Midanium - skład
1 ml roztworu zawiera 1 mg lub 5 mg midazolamu. roztwór zawiera sód.
Reklama
Midanium - działanie
Krótko działająca pochodna benzodiazepiny o działaniu uspokajającym, nasennym, przeciwlękowym, miorelaksacyjnym i przeciwdrgawkowym. Wchłanianie po podaniu domięśniowym jest szybkie i całkowite; Cmax jest osiągane w ciągu 30 min, całkowita biodostępność wynosi >90%. Wchłanianie po podaniu doodbytniczym jest szybkie, Cmax jest osiągane w ciągu około 30 min, całkowita biodostępność wynosi około 50%. Lek w 96-98% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko i w niewielkich ilościach do mleka kobiecego. W nieznacznych ilościach przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest metabolizowany w wątrobie, hydroksylacja przebiega z udziałem CYP3A4. Midazolam jest wydalany przede wszystkim przez nerki (60-80%) i odzyskiwany w postaci α-hydroksymidazolamu sprzężonego z kwasem glukuronowym. T0,5 w fazie eliminacji midazolamu wynosi 1,5-2,5 h; α-hydroksymidazolamu - poniżej 60 min.
Reklama
Midanium - wskazania
Dorośli. Sedacja z zachowaniem świadomości przed i podczas zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym (lub bez). Znieczulenie: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego; wprowadzenie do znieczulenia ogólnego; składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Sedacja w OIOM. Dzieci. Sedacja z zachowaniem świadomości przed i podczas zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym (lub bez). Znieczulenie: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Sedacja w OIOM.
Reklama
Midanium - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na benzodiazepiny lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować w sedacji z zachowaniem świadomości u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ciężką depresją oddechową.
Reklama
Midanium - ostrzeżenia
Zachować szczególną ostrożność u osób z miastenią oraz u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka działań niepożądanych, tj.: u pacjentów przewlekle chorych lub osłabionych (np.: z przewlekłą niewydolnością oddechową, przewlekłą niewydolnością nerek, zaburzeniami czynności wątroby, zaburzeniami czynności serca), osób >60 lat, dzieci (zwłaszcza z niestabilnym układem krążenia). Pacjentom z grupy wysokiego ryzyka należy podawać mniejsze dawki leku oraz obserwować ich pod kątem wystąpienia wczesnych objawów zmian czynności życiowych. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z miastenią (myasthenia gravis). Zgłaszano zmniejszenie skuteczności midazolamu stosowanego w długotrwałej sedacji w oddziałach OIOM. Midazolam powoduje niepamięć następczą, której czas trwania zależy od podanej dawki, po zastosowaniu midazolamu, pacjent powinien pozostać w towarzystwie opiekuna. Podczas stosowania midazolamu mogą wystąpić: reakcje paradoksalne, tolerancja i uzależnienie, a w przypadku nagłego zaprzestania stosowania - objawy odstawienne; zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Zachować ostrożność stosując midazolam w skojarzeniu z lekami hamującymi lub indukującymi CYP3A4 (może zaistnieć konieczność modyfikacji dawki). Proces eliminacji midazolamu może być opóźniony u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, niską pojemnością minutową serca oraz u noworodków. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia bezdechu, należy zachować daleko posuniętą ostrożność podczas podawania leku w celu osiągnięcia sedacji u niezaintubowanych wcześniaków i noworodków. Należy uważnie monitorować częstość oddychania oraz wysycenie krwi tlenem. Należy unikać podawania noworodkom midazolamu w szybkim wstrzyknięciu. Noworodki mają zmniejszoną i (lub) niedojrzałą czynność narządów wewnętrznych i są również podatne na głęboki i (lub) przedłużony wpływ midazolamu na czynność układu oddechowego. Odnotowano zaburzenia hemodynamiki u dzieci z niestabilnością układu sercowo-naczyniowego; należy unikać szybkiego wstrzykiwania dożylnego midazolamu u tych pacjentów. U dzieci <6 mż. stosować tylko w oddziałach intensywnej opieki medycznej; zaleca się podawanie preparatu w dawkach frakcjonowanych oraz monitorowanie czynności oddechowej i wysycenia krwi tlenem. Należy unikać jednoczesnego picia alkoholu i (lub) stosowania leków działających depresyjnie na OUN. Unikać stosowania u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu lub leków w wywiadzie. Skojarzone leczenie z opioidami nie jest wskazane. W przypadku braku możliwości alternatywnego leczenia, należy stosować możliwie najmniejszą skuteczną dawkę, a czas leczenia powinien być jak najkrótszy. Preparat zawiera 0,137 mmol (3,16 mg) sodu w 1 ml co odpowiada 0,16% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Preparat może być rozcieńczany. Przy obliczaniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu produktu należy brać pod uwagę ilość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia preparatu, należy zapoznać się z ChPL stosowanego rozcieńczalnika.
