Metformax - skład
1 tabl. zawiera 500 mg, 850 mg lub 1000 mg chlorowodorku metforminy. 1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy.
Reklama
Metformax - działanie
Doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy pochodnych biguanidu. Zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Metformina działa na drodze trzech mechanizmów: zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę, zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, zwiększa obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, działając na syntazę glikogenu. Zwiększa zdolność do transportu przez błonę wszystkich typów nośników glukozy. Ponadto wywiera korzystny wpływ na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i trójglicerydów.
Po podaniu doustnym wchłanianie leku może ulec wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Maksymalne stężenie leku we krwi występuje 2,5 h po podaniu. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie leku. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów. T0,5 w końcowej fazie eliminacji wynosi ok. 6,5 h. Wydalana jest w postaci nie zmienionej z moczem, ok. 20-30% dawki - z kałem. W przypadku zaburzonej czynności nerek klirens nerkowy metforminy zmniejsza się, okres półtrwania wydłuża się, powodując zwiększenie stężenia leku w osoczu. Po podaniu tabl. o przedł. uwalnianiu wchłanianie metforminy jest znacznie wolniejsze niż po podaniu tabl. o natychmiastowym uwalnianiu, maksymalne stężenie leku we krwi występuje 7 h po podaniu. Skład posiłku nie ma wpływu na wchłanianie.
Reklama
Metformax - wskazania
Tabl. 500 mg. Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów otyłych, gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Preparat można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. Nieprawidłowa tolerancja glukozy (stan przedcukrzycowy) gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
Tabl. 850 mg: Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów otyłych, gdy za pomocą ściśle przestrzeganej diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Preparat można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. Zapobieganie cukrzycy typu 2 u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym.
Tabl. 1000 mg. Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą przestrzegania diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi. U dorosłych lek może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną. U dzieci w wieku od 10 lat oraz u młodzieży, metformina może być stosowana w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z insuliną. U pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą, leczonych metforminą jako lekiem pierwszego rzutu po nieskutecznym leczeniu dietą, wykazano zmniejszenie liczby powikłań cukrzycy.
Tabl. SR 500 mg. Leczenie cukrzycy typu 2 u dorosłych, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.
Reklama
Metformax - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na chlorowodorek metforminy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Cukrzycowa kwasica ketonowa, cukrzycowy stan przedśpiączkowy. Niewydolność nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min). Ostre choroby wiążące się z ryzykiem zaburzeń czynności nerek: odwodnienie, ciężkie zakażenia, wstrząs, a także donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod. Ostre lub przewlekłe choroby, które mogą powodować hipoksję tkanek: niewydolność serca lub niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał serca, wstrząs. Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm. Karmienie piersią.
Reklama
Metformax - ostrzeżenia
Kumulacja metforminy może prowadzić do wystąpienia kwasicy mleczanowej. Zgłoszone przypadki kwasicy mleczanowej u chorych leczonych metforminą występowały przede wszystkim u osób ze znaczną niewydolnością nerek. Ryzyko kwasicy mleczanowej można i należy zmniejszyć poprzez dokładną ocenę również innych czynników ryzyka sprzyjających kwasicy mleczanowej, do których należą: źle kontrolowana glikemia, ketoza, długotrwałe głodzenie, nadużywanie alkoholu, niewydolność wątroby i inne stany związane z niedotlenieniem.
W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej chlorowodorek metforminy należy odstawić, a pacjenta natychmiast umieścić w szpitalu. Przed rozpoczęciem leczenia oraz regularnie w czasie leczenia należy oznaczać stężenie kreatyniny w surowicy: u pacjentów z prawidłową czynnością nerek przynajmniej raz w roku, a przynajmniej 2-4 razy w roku u pacjentów, u których stężenia kreatyniny są na górnej granicy normy oraz u osób w podeszłym wieku.
Szczególną ostrożność należy zachować w sytuacjach, w których czynność nerek może być zaburzona, np. na początku stosowania leków hipotensyjnych, moczopędnych oraz NLPZ. Lek należy odstawić przed badaniem radiologicznym z zastosowaniem środków cieniujących zawierających jod podanych donaczyniowo, a jego podawanie można wznowić nie wcześniej niż po 48 h od badania i tylko po ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona prawidłowa. Chlorowodorek metforminy należy odstawić na 48 h przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, podawanie leku można wznowić nie wcześniej niż 48 h po zabiegu.
Sama metformina nie powoduje hipoglikemii, ale zalecana jest ostrożność w przypadku leczenia skojarzonego z insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika lub meglitynidami). Podczas leczenia pacjenci powinni przestrzegać zaleceń diety cukrzycowej, a pacjenci z nadwagą powinni ponadto kontynuować dietę niskokaloryczną. Należy regularnie wykonywać rutynowe badania monitorujące przebieg cukrzycy.
Dzieci i młodzież - tabl. 1000 mg - zaleca się ostrożną obserwację wpływu metforminy na wzrost i dojrzewanie płciowe u dzieci, zwłaszcza przed okresem dojrzewania; szczególną ostrożność zachować stosując lek u dzieci w wieku 10-12 lat. Ze względu na brak odpowiednich danych, nie należy stosować tabl. 500 mg o przedłużonym uwalnianiu u dzieci.
