Myozyme - skład
1 fiolka zawiera 50 mg alglukozydazy alfa. Po rozpuszczeniu roztwór zawiera 5 mg/ml alglukozydazy alfa, a po rozcieńczeniu stężenie wynosi od 0,5 mg/ml do 4 mg/ml.
Reklama
Myozyme - działanie
Rekombinowana postać ludzkiej kwaśnej alglukozydazy alfa. Wytwarzana metodą rekombinowania DNA przy użyciu hodowli komórek jajnika chomika chińskiego. Uważa się, że alglukozydaza alfa przywraca aktywność lizosomalnej kwaśnej glukozydazy alfa, prowadząc do stabilizacji lub odbudowy funkcji mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych (w tym mięśni oddechowych). T0,5 wynosi w przybliżeniu 2-3 h.
Reklama
Myozyme - wskazania
Długotrwała, enzymatyczna terapia zastępcza u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Pompego (niedoborem kwaśnej alfa-glukozydazy). Lek jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych, dzieci i młodzieży.
Reklama
Myozyme - przeciwwskazania
Zagrażająca życiu nadwrażliwość (reakcja anafilaktyczna) na substancję czynną lub na którąkolwiek substancje pomocniczą po ponownej nieudanej próbie podania leku.
Reklama
Myozyme - ostrzeżenia
Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych związanych z infuzją podczas podawania preparatu należy zapewnić dostępność odpowiednich leczniczych środków zapobiegawczych, włącznie ze sprzętem do resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Jeżeli wystąpi ciężka nadwrażliwość lub reakcje anafilaktyczne, należy rozważyć natychmiastowe przerwanie infuzji preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie. Należy przestrzegać aktualnych standardów medycznych obowiązujących w leczeniu nagłych reakcji anafilaktycznych. W oparciu o badania kliniczne wydaje się, że ryzyko pojawienia się reakcji związanych z infuzją jest większe u pacjentów z rozpoznaniem postaci niemowlęcej, u których występuje wzrost miana przeciwciał IgG oraz większe ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją u pacjentów, którzy podczas infuzji preparatu byli chorzy na ostrą chorobę (np. zapalenie płuc, posocznica). Przed podaniem preparatu należy starannie ocenić stan kliniczny pacjenta, a w trakcie leczenia regularnie oceniać odpowiedź pacjenta na leczenie na podstawie pełnej analizy wszystkich objawów klinicznych choroby. Należy ściśle monitorować stan pacjentów i zgłaszać do firmy wszystkie przypadku reakcji związanych z infuzją, reakcji opóźnionych i możliwych reakcji immunologicznych. Zachować ostrożność podczas ponownego podawania preparatu pacjentom, u których wystąpiły reakcje związane z infuzją (w szczególności reakcja anafilaktyczna). W przypadku wystąpienia łagodnych i przemijających reakcji, pomoc lekarska i przerwania infuzji nie muszą być konieczne. Większość reakcji związanych z infuzją skutecznie leczono zmniejszając szybkość infuzji, chwilowo przerywając lub podając przed jej rozpoczęciem doustne leki przeciwhistaminowe i (lub) przeciwgorączkowe i (lub) kortykosteroidy. Reakcje związane z infuzją mogą wystąpić podczas podawania preparatu, zwykle do 2 h po podaniu i są bardziej prawdopodobne przy większych szybkościach infuzji. W badaniach klinicznych u większości pacjentów stwierdzono zwykle w ciągu pierwszych 3 miesięcy leczenia, powstanie przeciwciał IgG przeciwko ludzkiej, rekombinowanej alglukozydazie alfa, stąd u tych pacjentów spodziewane jest wystąpienie serokonwersji. U pacjentów z wczesną postacią choroby leczonych większą dawką preparatu (40 mg/kg mc.) stwierdzono tendencję do powstawania przeciwciał o większych mianach. Wydaje się że prawdopodobieństwo niekorzystnego przebiegu choroby i wytworzenie się stałych, wysokich mian przeciwciał jest większe u pacjentów z ujemnym wynikiem badania CRIM, u których endogenne białko GAA nie zostało wykryte z zastosowaniem analizy Western blot, niż