Metostad

Metostad - skład

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 23,75 mg, 47,5 mg, 95 mg lub 190 mg bursztynianiu metoprololu (co odpowiada 25 mg, 50 mg, 100 mg lub 200 mg winianiu metoprololu).

Reklama

Metostad - działanie

Selektywny lek β₁-adrenolityczny. Wykazuje jedynie nieznaczne działanie stabilizujące błony komórkowe i nie ma właściwości agonistycznych. Metoprolol zmniejsza lub hamuje pobudzające działanie katecholamin na serce. Zmniejsza wywoływaną przez nagły wyrzut katecholamin tachykardię, zwiększoną pojemność minutową i kurczliwość serca oraz obniża ciśnienie tętnicze krwi. Stężenie we krwi i skuteczność bursztynianu metoprololu w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu są bardziej wyrównane w ciągu całej doby niż w przypadku tradycyjnych tabletek. W razie konieczności pacjentom z objawami obturacyjnej choroby płuc metoprolol można podawać w połączeniu z lekami β₂-adrenomimetycznymi. W badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z niewydolnością serca w klasie II-IV wg NYHA i frakcją wyrzutową ≤ 40%, którym podawano metoprolol w skojarzeniu ze standardowym leczeniem stosowanym w niewydolności serca, wykazano zmniejszenie umieralności ogólnej o 34%. Po podaniu doustnym lek wchłania się całkowicie. Z uwagi na znaczny efekt pierwszego przejścia przez wątrobę biodostępność pojedynczej dawki doustnej wynosi około 50%. Biodostępność tabletek o przedłużonym uwalnianiu jest o ok. 20-30% mniejsza niż tradycyjnych tabletek, co nie ma jednak istotnego znaczenia klinicznego. Lek wiąże się z białkami osocza w 5-10%. Każda tabletka bursztynianu metoprololu o przedłużonym uwalnianiu zawiera peletki o kontrolowanym uwalnianiu pokryte otoczką polimerową, która reguluje szybkość uwalniania metoprololu. Uwalnianie metoprololu następuje w sposób ciągły przez 20 h. Metoprolol jest metabolizowany przez utlenianie w wątrobie (głównie przez enzym CYP2D6). Ponad 95% dawki jest wydalane z moczem; około 5% dawki jest wydalane w postaci nie zmienionej. T_0,5 metoprololu wynosi średnio 3,5 h (zakres 1-9 h). Całkowity klirens wynosi około 1 l/min.

Reklama

Metostad - wskazania

Nadciśnienie tętnicze. Dławica piersiowa. Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy. Profilaktyka zapobiegania zgonom z przyczyn sercowych i ponownego zawału serca po przebytej ostrej fazie zawału mięśnia sercowego. Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami pracy serca. Profilaktyka migreny. Stabilna objawowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory <40%), w skojarzeniu z innymi metodami leczenia.

Reklama

Metostad - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na bursztynian metoprololu, inne leki β-adrenolityczne lub pozostałe składniki preparatu. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst.. Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agoniści receptorów β-adrenergicznych). Objawowa i/lub klinicznie istotna bradykardia zatokowa (czynność serca <50/min). Zespół chorego węzła zatokowego. Wstrząs kardiogenny. Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego. Niedociśnienie (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg). Kwasica metaboliczna. Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc. Nie leczony guz chromochłonny nadnerczy (pheochromocytoma). Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (innych niż inhibitory MAO-B). Metoprololu nie wolno podawać pacjentom z podejrzeniem ostrego zawału mięśnia sercowego i częstością akcji serca <45 uderzeń/min, odstępem PQ > 0,24 s lub ciśnieniem skurczowym <100 mm Hg. Ponadto metoprololu nie wolno stosować u pacjentów z niewydolnością serca i powtarzającym się ciśnieniem skurczowym <100 mm Hg (wskazane jest badanie przed rozpoczęciem leczenia). Przeciwwskazane jest (z wyjątkiem oddziału intensywnej opieki medycznej) jednoczesne podawanie dożylne antagonistów wapnia, jak werapamil lub diltiazem lub innych leków o działaniu przeciwarytmicznym (jak dyzopiramid).

