Metalyse - skład
1 fiolka zawiera 8000 j. (40 mg) lub 10 000 j. (50 mg) tenekteplazy. Po rozpuszczeniu proszku roztwór zawiera 1000 j. (5 mg) tenekteplazy w 1 ml.
Reklama
Metalyse - działanie
Tenekteplaza jest rekombinowanym, swoistym dla fibryny aktywatorem plazminogenu, który uzyskuje się z natywnego t-PA poprzez modyfikacje trzech pozycji w strukturze białkowej. Łączy się ona z fibrynową składową zakrzepu i dokonuje selektywnej przemiany zawartego w zakrzepie plazminogenu w plazminę, która degraduje włóknikową matrycę skrzepu. Tenekteplaza charakteryzuje się większym swoistym powinowactwem do fibryny i większą odpornością na unieczynnienie przez endogenny inhibitor PAI-1 w porównaniu z natywnym t-PA. Po podaniu tenekteplazy obserwowano przebiegające w sposób zależny od dawki zużycie a2-antyplazminy (inhibitor plazminy w fazie płynnej) i związane z tym zwiększenie systemowego wytwarzania plazminy. Angiograficzne badania drożności w fazie I i II sugerują, że tenekteplaza podawana w formie pojedynczej dawki dożylnej (bolusa) jest skuteczna w rozpuszczaniu zakrzepów w tętnicy związanej z ogniskiem zawałowym u osób z ostrym zawałem serca, przy czym działanie to jest zależne od wielkości dawki. Tenekteplaza charakteryzuje się taką samą skutecznością terapeutyczną, co alteplaza. Zastosowanie tenekteplazy wiąże się ze znacząco mniejszą częstością występowania krwawień innych niż wewnątrzczaszkowe. Tenekteplaza usuwana jest z krążenia poprzez wiązanie ze swoistymi receptorami w wątrobie, a następnie rozkład do niewielkich peptydów. Wiązanie z receptorami w wątrobie jest jednak mniejsze niż w przypadku natywnego t-PA, co powoduje wydłużenie okresu półtrwania. Tenekteplaza gromadzi się głównie w wątrobie. Po jednorazowym podaniu dożylnym tenekteplazy w formie bolusa u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego, antygen tenekteplazy podlega dwufazowej eliminacji z osocza. Początkowy okres półtrwania o przeważającym znaczeniu wynosi 24 +/- 5,5 min. Końcowy okres półtrwania wynosi 129 +/- 87 min.
Reklama
Metalyse - wskazania
Leczenie trombolityczne ostrego zawału mięśnia sercowego z przetrwałym uniesieniem odcinka ST lub świeżym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa. Leczenie należy rozpocząć w ciągu 6 h od momentu wystąpienia objawów ostrego zawału mięśnia sercowego.
Reklama
Metalyse - przeciwwskazania
Nie należy stosować w przypadku pacjentów, u których występowała wcześniej reakcja anafilaktyczna (tj. zagrażająca życiu) na którykolwiek składnik produktu (tj. tenekteplazę lub którąkolwiek substancję pomocniczą) lub na gentamycynę (śladowa pozostałość z procesu wytwarzania). Jeżeli leczenie preparatem jest mimo tego uznane za konieczne, należy zapewnić natychmiastowy dostęp do sprzętu do resuscytacji w razie zaistnienia takiej potrzeby. Znaczące krwawienia występujące aktualnie lub w okresie ostatnich 6 miesięcy. Jednoczesne leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (INR>1,3). Uszkodzenie OUN w wywiadzie (np. nowotwór, tętniak, operacje wewnątrzczaszkowe lub dotyczące rdzenia kręgowego). Znana skaza krwotoczna. Ciężkie niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. Poważny zabieg chirurgiczny, biopsja narządu miąższowego lub znaczący uraz w okresie ostatnich 2 miesięcy (w tym wszelkie urazy związane z obecnym ostrym zawałem serca). Niedawny uraz głowy lub czaszki. Przedłużona reanimacja krążeniowo-oddechowa (>2 min.) w okresie ostatnich 2 tyg. Ostre zapalenie osierdzia i (lub) podostre bakteryjne zapalenie wsierdzia. Ostre zapalenie trzustki. Ciężkie zaburzenie czynności wątroby, w tym niewydolność wątroby, marskość, nadciśnienie wrotne (żylaki przełyku) i czynne zapalenie wątroby. Czynna choroba wrzodowa żołądka lub jelit. Tętniak oraz wady tętniczo-żylne. Nowotwór ze zwiększonym ryzykiem krwawienia. Udar krwotoczny lub udar nieznanego pochodzenia w wywiadzie. Udar niedokrwienny lub przemijający napad niedokrwienny w ciągu 6 ostatnich mies. w wywiadzie. Demencja.
