Midazolam Accord - skład
1 ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera 1 mg lub 5 mg midazolamu.
Reklama
Midazolam Accord - działanie
Pochodna imidazobenzodiazepiny w postaci substancji lipofilnej słabo rozpuszczalnej w wodzie. Działanie farmakologiczne midazolamu trwa krótko ze względu na szybki metabolizm. Wykazuje silne działanie sedacyjne i indukujące sen, zmniejsza nasilenie lęku, działa przeciwdrgawkowo i zwiotczająco mięśnie szkieletowe. Po podaniu domięśniowym lub dożylnym pojawia się krótkotrwała niepamięć następcza. Szybko i całkowicie wchłania się po podaniu domięśniowym jak i doodbytniczym. Stężenie maksymalne w osoczu osiąga w ciągu 30 min. Biodostępność przekracza 90% przy podaniu domięśniowym i wynosi ok. 50% przy podaniu doodbytniczym. W 96-98% wiąże się z białkami osocza. Wolno i w małych ilościach przechodzi do płynu mózgowo-rdzeniowego. Powoli przenika przez barierę łożyskową i przedostaje się do krążenia płodowego. Jest niemal całkowicie katabolizowany w procesach biotransformacji. Ok. 30-60% dawki jest eliminowane przez wątrobę. U zdrowych osób T0,5 wynosi 1,5-2,5 h. Eliminowany jest głównie przez nerki (60-80% wstrzykniętej dawki). Mniej niż 1% leku ulega eliminacji z moczem w postaci niezmienionej. U dorosłych powyżej 60 rż. T0,5 może być wydłużony nawet do 4 h. U dzieci szybkość wchłaniania leku po podaniu doodbytniczym jest podobna do szybkości wchłaniania u dorosłych, lecz biodostępność jest niższa (5-18%). T0,5 po podaniu dożylnym i doodbytniczym jest krótszy u dzieci w wieku 3-10 lat (1-1,5 h) niż u dorosłych. T0,5 u noworodków waha się od 6-12 h. U otyłych pacjentów lub pacjentów z zastoinową niewydolnością serca T0,5 jest dłuższy niż u pacjentów pozostałych. T0,5 u pacjentów z marskością wątroby może być wydłużony, a klirens mniejszy niż u zdrowych ochotników. U pacjentów w stanie krytycznym T0,5 może być wydłużony nawet 6-krotnie.
Reklama
Midazolam Accord - wskazania
Dorośli. Do wywoływania sedacji płytkiej przed i w trakcie zabiegów diagnostycznych lub terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym lub bez znieczulenia miejscowego. W znieczuleniu: w premedykacji przed indukcją znieczulenia, w indukcji znieczulenia, jako składnik o działaniu sedacyjnym w znieczuleniu skojarzonym. W sedacji chorych leczonych na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Dzieci. Do wywoływania sedacji płytkiej przed i w trakcie zabiegów diagnostycznych lub terapeutycznych wykonywanych w znieczuleniu miejscowym lub bez znieczulenia miejscowego. W znieczuleniu: w premedykacji przed indukcją znieczulenia. W sedacji chorych leczonych na oddziałach intensywnej opieki medycznej.
Reklama
Midazolam Accord - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na midazolam, benzodiazepiny lub inne składniki leku. Sedacja płytka u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ostrą depresją oddechową.