Reklama

Metostad - ostrzeżenia

Leki β-adrenolityczne należy stosować ostrożnie u pacjentów z astmą oskrzelową (w przypadku jednoczesnego stosowania leków β₂-adrenomimetycznych w postaci tabletek lub wziewnie, przed rozpoczęciem leczenia metoprololem należy skontrolować dawkę β₂-adrenomimetyku i zwiększyć ją w razie konieczności). Ostrożnie stosować u pacjentów z cukrzycą, zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, chorobami naczyń obwodowych, nadczynnością tarczycy, alergią (adrenalina nie zawsze daje pożądany skutek terapeutyczny), łuszczycą i dławicą Prinzmetala. W przypadku, gdy metoprolol jest stosowany u pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy, należy wcześniej zastosować lek α-adrenolityczny i kontynuować jego podawanie jednocześnie z metoprololem. Przed zabiegiem operacyjnym należy poinformować anestezjologa, że pacjent stosuje leki β-adrenolityczne; ich odstawienie na czas operacji nie jest zalecane. Dotychczas nie uzyskano wystarczającego doświadczenia terapeutycznego dotyczącego stosowania metoprololu u pacjentów z niewydolnością serca współistniejącą z: niestabilną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA), ostrym zawałem mięśnia sercowego lub niestabilną dławicą piersiową w ciągu ostatnich 28 dni, zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami czynności wątroby, wiekiem >80 lat lub <40 lat, istotnymi hemodynamicznie chorobami zastawek, kardiomiopatią przerostową zwężającą, podczas lub po operacji kardiochirurgicznej w ciągu 4 miesięcy przed rozpoczęciem leczenia. Doświadczenia ze stosowaniem preparatu u dzieci i młodzieży są ograniczone.

Reklama

Metostad - ciąża

W ciąży stosować jedynie w przypadku, gdy korzyść dla matki przewyższa ryzyko dla zarodka lub płodu. Leki β-adrenolityczne mogą zmniejszać perfuzję łożyska i powodować śmierć płodu oraz przedwczesny poród. Obserwowano opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego płodu po długotrwałym stosowaniu metoprololu u kobiet w ciąży z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. β-adrenolityki mogą przedłużać poród oraz wywoływać bradykardię u płodu i noworodka. Istnieją doniesienia o występowaniu hipoglikemii, niedociśnienia, zwiększonej bilirubinemii oraz utrudnionej odpowiedzi na niedotlenienie tkanek u noworodka. Stosowanie metoprololu należy przerwać na 48-72 h przed planowanym porodem. W przypadku gdy nie jest to możliwe - noworodka należy obserwować przez 48-72 h po urodzeniu pod kątem objawów podmiotowych i przedmiotowych zablokowania receptorów β- adrenergicznych (np. powikłań sercowych i płucnych). Stężenie metoprololu w mleku jest ok. 3-krotnie większe niż w osoczu. Chociaż przy stosowaniu dawek terapeutycznych ryzyko szkodliwego działania na dziecko jest niewielkie (z wyjątkiem osób o powolnym metabolizmie), dziecko należy obserwować w kierunku objawów zablokowania receptorów β-adrenergicznych.