Reklama
Metalyse - ostrzeżenia
Jeżeli zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi leczenia u pacjenta planowana jest pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (ang. PCI), nie należy podawać mu tenekteplazy. Pacjenci, którzy nie mogą, zgodnie z wytycznymi, zostać poddani pierwotnej PCI w ciągu jednej godziny i przyjmują tenekteplazę jako pierwotne leczenie reperfuzyjne, powinni zostać niezwłocznie przeniesieni do ośrodka wykonującego interwencje wieńcowe w celu wykonania angiografii i wspomagającej interwencji wieńcowej w czasie 6-24 h lub wcześniej, jeśli istnieją wskazania medyczne. Podczas leczenia trombolitycznego należy zwrócić uwagę na wszystkie możliwe miejsca krwawienia (w tym również miejsca wprowadzenia cewnika, nakłucia tętniczego lub żylnego, nacięcia lub wkłucia igły). Jednoczesne stosowanie heparyny w terapii przeciwzakrzepowej może zwiększać ryzyko krwawienia. W trakcie leczenia preparatem należy unikać stosowania sztywnych cewników, wstrzyknięć domięśniowych i niepotrzebnych zabiegów. W przypadku poważnego krwawienia, zwłaszcza krwotoku mózgowego, należy niezwłocznie zaprzestać jednoczesnego podawania heparyny. Jeżeli heparyna była podawana w ciągu 4 h przed wystąpieniem krwawienia, należy rozważyć zastosowanie protaminy. U nielicznych pacjentów, którzy nie zareagują na wymienione środki zachowawcze, może być wskazane wykonanie transfuzji przy zachowaniu środków ostrożności. Przetaczanie krioprecypitatu, świeżego mrożonego osocza i płytek krwi powinno być wykonywane pod warunkiem przeprowadzenia ponownej oceny klinicznej i laboratoryjnej po każdym podaniu. W przypadku zastosowania krioprecypitatu zalecany docelowy poziom fibrynogenu wynosi 1 g/l. Należy także rozważyć podawanie leków przeciwfibrynolitycznych. W następujących przypadkach należy starannie rozważyć celowość zastosowania tenekteplazy, biorąc pod uwagę oczekiwane korzyści i potencjalne ryzyko: ciśnienie skurczowe >160 mm Hg, choroby naczyń mózgowych, świeże krwawienie w układzie żołądkowo-jelitowym lub moczowo-płciowym (w ciągu ostatnich 10 dni), duże prawdopodobieństwo skrzepliny w lewej części serca, np. zwężenie zastawki dwudzielnej z migotaniem przedsionków, niedawno wykonane wstrzyknięcie domięśniowe (w ciągu ostatnich 2 dni), zaawansowany wiek, tzn. > 75 lat, mała masa ciała (<60 kg), przyjmowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (zastosowanie tenekteplazy można wziąć pod uwagę w sytuacji, gdy dawkowanie lub czas jaki upłynął od przyjęcia ostatniej dawki leku przeciwzakrzepowego powoduje, że aktywność resztkowa jest mało prawdopodobna oraz jeśli testy aktywności przeciwzakrzepowej danego leku nie wskazują na istnienie jakiegokolwiek klinicznie istotnego wpływu na układ krzepnięcia, np. INR ≤ 1,3 dla antagonistów witaminy K lub wyniki innych testów właściwych dla innych doustnych leków przeciwzakrzepowych w górnej granicy normy). Z powodu możliwości wystąpienia zaburzeń rytmu na skutek działania trombolitycznego w naczyniach wieńcowych, zaleca się, aby podczas stosowania tenekteplazy była zapewniona możliwość leczenia przeciwarytmicznego bradykardii i (lub) tachyarytmii komorowej (rozrusznik, defibrylator). Równoczesne stosowanie antagonistów GPIIb/IIIa zwiększa ryzyko krwawienia. Po terapii nie zaobserwowano długotrwałego utrzymywania się przeciwciał przeciwko cząsteczce tenekteplazy. Należy zachować ostrożność podczas podawania tenekteplazy pacjentom ze znaną nadwrażliwością (inną niż reakcja anafilaktyczna) na składniki preparatu lub gentamycynę. W przypadku wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych, należy przerwać podawanie tenekteplazy i wdrożyć odpowiednie leczenie. W każdym przypadku, nie należy powtórnie stosować tenekteplazy bez uprzedniego oszacowania czynników hemostatycznych, jak fibrynogen, plazminogen i a2-antyplazmina. Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci, nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów <18 rż.
Reklama
Metalyse - ciąża
Brak doświadczeń dotyczących stosowania tenekteplazy u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały, że istnieje duże ryzyko krwawienia z dróg rodnych, przypuszczalnie z łożyska oraz utraty ciąży - należy ocenić czy oczekiwane korzyści leczenia przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Brak danych dotyczących wydzielania tenekteplazy do mleka matki. Mleko matki nie powinno być używane w ciągu pierwszych 24 h po leczeniu trombolitycznym.
