Molsidomina WZF - skład
1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg molsydominy. Preparat zawiera laktozę, sacharozę, lak; tabl. 2 mg zawierają żółcień pomarańczową, tabl. 4 mg zawierają czerwień koszenilową.
Reklama
Molsidomina WZF - działanie
Molsydomina jest pochodną sydnoniminy. Aktywnym metabolitem molsydominy jest linsydomina (SIN 1A) -związek zmniejszający napięcie mięśni gładkich naczyń oraz działający antyagregacyjnie. Rozkurcz mięśni gładkich powoduje m.in. zwiększenie pojemności żył pozawłośniczkowych, przez co zwiększa się pojemność łożyska żylnego i zmniejsza powrót żylny, co prowadzi do zmniejszenia ciśnienia napełniania obu komór. To z kolei zmniejsza pracę serca i poprawia warunki hemodynamiczne w krążeniu wieńcowym. Rozszerzenie naczyń tętniczych powoduje zmniejszenie oporu obwodowego, prowadzące do bezpośredniego zmniejszenia pracy serca i ciśnienia wewnątrzkomorowego ze spadkiem zapotrzebowania tlenowego serca. Znosi skurcz tętnic wieńcowych i rozszerza duże gałęzie tych tętnic. Działanie antyagregacyjne molsydominy ma znaczenie kliniczne w leczeniu choroby niedokrwiennej serca. W odróżnieniu od azotanów, molsydomina nie powoduje tachyfilaksji. Molsydomina po podaniu doustnym wchłania się z przewodu pokarmowego w około 90%. Początek działania ujawnia się po ok. 20 min. od podania, natomiast czas działania po podaniu pojedynczej dawki wynosi 4-6 h. Cmax osiąga po ok. 30-60 min. Biodostępność wynosi ok. 65% a wiązanie z białkami osocza 11%. Molsydomina jest metabolizowana w wątrobie. Wydalana jest przede wszystkim z moczem (90 -95%, w tym około 2% w postaci niezmienionej) i z kałem (3-4%). T0,5 wynosi 1,6 h, a w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby ulega wydłużeniu, np. w marskości wątroby wynosi około 13,1 h. T0,5 metabolitu -linsydominy wynosi 1-2 h i podobnie jak w przypadku molsydominy, ulega wydłużeniu w ciężkiej niewydolności wątroby (do ok. 7,5 h). Lek nie kumuluje się w organizmie.
Reklama
Molsidomina WZF - wskazania
Zapobieganie i leczenie objawów dławicy piersiowej. Niewydolność wieńcowa. Poprawa tolerancji wysiłku u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.
Reklama
Molsidomina WZF - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na molsydominę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostra niewydolność krążenia (tj. wstrząs, ostra faza zawału mięśnia sercowego z niskim ciśnieniem wypełniania komory, niewydolność lewokomorowa związana z niskim ciśnieniem wypełniania). Znacznego stopnia niedociśnienie tętnicze. Jednoczesne przyjmowanie molsydominy i preparatów na zaburzenia erekcji zawierających inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE5), takich jak syldenafil, tadalafil lub chlorowodorek wardenafilu (ze względu na ryzyko znacznego nasilenia działania hipotensyjnego, np. prowadzącego do omdleń lub zawału mięśnia sercowego). Jednoczesne stosowanie leków uwalniających tlenek azotu w jakiejkolwiek postaci ze stymulatorami rozpuszczalnej cyklazy guanylowej (ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego). Ciąża, szczególnie I trymestr. Okres karmienia piersią.
