Midazolam Chiesi - skład
1 amp. zawiera 2 mg lub 5 mg midazolamu odpowiednio w 2 ml lub 5 ml roztworu 1 mg/ml; lub 5 mg, 15 mg, 25 mg lub 50 mg midazolamu odpowiednio w 1 ml, 3 ml, 5 ml lub 10 ml roztworu 5 mg/ml.
Reklama
Midazolam Chiesi - działanie
Pochodna imidazobenzodiazepiny w postaci substancji lipofilnej słabo rozpuszczalnej w wodzie. Działanie farmakologiczne midazolamu trwa krótko ze względu na szybki metabolizm. Wykazuje silne działanie sedacyjne i indukujące sen, zmniejsza nasilenie lęku, działa przeciwdrgawkowo i zwiotczająco mięśnie szkieletowe. Po podaniu domięśniowym lub dożylnym pojawia się krótkotrwała niepamięć następcza. Szybko i całkowicie wchłania się po podaniu domięśniowym jak i doodbytniczym. Stężenie maksymalne w osoczu osiąga w ciągu 30 min. Biodostępność przekracza 90% przy podaniu domięśniowym i wynosi ok. 50% przy podaniu doodbytniczym. W 96-98% wiąże się z białkami osocza. Wolno i w małych ilościach przechodzi do płynu mózgowo-rdzeniowego. Powoli przenika przez barierę łożyskową i przedostaje się do krążenia płodowego. Jest niemal całkowicie katabolizowany w procesach biotransformacji. Ok. 30-60% dawki jest eliminowane przez wątrobę. U zdrowych osób T0,5 wynosi 1,5-2,5 h. Eliminowany jest głównie przez nerki (60-80% wstrzykniętej dawki). Mniej niż 1% leku ulega eliminacji z moczem w postaci niezmienionej. U dorosłych powyżej 60 lat T0,5 może być wydłużony nawet do 4-krotnie. U dzieci szybkość wchłaniania leku po podaniu doodbytniczym jest podobna do szybkości wchłaniania u dorosłych, lecz biodostępność jest niższa (5-18%). T0,5 po podaniu dożylnym i doodbytniczym jest krótszy u dzieci w wieku 3-10 lat (1-1,5 h) niż u dorosłych. T0,5 u noworodków waha się od 6-12 h. U otyłych pacjentów lub pacjentów z zastoinową niewydolnością serca T0,5 jest dłuższy niż u pacjentów pozostałych. T0,5 u pacjentów z marskością wątroby może być wydłużony, a klirens mniejszy niż u zdrowych ochotników. U pacjentów w stanie krytycznym T0,5 może być wydłużony nawet 6-krotnie.
Reklama
Midazolam Chiesi - wskazania
Dorośli: sedacja z zachowaniem świadomości przed zabiegami diagnostycznymi lub terapeutycznymi prowadzonymi w znieczuleniu miejscowym lub bez znieczulenia, lub w trakcie takich zabiegów; znieczulenie ogólne: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego; wprowadzenie do znieczulenia ogólnego; jako lek uspokajający w znieczuleniu złożonym; sedacja na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Dzieci: sedacja z zachowaniem świadomości przed zabiegami diagnostycznymi lub terapeutycznymi prowadzonymi w znieczuleniu miejscowym lub bez znieczulenia, lub w trakcie takich zabiegów; znieczulenie ogólne: premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego; sedacja na oddziałach intensywnej opieki medycznej.
Reklama
Midazolam Chiesi - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na midazolam, inne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Lek jest przeciwwskazany w sedacji z zachowaniem świadomości u pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową lub ostrą depresją oddechową.
Reklama
Midazolam Chiesi - ostrzeżenia
Lek powinien być stosowany jedynie w warunkach dostępu do urządzeń umożliwiających resuscytację, odpowiednich do wieku i wymiarów pacjenta, ponieważ dożylne podanie midazolamu może spowodować zahamowanie kurczliwości mięśnia sercowego i wywołać bezdech. Należy zachować szczególną ostrożność podając midazolam pacjentom z grupy o zwiększonym stopniu ryzyka, takim jak: dorośli w wieku powyżej 60 lat, osoby przewlekle chore lub osłabione np. pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, przewlekłą niewydolnością nerek, zaburzeniami czynności wątroby lub zaburzeniami czynności serca oraz dzieci, zwłaszcza z niestabilną czynnością układu sercowo-naczyniowego (u tych pacjentów konieczne jest zmniejszenie dawki oraz ciągłe monitorowanie pod kątem wczesnych objawów zmian parametrów życiowych). Należy zachować ostrożność u pacjentów nadużywających w przeszłości alkohol lub leki oraz u pacjentów z miastenią. Donoszono o pewnej utracie skuteczności leku, gdy midazolam stosowano w długotrwałej sedacji na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Ponadto w przypadku długotrwałego stosowania midazolamu może dość do rozwoju uzależnienia fizycznego, które zwiększa się wraz z dawką i długością stosowania. Z tego względu nagłe przerwanie leczenia może prowadzić do objawów odstawiennych, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawek leku. Wydalanie midazolamu może ulec zmianie u pacjentów otrzymujących środki o działaniu pobudzającym lub hamującym izoenzym CYP3A4 oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, małą pojemnością minutową serca oraz u noworodków. Zaleca się zachowanie wyjątkowej ostrożności w trakcie podawania leku wcześniakom i dzieciom urodzonym jako wcześniaki, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia bezdechu (konieczne jest uważne monitorowanie częstości oddechów i wysycenia krwi tlenem). Należy unikać szybkich wstrzyknięć leku w populacji noworodków i dzieci z niestabilnością krążeniową.