Reklama
Metalyse - efekty uboczne
Bardzo często: krwotok. Często: krwawienie z nosa, krwotok żołądkowo-jelitowy (np. krwotok żołądkowy, krwawienie z wrzodu żołądka, krwotok odbytniczy, krwiste wymioty, smołowate stolce, krwotok z jamy ustnej), wybroczyny, krwawienie w drogach moczowo-płciowych (np. krwiomocz, krwawienie z dróg moczowych), krwawienie w miejscu wykonania zastrzyku, krwawienie w miejscu wykonania punkcji. Niezbyt często: krwotok wewnątrzczaszkowy (np. wylew krwi do mózgu, krwiak śródmózgowy, udar krwotoczny, ukrwotocznienie, krwiak śródczaszkowy, krwiak podpajęczynówkowy), w tym objawy towarzyszące takie jak: senność, utrata mowy, niedowład połowiczy, drgawki, krwotok w obrębie oka, poreperfuzyjne zaburzenia rytmu takie jak asystolia, przyspieszony rytm komorowy, arytmia, ekstrasystolia, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia do blok przedsionkowo-komorowy zupełny, bradykardia, tachykardia, arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa (mogą prowadzić do zatrzymania akcji serca, zagrażać życiu i wymagać stosowania konwencjonalnych leków przeciwarytmicznych), krwotok zaotrzewnowy (np. krwiak zaotrzewnowy). Rzadko: reakcja rzekomoanafilaktyczna (w tym wysypka, pokrzywka, skurcz oskrzeli, obrzęk krtani) wylewy krwawe w worku osierdziowym, zatorowość (zator materiałem zakrzepowym), krwotok płucny, obniżone ciśnienie krwi. Częstość nieznana: nudności, wymioty, podwyższona temperatura ciała, zator tłuszczowy, który może prowadzić do następstw w dotkniętych nim narządach. Tak jak w przypadku innych leków przeciwzakrzepowych, zanotowano następujące działania niepożądane jako następstwo zawału mięśnia sercowego i(lub) stosowania leków przeciwzakrzepowych: bardzo często obniżenie ciśnienia, zaburzenia rytmu i częstości akcji serca, dławica piersiowa; często: nawracające niedokrwienie, niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, wstrząs kardiogenny, zapalenie osierdzia, obrzęk płuc; niezbyt często zatrzymanie serca, niedomykalność zastawki dwudzielnej, wysięk w osierdziu, zakrzepica naczyń, tamponada serca, pęknięcie mięśnia serca; rzadko zatorowość płucna. Powyższe działania niepożądane mogą być groźne dla życia i doprowadzić do śmierci.
Metalyse - interakcje
Analiza danych od pacjentów leczonych w badaniach klinicznych fazy I, II i III nie ujawniła klinicznie znaczących interakcji w przypadku podawania tenekteplazy razem z lekami powszechnie stosowanymi u pacjentów z ostrym zawałem serca. Leki wpływające na krzepnięcie krwi lub czynność płytek (np. tiklopidyna, klopidogrel, LMWH), mogą zwiększać ryzyko krwawienia w okresie poprzedzającym leczenie tenekteplazą, w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu. Równoczesne stosowanie antagonistów GPIIb/IIIa zwiększa ryzyko krwawienia. Tenekteplaza nie może być podawana z roztworami glukozy. Do roztworu przygotowanego do wstrzykiwań nie należy dodawać innych leków.
Metalyse - dawkowanie
Preparat powinien zlecać lekarz posiadający doświadczenie w stosowaniu leczenia trombolitycznego i odpowiedni do monitorowania leczenia sprzęt. Leczenie preparatem należy rozpocząć jak najszybciej od momentu wystąpienia objawów. Preparat należy dawkować w zależności od masy ciała, przy czym maksymalna dawka wynosi 10 000 j. (50 mg tenekteplazy). Pacjenci o mc. <60 kg - 6000 j. (30 mg); ≥60 do <70 kg - 7000 j. (35 mg); ≥70 do <80 kg - 8000 j. (40 mg); ≥80 do <90 kg - 9000 j. (45 mg); ≥90 kg - 10 000 j. (50 mg). Wymaganą dawkę należy podać w całości dożylnie (bolus) w ciągu około 10 s. Podłączoną wcześniej kroplówkę można wykorzystać do podawania tylko w 0,9 % roztworze chlorku sodu. W połączeniu z roztworami glukozy występuje niezgodność. Do roztworu przygotowanego do wstrzykiwań nie należy dodawać innych produktów leczniczych.
Wspomagające leczenie przeciwzakrzepowe lekami hamującymi agregację płytek i lekami przeciwzakrzepowymi powinno być stosowane zgodnie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi dotyczącymi leczenia pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST. Niefrakcjonowana heparyna i enoksaparyna były stosowane w przeciwzakrzepowej terapii wspomagającej w badaniach klinicznych z tenekteplazą. Podawanie kwasu acetylosalicylowego należy rozpocząć tak szybko jak to możliwe, zaraz po wystąpieniu objawów i należy kontynuować to leczenie do końca życia, jeśli tylko nie istnieją przeciwwskazania.
Metalyse - uwagi
