Myfortic

Myfortic - skład

1 tabl. dojelitowa zawiera 180 mg lub 360 mg kwasu mykofenolowego (w postaci soli sodowej); tabl. zawierają laktozę.

Reklama

Myfortic - działanie

Lek immunosupresyjny - silny, selektywny, niekompetycyjny i odwracalny inhibitor dehydrogenazy inozynomonofosforanu. Kwas mykofenolowy (MPA) hamuje syntezę de novo nukleotydów guaninowych, bez wbudowywania się w strukturę DNA. Proliferacja limfocytów T i B jest w znacznym stopniu zależna od syntezy puryn de novo, natomiast inne typy komórek mogą wykorzystać alternatywną drogę syntezy. Z tego względu cytostatyczne działanie MPA jest silniejsze w stosunku do limfocytów niż innych komórek. Po podaniu doustnym mykofenolan sodu podlega znacznemu wchłanianiu, osiągając C_max po 1,5-2 h. Zarówno kwas mykofenolowy jak i jego glukuronid (MPAG) wiążą się w znacznym stopniu z białkami osocza (odpowiednio w 97% i 82%). Stężenia wolnego MPA mogą zwiększyć się w warunkach zmniejszonego wiązania z białkami (mocznica, niewydolność wątroby, hipoalbuminemia, jednoczesne stosowanie leków o wysokim stopniu wiązania z białkami). T_0,5 MPA wynosi około 12 h. MPA jest metabolizowany głównie przez glukuronylotransferazę do glukuronidu - MPAG, który nie posiada aktywności farmakologicznej. U pacjentów ze stabilną czynnością nerek po przeszczepieniu, otrzymujących leczenie immunosupresyjne na bazie cyklosporyny, około 28% doustnej dawki preparatu ulega przekształceniu do MPAG w wyniku przemian metabolicznych pierwszego przejścia. T_0,5 MPAG wynosi około 16 h. Większość MPA jest wydalana z moczem w postaci MPAG. Wydalanie MPAG z żółcią umożliwia proces dekoniugacji przez florę bakteryjną jelit, uwolniony w ten sposób MPA może podlegać reabsorpcji. Po 6-8 h od podania preparatu występuje drugi pik stężenia MPA.

Reklama

Myfortic - wskazania

Profilaktyka ostrego odrzucania przeszczepów u dorosłych biorców allogenicznych przeszczepów nerek, w skojarzeniu z cyklosporyną i kortykosteroidami.

Reklama

Myfortic - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na mykofenolan sodu, kwas mykofenolowy lub mykofenolan mofetylu lub na pozostałe składniki preparatu. Okres karmienia piersią. Nie stosować u kobiet, które mogą zajść w ciążę, niestosujących wysoce skutecznych metod antykoncepcji. Nie należy rozpoczynać leczenia u kobiet mogących zajść w ciążę przed wykonaniem testu ciążowego wykluczającego niezamierzone stosowanie leku w czasie ciąży. Nie należy stosować w ciąży, chyba że nie ma odpowiedniego leczenia alternatywnego zapobiegającego odrzuceniu przeszczepu.