Reklama
Midazolam Accord - ostrzeżenia
Ryzyko wystąpienia incydentów zagrażających życiu jest większe w razie zbyt szybkiego wykonywania wstrzyknięcia lub stosowania zbyt dużych dawek leku. Konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku stosowania sedacji płytkiej u pacjentów z upośledzoną czynnością układu oddechowego. U niemowląt poniżej 6. mż. niezwykle istotne jest zwiększanie dawki małymi krokami do osiągnięcia odpowiedniego efektu klinicznego oraz uważne monitorowanie częstości oddechów i stopnia wysycenia hemoglobiny tlenem, ze względu na zwiększone ryzyko obturacji dróg oddechowych i hipowentylacji. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania leku pacjentom z grupy wysokiego ryzyka: dorośli powyżej 60. rż.; pacjenci przewlekle chorzy lub wyniszczeni; pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową; pacjenci z przewlekłą niewydolnością nerek, upośledzoną czynnością wątroby lub upośledzoną czynnością serca; dzieci, szczególnie pacjenci niestabilni krążeniowo. Pacjenci należący do wymienionych grup wysokiego ryzyka wymagają stosowania niższych dawek i powinni być w sposób ciągły monitorowani na wypadek wystąpienia wczesnych objawów zaburzenia czynności życiowych. Ponadto należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z nużliwością mięśni oraz podczas sedacji niezaintubowanych wcześniaków i noworodków urodzonych przedwcześnie niewykazujących już cech wcześniactwa. Donoszono o zmniejszeniu skuteczności midazolamu oraz o możliwości wystąpienia uzależnienia, kiedy lek stosowany był do długotrwałej sedacji w warunkach oddziału intensywnej opieki medycznej. Ryzyko rozwoju uzależnienia rośnie z dawką i czasem stosowania leku - jest ono również większe u pacjentów z dodatnim wywiadem w kierunku nadużywania alkoholu i (lub) leków. Nagłe odstawienie leku może wywołać objawy odstawienia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Na eliminację midazolamu może mieć wpływ podawanie związków hamujących lub indukujących CYP3A4, w związku z czym może zajść konieczność odpowiedniego zmodyfikowania dawki midazolamu. Eliminacja leku może też być opóźniona u pacjentów z upośledzoną czynnością wątroby, obniżoną pojemnością minutową serca oraz u noworodków. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z alkoholoem i (lub) substancjami wpływającymi depresyjnie na OUN (ryzyko nasilenia działania midazolamu, w tym nasilenie sedacji lub klinicznie istotnej depresji oddechowej). U pacjentów z dodatnim wywiadem w kierunku nadużywania alkoholu lub leków powinno się unikać stosowania midazolamu oraz innych benzodiazepin. Pacjent powinien opuścić szpital lub gabinet po podjęciu decyzji przez lekarza prowadzącego i w towarzystwie opiekuna. 1 ml roztworu do wstrzykiwań lub infuzji zawiera 3,53 mg sodu.
Reklama
Midazolam Accord - ciąża
Dane dotyczące midazolamu są niewystarczające, aby była możliwa ocena bezpieczeństwa jego stosowania podczas ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują działania teratogennego, jednak podobnie jak w przypadku innych benzodiazepin obserwowano działanie fetotoksyczne. Brak danych dotyczących ekspozycji na midazolam w I i II trymestrze ciąży. Podawanie dużych dawek leku w III trymestrze ciąży, podczas porodu lub jako środek indukujący znieczulenie do cięcia cesarskiego prowadzi do działań niepożądanych u matki lub płodu (ryzyko zachłyśnięcia, zaburzenia rytmu serca u płodu, hipotonia, osłabienie odruchu ssania, hipotermia i depresja oddechowa u noworodka). Ponadto noworodki urodzone przez matki, które otrzymywały przewlekle benzodiazepiny pod koniec ciąży mogą wykazywać objawy uzależnienia fizycznego lub być narażone na rozwój objawów odstawienia w okresie poporodowym. W związku z tym lek może być stosowany wyłącznie w przypadku wyraźniej konieczności, jednak preferuje się unikanie jego stosowania do cięcia cesarskiego. W razie stosowania leku w zabiegach chirurgicznych wykonywanych bezpośrednio przed terminem porodu powinno się uwzględniać zagrożenia dla noworodka. Midazolam w niewielkich ilościach przenika do mleka kobiecego. Kobietom karmiącym piersią należy zalecać przerwanie karmienia piersią w okresie 24 h po przyjęciu leku.
Reklama
Midazolam Accord - efekty uboczne
Częstość nieznana: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, dezorientacja, euforia, omamy, pobudzenie psychoruchowe, wrogość, napady furii, agresja, podniecenie, uzależnienie fizyczne od leku oraz zespół odstawienia, nadużywanie, ruchy mimowolne (w tym drgawki tonicznokloniczne i drżenie mięśniowe), hiperaktywność, sedacja (przedłużająca się i pooperacyjna), obniżony poziom czuwania, senność, ból głowy, zawroty głowy, niezborność, niepamięć następcza (utrzymywanie się jest wprost proporcjonalne do podanej dawki), drgawki u wcześniaków i noworodków urodzonych o czasie, drgawki związane z odstawieniem leku, zatrzymanie akcji serca, bradykardia, niedociśnienie, rozszerzenie naczyń, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica, depresja oddechowa, bezdech, zatrzymanie oddychania, duszność, skurcz krtani, czkawka, nudności, wymioty, zaparcia i suchość w jamie ustnej, wysypka, pokrzywka, świąd, zmęczenie, rumień i ból w miejscu wstrzyknięcia, upadki, złamania, akty przemocy. Zagrażające życiu incydenty z większym prawdopodobieństwem występują u osób powyżej 60 rż. oraz osób z niewydolnością oddechową lub upośledzoną czynnością mięśnia sercowego, szczególnie jeśli lek wstrzykiwany jest zbyt szybko lub w zbyt dużej dawce.