wśród pacjentów z dodatnim wynikiem badania CRIM (u których endogenne białko GAA zostało wykryte przy zastosowaniu tej samej analizy i/lub w oparciu o analizę genotypu). Jednak wysokie, utrzymujące się miana przeciwciał również występują u niektórych pacjentów z dodatnim wynikiem badania CRIM. Uważa się, że niepomyślny przebieg choroby i wysokie, utrzymujące się miano przeciwciał mają etiologię wieloczynnikową. Należy regularnie monitorować miana przeciwciał IgG. Należy dokładnie monitorować podczas podawania preparatu stan pacjentów z zaawansowaną chorobą Pompego (ryzyko zaburzeń czynności serca i układu oddechowego) oraz pacjentów, u których występują przeciwciała IgE przeciwko alglukozydazie alfa. Niektórym pacjentom ze stwierdzoną obecnością przeciwciał IgE skutecznie podawano powtórnie preparat zmniejszając szybkość infuzji i zmniejszając dawkę początkową, a dalsze przyjmowanie preparatu było pod ścisłą kontrolą. W przypadku alglukozydazy alfa donoszono o poważnych reakcjach skórnych, przypuszczalnie o podłożu immunologicznym, w tym wrzodziejących i martwiczych zmianach skórnych. U kilku pacjentów z chorobą Pompego leczonych alglukozydazą alfa, u których obserwowano wysokie miano przeciwciał IgG, stwierdzono zespół nerczycowy. U tych pacjentów biopsja nerki wykazała odkładanie się kompleksów immunologicznych. Stan pacjentów poprawił się po przerwaniu leczenia. Dlatego zaleca się, aby u pacjentów z wysokim mianem przeciwciał IgG przeprowadzać okresowe badania moczu. Podczas przyjmowania alglukozydazy alfa pacjenci powinni być monitorowani pod kątem oznak i objawów reakcji ogólnoustrojowych o podłożu immunologicznym obejmujących skórę i inne narządy. Jeżeli wystąpią reakcje immunologiczne, należy rozważyć przerwanie podawania alglukozydazy alfa i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia. Należy rozważyć ewentualne ryzyko i korzyści związane z ponownym podawaniem alglukozydazy alfa oraz wystąpieniem reakcji immunologicznych. Niektórym pacjentom pomyślnie ponownie podano alglukozydazę alfa, a leczenie prowadzono pod stałym nadzorem klinicznym. Dane z badań klinicznych i opublikowanej literatury dotyczące immunogenności wśród pacjentów z wczesną postacią choroby i ujemnym wynikiem badania CRIM wskazują, że podawanie schematu indukcji tolerancji immunologicznej (ITI) pacjentom nieleczonym wcześniej alglukozydazą alfa (profilaktyczna ITI), może skutecznie zapobiegać lub ograniczać rozwój wysokich mian przeciwciał (HSAT) przeciwko alglukozydazie alfa. Dane od niewielkiej liczby pacjentów z HSAT, z aktywnością hamującą lub bez, wykazały ograniczony efekt leczenia z zastosowaniem ITI. U młodszych pacjentów z mniej zaawansowaną postacią choroby, poddanych profilaktycznej ITI przed rozwojem HSAT, zaobserwowano lepsze odpowiedzi na leczenie, co wskazuje, iż wczesne rozpoczęcie ITI może poprawiać wyniki kliniczne. Schematy ITI mogą wymagać dostosowania do indywidualnych potrzeb pacjenta. U pacjentów z chorobą Pompego istnieje ryzyko wystąpienia zakażeń układu oddechowego z powodu postępujących zmian chorobowych obejmujących mięśnie oddechowe. U pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi może występować większe ryzyko rozwoju ciężkich zakażeń, dlatego w przypadku tych pacjentów zalecana jest ostrożność. U niektórych z tych pacjentów odnotowano śmiertelne lub zagrażające życiu zakażenia układu oddechowego.
Reklama
Myozyme - ciąża
Preparatu nie podawać w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne (brak danych dotyczących stosowania alglukozydazy alfa). Zaleca się przerwanie karmienia piersią podczas terapii preparatem. Alglukozydaza alfa może przenikać do mleka kobiecego, brak danych dotyczących oddziaływania na niemowlęta karmione mlekiem matki, stosującej preparat.
