Meloksam - skład
1 tabl. zawiera 15 mg meloksykamu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Meloksam - działanie
Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) z grupy oksykamów, wykazującym działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Hamuje syntezę prostaglandyn, znanych mediatorów procesów zapalnych. Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi 90%. Cmax w osoczu osiągane jest w ciągu 5-6 h po przyjęciu tabletki. Meloksykam silnie wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami (99%). Meloksykam podlega intensywnym przemianom metabolicznym w wątrobie. W metabolizmie meloksykamu istotną rolę pełni izoenzym CYP 2C9 i w mniejszym stopniu CYP 3A4. Meloksykam wydalany jest głównie w postaci metabolitów, które występują w równym stopniu w moczu i w kale. Mniej niż 5% dawki dobowej wydalane jest w postaci niezmienionej z kałem, natomiast jedynie śladowe ilości z moczem. T0,5 wynosi 13-25 h.
Reklama
Meloksam - wskazania
Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów. Długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa.
Reklama
Meloksam - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na meloksykam lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub na substancje o podobnym działaniu np. leki z grupy NLPZ, kwas acetylosalicylowy. III trymestr ciąży. Dzieci i młodzież <16 lat. Meloksykamu nie należy stosować u pacjentów z objawami astmy, polipami nosa, obrzękiem naczynioruchowym i pokrzywką po podawaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków z grupy NLPZ. Krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie, powiązane przyczynowo z uprzednim leczeniem NLPZ. Czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub nawracająca choroba wrzodowa i krwawienia w wywiadzie (dwa lub więcej oddzielnych epizodów potwierdzonego powstawania owrzodzenia lub krwawienia). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężka niewydolność nerek u pacjentów niedializowanych. Krwawienie z przewodu pokarmowego oraz krwawienia w obrębie mózgu lub inne zaburzenia przebiegające z występowaniem krwawień w wywiadzie. Ciężka niewydolność serca.
Reklama
Meloksam - ostrzeżenia
Działania niepożądane mogą zostać zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznej dawki oraz najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów. W przypadku niewystarczającej skuteczności terapeutycznej nie należy zwiększać zalecanej maksymalnej dawki dobowej, ani stosować jednocześnie innych leków z grupy NLPZ, włącznie z selektywnymi inhibitorami COX-2 (nie udowodniono, by zwiększało to skuteczność działania, a może doprowadzić do zwiększenia ryzyka toksyczności). Lek nie jest odpowiedni do leczenia pacjentów w trakcie ostrych ataków bólu. Przed zastosowaniem leczenia należy się upewnić, że wszelkie podawane w wywiadzie przypadki zapalenia przełyku, żołądka i (lub) choroby wrzodowej żołądka zostały wyleczone. Należy zwracać uwagę na możliwość nawrotu tych chorób w trakcie leczenia. Wraz ze zwiększaniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie (szczególnie w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją oraz u osób w podeszłym wieku), zaobserwowano wzrost ryzyka krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji, ta grupa pacjentów powinna być leczona najniższymi dostępnymi dawkami leku oraz innymi lekami podwyższającymi ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego, należy rozważyć skojarzone leczenie preparatami działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Nie zaleca się stosowania meloksykamu u pacjentów otrzymujących inne leki, które mogą zwiększyć ryzyko owrzodzenia lub krwawienia (takie jak: heparyna, warfaryna, inne NLPZ i kwas acetylosalicylowy w dawkach ≥500 mg w dawce jednorazowej lub ≥3 g na dobę ). W przypadku wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawień z przewodu pokarmowego w trakcie leczenia, leczenie należy przerwać. Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna; ryzyko zaostrzenia przebiegu tych chorób) oraz z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca (ryzyko zatrzymywania płynów i wystąpienia obrzęków, osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego; zaleca się rutynową kontrolę kliniczną). Stosowanie niektórych leków z grupy NLPZ (zwłaszcza w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Ponadto pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, potwierdzoną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu, powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przez rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia, wysypki skórnej (w tym zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN)), zmian chorobowych dotyczących błon śluzowych lub jakichkolwiek objawów nadwrażliwości oraz w razie wystąpienia znacznych i długotrwałych zmian wskaźników czynności wątroby (np. aminotransferaz) lub nerek lek należy natychmiast odstawić i nie wznawiać leczenia meloksykamem. NLPZ mogą indukować czynnościową niewydolność nerek poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, stąd na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki, u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka, zaleca się uważną kontrolę diurezy oraz czynności nerek: podeszły wiek; leczenie skojarzone np. z inhibitorami ACE, antagonistami angiotensyny-II, sartanami, lekami moczopędnymi; hipowolemia (bez względu na przyczynę); zastoinowa niewydolność serca; niewydolność nerek; zespół nerczycowy; nefropatia w przebiegu tocznia; ciężkie zaburzenia czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy <25 g/l lub punktacja wg klasyfikacji Child-Pugh ≥10). NLPZ mogą powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy. Podawanie NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem. Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków przeciwnadciśnieniowych. U pacjentów wrażliwych mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka. Hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca oraz jednoczesne stosowanie leków zwiększających stężenie potasu we krwi. Należy regularnie kontrolować stężenie potasu we krwi. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu. Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej narażeni na występowanie działań niepożądanych (w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem). Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów w podeszłym wieku, u których czynność nerek, wątroby czy serca często bywa zaburzona. Meloksykam może maskować objawy jednocześnie występującej choroby zakaźnej. Ze względu na zawartość laktozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zaburzeniem wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować preparatu. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce; to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".