Midazolam Accord - interakcje
Midazolam metabolizowany jest przez CYP3A4, stąd substancje hamujące lub indukujące CYP3A4 mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie leku w osoczu, co w konsekwencji wymaga odpowiedniego zmodyfikowania dawki leku. Leki zwiększające stężenie midazolamu: azolowe leki przeciwgrzybicze - ketokonazol (zwiększa 5-krotnie stężenie midazolamu w osoczu podanego dożylnie, a T0,5 w końcowej fazie eliminacji ok. 3-krotnie; leczenie skojarzone powinno odbywać się na oddziale intensywnej opieki medycznej lub podobnym oddziale, gdzie możliwe jest ścisłe monitorowanie kliniczne i zastosowanie odpowiedniego leczenia w razie wystąpienia depresji oddechowej i/lub przedłużającej się sedacji; należy rozważyć podawanie fluktuacyjne i modyfikację dawkowania, szczególnie jeśli podawana jest więcej niż jedna dawka dożylna midazolamu), worykonazol (3-krotnie zwiększa ekspozycję na podany dożylnie midazolam i ok. 3-krotnie wydłuża T0,5), flukonazol, itrakonazol (2-3-krotnie zwiększają stężenie w osoczu podawanego dożylnie midazolamu, wydłużają T0,5 w końcowej fazie eliminacji 2-4-krotnie w przypadku itrakonazolu i 1,5-krotnie w przypadku flukonazolu), pozakonazol (2-krotnie zwiększa stężenie w osoczu midazolamu podawanego dożylnie); antybiotyki makrolidowe - erytromycyna (1,6-2-krotnie zwiększa stężenie w osoczu podanego dożylnie midazolamu oraz wydłuża 1,5-1,8-krotnie T0,5 midazolamu w końcowej fazie eliminacji), klarytromycyna (2,5-krotnie zwiększa stężenie w osoczu podanego dożylnie midazolamu, wydłuża 1,5-2-krotnie T0,5 midazolamu w końcowej fazie eliminacji); inhibitory proteazy HIV (znacznie zwiększają stężenie midazolamu; leczenie skojarzone powinno odbywać się z zachowaniem ostrożności jak w przypadku ketokonazolu) - lopinawir w połączeniu z rytonawirem (zwiększa 5,4-krotnie stężenie w osoczu midazolamu podawanego dożylnie, wydłuża również jego T0,5); antagoniści wapnia - diltiazem (dawka pojedyncza diltiazemu powoduje wzrost stężenia w osoczu midazolamu podawanego dożylnie o ok. 25% i wydłużenie T0,5 w końcowej fazie eliminacji o 43%); inne leki - atorwastatyna. Leki obniżające stężenie midazolamu: ryfampicyna (obniża stężenie w osoczu midazolamu podawanego dożylnie o ok. 60% po 7 dniach jej podawania w dawce 600 mg/dobę, skraca T0,5 w końcowej fazie eliminacji o ok. 50-60%); ziele dziurawca (obniża stężenie w osoczu midazolamu o ok. 20-40%, skraca T0,5 w końcowej fazie eliminacji o ok. 15-17%). W przypadku podawania doustnego midazolamu ekspozycja na lek może być dużo wyższa niż ekspozycja opisana powyżej. Wpływ roksytromycyny na farmakokinetykę midazolamu podawanego dożylnie może być niewielki. Jednoczesne stosowanie midazolamu oraz innych leków uspokajająco-nasennych i leków wywołujących depresję o.u.n. (pochodne opiatów, leki przeciwpsychotyczne, inne benzodiazepiny stosowane jako leki przeciwlękowe lub nasenne, barbiturany, propofol, ketamina, etomidat, leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym, starsi antagoniści receptora histaminowego H1 oraz leki hipotensyjne o działaniu ośrodkowym), w tym alkoholu, z dużym prawdopodobieństwem prowadzi do wzmożonego efektu sedacyjnego i depresji oddechowej. Midazolam powoduje obniżenie minimalnego stężenia pęcherzykowego wziewnych środków znieczulających.