Reklama

Myfortic - ostrzeżenia

Pacjenci otrzymujący skojarzone leczenie immunosupresyjne, w tym preparat, są w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju chłoniaków i innych nowotworów złośliwych, zwłaszcza nowotworów skóry. Ryzyko rozwoju tych zmian wydaje się mieć związek ze stopniem i czasem trwania immunosupresji, nie zaś z zastosowaniem konkretnego leku. W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia raka skóry należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promieniowanie UV, osłaniając skórę odzieżą ochronną i stosując krem z wysokim filtrem ochronnym. Pacjenci stosujący lek powinni zostać poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłaszania wszelkich objawów zakażenia, niespodziewanego wystąpienia siniaków, krwawienia lub innych objawów zahamowania czynności szpiku kostnego. Pacjenci stosujący leki immunosupresyjne, w tym preparat, są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia zakażeń oportunistycznych (bakteryjnych, grzybiczych, wirusowych oraz wywołanych przez pierwotniaki), zakażeń zakończonych zgonem i posocznicy. Wśród zakażeń oportunistycznych jest nefropatia związana z zakażeniem wirusem BK i postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML) związana z zakażeniem wirusem JC. Zakażenia te często mają związek z dużą, całkowitą siłą immunosupresji i mogą prowadzić do ciężkich lub stanów prowadzących do zgonu, które powinny być brane pod uwagę przez lekarzy w diagnostyce różnicowej u pacjentów poddanych immunosupresji z pogarszającą się czynnością nerek lub objawami neurologicznymi. Zgłaszano przypadki hipogammaglobulinemii w związku z nawracającymi zakażeniami u pacjentów otrzymujących mykofenolan sodu w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych z tych przypadków zamiana pochodnych kwasu mykofenolowego na alternatywny lek immunosupresyjny skutkowało powrotem stężenia przeciwciał IgG w surowicy do wartości normalnych. Pacjenci przyjmujący mykofenolan mofetylu, u których występują nawracające infekcje powinni kontrolować stężenie immunoglobulin w surowicy. W przypadku wystąpienia utrzymującej się istotnej klinicznie immunoglobulinemii rozważyć należy podjęcie odpowiedniego leczenia biorąc uwagę cytostatyczne działanie kwasu mykofenylowego na limfocyty T i B. Zgłaszano przypadki rozstrzenia oskrzeli u dorosłych i dzieci przyjmujących mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi. W niektórych z tych przypadków zamiana mykofenolanu mofetylu na inny lek immunosupresyjny powodowała poprawę stanu układu oddechowego. Ryzyko wystąpienia rozstrzenia oskrzeli może być związane z hipogammaglobulinemią lub bezpośrednim wpływem leku na płuca. Zaleca się, aby pacjenci, u których wystąpią objawy płucne takie jak uporczywy kaszel i duszności zostali poddani badaniu w kierunku śródmiąższowej choroby płuc. Ze względu na ryzyko reaktywacji zapalenia wątroby typu B (HBV) lub zapalenia wątroby typu C (HCV) zaleca się monitorowanie zakażonych pacjentów z objawami klinicznymi i laboratoryjnymi czynnego zakażenia HBV lub HCV. Donoszono o przypadkach wybiórczej aplazji układu czerwonokrwinkowego (PRCA) u pacjentów leczonych pochodnymi MPA, (które obejmują mykofenolan mofetylu i mykofenolan sodu) w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym. PRCA może ustąpić po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia. W trakcie zmian w leczeniu preparatem należy dokładnie obserwować biorców przeszczepów w celu zminimalizowania ryzyka odrzucenia przeszczepu. Pacjenci stosujący lek powinni być monitorowani w kierunku nieprawidłowego obrazu krwi obwodowej (np. neutropenii lub niedokrwistości). U pacjentów przyjmujących lek należy wykonywać pełne badanie morfologiczne krwi raz w tygodniu podczas 1. miesiąca leczenia, 2 razy w miesiącu w 2. i 3. miesiącu leczenia, a następnie raz w miesiącu do końca 1. roku terapii. Jeśli u pacjenta wystąpi nieprawidłowy obraz krwi (np. neutropenia z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych <1,5 x 10³/ml lub niedokrwistość) może być konieczne przerwanie lub całkowite zaprzestanie stosowania leku. Należy poinformować pacjentów, że w trakcie leczenia MPA skuteczność szczepień może być zmniejszona oraz, że należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek. Pomocne może być stosowanie szczepień przeciwko wirusowi grypy. Lekarze powinni przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących szczepień przeciwko wirusowi grypy. Stosowanie pochodnych MPA wiązało się ze zwiększoną częstością występowania działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego, w tym niezbyt częstych przypadków owrzodzeń, krwawień i perforacji. Z tego względu lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z czynną, ciężką chorobą układu pokarmowego. Zaleca się, by nie podawać leku jednocześnie z azatiopryną, ponieważ równoczesne stosowanie tych leków nie zostało zbadane. Kwas mykofenolowy (w postaci soli sodowej) i mykofenolan mofetylu nie powinny być bez rozróżnienia wzajemnie zastępowane, ponieważ mają różny profil farmakokinetyczny. Dostępne są ograniczone dane dotyczące jednoczesnego jego stosowania wraz z terapią indukcyjną, taką jak globulina antylimfocytarna lub bazyliksymab. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym (np. takrolimusem) nie zostało zbadane. Jednoczesne stosowanie preparatu z lekami wpływającymi na krążenie jelitowo-wątrobowe, takimi jak cholestyramina lub węgiel aktywowany może spowodować zmniejszenie wartości AUC kwasu mykofenolowego do poziomu poniżej stężenia terapeutycznego i zmniejszyć jego skuteczność. Należy unikać stosowania leku u pacjentów z rzadko występującym dziedzicznym niedoborem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (HPRT), np. w zespole Lesch-Nyhana i Kelly-Seegmillera. Preparat zawiera laktozę i dlatego nie należy go stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Myfortic - ciąża