Reklama
Midazolam Chiesi - ciąża
Brak wystarczających danych dotyczących midazolamu, pozwalających ocenić bezpieczeństwo jego stosowania podczas ciąży. Brak danych dotyczących działania midazolamu w pierwszych dwóch trymestrach ciąży. Donoszono, że podawanie dużych dawek midazolamu w ostatnim trymestrze ciąży, podczas porodu lub jako środek wprowadzający do znieczulenia przed cesarskim cięciem powodowało działania niepożądane u matki lub u płodu (ryzyko zachłyśnięcia się u matki, nieregularna czynność akcji serca u płodu, hipotonia, zaburzenia ssania, hipotermia i depresja oddechowa u noworodka). Ponadto u dzieci, których matki przyjmowały długotrwale benzodiazepiny w III trymestrze ciąży, może rozwinąć się fizyczne uzależnienie oraz mogą podlegać ryzyku wystąpienia objawów odstawiennych w okresie pourodzeniowym. Z tego względu nie należy stosować podczas ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Należy unikać stosowania midazolamu przed cesarskim cięciem. Midazolam przenika w niewielkich ilościach do mleka kobiecego, zaleca się przerwanie karmienia piersią na 24 h po podaniu midazolamu.
Reklama
Midazolam Chiesi - efekty uboczne
Bardzo rzadko obserwowano (w tym pojedyncze przypadki): wysypka, reakcja pokrzywkowa, świąd; senność i przedłużona sedacja, zmniejszona czujność, splątanie, euforia, omamy, zmęczenie, ból głowy, zawroty głowy, ataksja, sedacja pooperacyjna, niepamięć następcza, której czas trwania jest bezpośrednio związany z podaną dawką (niepamięć następcza może wciąż występować pod koniec zabiegu, a w pojedynczych przypadkach donoszono o przedłużonej amnezji); nudności, wymioty, czkawka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej; ciężkie działania niepożądane dotyczące układu krążenia i układu oddechowego: depresja oddechowa, bezdech, zatrzymanie oddychania i (lub) zatrzymanie akcji serca, niedociśnienie, zmiany częstości akcji serca, skutki rozszerzenia naczyń duszność, skurcz krtani; uogólnione reakcje nadwrażliwości: reakcje skórne, reakcje sercowo-naczyniowe, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny; rumień i ból w miejscu wstrzyknięcia, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica. Istnieją doniesienia o występowaniu reakcji paradoksalnych, takich jak pobudzenie, ruchy mimowolne (w tym ruchy toniczno-kloniczne i drżenie mięśni), nadmierna aktywność, wrogość, reakcje wściekłości, agresywność, napadowe pobudzenie i agresja fizyczna, zwłaszcza u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku. Drgawki obserwowano częściej u wcześniaków i noworodków. Zastosowanie midazolamu - nawet w dawkach terapeutycznych - może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego po długotrwałym podawaniu dożylnym, a nagłemu przerwaniu podawania leku mogą towarzyszyć objawy odstawienne, w tym drgawki. Wystąpienie działań niepożądanych zagrażających życiu jest bardziej prawdopodobne u pacjentów w wieku powyżej 60 lat oraz u osób ze współistniejącą niewydolnością oddechową lub zaburzeniami czynności serca, zwłaszcza, gdy wstrzyknięcie podane jest zbyt szybko lub, gdy podaje się duże dawki leku.