Reklama

Metostad - efekty uboczne

Działania niepożądane mają przeważnie charakter łagodny i przemijający. Bardzo często: zmęczenie. Często: ból i zawroty głowy, zaburzenia równowagi (bardzo rzadko połączone z omdleniem), bradykardia, kołatanie serca, wyraźne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi i niedociśnienie ortostatyczne (bardzo rzadko z omdleniem), duszność wysiłkowa, nudności, bóle brzucha, biegunka, zaparcia. Niezbyt często: zwiększenie masy ciała, depresja, zaburzenia koncentracji, senność lub bezsenność, koszmarne sny, parestezje, przejściowe zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy Ist., ból w okolicy przedsercowej, zimne dłonie i stopy, skurcz oskrzeli, wymioty, wysypka (pokrzywka łuszczyco-podobna i dystroficzne zmiany skórne), zwiększona potliwość, kurcze mięśni, obrzęki. Rzadko: zaostrzenie utajonej cukrzycy, nerwowość, niepokój, zaburzenia widzenia, suchość lub podrażnienie oczu, zapalenie spojówek, czynnościowe objawy zaburzeń pracy serca, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodnictwa w sercu, nieżyt nosa, suchość w ustach, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, wypadanie włosów, impotencja i inne zaburzenia seksualne, plastyczne stwardnienie prącia (choroba Peyrone'a). Bardzo rzadko lub częstość nieznana: trombocytopenia, leukopenia, zaburzenia lub osłabienie pamięci, dezorientacja, halucynacje, zmiany osobowości (np. zmiany nastroju), szumy uszne, zaburzenia słuchu, martwica u pacjentów z ciężkimi chorobami naczyń obwodowych występującymi przed leczeniem, pogorszenie chromania przestankowego lub zespołu Raynaud'a, zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, reakcje związane z nadwrażliwością na światło, zaostrzenie łuszczycy, wystąpienie łuszczycy, łuszczycopodopne zmiany skórne.

Metostad - interakcje

Po podaniu leku blokującego zwoje współczulne w skojarzeniu i innymi lekami β-adrenolitycznymi (np. w kroplach do oczu) lub inhibitorami MAO, stan pacjenta należy starannie monitorować. Przy jednoczesnym stosowaniu metoprololu z antagonistami wapnia (werapamil, diltiazem) lub z lekami przeciwarytmicznymi, należy obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia ujemnego działania inotropowego lub chronotropowego. Antagonistów wapnia z grupy werapamilu nie należy podawać dożylnie pacjentom stosującym β-adrenolityki. Leki przeciwarytmiczne I klasy i leki β-adrenolityczne mają addytywne ujemne działanie inotropowe, które może spowodować poważne hemodynamiczne działanie niepożądane u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory. Należy również unikać jednoczesnego stosowania tych leków w zespole chorej zatoki i nieprawidłowym przewodzeniu przedsionkowo-komorowym. Wziewne leki stosowane do znieczulenia ogólnego mogą nasilać bradykardię wywołaną działaniem β-adrenolityków. Metoprolol może nasilać działanie jednocześnie stosowanych leków zmniejszających ciśnienie tętnicze krwi. W przypadku jednoczesnego stosowania metoprololu, noradrenaliny, adrenaliny lub innych sympatykomimetyków może wystąpić znaczne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. Przy jednoczesnym stosowaniu metoprololu, rezerpiny, alfa-metyldopy, klonidyny, guanfacyny i glikozydów nasercowych może wystąpić wyraźne zmniejszenie częstości akcji serca i przewodzenia w sercu. W przypadku konieczności przerwania leczenia klonidyną stosowaną jednocześnie z metoprololem, lek β-adrenolityczny należy odstawić kilka dni wcześniej. Pacjenci stosujący jednocześnie leki blokujące receptory β-adrenergiczne (np. krople do oczu zawierające tymolol) powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza. Metoprolol może osłabiać objawy hipoglikemii, zwłaszcza tachykardię; β-adrenolityki mogą hamować uwalnianie insuliny u pacjentów z cukrzycą typu II - zaleca się regularną kontrolę glikemii i odpowiednie dostosowanie leczenia przeciwcukrzycowego insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. Jednoczesne stosowanie z indometacyną lub niektórymi inhibitorami syntezy prostaglandyn może zmniejszać działanie hipotensyjne β-adrenolityków. Jeżeli pacjentowi stosującemu leki β-adrenolityczne poda się adrenalinę, kardioselektywne leki β-adrenolityczne znacznie słabiej wpływają na kontrolę ciśnienia krwi niż nieselektywne leki β-adrenolityczne. Skuteczność adrenaliny w leczeniu reakcji anafilaktycznych może być osłabiona u pacjentów stosujących β-adrenolityki. Ryfampicyna może nasilać metabolizm metoprololu, zmniejszając jego stężenie we krwi. Cymetydyna, alkohol, hydralazyna mogą zwiększać stężenie metoprololu w osoczu. Substancje o działaniu hamującym na CYP2D6, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna, fluoksetyna, sertralina), difenhydramina, hydroksychlorochina, celekoksyb, terbinafina, neuroleptyki (np. chloropromazyna, triflupromazyna, chlorprotyksen) i prawdopodobnie również propafenon, mogą zwiększać stężenie metoprololu w osoczu. Działanie hamujące na CYP2D6 opisywane było również w przypadku amiodaronu i chinidyny. Metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania innych (leków np. lidokainy).