Zgłaszano przypadki wad wrodzonych (w tym zniekształcenie lub brak ucha zewnętrznego i (lub) środkowego, rozszczep podniebienia, rozszczep wargi, mikrognacja i kardiopatia) u dzieci pacjentek, które były leczone w ciąży mykofenolanem. Zgłaszano przypadki spontanicznych poronień. Stosowanie mykofenolanu w ciąży nie jest zalecane i powinno zostać ograniczone do przypadków, kiedy nie jest możliwy inny rodzaj terapii. Nie należy rozpoczynać leczenia mykofenolanem przed uzyskaniem negatywnego wyniku testu ciążowego. Kobiety mogące zajść w ciążę muszą stosować wysoce skuteczne metody zapobiegania ciąży przed rozpoczęciem leczenia mykofenolanem, podczas leczenia i przez 6 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki leku. Zaleca się, by mężczyźni aktywni seksualnie używali prezerwatyw przez cały czas trwania leczenia oraz przez 13 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki leku. Ponadto, zaleca się, by partnerki tych pacjentów stosowały wysoce skuteczne metody zapobiegania ciąży podczas leczenia oraz przez 13 tyg. po przyjęciu przez partnera ostatniej dawki mykofenolanu. Ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, lek jest przeciwwskazany w czasie laktacji.