Reklama
Midanium - ciąża
W ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie zaleca się stosowania podczas cesarskiego cięcia. Duże dawki midazolamu podawane w III trymestrze ciąży, podczas porodu lub stosowane do wprowadzania do znieczulenia podczas cesarskiego cięcia mogą powodować u kobiety rodzącej i u płodu działania niepożądane (ryzyko zachłyśnięcia u matki, zaburzenia rytmu serca u płodu, niedociśnienie tętnicze, słaby odruch ssania, hipotermia i depresja oddechowa u noworodka). Ponadto, długotrwałe przyjmowanie benzodiazepin w ostatnim okresie ciąży może powodować rozwinięcie się uzależnienia fizycznego i wystąpienie objawów odstawiennych u noworodka w okresie poporodowym. Lek przenika do mleka kobiecego w małych ilościach - nie należy karmić piersią przez 24 h po podaniu midazolamu.
Reklama
Midanium - efekty uboczne
Częstość nieznana: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny; stan splątania, euforia, omamy, pobudzenie, wrogość, reakcje wściekłości, agresywność, napady pobudzenia, fizyczne uzależnienie i objawy odstawienne, nadużywanie; ruchy mimowolne (w tym kloniczno-toniczne drgawki i drżenie mięśniowe), nadmierna aktywność, sedacja (przedłużająca się i pooperacyjna), obniżony poziom czuwania, senność, ból głowy, zawroty głowy, ataksja, niepamięć następcza: czas utrzymywania się tych działań niepożądanych zależy od zastosowanej dawki; u wcześniaków i noworodków odnotowano drgawki; drgawki jako objawy odstawienia; zatrzymanie akcji serca, bradykardia; niedociśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica; depresja oddechowa, bezdech, zatrzymanie oddychania, duszność, kurcz krtani, czkawka; nudności, wymioty, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej; wysypka skórna, pokrzywka, świąd; zmęczenie, rumień w miejscu podania, ból w miejscu podania; upadki, złamania; akty przemocy (szczególnie u dzieci i osób w podeszłym wieku). Stosowanie midazolamu, nawet w terapeutycznych dawkach, może prowadzić do rozwoju fizycznego uzależnienia. Po długotrwałym podawaniu dożylnym, po odstawieniu leku, szczególnie nagłym, mogą wystąpić objawy odstawienia, w tym drgawki; odnotowano przypadki nadużywania. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych, zagrażających życiu jest większe u pacjentów w wieku powyżej 60 lat oraz osób z uprzednio istniejącą niewydolnością oddechową lub zaburzeniem czynności serca, szczególnie gdy midazolam jest podawany w zbyt szybkim wstrzyknięciu lub w dużej dawce.
Midanium - interakcje
Midazolam metabolizowany jest przez CYP3A4, stąd substancje hamujące lub indukujące ten izoenzym mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie midazolamu we krwi, co w konsekwencji wymaga odpowiedniego zmodyfikowania dawki midazolamu. Leki zwiększające stężenie midazolamu we krwi: azolowe leki przeciwgrzybicze - ketokonazol (zwiększa 5-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża T0,5 ok. 3-krotnie; leczenie skojarzone powinno odbywać się na oddziale intensywnej opieki medycznej lub podobnym oddziale, gdzie możliwe jest ścisłe monitorowanie kliniczne i zastosowanie odpowiedniego leczenia w razie wystąpienia depresji oddechowej i (lub) przedłużającej się sedacji; należy rozważyć podawanie fluktuacyjne i modyfikację dawkowania, szczególnie jeśli podawana jest więcej niż jedna dawka dożylna midazolamu; te same zalecenia mogą mieć zastosowanie w przypadku podawania dożylnego midazolamu z innymi lekami przeciwgrzybiczymi, mimo że w przypadku innych leków odnotowywano mniejsze działanie sedatywne), worykonazol (zwiększa 3-krotnie ekspozycję na podany dożylnie midazolam i ok. 3-krotnie wydłuża T0,5), flukonazol, itrakonazol (zwiększają 2-3-krotnie stężenie we krwi podawanego dożylnie midazolamu, wydłużają T0,5 2-4-krotnie w przypadku itrakonazolu i 1,5-krotnie w przypadku flukonazolu), pozakonazol (zwiększa 2-krotnie stężenie we krwi midazolamu podawanego dożylnie); antybiotyki makrolidowe - erytromycyna (zwiększa 1,6-2-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża 1,5-1,8-krotnie T0,5), klarytromycyna (zwiększa ponad 2,5-krotnie stężenie we krwi midazolamu podanego