Reklama
Metformax - ciąża
W okresie planowanego zajścia w ciążę i w okresie ciąży nie należy stosować metforminy (należy stosować insulinę). Metformina przenika do mleka matek karmiących. Nie zaleca się karmienia piersią podczas stosowania metforminy. Decyzję o ewentualnym zaprzestaniu karmienia piersią należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią oraz potencjalne ryzyko działań niepożądanych u dziecka.
Reklama
Metformax - efekty uboczne
Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu) - objawy te występują najczęściej na początku leczenia i przemijają samoistnie; aby im zapobiec zalecane jest podawanie leku w 2-3 dawkach dobowych w czasie lub po posiłkach; powolne zwiększanie dawki może poprawiać tolerancję żołądkowo-jelitową. Często: zaburzenia smaku. Bardzo rzadko: rumień, świąd skóry, pokrzywka, zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 i zmniejszenie jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego leczenia metforminą, kwasica mleczanowa. Pojedyncze przypadki: nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby lub zapalenie wątroby ustępujące po odstawieniu chlorowodorku metforminy.
Metformax - interakcje
Nie zaleca się stosowania leku z alkoholem. W przypadku ostrego zatrucia alkoholem istnieje zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej, szczególnie w przypadku głodzenia lub niedożywienia oraz niewydolności wątroby. Unikać spożywania alkoholu i leków zawierających alkohol. Donaczyniowe podanie środków kontrastujących zawierających jod może powodować niewydolność nerek, prowadzącą do kumulacji metforminy i zwiększenia ryzyka kwasicy mleczanowej. Należy przerwać podawanie metforminy przed badaniem lub w momencie wykonywania badania i nie należy ponownie rozpoczynać leczenia przez 48 h po badaniu i tylko po oznaczeniu parametrów czynnościowych nerek i potwierdzeniu, że są prawidłowe.
Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu metforminy i leków wykazujących wewnętrzną aktywność hiperglikemiczną takich jak glikokortykosteroidy (podawane ogólne lub miejscowo) oraz sympatykomimetyki - może być wymagana częstsza kontrola stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia; w razie potrzeby należy dostosować dawkę metforminy podczas skojarzonej terapii z takim lekiem. Leki moczopędne, a zwłaszcza diuretyki pętlowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowejz uwagi na ich działanie zmniejszające czynność nerek. Inhibitory ACE mogą zmniejszać stężenie glukozy we krwi - w razie potrzeby należy indywidualnie dostosować dawkę leku przeciwcukrzycowego w czasie jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE oraz po ich pdstawieniu.
Metformax - dawkowanie
Doustnie.
Tabl. 500 mg, 850 mg, 1000 mg. Dorośli;
Monoterapia lub leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: zwykle dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę podczas lub po posiłku. Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku w przewodzie pokarmowym. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 3 g.
Leczenie skojarzone z insuliną: dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę, natomiast dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi. Dzieci i młodzież powyżej 10 lat: zazwyczaj dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg raz na dobę w trakcie lub po posiłku. Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Powolne zwiększanie dawki może poprawić tolerancję leku w przewodzie pokarmowym. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 2 g w 2 lub 3 dawkach podzielonych.
Nieprawidłowa tolerancja glukozy - stan przedcukrzycowy (tabl. 500 mg i tabl. 850 mg): 1 tabl. 500 mg lub 1 tabl. 850 mg 2 razy na dobę. Lekarz ustala, czy terapię należy kontynuować na podstawie regularnej oceny poziomu glikemii oraz współistniejących czynników ryzyka.
Tabl. SR 500 mg (o przedłużonym uwalnianiu).
Monoterapia i leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: zazwyczaj dawka początkowa wynosi 500 mg raz na dobę. Po 10-15 dniach leczenia należy dostosować dawkę na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi. Maksymalna zalecana dawka dobowa to 2 g. Dawkę należy zwiększać o 500 mg co 10-15 dni, aż do maksymalnej dawki 2 g raz na dobę, przyjmowanej w trakcie kolacji. Jeśli po zastosowaniu preparatu w dawce 2 g raz na dobę nie uzyska się właściwej kontroli stężenia glukozy, należy rozważyć podawanie leku w dawce 1 g 2 razy na dobę, przy czym obie dawki należy przyjmować z pożywieniem. Jeśli nadal nie uzyska się właściwego stężenia glukozy, pacjenta można przestawić na stosowanie standardowej tabletki metforminy w maksymalnej dawce 3 g na dobę. W przypadku pacjentów uprzednio leczonych metforminą w tabletkach, początkowa dawka tabl. o przedł. uwalnianiu powinna odpowiadać dobowej dawce metforminy w tabletkach o natychmiastowym uwalnianiu. W przypadku pacjentów przyjmujących uprzednio tabletki metforminy w dawce powyżej 2 g na dobę, nie zaleca się ich zamiany na tabl. o przedł. uwalnianiu.
Leczenie skojarzone z insuliną: początkowa dawka wynosi zazwyczaj 500 mg na dobę, a dawka insuliny jest dostosowywana na podstawie pomiarów stężenia glukozy we krwi. U pacjentów w podeszłym wieku dawkę produktu określa się na podstawie oceny czynności nerek.
Metformax - uwagi
Lek stosowany w monoterapii nie powoduje hipoglikemii i tym samym nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych; ostrożność należy zachować u pacjentów stosujących jednocześnie inne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, repaglinid) lub insulinę, ze względu na ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Otoczki tabletek SR 500 mogą być obecne w kale - należy poinformować pacjentów, że jest to prawidłowe.