Metostad - dawkowanie

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze: u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym nadciśnieniem - 47,5 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 50 mg winianu metoprololu) raz na dobę; w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 95-190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 100-200 mg winianu metoprololu) na dobę lub dołączyć inny lek hipotensyjny do schematu leczenia. Dławica piersiowa: 95-190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 100-200 mg winianu metoprololu) raz na dobę; w razie konieczności do schematu leczenia można dołączyć inne leki stosowane w leczeniu miażdżycy. Zaburzenia rytmu serca: 95-190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 100-200 mg winianu metoprololu) raz na dobę. Leczenie profilaktyczne po zawale mięśnia sercowego: 190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 200 mg winianu metoprololu) raz na dobę. Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami pracy serca: 95 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 100 mg winianu metoprololu) raz na dobę; w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 200 mg winianu metoprololu). Profilaktyka migreny: 95-190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 100-200 mg winianu metoprololu) raz na dobę. Stabilna objawowa niewydolność serca: u pacjentów ze stabilną objawową niewydolnością serca leczoną innymi lekami, dawkę bursztynianu metoprololu ustala się indywidualnie. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie III-IV wg NYHA wynosi 11,88 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 12,5 mg winianu metoprololu) raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia. Dawkę można zwiększyć do 23,75 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 25 mg winianu metoprololu) raz na dobę w 2 tygodniu. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca w klasie II wg NYHA wynosi 23,75 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 25 mg winianu metoprololu) raz na dobę w ciągu pierwszych 2 tyg. leczenia. Po tym okresie zaleca się podwojenie dawki. Dawkę zwiększa się co drugi tydzień do 190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 200 mg winianu metoprololu) raz na dobę lub do maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta. W długotrwałej terapii dawkę docelową należy ustalić na poziomie 190 mg bursztynianu metoprololu (co odpowiada 200 mg winianu metoprololu) na dobę lub na poziomie maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta. Zaleca się, aby lekarz prowadzący posiadał odpowiednią wiedzę na temat leczenia stabilnej objawowej niewydolności serca. Po każdorazowym zwiększeniu dawki należy starannie ocenić stan pacjenta. W przypadku obniżenia ciśnienia tętniczego może być konieczne zmniejszenie dawki innego leku stosowanego jednocześnie. Obniżenie ciśnienia tętniczego nie musi być przeszkodą w długotrwałym stosowaniu metoprololu, należy jednak zmniejszyć dawkę do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów w podeszłym wieku dawkę leku należy zwiększać ze szczególną ostrożnością.
Tabletki należy połykać w całości lub podzielone, nie należy ich jednak żuć ani rozgniatać. Tabletki należy popijać płynem (co najmniej pół szklanki).

Metostad - uwagi

Nagłe odstawianie leków β-adrenolitycznych może spowodować zaostrzenie objawów niewydolności serca, zwiększenie ryzyka zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu - lek należy odstawiać stopniowo przez co najmniej 2 tyg., zmniejszając dawkę o połowę aż do uzyskania najmniejszej dawki odpowiadającej połowie tabletki zawierającej 23,75 mg (= 11,875 mg bursztynianu metoprololu, co odpowiada 12,5 mg winianu metoprololu); tę dawkę końcową należy stosować przez co najmniej 4 dni przed całkowitym zakończeniem terapii (w przypadku wystąpienia objawów, dawkę należy zmniejszać jeszcze wolniej). Podczas stosowania preparatu mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, dlatego pacjent powinien ocenić, jaka jest jego reakcja na lek zanim zacznie prowadzić samochód lub obsługiwać urządzenia mechaniczne w ruchu. Objawy te mogą nasilać się przy jednoczesnym spożywaniu alkoholu lub po zmianie leku.