Reklama

Myfortic - efekty uboczne

Bardzo często: zakażenia wirusowe, bakteryjne i grzybicze, leukopenia, lęk, hipokalcemia, hipokaliemia, hiperurykemia, nadciśnienie, biegunka, ból stawów. Często: zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie płuc, niedokrwistość, trombocytopenia, hiperkaliemia, hipomagnezemia, zawroty głowy, ból głowy, niedociśnienie, kaszel, duszność, wzdęcia, ból brzucha, zaparcie, niestrawność, wzdęcia z oddawaniem gazów, zapalenie żołądka, nudności, wymioty, nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, trądzik, świąd, ból mięśni, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, astenia, zmęczenie, obrzęki obwodowe, gorączka. Niezbyt często: zakażenia ran, posocznica, zapalenie szpiku, brodawczak skóry, rak podstawnokomórkowy, mięsak Kapossi`ego, choroba limfoproliferacyjna, rak płaskonabłonkowy, limfopenia, neutropenia, powiększenie węzłów chłonnych, jadłowstręt, hiperlipidemia, cukrzyca, hipercholesterolemia, hipofosfatemia, nietypowe sny, urojenia, bezsenność, drżenie, zapalenie spojówek, nieostre widzenie, tachykardia, dodatkowe skurcze komorowe, torbiel limfatyczna, śródmiąższowa choroba płuc, przekrwienie płuc, sapanie, obrzęk płuc, tkliwość brzucha, krwotok z przewodu pokarmowego, odbijanie się, cuchnący oddech, niedrożność jelita, owrzodzenie wargi, zapalenie przełyku, podniedrożność jelita, odbarwienie języka, suchość jamy ustnej, refluks żołądkowo-jelitowy, przerost dziąseł, zapalenie trzustki, zamkniecie kanału ślinianki, owrzodzenie trawienne, zapalenie otrzewnej, łysienie, zapalenie stawów, ból pleców, kurcze mięśni, krwiomocz, martwica kanalików nerkowych, zwężenie cewki moczowej, impotencja, objawy grypopodobne, obrzęk kończyn dolnych, ból, dreszcze, pragnienie, osłabienie, urazy. Po wprowadzeniu leku do obrotu: wysypka, agranulocytoza. Pacjenci po przeszczepieniu nerki otrzymywali lek w dawce 1440 mg na dobę przez okres do 1 roku. Działania niepożądane były podobne u pacjentów po przeszczepieniu nerki de novo oraz u chorych podczas terapii podtrzymującej, jednak częstość występowania tych działań była mniejsza w grupie z terapią podtrzymującą. Dodatkowe działania niepożądane przypisywane pochodnym MPA jako efekt klasy: ciężkie, zagrażające życiu zakażenia (w tym zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, infekcyjne zapalenie wsierdzia, gruźlica oraz zakażenia wywołane przez atypowe prątki Mycobacterium), przypadki nefropatii związanej z zakażeniem wirusem BK, przypadki postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML) związanej z zakażeniem wirusem JC, neutropenia, pancytopenia, przypadki wybiórczej aplazji układu czerwonokrwinkowego (PRCA), hipogammaglobulinemia u pacjentów otrzymujących mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi, pojedyncze przypadki choroby śródmiąższowej płuc (u pacjentów otrzymujących mykofenolan mofetylu w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi), rozstrzenie oskrzeli (przy jednoczesnym stosowaniu mykofenolanu mofetylu z innymi lekami immunosupresyjnymi), pojedyncze przypadki nieprawidłowej morfologii białych krwinek obojętnochłonnych, włączając nabytą anomalię Pelgera-Hueta (zmiany te nie są powiązane z zaburzoną czynnością białych krwinek obojętnochłonnych, zmiany te mogą sugerować w badaniach hematologicznych "przesunięcie w lewo" w dojrzewaniu komórek macierzystych w kierunku neutrofili, co może być błędnie interpretowane jako sygnał infekcji u pacjentów poddanych immunosupresji, w tym także tych otrzymujących mykofenolan mofetylu), zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka wywołane przez CMV, perforacja jelita, owrzodzenie żołądka, owrzodzenie dwunastnicy.