dożylnie, wydłuża 1,5-2-krotnie T0,5); inhibitory proteazy - lopinawir podawany z rytonawirem (zwiększa 5,4-krotnie stężenie we krwi midazolamu podawanego dożylnie, wydłuża ok. 5-krotnie końcowe T0,5; w przypadku podania parenteralnego midazolamu i inhibitorów proteazy HIV postępowanie powinno być takie jak opisane powyżej dla leków przeciwgrzybiczych, ketokonazolu); blokery kanału wapniowego - diltiazem (zwiększa o ok. 25% stężenie we krwi dożylnie podanego midazolamu i wydłuża końcowy T0,5 o 43%); atorwastatyna (zwiększa 1,4-krotne stężenia we krwi midazolamu podanego dożylnie). Opisane wyżej interakcje są bardziej nasilone, jeżeli midazolam jest podawany doustnie. Leki zmniejszające stężenie midazolamu we krwi: ryfampicyna (zmniejsza o ok. 60% stężenie we krwi dożylnie podanego midazolamu, skraca T0,5 o ok. 50-60%); preparaty zawierające wyciąg z dziurawca zwyczajnego - Hypericum perforatum (zmniejszają stężenie midazolamu we krwi o ok. 20-40%, skracają T0,5 o ok. 15-17%; w zależności od rodzaju wyciągu, działanie pobudzające na CYP3A4 może być zmienne). Opisane wyżej interakcje są bardziej nasilone, jeżeli midazolam jest podawany doustnie. Leki działające hamująco na OUN: leki opioidowe (gdy są stosowane jako leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe lub w leczeniu zastępczym), przeciwpsychotyczne, inne benzodiazepiny, barbiturany, propofol, ketamina, etomidat, przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym, przeciwhistaminowe blokujące receptory H1 starszej generacji i działające ośrodkowo leki przeciwnadciśnieniowe. Jednoczesne stosowanie leków uspokajających, np. benzodiazepin, lub leków pochodnych, takich jak midazolam, z opioidami, zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu ze względu na addytywne działanie depresyjne na OUN; należy ograniczyć dawkę leku i czas trwania leczenia skojarzonego. Alkohol znacząco nasila działanie uspokajające midazolamu (spożywanie alkoholu przez osoby, u których zastosowano midazolam jest przeciwwskazane). Midazolam zmniejsza minimalne stężenie pęcherzykowe (MAC) wziewnych anestetyków stosowanych w znieczuleniu ogólnym.
Midanium - dawkowanie
Lek może być podawany tylko przez specjalistów w zakresie anestezjologii lub lekarzy wyspecjalizowanych w intensywnej opiece medycznej oraz przygotowanych do postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Sedacja z zachowaniem świadomości. Lek podawać dożylnie, powoli i jeśli stan pacjenta tego wymaga, można podać kolejne dawki. Działanie leku rozpoczyna się około 2 min po podaniu, najsilniejszy efekt obserwuje się po 5-10 min. Dorośli <60 lat. Dożylnie, powoli, z szybkością 1 mg/30 s: dawka początkowa 2-2,5 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 1 mg, średnia dawka całkowita 3,5-7,5 mg. Zazwyczaj nie jest konieczne podanie dawki całkowitej >5 mg. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5-1 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 0,5-1 mg, dawka całkowita <3,5 mg. U pacjentów tych efekt maksymalny osiągany jest wolniej, dlatego dodatkowe dawki midazolamu powinny być podawane bardzo powoli i z zachowaniem ostrożności. Dzieci. Dożylnie, w ciągu 2-3 min. Przed rozpoczęciem zabiegu lub powtórzeniem dawki należy odczekać 2-5 min, aby ocenić działanie uspokajające. Dożylnie, dzieci 12-16 lat: dawkowanie jak u dorosłych. Dożylnie, dzieci 6-12 lat: dawka początkowa 0,025-0,05 mg/kg mc., dawka całkowita: <10 mg. Dożylnie, dzieci 6 mż. - 5 lat: dawka początkowa 0,05-0,1 mg/kg mc., dawka całkowita: <6 mg; po podaniu większych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się sedacji. Dzieci <6 mies.: są szczególnie narażone na niedrożność dróg oddechowych i hipowentylację; nie zaleca się podawania midazolamu w celu osiągnięcia sedacji u dzieci w tej grupie wiekowej. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: jednorazowo 0,3-0,5 mg/kg mc. Nie należy powtarzać podawania dawki doodbytniczo. Nie zaleca się podawania midazolamu tą drogą dzieciom <6 mies., ponieważ dla tej grupy pacjentów dostępne dane są ograniczone. