Magnevist - skład
1 ml roztworu zawiera 469 mg gadopentetonianu dimegluminy.
Reklama
Magnevist - działanie
Paramagnetyczny środek kontrastowy do badań z zastosowaniem rezonansu magnetycznego.Wzmocnienie kontrastowe obrazu powoduje związek kompleksowy gadolinu i kwasu pentetonowego (kwas dwuetyleno-trójamino-pięciooctowy = DTPA). Przy odpowiedniej technice badania (np. sekwencja T1- zależna echa gradientowego) jon gadolinu powoduje skrócenie czasu relaksacji i w następstwie wzmocnienie kontrastowości badanych tkanek.
Reklama
Magnevist - wskazania
Wzmocnienie kontrastowości obrazów w badaniach rezonansu magnetycznego głowy i rdzenia kręgowego, szczególnie do uwidaczniania guzów oraz diagnostyki różnicowej przy podejrzeniu oponiaka, nerwiaka osłonkowego (nerwu słuchowego), guzów naciekających (np. glejaka) i przerzutów; do uwidaczniania małych i/lub izointensywnych guzów; przy podejrzeniu wznowy po leczeniu operacyjnym lub radioterapii; w celu różnicowania rzadko występujących nowotworów, takich jak: naczyniaki zarodkowe, wyściółczaki i mikrogruczolaki przysadki; dla lepszego określenia topografii guzów pochodzenia pozamózgowego; do różnicowania guzów wewnątrzrdzeniowych i zewnątrzrdzeniowych; do obrazowania guzów litych i torbielowatych w rdzeniu; w celu określenia topografii guza wewnątrzrdzeniowego. Wzmocnienie kontrastowości obrazów w badaniach rezonansu magnetycznego całego ciała (badania obejmują twarzoczaszkę, okolice szyi, klatkę piersiową i jamę brzuszną, gruczoły piersiowe u kobiet, miednicę, układ kostno-stawowy oraz naczynia całego ciała).
Reklama
Magnevist - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu.
Reklama
Magnevist - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów stosujących leki blokujące receptory adrenergiczne beta, szczególnie u pacjentów z astmą oskrzelową (możliwość wystąpienia skurczu oskrzeli lub reakcji nadwrażliwości), w ciężkich schorzeniach sercowo-naczyniowych np. ciężka niewydolność serca i choroba naczyń wieńcowych (reakcje niepożądane ze strony układu krążenia mogą się kumulować), u pacjentów z guzami śródczaszkowymi lub przerzutami nowotworowymi oraz przebytymi atakami padaczki (możliwość zwiększenia częstości występowania napadów drgawek). Stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnościami alergicznymi (częściej obserwowano objawy niepożądane). Ze względu na opóźnione wydalanie preparatu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy ocenić korzyści i możliwe ryzyko związane z podaniem środka kontrastowego pacjentom tej grupy. W szczególnie ciężkich przypadkach zaleca się zastosowanie hemodializy w celu eliminacji preparatu z organizmu.
Reklama
Magnevist - ciąża
Brak dokumentacji wykazującej, że preparat może być bezpiecznie stosowany w czasie ciąży. Należy rozważyć celowość i ryzyko wynikające z przeprowadzenia badań z zastosowaniem środka kontrastowego u pacjentek w ciąży. Wyniki badań wykazują, że z mlekiem matki wydziela się maksymalnie 0,04% podanej dawki, a z dotychczasowych doświadczeń wynika,że podanie preparatu nie stwarza zagrożenia dla karmionego piersią dziecka.