Reklama
Meloksam - ciąża
Nie należy podawać meloksykamu w czasie I i II trymestru ciąży, chyba że istnieje wyraźne wskazanie. Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój embrionu lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia oraz powstania wad rozwojowych serca i wad wrodzonych powłok brzusznych po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. W przypadku przyjmowania meloksykamu przez kobietę, która usiłuje zajść w ciążę lub jest w trakcie I i II trymestru ciąży, dawka leku powinna być możliwie mała, a okres leczenia możliwie krótki. Wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn stosowane w czasie III trymestru ciąży mogą spowodować: u płodu - toksyczny wpływ na serce i płuca (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym); zaburzenie czynności nerek, które może przekształcić się w niewydolność nerek z małowodziem; u matki i noworodka w końcowym okresie ciąży - wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet przy bardzo małych dawkach leku; zahamowanie czynności skurczowej macicy, prowadzące do opóźnienia lub wydłużenia porodu. Stosowanie meloksykamu jest przeciwwskazane w trakcie III trymestru ciąży. Chociaż brak jest odpowiedniego doświadczenia z zastosowaniem meloksykamu, wiadomo, że leki z grupy NLPZ przenikają do mleka matki. Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. Płodność. Stosowanie meloksykamu może zaburzać płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. Dlatego w przypadku kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę lub które leczą się z powodu niepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu.
Reklama
Meloksam - efekty uboczne
Bardzo często: niestrawność, nudności i wymioty, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka. Często: ból głowy. Niezbyt często: niedokrwistość, reakcje alergiczne inne niż anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego i obwodowego, senność, zwiększenie ciśnienia krwi, nagłe zaczerwienienia twarzy, krwawienia z przewodu pokarmowego (również krwawienia utajone), zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku, zaburzenia czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotreansferaz lub stężenia bilirubiny), obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka, zatrzymanie sodu i wody w organizmie, hiperkaliemia, nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) stężenia mocznika w surowicy), obrzęk (w tym obrzęk kończyn dolnych). Rzadko: zaburzenia w morfologii krwi (w tym wzoru odsetkowego krwinek białych): leukopenia, trombocytopenia, zaburzenia nastroju, koszmary senne, zaburzenia widzenia (z nieostrym widzeniem włącznie), zapalenie spojówek, szumy uszne, kołatanie serca, wystąpienie napadów astmy w przypadku nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy lub inny lek z grupy NLPZ, zapalenie okrężnicy, owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, zapalenie przełyku, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, pokrzywka. Bardzo rzadko: przypadki agranulocytozy, perforacja przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby, reakcje pęcherzowe, rumień wielopostaciowy, ostra niewydolność nerek w szczególności u pacjentów z czynnikami ryzyka, przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek, ostrej martwicy kanalików nerkowych, zespołu nerczycowego i martwicy brodawek nerkowych. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne, stan splątania, dezorientacja, zapalenie trzustki, reakcje nadwrażliwości na światło. Przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale i w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawału serca lub udaru mózgu). W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano niewydolność serca. Krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenie lub perforacja mogą mieć czasami ciężki przebieg i zakończyć się zgonem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku.