Midazolam Accord - dawkowanie
Lek może być podawany tylko przez specjalistów w zakresie anestezjologii lub lekarzy wyspecjalizowanych w intensywnej opiece medycznej oraz przygotowanych do postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Sedacja z zachowaniem świadomości. Lek podawać dożylnie, powoli i jeśli stan pacjenta tego wymaga, można podać kolejne dawki. Działanie leku rozpoczyna się około 2 min po podaniu, najsilniejszy efekt obserwuje się po 5-10 min. Dorośli <60 lat. Dożylnie: dawka początkowa 2-2,5 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 1 mg, dawka całkowita 3,5-7,5 mg. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5-1 mg podana od 5 do 10 min przed rozpoczęciem zabiegu, kolejne dawki 0,5-1 mg, dawka całkowita <3,5 mg. Dzieci. Dożylnie, dzieci 6 mż. - 5 lat: dawka początkowa 0,05-0,1 mg/kg mc., dawka całkowita: <6 mg. Dożylnie, dzieci 6-12 lat: dawka początkowa 0,025-0,05 mg/kg mc., dawka całkowita: <10 mg. Dożylnie, dzieci 12-16 lat: dawkowanie jak u dorosłych. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: jednorazowo 0,3-0,5 mg/kg mc. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,05-0,15 mg/kg mc.; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia. Jeśli midazolam podawany jest jednocześnie z lekami narkotycznymi, jego dawkę należy zmniejszyć. Jeśli midazolam jest stosowany z lekami antycholinergicznymi, powinien być podawany głęboko domięśniowo w duże grupy mięśni, 20-60 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 1-2 mg, dawkę można powtórzyć. Domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka początkowa 0,5 mg, jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli zwiększać. Domięśniowo: 0,025-0,05 mg/kg mc. (zwykle 2-3 mg midazolamu). Dzieci. Doodbyticzno, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc., 15-30 min przed wprowadzeniem do znieczulenia. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc.; domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Wprowadzenie do znieczulenia. Dawkę podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę, nie większą niż 5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany przed innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami, zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 mg/kg mc. bez premedykacji). Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: 0,05-0,15 mg/kg mc. (0,15-0,3 mg/kg mc. bez premedykacji). Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Zazwyczaj w skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dorośli <60 lat. Dożylnie: 0,03-0,1 mg/kg mc. jako dawki powtarzane lub 0,03-0,1 mg/kg mc./h we wlewie ciągłym. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawki mniejsze niż u pacjentów <60 lat. Sedacja w OIOM. Dawkę nasycającą podawać w sposób frakcjonowany - każdą dawkę w ilości 1 mg do 2,5 mg, należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 s, zachowując 2-minutową przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub pominąć; dawkę podtrzymującą midazolamu należy zmniejszyć. Jeśli podczas długotrwałej sedacji rozwinie się tolerancja - dawkę midazolamu należy zwiększyć. Dorośli <60 lat. Dożylnie: dawka nasycająca 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy. Dożylnie: dawka nasycająca 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dzieci. Dożylnie, noworodki <32 tygodnia wieku płodowego: 0,03 mg/kg mc./h (0,5 µg/kg mc./min). Dożylnie, noworodki >32 tygodnia wieku płodowego i dzieci do 6 mż.: 0,06 mg/kg mc./h (1 µg/kg mc./min). Dożylnie, dzieci >6 mż.: dawka nasycająca 0,05-0,2 mg/kg mc., dawka podtrzymująca: 0,06-0,12 mg/kg mc./h (1-2 µg/kg mc./min). Dzieciom o mc. <15 kg nie zaleca się podawania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml; większe stężenia leku należy rozcieńczać wodą do wstrzykiwań do 1 mg/ml. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min.) farmakokinetyka niezwiązanego midazolamu po podaniu dożylnym jest podobna do odnotowywanej u zdrowych ochotników, jednak po zastosowaniu długotrwałego wlewu działanie sedatywne może być bardziej nasilone. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) otrzymujących midazolam w celu wprowadzenia do znieczulenia ogólnego. Zaburzenia czynności wątroby zmniejszają klirens midazolamu podanego dożylnie i zwiększają jego T0,5 - dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować stan pacjenta.
Midazolam Accord - uwagi
Po podaniu midazolamu w ramach premedykacji obowiązkowe jest odpowiednie monitorowanie stanu pacjenta. Sedacja, niepamięć, zaburzenia uwagi i zaburzenia czynności mięśni mogą niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń. Leku nie wolno rozcieńczać w 6% dekstranie (z 0,9% roztworem chlorku sodu) w glukozie.