Reklama
Magnevist - efekty uboczne
Rzadko występuje uczucie gorąca i ból głowy, zawroty głowy oraz niedowłady. Nudności i wymioty także występują rzadko. Bardzo rzadko obserwuje się stan zapalny i martwicę tkanek w miejscu wstrzyknięcia. Sporadycznie obserwuje się łagodny obrzęk naczynioruchowy, zapalenie spojówek, kaszel, świąd, katar, kichanie i pokrzywkę; objawy te mogą wystąpić niezależnie od dawki, sposobu podania i mogą oznaczać początek wstrząsu; sporadycznie może wystąpić spadek ciśnienia tętniczego, skurcz oskrzeli, skurcz lub obrzęk głośni (w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy natychmiast przerwać podawanie środka kontrastowego i jeśli wskazane, rozpocząć odpowiednie leczenie przez dostęp żylny). Sporadycznie obserwuje się późne reakcje uczuleniowe na środek kontrastowy. Sporadycznie występuje ból pleców, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, dreszcze lub poty oraz reakcje wazowagalne. Sporadycznie występują przemijające zaburzenia częstości oddychania, duszność i niewydolność oddechowa oraz kaszel, a także dochodzi do zatrzymania oddechu i obrzęku płuc. Sporadycznie występują klinicznie istotne, przemijające zaburzenia częstości pracy serca, ciśnienia tętniczego, rytmu i czynności serca oraz nagłe zatrzymanie krążenia, a także ciężkie objawy niepożądane wymagające intensywnego leczenia: reakcje ze strony układu krążenia związane z obwodowym rozszerzeniem naczyń i w konsekwencji spadkiem ciśnienia krwi, odruchowym przyspieszeniem rytmu serca, omdleniem, dusznością, pobudzeniem, splątaniem i sinicą; możliwa jest utrata przytomności. Sporadycznie występują bóle brzucha, biegunka, zaburzenia smaku, ślinienie się, przypadki nietrzymania moczu, wystąpienia nagłego parcia na mocz, a u pacjentów ze współistniejącym upośledzeniem czynności nerek zwiększenie stężenia kreatyniny osoczowej i ostrą niewydolność nerek. Sporadycznie obserwuje się pobudzenie lub stany splątania, zaburzenia mowy, widzenia i słuchu, drgawki, drżenie, astenię, śpiączkę i senność. Sporadycznie występują przemijające zmiany w stężeniach enzymów wątrobowych. W sporadycznych przypadkach pojawia się łzawienie. Sporadycznie występują przypadki zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył, a także przemijające zmiany w stężeniach żelaza i bilirubiny w osoczu krwi. W pojedynczych przypadkach możliwe są zmiany temperatury ciała i obrzęk ślinianek. Wynaczynienie środka kontrastowego powoduje miejscowy ból, uczucie zimna, niewielki wzrost ciepłoty i obrzęk, które ustępują zwykle bez dalszych następstw.
Magnevist - interakcje
Dotychczas nie są znane.
Magnevist - dawkowanie
Preparat do wstrzykiwań dożylnych. Podanie preparatu w dawce 0,2 ml/kg m.c. zwykle wystarcza dla dobrego zakontrastowania zmiany chorobowej i wyjaśnienia problemu klinicznego. Do badań z użyciem środka kontrastowego najodpowiedniejsze są sekwencje T1-zależne. Jeżeli w przypadku badania rezonansu magnetycznego głowy i rdzenia kręgowego, pomimo uzyskania prawidłowego wyniku istnieje poważne kliniczne podejrzenie zmian chorobowych, należy podać kolejną dawkę 0,2 ml/kg m.c., a dorosłym pacjentom nawet 0,4 ml/kg m.c. w ciągu 30 min od pierwszego wstrzyknięcia, gdyż może to zwiększyć wartość diagnostyczną badania. W celu wykluczenia obecności przerzutów lub wznowy guzów u dorosłych pacjentów, można zwiększyć wiarygodność badania podając preparat w dawce 0,6 ml/kg m.c. W przypadku badań rezonansu magnetycznego całego ciała, w szczególnych sytuacjach, np. u pacjentów ze zmianami słabo unaczynionymi i/lub zmianami z małą przestrzenią zewnątrzkomórkową, dobre zakontrastowanie można uzyskać podając preparat w dawce 0,4 ml/kg m.c. lub stosując relatywnie słabiej ważone obrazy T1-zależne. W celu wykluczenia obecności przerzutów lub wznowy guzów u dorosłych można zwiększyć wartość diagnostyczną badania, podając preparat w dawce 0,6 ml/kg m.c. W przypadku obrazowania naczyń u dorosłych, w zależności od badanej części ciała lub techniki badania, podaje się dawkę do 0,6 ml/kg m.c. Nie ma wystarczających doświadczeń w zakresie przydatności klinicznej badań rezonansu magnetycznego całego ciała u dzieci poniżej 2 r.ż.
Magnevist - uwagi
Preparatu nie stosuje się dokanałowo. Należy podawać go we wstrzyknięciu dożylnym, zgodnie z zaleceniami zawartymi w instrukcji dotyczącej użytkowania leku. Noworodkom i niemowlętom zalecaną dawkę należy podawać ręcznie, bez użycia strzykawki automatycznej. U pacjentów ze skłonnościami alergicznymi można podać profilaktycznie przed badaniem leki przeciwhistaminowe albo glikokortykosteroidy (częściej obserwowano objawy niepożądane po podaniu środków kontrastowych). Przy oznaczaniu poziomu żelaza w surowicy krwi metodą kompleksometryczną (używając np. batofenantroliny) u pacjentów przed upływem 24 h od podania preparatu otrzymany wynik może być zaniżony. Nie stwierdzono wpływu preparatu na sprawność psychofizyczną, zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
