Nakom

Nakom - skład

1 tabl. zawiera 250 mg lub 100 mg (mite) lewodopy i 25 mg karbidopy.

Reklama

Nakom - działanie

Lek przeciwparkinsonowski - połączenie lewodopy (prekursor dopaminy) oraz karbidopy (inhibitor dekarboksylazy o działaniu obwodowym) w stosunku 10:1 (Nakom) lub 4:1 (Nakom mite). Karbidopa redukuje obwodowy metabolizm lewodopy do dopaminy (ale nie przekracza bariery krew-mózg), dzięki czemu więcej lewodopy może przedostać się do mózgu. Dzięki dodatkowi karbidopy skuteczne stężenie dopaminy w mózgu osiągane jest podczas stosowania mniejszych dawek lewodopy, a tym samym zmniejsza się ilość i nasilenie działań niepożądanych. Po podaniu doustnym lewodopa przy nieobecnym inhibitorze dekarboksylazy jest gwałtownie, ale w różnym stopniu wchłaniana w przewodzie pokarmowym. Jej T_0,5 we krwi wynosi około 50 min. Jednoczesne podanie karbidopy i lewodopy wydłuża T_0,5 lewodopy do ok. 1,5 h. Metabolizm lewodopy polega głównie na przemianie poprzez dekarboksylację do dopaminy, której część przekształcana jest w noradrenalinę. Ok. 30% lewodopy jest przekształcane w 3-O-metyldopę. Ok. 80% lewodopy jest wydalane w moczu w ciągu 24 h, głównie w postaci kwasu homowanilinowego i dwuhydroksyfenylowego; <1 % wydalane jest w postaci niezmienionej. Z krążenia lewodopa przenika przez barierę krew-mózg do mózgu. Po wniknięciu do mózgu i dotarciu do neuronów prążkowia ulega dekarboksylacji do dopaminy, magazynowanej i wydzielanej przez neurony presynaptyczne.

Reklama

Nakom - wskazania

Choroba i (lub) zespół Parkinsona. Lek łagodzi wiele objawów choroby i zespołu Parkinsona, szczególnie takich jak sztywność i spowolnienie ruchowe, a także drżenie, utrudnione połykanie, ślinotok i brak stabilności postawy. Jeśli reakcja organizmu na leczenie preparatami zawierającymi wyłącznie lewodopę jest niewystarczająca, a objawy przedmiotowe i podmiotowe choroby Parkinsona nie są w takim samym stopniu kontrolowane w ciągu dnia, zamiana na lek złożony lewodopa/karbidopa zazwyczaj jest skuteczna w zmniejszaniu fluktuacji ruchowych. Przez zmniejszenie pewnych działań niepożądanych wywołanych przez samą lewodopę, leki złożone lewodopa/karbidopa łagodzą objawy choroby Parkinsona u większości pacjentów z tym schorzeniem. Lek jest wskazany również u pacjentów z chorobą Parkinsona, którzy przyjmują preparaty witaminowe zawierające chlorowodorek pirydoksyny (witamina B₆).

Reklama

Nakom - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na lewodopę, karbidopę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą. Przeciwwskazania do stosowania sympatykomimetyków. Jaskra z wąskim kątem przesączania. Ciężka niewydolnością serca. Ciężkie zaburzenia rytmu serca. Ostrą faza udaru mózgu. Ciężkie psychozy. Podejrzane, niezdiagnozowane zmiany skórne lub z czerniak złośliwy w wywiadzie (lewodopa może uaktywnić rozwój czerniaka złośliwego). Jednoczesne stosowanie z nieselektywnymi inhibitorami MAO i selektywnymi inhibitorami MAO-A (podawanie tych inhibitorów MAO należy przerwać co najmniej na 2 tyg. przed rozpoczęciem leczenia preparatem); lek może być stosowany jednocześnie z podawanymi w zalecanych dawkach, selektywnymi inhibitorami MAO-B, np. z chlorowodorkiem selegiliny.

Reklama

Nakom - ostrzeżenia

Nie stosować do leczenia polekowych objawów pozapiramidowych oraz pląsawicy Huntingtona. Stosować ostrożnie u pacjentów: z psychozą istniejącą obecnie lub w przeszłości, jak również przyjmujących jednocześnie leki psychotropowe; z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego; po przebytym zawale mięśnia sercowego, u których utrzymują się zaburzenia rytmu serca pochodzenia przedsionkowego, węzłowego lub komorowego (monitorować czynność serca, szczególnie podczas początkowego dostosowywania dawki); z ciężkimi chorobami układu oddechowego, astmą oskrzelową; z chorobami nerek, wątroby i układu wewnątrzwydzielniczego; z chorobą wrzodową w wywiadzie (możliwość krwawień z górnego odcinka przewodu pokarmowego); z drgawkami w wywiadzie; z przewlekłą jaskrą z szerokim kątem (stosować jedynie w przypadku dobrze kontrolowanego ciśnienia wewnątrzgałkowego i przy ścisłym monitorowaniu stanu pacjenta). Podczas długotrwałej terapii należy okresowo kontrolować czynność wątroby, układu krwiotwórczego, sercowo-naczyniowego i nerek. Każdy pacjent powinien być uważnie obserwowany w celu wykrycia ewentualnego wystąpienia depresji ze skłonnościami samobójczymi. Pacjentów należy regularnie kontrolować, czy nie rozwijają się u nich zaburzenia kontroli impulsów takie, jak patologiczna skłonność do hazardu, zwiększenie libido, nadmierna aktywność seksualna, kompulsywne wydawanie pieniędzy lub robienie zakupów, napadowe lub kompulsywne objadanie się; w przypadku wystąpienia takich zaburzeń zaleca się zweryfikowanie stosowanego leczenia. Należy poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia epizodów nagłego zasypiania podczas codziennych aktywności, w pewnych przypadkach nieświadomie i bez objawów zwiastunowy; pacjenci, którzy odczuwają senność i (lub) u których występują epizody nagłego zasypiania, muszą wystrzegać się prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, ponadto można rozważyć zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia. Może być konieczne zmniejszenie dawki leku w przypadku wystąpienia dyskinez, ruchów mimowolnych lub zaburzeń psychicznych. Po nagłym odstawieniu leku może wystąpić zespół objawów, podobnych jak w przypadku złośliwego zespołu neuroleptycznego; konieczna jest staranna obserwacja pacjentów, u których nagle zmniejszono dawki lub odstawiono lek, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie leki przeciwpsychotyczne. U pacjentów, u których istnieje konieczność przeprowadzenia znieczulenia ogólnego, lek można podawać tak długo, jak długo pacjent może przyjmować doustnie płyny i leki. Jeśli leczenie musi być czasowo przerwane, zwykłą dzienną dawkę leku można podać wkrótce po tym, jak pacjent będzie mógł przyjmować leki doustnie. Podczas leczenia należy systematycznie kontrolować skórę, czy nie wystąpiły na niej zmiany wskazujące na rozwój czerniaka (zalecane są okresowe kontrole dermatologiczne). Nie zaleca się podawania lewodopy/karbidopy pacjentom w wieku <18 lat. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce, to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Reklama