Midazolam Chiesi - interakcje
Midazolam metabolizowany jest przez CYP3A4 cytochromu P450, stąd substancje hamujące lub indukujące CYP3A4 mogą zwiększać lub zmniejszać stężenie leku w osoczu, co w konsekwencji wymaga odpowiedniego zmodyfikowania dawki leku. Leki zwiększające stężenie midazolamu: azolowe leki przeciwgrzybicze (itrakonazol, flukonazol, ketokonazol; zwiększają stężenie midazolamu w osoczu, a T0,5 w końcowej fazie eliminacji wydłużają się o ok. 3-8 h; leczenie skojarzone powinno odbywać się na oddziale intensywnej opieki medycznej, gdyż podawanie dużych dawek lub długotrwały wlew midazolamu może spowodować długotrwałe działanie nasenne, ewentualnie opóźnione odzyskiwanie przytomności i być może zahamowanie czynności oddechowej; należy stopniowo zwiększać dawkę midazolamu); antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, klarytromycyna; zwiększają ok. 4-krotnie wartość AUC midazolamu i ponad 2-krotnie wydłużają T0,5 midazolamu końcowej fazie eliminacji; należy zachować ostrożność podczas leczenia skojarzonego); inhibitory proteazy (sakwinawir: podanie pojedynczej dawki dożylnej midazolamu po 3 lub 5 dniach przyjmowania sakwinawiru powodowało zmniejszenie klirensu midazolamu o 56% i wydłużenie T0,5 do 9,5 h, zaleca się zmniejszenie dawki całkowitej midazolamu, aby uniknąć opóźnień w ustępowaniu sedacji; rytonawir, indynawir, nelfinawir, amprenawir: brak dostępnych badań w leczeniu skojarzonym, biorąc pod uwagę badania z sakwinawirem należy systematycznie zmniejszać dawkę midazolamu podczas długotrwałego wlewu); diltiazem i werapamil (niemal 2-krotnie wydłużają T0,5 i 2-krotnie zwiększają maksymalne stężenie midazolamu w osoczu; należy zachować ostrożność); cymetydyna (zwiększa stężenie midazolamu w postaci dożylnej, co może prowadzić do opóźnień w odzyskiwaniu przytomności). Midazolam można podawać przy zachowaniu zwykłych dawek cymetydyny i ranitydyny bez konieczności dostosowania dawkowania. Inne leki uspokajające mogą wzmacniać działanie midazolamu. W przypadku jednoczesnego leczenia opioidami, fenobarbitalem lub benzodiazepinami należy szczególnie monitorować dodatkowe nasilenie depresji oddechowej. Alkohol może w znacznym stopniu nasilać uspokajające działanie midazolamu. Dożylne podanie midazolamu zmniejsza minimalne stężenie pęcherzykowe wziewnych środków znieczulających, potrzebne do osiągnięcia znieczulenia ogólnego.
Midazolam Chiesi - dawkowanie
Lek należy podawać powoli w dawkach ustalonych indywidualnie dla każdego pacjenta. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki. Sedacja z zachowaniem świadomości. Dorośli <60 lat, dożylnie - dawka początkowa: 2-2,5 mg, kolejne dawki: 1 mg, dawka całkowita 3,5-7,5 mg. Dorośli ≥ 60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy, dożylnie - dawka początkowa: 0,5-1 mg, kolejne dawki 0,5-1 mg, dawka całkowita <3,5 mg. Dzieci. Dożylnie, dzieci 6 mż.-5 lat - dawka początkowa 0,05-0,1 mg/kg mc., dawka całkowita: <6 mg. Dożylnie, dzieci 6-12 lat - dawka początkowa: 0,025-0,05 mg/kg mc., dawka całkowita: <10 mg. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat - 0,05-0,15 mg/kg mc. Premedykacja przed znieczuleniem. Dorośli <60 lat, domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy, domięśniowo: 0,025-0,05 mg/kg mc. Dzieci. Doodbytniczo, dzieci >6 mż.: 0,3-0,5 mg/kg mc. Domięśniowo, dzieci 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc. Wprowadzenie do znieczulenia. Dorośli <60 lat, dożylnie - 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 mg/kg mc. bez premedykacji). Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy, dożylnie - 0,1-0,2 mg/kg mc. (0,15-0,3 mg/kg mc. bez premedykacji). Środek uspokajający w znieczuleniu złożonym. Dorośli <60 lat, dożylnie - dawki powtarzane: 0,03-0,1 mg/kg mc. lub wlew ciągły: 0,03-0,1 mg/kg mc./h. Dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy, dożylnie - dawki mniejsze niż te zalecane dla dorosłych <60 lat. Sedacja na oddziale intensywnej opieki medycznej. Dorośli, w tym dorośli ≥60 lat, pacjenci osłabieni i przewlekle chorzy, dożylnie - dawka nasycająca: 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana w dawkach frakcjonowanych po 1-2,5 mg, dawka podtrzymująca: 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dzieci. Dożylnie, wcześniaki urodzone przed 32 tygodniem wieku ciążowego (tc.) - 0,03 mg/kg mc./h. Dożylnie, noworodki urodzone po 32 tc. oraz dzieci do 6 mż. - 0,06 mg/kg mc./h. Dożylnie, dzieci >6 mż. - dawka nasycająca: 0,05-0,2 mg/kg mc., dawka podtrzymująca: 0,06-0,12 mg/kg mc./h.
Midazolam Chiesi - uwagi
Po podaniu leku należy obserwować pacjentów, ponieważ wrażliwości na lek różni się pomiędzy pacjentami i mogą wystąpić objawy przedawkowania. Zaleca się, by po wypisaniu ze szpitala pacjent miał zapewnioną opiekę podczas powrotu do domu. Sedacja, niepamięć, zaburzenia uwagi i zaburzenia czynności mięśni mogą niekorzystnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń.