Reklama
Myozyme - efekty uboczne
Postać wczesna choroby Pompego. Bardzo często: tachykardia; uderzenia gorąca; przyspieszenie oddechu, kaszel; wymioty; pokrzywka, wysypka; gorączka; zmniejszenie nasycenia krwi tlenem. Często: pobudzenie; drżenie; sinica; nadciśnienie tętnicze, bladość; odbijanie, nudności; rumień, wysypka plamkowo-grudkowa, wysypka plamkowa, wysypka grudkowa, świąd; drażliwość, dreszcze; przyspieszenie rytmu serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego, podwyższenie temperatury ciała. Postać późna choroby Pompego. Często: nadwrażliwość; zawroty głowy, drętwienia, ból głowy; uderzenia gorąca; ucisk w gardle; biegunka, wymioty, nudności; pokrzywka, wysypka grudkowa, świąd, nadmierna potliwość; skurcze mięśni, drżenie mięśni, bóle mięśni; gorączka, dyskomfort w klatce piersiowej, obrzęk obwodowy, obrzęk miejscowy, zmęczenie, uczucie gorąca; zwiększenie ciśnienie tętniczego. Wczesna i późna postać choroby Pompego (po dopuszczeniu leku do obrotu). Częstość nieznana: pobudzenie, niepokój, drżenie, ból głowy, zapalenie spojówek, zatrzymanie akcji serca, bradykardia, tachykardia, sinica, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, skurcz naczyń, bladość, zatrzymanie oddechu, bezdech, niewydolność oddechowa, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, obrzęk gardła, duszność, przyspieszenie oddechu, ucisk w gardle, świst krtaniowy, kaszel, ból brzucha, odbijanie, obrzęk okołooczodołowy, siność siatkowata, zwiększone łzawienie, wysypka, rumień, nadmierna potliwość, ból stawów, zespół nerczycowy, białkomocz, ból w klatce piersiowej, obrzęk twarzy, uczucie gorąca, gorączka, dreszcze, dyskomfort w klatce piersiowej, drażliwość, uczucie zimna w obwodowych częściach ciała, ból w miejscu infuzji, reakcja w miejscu infuzji, obrzęk/stwardnienie/wynaczynienie w miejscu infuzji, zmniejszenie nasycenia krwi tlenem, przyspieszenie rytmu serca. U niewielkiego odsetka pacjentów (<1%) w badaniach klinicznych i doświadczeniach po wprowadzeniu do obrotu podczas infuzji doszło do wstrząsu anafilaktycznego i (lub) zatrzymania akcji serca, wymagającego resuscytacji. U niektórych pacjentów odnotowywano nawracające reakcje obejmujące objawy grypopodobne lub zespoły objawów obejmujące gorączkę, dreszcze, bóle mięśni i stawów, ból lub męczliwość, występujące po wlewie leku i trwające zwykle przez kilka dni. W przypadku większości pacjentów z powodzeniem ponownie włączano alglukozydazę alfa w małych dawkach i (lub) stosowano wstępne leczenie lekami przeciwzapalnymi i (lub) kortykosteroidami. U pacjentów, u których odnotowano umiarkowane, ciężkie lub nawracające reakcje związane z infuzją, oznaczono przeciwciała klasy IgE, swoiste dla alglukozydazy alfa; dodatni wynik badania otrzymano u kilku pacjentów, w tym u kilku, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna. Donoszono o zespole nerczycowym i poważnych reakcjach skórnych, przypuszczalnie o podłożu immunologicznym, w tym wrzodziejących i martwiczych zmianach skórnych.
Myozyme - interakcje
Nie przeprowadzono badań interakcji alglukozydazy alfa z innymi lekami. Ponieważ alglukozydaza alfa jest rekombinowanym białkiem ludzkim, nie wydaje się, aby występowały jej interakcje z innymi lekami, w których pośredniczy cytochrom P450.
Myozyme - dawkowanie
Dożylnie. Leczenie preparatem powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu choroby Pompego lub innych wrodzonych chorób metabolicznych lub nerwowo-mięśniowych. Zalecana dawka wynosi 20 mg/kg mc., podawana raz na 2 tyg. w postaci infuzji dożylnej. Lek podawać stopniowo. Zaleca się rozpoczęcie infuzji z szybkością początkową 1 mg/kg mc./h i stopniowe jej zwiększanie o 2 mg/kg mc./h co 30 min, aż do osiągnięcia maksymalnej szybkości 7 mg/kg mc./h, o ile nie wystąpią objawy reakcji związanych z infuzją. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma dowodów, by należało stosować specjalne zasady podawania preparatu u młodzieży, dorosłych i pacjentów w podeszłym wieku. Nie oceniono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności preparatu u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Sposób podania. Lek podawać w postaci infuzji dożylnej po rozcieńczeniu 0,9% roztworem chlorku sodu.
Myozyme - uwagi
Wśród reakcji związanych z infuzją zgłaszano zawroty głowy - preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w dniu infuzji. Przechowywać w lodówce (2st.C – 8st.C). W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych preparatów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego leku.
