Macugen - skład
1 ampułko- strzykawka zawiera użytkową ilość preparatu dostarczającą pojedynczą dawkę 90 µl pegaptanibu sodu, co odpowiada 0,3 mg oligonukleotydu w postaci wolnego kwasu.
Reklama
Macugen - działanie
Pegaptanib jest zmodyfikowanym pegylowanym oligonukleotydem, który wiąże się wybiórczo i silnie z pozakomórkową formą śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF165), hamując jego aktywność. VEGF jest białkiem sekrecyjnym, które indukuje angiogenezę, zwiększa przepuszczalność naczyń i działa prozapalnie; wszystkie te działania wydają się odpowiadać za progresję AMD przebiegającą z nowotworzeniem naczyń. VEGF165 stanowi izoformę VEGF preferencyjnie zaangażowaną w patologiczne nowotworzenie naczyń w obrębie gałki ocznej. U pacjentów z AMD leczonych pegaptanibem obserwowano zmniejszenie średniej wielkości zmiany, rozmiaru neowaskularyzacji podsiatkówkowej (CNV) i rozmiarów przecieku fluoresceiny. U zwierząt pegaptanib jest wolno wchłaniany z oka do krążenia ogólnego po podaniu do ciała szklistego. Średni widoczny ± okres półtrwania pegaptanibu w osoczu po podaniu do jednego oka dawki 3 mg (10 razy większa od zalecanej) wynosi 10 ± 4 dni. Średnie maksymalne stężenie w osoczu zostaje osiągnięte po 1-4 dniach po podaniu dawki 3 mg do jednego oka. Pegaptanib nie kumuluje się w osoczu w przypadku podania do ciała szklistego co 6 tyg. Pegaptanib jest metabolizowany przez endo- i egzonukleazy. Jest wydalany w postaci macierzystej i metabolitów przede wszystkim z moczem.
Reklama
Macugen - wskazania
Neowaskularna (wysiękowa) postać zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (AMD) u pacjentów dorosłych.
Reklama
Macugen - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na pegaptanib lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Podejrzewane lub czynne zakażenie gałki ocznej lub jej okolicy.
Reklama
Macugen - ostrzeżenia
Tak jak w przypadku innych preparatów podawanych do ciała szklistego może dojść do przemijającego podwyższenia ciśnienia wewnątrzgałkowego. Z tego powodu należy sprawdzać ukrwienie nerwu wzrokowego, a podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego po wstrzyknięciu powinno być korygowane odpowiednim leczeniem. Po wstrzyknięciu pegaptanibu mogą pojawić się natychmiastowe (w dniu wstrzyknięcia) lub opóźnione wylewy krwi do ciała szklistego.
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia reakcji anafilaktycznych/rzekomoanafilaktycznych, w tym obrzęku naczynioruchowego, występujące w ciągu kilku godzin po wykonaniu zabiegu wstrzyknięcia pegaptanibu do ciała szklistego. Bezpośredni związek takich reakcji z pegaptanibem, z innymi preparatami podawanymi w trakcie procedury przygotowawczej do wykonania wstrzyknięcia lub innymi czynnikami, nie został ustalony. Po wstrzyknięciu inhibitorów VEGF do ciała szklistego opisywano ogólnoustrojowe działania niepożądane, w tym krwotoki poza okiem oraz tętnicze incydenty zakrzepowo-zatorowe. Istnieje teoretyczne ryzyko, że mogą one być związane z zahamowaniem VEGF. Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u pacjentów, u których w wywiadzie odnotowano udar lub przemijające napady niedokrwienne, należy zachować ostrożność podczas leczenia tych pacjentów. Wstrzyknięcie całkowitej objętości ampułko-strzykawki może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych; dlatego, przed wstrzyknięciem należy usunąć nadmiar preparatu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, czyli jest zasadniczo „wolny od sodu”.
Reklama
Macugen - ciąża
Nie badano stosowania pegaptanibu u ciężarnych kobiet. Badania na zwierzętach nie są wystarczające, wykazały jednak toksyczny wpływ na funkcje rozrodcze po stosowaniu dużych dawek i narażeniu ogólnoustrojowym. Potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane. Układowe narażenie po podaniu dogałkowym jest prawdopodobnie bardzo małe. Preparat powinien być stosowany w ciąży jedynie wówczas, gdy potencjalna korzyść dla matki usprawiedliwia podjęcie potencjalnego ryzyka dla płodu. Nie wiadomo czy preparat jest wydzielany do mleka - nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. W badaniach na zwierzętach nie zaobserwowano wpływu na płodność samców ani samic u myszy.