Meloksam - interakcje
Jednoczesne stosowanie soli potasu, diuretyków oszczędzające potas, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II, NLPZ, niskocząsteczkowych lub niefrakcjonowanych heparyn, cyklosporyny, takrolimusa i trimetoprymu z meloksykamem, może sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii. Nie jest zalecane jednoczesne stosowanie meloksykamu z innymi lekami z grupy NLPZ (w tym również z kwasem acetylosalicylowym w dawkach ≥ 500 mg w dawce jednorazowej lub ≥ 3 g na dobę). Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia lub owrzodzeń w przewodzie pokarmowym. NLPZ mogą nasilić działanie leków przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i leków przeciwzakrzepowych lub heparyny podawanej u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach leczniczych. W pozostałych przypadkach stosowania heparyny należy zachować ostrożność z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia. Jednoczesne stosowanie z lekami trombolitycznymi i przeciwpłytkowymi zwiększa ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Stosowanie z selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków obniżających ciśnienie krwi. U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjenci odwodnieni lub w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne podawanie inhibitora ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II i leków, które hamują czynność cyklooksygenazy, może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, włączając możliwość wystąpienia ostrej niewydolności nerek, która na ogół jest stanem odwracalnym. Tego typu leczenie skojarzone należy przeprowadzać z zachowaniem ostrożności, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, a po wprowadzeniu terapii skojarzonej i okresowo w czasie jej trwania należy rozważyć monitorowanie czynności nerek. Jednoczesne stosowanie meloksykamu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. lekami blokującymi receptory β-adrenolityczne) może spowodować spadek hipotensyjnego działania leków β-adrenolitycznych. NLPZ mogą nasilać nefrotoksyczne działanie inhibitorów kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus) poprzez wpływ na prostaglandyny nerkowe; w czasie leczenia skojarzonego należy kontrolować czynność nerek, szczególnie u osób starszych. Jednoczesne podawanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego; należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych preparatów. Leki z grupy NLPZ zwiększają stężenie litu we krwi (poprzez zmniejszenie wydalania litu przez nerki), które może osiągnąć wartości toksyczne. Nie zaleca się równoczesnego stosowania litu i leków z grupy NLPZ (w takim skojarzeniu należy uważnie monitorować stężenie litu w osoczu krwi na początku leczenia, podczas zmiany dawkowania i odstawiania meloksykamu). Leki z grupy NLPZ zmniejszają wydzielanie kanalikowe metotreksatu, zwiększając w ten sposób stężenie metotreksatu w osoczu krwi. Nie zaleca się równoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu (ponad 15 mg/tydz.). Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących małe dawki metotreksatu, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Podczas leczenia skojarzonego konieczne jest monitorowanie obrazu krwi i czynności nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku, gdy lek z grupy NLPZ i metotreksat podawane są równocześnie w ciągu 3 dni, gdyż stężenie metotreksatu w osoczu krwi może wzrosnąć i spowodować zwiększoną toksyczność. W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (CCr 45-79 ml/min.), należy przerwać podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu. Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <45 ml/min.) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane. U pacjentów z normalną czynnością nerek (CCr ≥80 ml/min.), dawki 15 mg meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z normalną czynnością nerek (CCr ≥80 ml/min.). Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu poprzez, zaburzenie krążenia wątrobowo-jelitowego, w wyniku czego klirens meloksykamu wzrasta o 50%, a T0,5 zmniejsza się do 13 ± 3 h. Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania leków zobojętniających kwas żołądkowy, cymetydyny i digoksyny.
Meloksam - dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci >16 lat. Zaostrzenia choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę. (1/2 tabl. 15 mg). W razie konieczności, jeśli nie stwierdza się poprawy, dawkę leku można zwiększyć do 15 mg/dobę (1 tabl. 15 mg). Reumatoidalne zapalenie stawów i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę (1 tabl. 15 mg). W zależności od wyników leczenia, dawkę można zmniejszyć do 7,5 mg/dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 15 mg/dobę. Dzieci i młodzież. Nie należy stosować preparatu u dzieci w wieku <16 lat. Szczególne grupy pacjentów. Dobowa dawka zalecana w przypadku długotrwałego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg/dobę. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych leczenie należy rozpocząć od dawki 7,5 mg/dobę. U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek nie należy stosować dawki większej niż 7,5 mg/dobę. Nie ma konieczności redukcji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (przykładowo pacjenci z CCr>25 ml/min). Lek przeciwwskazany w przypadku pacjentów niedializowanych z ciężką niewydolnością nerek. Nie ma konieczności redukcji dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Lek przeciwwskazany w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania: raz na dobę w czasie posiłku, popijając wodą lub innym płynem. Należy okresowo kontrolować, jak pacjent reaguje na leczenie i w jakim stopniu wymaga leczenia objawowego, szczególnie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.
Meloksam - uwagi
Podczas stosowania leków z grupy NLPZ mogą wystąpić zmiany parametrów laboratoryjnych: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, zwiększone stężenie bilirubiny, zmiany innych parametrów charakteryzujących czynność wątroby, zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu i azotu mocznikowego we krwi. Są to zwykle zaburzenia łagodne i przemijające. W przypadku, gdy zaburzenia są znaczące i utrzymują się, należy przerwać leczenie meloksykamem i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne. Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Ze względu na profil farmakodynamiczny leku i zgłoszonych działań niepożądanych można przyjąć, że meloksykam nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia, w tym nieostrego widzenia, senności, zawrotów głowy czy innych zaburzeń ze strony OUN, zaleca się zaniechanie prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