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,05-0,15 mg/kg mc.; całkowita dawka >10 mg zwykle nie jest konieczna; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Jeśli midazolam jest stosowany z lekami przeciwcholinergicznymi, powinien być podawany głęboko domięśniowo w duże grupy mięśni, 20-60 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 1-2 mg, dawkę można powtórzyć. Domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5 mg, jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli zwiększać. Domięśniowo: 0,025-0,05 mg/kg mc. W przypadku jednoczesnego podawania leków narkotycznych dawkę midazolamu należy zmniejszyć. Zwykle stosowana dawka to 2 do 3 mg. Dzieci. Doodbyticzno, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc., 15-30 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc.; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Noworodki i dzieci >6 mż.: nie zaleca się stosowania roztworu u dzieci >6 mż., ponieważ dane dotyczące stosowania są ograniczone. Wprowadzenie do znieczulenia. Dawkę podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę, nie większą niż 5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany przed innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami, zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 mg/kg mc. bez premedykacji). Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: 0,05-0,15 mg/kg mc. podawać dożylnie przez 20-30 s i poczekać 2 min na efekt; 0,15-0,3 mg/kg mc. u pacjentów bez premedykacji. Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Zazwyczaj w skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,03-0,1 mg/kg mc. jako dawki powtarzane lub 0,03-0,1 mg/kg mc./h we wlewie ciągłym. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawki mniejsze niż u pacjentów <60 lat. Sedacja w OIOM. Dawkę nasycającą podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę w ilości 1 mg do 2,5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub pominąć; dawkę podtrzymującą midazolamu należy zmniejszyć. Jeśli podczas długotrwałej sedacji rozwinie się tolerancja - dawkę midazolamu należy zwiększyć. Dorośli <60 lat. Dożylnie: dawka nasycająca 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dzieci. Dożylnie, dzieci >6 mż. zaintubowanych i sztucznie wentylowanych: dawka nasycająca 0,05-0,2 mg/kg mc. powoli, przez 2-3 min do osiągniecia pożądanego efektu, dawka podtrzymująca: 0,06-0,12 mg/kg mc./h (1-2 µg/kg mc./min). Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Dożylnie, noworodki <32 tygodnia wieku płodowego: 0,03 mg/kg mc./h (0,5 µg/kg mc./min). Dożylnie, noworodki >32 tygodnia wieku płodowego i dzieci do 6 mż.: 0,06 mg/kg mc./h (1 µg/kg mc./min). Lek należy podawać we wlewie, przez pierwsze kilka godzin szybszym, w celu osiągnięcia stężenia terapeutycznego w osoczu. Należy dokładnie i często kontrolować szybkość wlewu, szczególnie po pierwszej dobie, aby podać możliwie najmniejsze skuteczne dawki i zapobiec ewentualnej kumulacji leku; zaleca się uważną obserwację czynności oddechowej i monitorowanie wysycenia krwi tlenem. Szczególne populacje pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min.) farmakokinetyka niezwiązanego midazolamu po podaniu dożylnym jest podobna do odnotowywanej u zdrowych ochotników, jednak po zastosowaniu długotrwałego wlewu działanie sedatywne może być bardziej nasilone. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) otrzymujących midazolam w celu wprowadzenia do znieczulenia ogólnego. Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens midazolamu podanego dożylnie i zwiększają jego T0,5 - dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować stan pacjenta.
Midanium - uwagi
Z uwagi na występującą po podaniu midazolamu niepamięć następczą, pacjent powinien być wypisany ze szpitala lub gabinetu zabiegowego tylko w towarzystwie opiekuna. Jeżeli planowane jest odstawienie midazolamu, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, aby uniknąć wystąpienia objawów odstawiennych. Lek upośledza sprawność psychofizyczną - nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn do czasu całkowitego powrotu do sprawności. W trakcie leczenia midazolamem nie należy spożywać alkoholu.