Reklama
Molsidomina WZF - ostrzeżenia
Molsydomina nie powoduje zwykle znaczniejszych spadków ciśnienia tętniczego, jednak u pacjentów z niedociśnieniem i pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze zmniejszoną objętością płynów krążących i (lub) leczonych innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne, konieczne jest zachowanie ostrożności. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia powinni być ściśle monitorowani i mogą wymagać indywidualnego dostosowania dawki. Należy zachować szczególną ostrożność: u pacjentów z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu, zaciskającym zapaleniem osierdzia i tamponadą serca; u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej i (lub) mitralnej. W ostrej fazie zawału mięśnia sercowego molsydominę należy podawać wyłącznie po ustabilizowaniu krążenia, pod ścisłym nadzorem lekarza i w warunkach stałego monitorowania krążenia. Molsydomina nie jest odpowiednia do leczenia ostrego napadu dławicy piersiowej. U pacjentów z niewydolnością wątroby wskazane jest rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki i stopniowe zwiększanie, aż do uzyskania zamierzonego efektu terapeutycznego. Dotyczy to zwłaszcza osób z niewydolnością wątroby stosujących leki rozszerzające naczynia krwionośne, u których zaleca się rozpoczynanie leczenia molsydominą od małej dawki, tj. 1 mg 2 razy na dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zaleca się modyfikacji dawkowania molsydominy ponieważ 90-95% metabolitów molsydominy jest wydalane przez nerki, można rozważyć zmniejszenie dawki lub zwiększenie przerw pomiędzy kolejnymi dawkami, biorąc pod uwagę indywidualną reakcję pacjenta na lek. Jednoczesne stosowanie molsydominy i inhibitorów PDE5 jest przeciwwskazane, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia znacznego i nagłego zmniejszenia ciśnienia tętniczego z omdleniem i zapaścią. Nie należy przepisywać inhibitorów PDE5 pacjentowi, który stosuje molsydominę. Przed zaleceniem stosowania molsydominy, lekarz powinien pouczyć pacjenta, aby nie przyjmować jednocześnie inhibitorów PDE5 i molsydominy oraz nie stosować molsydominy przez minimum 24 h po zastosowaniu syldenafilu lub wardenafilu oraz co najmniej 48 h po zastosowaniu tadalafilu. Ze względu na zawartość laktozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na zawartość sacharozy, preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. Tabl. 2 mg zawierają żółcień pomarańczową i lak, a tabl. 4 mg zawierają czerwień koszenilową i lak – substancje te mogą powodować reakcje alergiczne.
Reklama
Molsidomina WZF - ciąża
Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży, szczególnie w I trymestrze oraz w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane. Brak danych dotyczących wpływu molsydominy na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu na płodność.
Reklama
Molsidomina WZF - efekty uboczne
Często: ból głowy (występujące na początku leczenia i zwykle przemijające w trakcie jego trwania). Rzadko: reakcje nadwrażliwości (np. reakcje skórne, skurcz oskrzeli), zawroty głowy, ciężkie objawowe niedociśnienie (np. zapaść krążeniowa i wstrząs), nudności, alergiczne reakcje skórne. Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny. Częstość nieznana: trombocytopenia, obniżenie ciśnienia tętniczego, hipotonia ortostatyczna, zaczerwienienie twarzy, wysypki skórne.
Molsidomina WZF - interakcje
Molsydomina nasila działanie leków rozszerzających naczynia krwionośne. Po jednoczesnym zastosowaniu molsydominy i iloprostu może dojść do znacznego zahamowania agregacji płytek krwi. U pacjentów którzy stosują terapię z użyciem iloprostu i molsydominy należy wykonywać badania oceniające obraz krwi oraz agregację płytek krwi. Jednoczesne przyjmowanie molsydominy i syldenafilu jest przeciwwskazane, ponieważ może wystąpić groźne w skutkach, ciężkie, nieodwracalne niedociśnienie tętnicze. Syldenafil hamuje fosfodiesterazę typu 5 (PDE5), która jest odpowiedzialna za metaboliczny rozpad cyklicznego guanylomonofosforanu (cGMP). Molsydomina natomiast ulega przemianom, których efektem jest aktywacja cGMP i rozszerzenie naczyń krwionośnych. Zwiększenie stężenia cGMP, wynikające ze skojarzonego zastosowania syldenafilu i molsydominy może spowodować gwałtowne obniżenie ciśnienia tętniczego. Może wystąpić interakcja farmakodynamiczna pomiędzy lekami uwalniającymi tlenek azotu a alkaloidami sporyszu, co może prowadzić do antagonistycznego oddziaływania pomiędzy produktami. Należy unikać jednoczesnego podawania leków uwalniających tlenek azotu i alkaloidów sporyszu. Jednoczesne stosowanie molsydominy i stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylowej (sGC), receptora tlenku azotu, jest przeciwwskazane, ponieważ takie skojarzenie może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Alkohol nasila działanie molsydominy.
Molsidomina WZF - dawkowanie
Doustnie. Zwykle 1-2 mg 3 lub 4 razy na dobę (3-8 mg molsydominy na dobę). W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 4 mg 3 lub 4 razy na dobę (12-16 mg molsydominy na dobę). Dawkę oraz godziny podawania preparatu należy dostosować indywidualnie, w zależności od stopnia nasilenia choroby oraz rytmu aktywności pacjenta. W przypadku dławicy piersiowej samoistnej, ostatnią należną dawkę molsydominy najlepiej przyjmować przed zaśnięciem. Jeżeli zachodzi konieczność zwiększenia dawki leku, należy ją zwiększać stopniowo, aby uniknąć uporczywych bólów głowy, występujących u niektórych pacjentów.
Molsidomina WZF - uwagi
Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy) mogą upośledzać zdolność pacjenta do koncentracji i reagowania, stwarzając ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te są szczególnie ważne (np. obsługiwanie maszyn lub prowadzenie pojazdów).
