nudności, wymioty, niepokój, koszmary nocne, osłabienie, niedociśnienie ortostatyczne, zawroty głowy, drgawki, omamy). U osób w podeszłym wieku obserwowano także pobudzenie, depresję i stan splątania. Bardzo rzadko zgłaszane były ostre skórne działania niepożądane: zespół Stevens-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka oraz złuszczające zapalenie skóry - jeśli występują reakcje skórne, należy odstawić barbituran. Zgłaszano zmniejszoną gęstość mineralną kości, osteopenię i osteoporozę oraz złamania kości u pacjentów poddawanych długookresowej terapii. Długotrwałe stosowanie może również prowadzić do uzależnienia fizycznego i psychicznego. Objawy nagłego odstawienia preparatu mogą być ciężkie, a nawet spowodować zgon.
Luminalum - interakcje
Fenobarbital pobudza aktywność enzymów mikrosomalnych wątroby i może przyspieszać metabolizm wielu jednocześnie stosowanych leków, osłabiając ich działanie. Dotyczy to: doustnych leków przeciwzakrzepowych (należy kontrolować czas protrombinowy i odpowiednio modyfikować dawkę leku przeciwzakrzepowego; po odstawieniu fenobarbitalu może wystąpić krwawienie), kortykosteroidów, doksycykliny, doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny (zaleca się stosowanie niehormonalnych metod antykoncepcji), chloramfenikolu, kortykotropiny, cyklosporyny, metroniodazolu, dakarbazyny, chinidyny, glikozydów naparstnicy, leków przeciwdrgawkowych pochodnych kwasu bursztynowego, karbamzepiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, dizopiramidu, fenoprofenu, haloperydolu, lewotyroksyny, meksyletyny, fenylobutazonu, witaminy D (należy zalecić suplementację witaminy D pacjentom stosującym fenobarbital długotrwale), ksantyn. W przypadku konieczności stosowania ww. leków jednocześnie z fenobarbitalem należy monitorować ich stężenie we krwi lub skuteczności ich działania. Fenobarbital zmniejsza wchłanianie gryzeofulwiny - należy unikać jednoczesnego stosowania. Wpływ fenobarbitalu na stężenie fenytoiny może być różny - w przypadku jednoczesnego stosowania należy często oznaczać stężenia tych leków we krwi. Mogą wystąpić działania niepożądane związane z metabolizmem fenobarbitalu i hydantoiny - należy ściśle monitorować ich stężenia we krwi. Walproinian zmniejsza metabolizm fenobarbitalu, nasilając jego działanie. Inhibitory MAO hamują metabolizm fenobarbitalu przedłużając jego działanie. Fenylobutazon może osłabiać działanie fenobarbitalu. Prymidon jest metabolizowany do fenobarbitalu, co zwiększa prawdopodobieństwo pojawienia się różnych działań niepożądanych (np. może zmieniać się typ napadu padaczkowego), może również nasilać działanie uspokajające fenobarbitalu - może być niezbędne zmniejszenie dawki prymidonu. Alkohol oraz leki hamujące o.u.n. (np. pochodne benzodiazepiny) mogą nasilać lub przedłużać hamujące działanie fenobarbitalu na o.u.n. Fenobarbital może nasilać hipotensyjne działanie antagonistów wapnia. Barbiturany stosowane z inhibitorami anhydrazy węglanowej zwiększają ryzyko wystąpienia osteopenii - zaleca się monitorowanie pacjentów pod kątem wczesnych jej objawów. Fenobarbital może indukować metabolizm cyklofosfamidu, zwiększając stężenie jego alkilujących metabolitów. Jednoczesne stosowanie guanetydyny lub guanadrelu z fenobarbitalem może powodować wystąpienie niedociśnienia ortostatycznego. Duże dawki ketaminy lub szybkie jej podanie zwiększają ryzyko depresji oddechowej i (lub) niedociśnienia ortostatycznego. Może zwiększyć się ryzyko wystąpienia hipotermii w przypadku jednoczesnego stosowania leków wywołujących hipotermię oraz dużych dawek barbituranów lub ostrego ich przedawkowania. Duże dawki leukoworyny mogą osłabiać działanie przeciwdrgawkowe fenobarbitalu. Loksapina, fenotiazyny, tioksanteny, maprotylina mogą obniżać próg drgawkowy. Podczas równoległego stosowania ryfampicyny konieczna może być zmiana jej dawkowania. Pochodne metyloksantyny (aminofilina, kofeina, teofilina) mogą antagonizować nasenne działanie barbituranów. Długotrwałe podawanie fenobarbitalu przed zastosowaniem środków znieczulających (np. halotanu, enfluranu, metoksyfluranu) nasila metabolizm anestetyków, co zwiększa ryzyko hepatotoksyczności.
Luminalum - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: 50-250 mg na dobę w dawce pojedynczej lub dawkach podzielonych. Dawkowanie powinno być dostosowane indywidualnie dla każdego pacjenta. Dzieci i młodzież. Leku nie należy stosować u dzieci, ze względu na bezpieczeństwo stosowania. Sposób podania. Pokarm nie wpływa na skuteczność fenobarbitalu. Preparat można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.
Luminalum - uwagi
Podczas leczenia nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu.