Reklama
Macugen - efekty uboczne
Bardzo często: zapalenie komory przedniej oka, ból oka, podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, punkcikowate zapalenie rogówki, strąty i zmętnienie ciałka szklistego. Często: ból głowy, dolegliwości odczuwane w gałce ocznej, zaćma, wylew dospojówkowy, przekrwienie spojówek, obrzęk spojówek, zapalenie spojówek, dystrofia rogówki, ubytek nabłonka rogówki, zaburzenia nabłonka rogówkowego, obrzęk rogówki, suchość oka, wewnętrzne zapalenie oka, wyciek z oka, zapalenie oka, podrażnienie oka, świąd oka, zaczerwienie oka, obrzęk oka, obrzęk powieki, zwiększone łzawienie, degeneracja plamki, rozszerzenie źrenic, uczucie dyskomfortu w oku, nadciśnienie oczne, krwiak okołogałkowy, światłowstręt, błyski w oczach, krwotok siatkówkowy, zamglone widzenie, zaburzenie ostrości widzenia, zaburzenia wzroku, odklejenie ciałka szklistego, zaburzenia ciała szklistego, katar. Niezbyt często: koszmary senne, depresja, astenopia, zapalenie powiek, alergiczne zapalenie spojówek, złogi w rogówce, krwotok oczny, świąd powiek, zapalenie rogówki, krwotok do ciałka szklistego, zaburzenia odruchów źrenicznych, otarcie rogówki, wysięk w siatkówce, opadnięcie powieki, blizna siatkówkowa, gradówka, owrzodzenie rogówki, obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, odczyn w miejscu wkłucia, powstanie pęcherzyków w miejscu wkłucia, odklejenie siatkówki, zaburzenia rogówki, zamknięcie tętnicy siatkówkowej, rozerwanie siatkówki, ektropia, zaburzenia ruchomości gałek ocznych, podrażnienie powiek, krwotok do komory przedniej oka, zaburzenia źreniczne, zaburzenia tęczówki, zażółcenie oka, zapalenie naczyniówki, złogi w tylnej części oka, zapalenie tęczówki, zagłębienie w nerwie wzrokowym, deformacja źrenic, zamknięcie żyły siatkówkowej i wypadnięcie ciałka szklistego, głuchota, zaostrzenie choroby Meniere`a, zawroty głowy, kołatanie serca, nadciśnienie tętnicze, tętniak aorty, zapalenie gardła, wymioty, niestrawność, kontaktowe zapalenie skóry, wyprysk, zmiana koloru włosów, wysypka, świąd, poty nocne, bóle pleców, zmęczenie, dreszcze, tkliwość uciskowa, bóle w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, zwiększenie aktywności GGT, abrazja. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna (w tym obrzęk naczynioruchowy). Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano u pacjentów rzadkie przypadki reakcji anafilaktycznych/rzekomoanafilaktycznych w tym obrzęku naczynioruchowego, występujących w ciągu kilku godzin od podania pegaptanibu i innych produktów leczniczych podawanych w trakcie procedury przygotowawczej do zabiegu wstrzyknięcia. W związku z nieusunięciem nadmiaru objętości produktu z ampułko-strzykawki przed wstrzyknięciem, obserwowano przypadki poważnego zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, które wymagały nakłucia przedniej komory gałki ocznej. Utrzymujący się, niewielki wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego obserwowano również po podaniu wielokrotnych dawek do ciała szklistego w badaniu obserwacyjnym po wprowadzeniu preparatu do obrotu. Prawdopodobieństwo podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego zwiększało się 1,128-krotnie po każdym kolejnym wstrzyknięciu do ciała szklistego (p = 0,0003). Nie odnotowano statystycznych różnic w częstości występowania podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego pomiędzy pacjentami ze stwierdzonym w wywiadzie podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub jaskrą, a pacjentami bez obciążającego wywiadu.
Macugen - interakcje
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z innymi lekami. Pegaptanib jest metabolizowany przez nukleazy, nie należy się zatem spodziewać występowania interakcji związanych z układem cytochromu P450. Dwa badania wczesnej fazy przeprowadzone u pacjentów, którzy otrzymywali jedynie preparat lub preparat i terapię fotodynamiczną, nie wykazały wyraźnych różnic w farmakokinetyce osoczowej pegaptanibu.
Macugen - dawkowanie
Dorośli. Preparat stosuje się wyłącznie w postaci wstrzyknięcia do ciała szklistego. Preparat powinien być stosowany przez okulistów mających doświadczenie w wykonywaniu wstrzyknięć do ciała szklistego. Przed wykonaniem wstrzyknięcia wywiad z pacjentem powinien być dokładnie przeanalizowany pod kątem występowania reakcji nadwrażliwości. Zalecana dawka wynosi 0,3 mg pegaptanibu, odpowiednik 90 µl, podawana raz na 6 tygodni (9 wstrzyknięć rocznie) do ciała szklistego oka objętego procesem chorobowym. Po wykonaniu wstrzyknięcia obserwowano przemijający wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjentów preparatem. Należy zatem kontrolować perfuzję tarczy nerwu wzrokowego oraz ciśnienie wewnątrzgałkowe. Pacjenci powinni być dokładnie monitorowani w kierunku krwotoku do ciała szklistego oraz wewnętrznego zapalenia oka przez okres 2 tygodni po wstrzyknięciu. Należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego zgłaszania objawów, które mogłyby sugerować wystąpienie tych jednostek. Jeżeli po dwóch kolejnych wstrzyknięciach preparatem nie obserwuje się u pacjenta korzyści terapeutycznych (utrata mniej niż 15 liter w badaniu ostrości wzroku) podczas wizyty w 12. tygodniu leczenia, należy rozważyć zaprzestanie lub wstrzymanie leczenia preparatem. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku, z niewydolnością wątroby lub ze średnią lub łagodną niewydolnością nerek. Nie ustalono profilu bezpieczeństwa oraz skuteczności stosowania preparatu u pacjentów poniżej 18 lat, brak danych dotyczących stosowania w tej grupie wiekowej.
Macugen - uwagi
Preparat może mieć niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, gdyż po podaniu do ciała szklistego u pacjentów może wystąpić przemijające pogorszenie ostrości widzenia. Pacjentów należy pouczyć, aby nie prowadzili samochodu ani nie obsługiwali maszyn do chwili ustąpienia tych objawów. Przechowywać w lodówce (2-8st.C); nie zamrażać.