Myfortic - interakcje

Leku nie należy podawać jednocześnie z azatiopryną (brak badań). Podczas leczenia istnieje możliwość zmniejszonej skuteczności szczepień; należy unikać stosowania żywych atenuowanych szczepionek (szczepienie przeciwko wirusowi grypy może być korzystne). Podczas jednoczesnego podawania mykofenolanu z acyklowirem lub gancyklowirem obserwowano zwiększone stężenia we krwi MPAG oraz acyklowiru/gancyklowiru, co jest prawdopodobnie skutkiem konkurowania obu substancji o sekrecję kanalikową - jest mało prawdopodobne aby zmiany w farmakokinetyce MPAG miały znaczenie kliniczne u pacjentów z prawidłową czynnością nerek; u chorych z zaburzeniami czynności nerek należy stosować się do odpowiednich zaleceń dotyczących dawkowania acyklowiru/gancyklowiru i starannie monitorować pacjentów. Związki zobojętniające sok żołądkowy (preparaty magnezu i glinu) mogą zmniejszać AUC i C_max MPA - można je stosować z przerwami w leczeniu sporadycznie występującej niestrawności, nie zaleca się natomiast ich długotrwałego codziennego przyjmowania z preparatem, ze względu na ryzyko zmniejszenia skuteczności leczenia. Pantoprazol podawany w dawce 40 mg 2 razy na dobę przez 4 dni nie powodował zmian w farmakokinetyce MPA; brak danych dotyczących innych inhibitorów pompy protonowej podawanych w dużych dawkach. Interakcje MPA z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi są mało prawdopodobne. Jednoczesne podawanie preparatu z lekami wiążącymi kwasy żółciowe lub węglem aktywowanym może spowodować zmniejszenie wartości AUC dla MPA i zmniejszenie skuteczności leku - należy zachować ostrożność w przypadku konieczności jednoczesnego stosowania. Jednoczesne stosowanie cyklosporyny i preparatu może powodować zmniejszenie stężenia MPA, jednak badania skuteczności leczenia w skojarzeniu z cyklosporyną nie wskazują na konieczność modyfikacji zalecanego dawkowania mykofenolanu sodu; w przypadku czasowego przerwania lub całkowitego zaprzestania podawania cyklosporyny, należy ponownie ocenić dawkę mykofenolanu sodu, w zależności od stosowanego leczenia immunosupresyjnego. Średnie wartości AUC dla MPA były o 19% większe, podczas gdy średnie wartości AUC dla MPAG były około 30% mniejsze u pacjentów leczonych takrolimusem w porównaniu z grupą leczonych cyklosporyną, ponadto, zmienność wielkości AUC dla MPA u tego samego pacjenta była zdwajana po zmianie z leczenia cyklosporyną na takrolimus - należy wziąć pod uwagę to zwiększenie, zarówno w wielkości AUC dla MPA jak i zwiększenie zmienności, a dostosowanie dawki mykofenolanu powinno być podyktowane sytuacją kliniczną; należy prowadzić ścisłą obserwację kliniczną, jeśli planowana jest zmiana jednego inhibitora kalcyneuryny na inny. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu jednocześnie z terapią indukcyjną, taką jak globulina antylimfocytarna lub bazyliksymab; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku z innymi lekami o działaniu immunosupresyjnym (np. takrolimusem) nie zostało zbadane.

Myfortic - dawkowanie

Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez lekarzy transplantologów z odpowiednim doświadczeniem klinicznym.
Doustnie. Dorośli (także w podeszłym wieku): 720 mg 2 razy na dobę (dawka dobowa 1440 mg). Taka dawka mykofenolanu sodu odpowiada 1 g mykofenolanu mofetylu podawanemu 2 razy na dobę (dawka dobowa 2 g) w zakresie zawartości kwasu mykofenolowego (MPA). U pacjentów po przeszczepieniu de novo, podawanie preparatu należy rozpocząć w ciągu 72 h po transplantacji. Brak konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z opóźnioną czynnością przeszczepionej nerki po operacji. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR <25 ml/min/1,73 m²) powinni być starannie monitorowani, a dawka dobowa preparatu nie powinna być większa niż 1440 mg. Brak konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z przeszczepem nerki i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Odrzucanie przeszczepionej nerki nie powoduje zmian farmakokinetyki kwasu mykofenolowego (MPA), nie ma więc konieczności zmiany dawkowania lub odstawienia preparatu.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków (pacjenci mogą wybrać jedną z opcji, jednak ważne jest przestrzeganie przyjętego sposobu stosowania). Tabletek nie należy kruszyć lub rozgryzać.

Myfortic - uwagi

Pacjenci nie powinni być dawcami krwi podczas terapii i przez co najmniej 6 tyg. od zakończenia leczenia mykofenolanem. Mężczyźni nie powinni być dawcami nasienia podczas leczenia i przez co najmniej 90 dni po zakończeniu stosowania mykofenolanu.