Nakom - ciąża

Nie zaleca się stosowania preparatu u kobiet w ciąży (istnieje ryzyko zaburzenia budowy szkieletu i narządów wewnętrznych u płodu). Podczas stosowania leku nie należy karmić piersią.

Reklama

Nakom - efekty uboczne

Działania niepożądane często związane są z ośrodkowym działaniem neurofarmakologicznym dopaminy; zmniejszenie dawek leku może zmniejszyć nasilenie tych reakcji. Często: jadłowstręt, omamy, splątanie, senność, ospałość, koszmary senne, uczucie zmęczenia, bezsenność, depresja (bardzo rzadko z próbami samobójczymi), euforia, otępienie, zaburzenia psychotyczne (w tym wyobrażenia i urojenia paranoidalne), urojenia, zwiększona motywacja, dyskinezy, pląsawica, dystonia, zaburzenia pozapiramidowe i ruchu, efekt włączenia-wyłączenia -"on-off" (po kilku miesiącach lub latach od rozpoczęcia leczenia obserwowano spowolnienie ruchowe -  "efekt on-off" związane prawdopodobnie z postępem choroby; konieczne być może dostosowanie dawki i ustalenie odstępów czasu pomiędzy kolejnymi dawkami), kołatanie serca, nieregularna czynność serca, niedociśnienie ortostatyczne, skłonność do zasłabnięć, omdlenia, nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, gorzki posmak w jamie ustnej. Niezbyt często: zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, ataksja, nasilone drżenie rąk, nadciśnienie tętnicze, chrypka, bóle w klatce piersiowej, zaparcie, biegunka, ślinotok, dysfagia, wzdęcia, obrzęki, skurcz mięśni, drżenie mięśni, ciemna barwa moczu. Rzadko: uaktywnienie czerniaka złośliwego, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna i niehemolityczna, trombocytopenia, pobudzenie, lęk, zaburzenia myślenia, dezorientacja, ból głowy, zwiększone libido, odrętwienie, drgawki (ich związek ze stosowaniem lewodopy/karbidopy nie został ustalony), złośliwy zespól neuroleptyczny, parestezje, omdlenie, ataksja, szczękościsk, niewyraźne widzenie, kurcz powiek (który może być wczesnym objawem przedawkowania), uaktywnienie utajonego zespołu Hornera, podwójne widzenie, rozszerzenie źrenic, napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek, zapalenie żył, duszność, zaburzenia oddychania, niestrawność, ból w jamie brzusznej, ciemne zabarwienie śliny, bruksizm, czkawka, krwawienie z przewodu pokarmowego, pieczenie języka, owrzodzenie dwunastnicy, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, zaczerwienie twarzy, łysienie, wysypka, nadmierna potliwość, ciemne zabarwienie potu, plamica Schonleina-Henocha, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, bolesny wzwód prącia, przewlekła erekcja, astenia, złe samopoczucie, uczucie zmęczenia, osłabienie, nawroty choroby. Bardzo rzadko: agranulocytoza. Częstość nieznana: czerniak złośliwy, zespół dysregulacji dopaminowej, zawroty głowy, odczucie drętwienia, uderzenia gorąca, zaburzenia chodu, upadek. Mogą wystąpić zaburzenia kontroli impulsów (np. patologiczna skłonność do hazardu, zwiększone libido, nadmierna aktywność seksualna, kompulsywne wydawanie pieniędzy lub robienie zakupów, napadowe lub kompulsywne objadanie się), senność oraz bardzo rzadko znaczne nasilenie senności w ciągu dnia i epizody nagłego zasypiania.

Nakom - interakcje

Lek można stosować u pacjentów z chorobą i zespołem Parkinsona, przyjmujących preparaty witaminowe zawierające chlorowodorek pirydoksyny (wit. B₆). Przeciwwskazane jest stosowanie z nieselektywnymi inhibitorami MAO i selektywnymi inhibitorami MAO-A; podawanie tych inhibitorów MAO należy przerwać co najmniej na 2 tyg. przed rozpoczęciem leczenia preparatem. Lek może być stosowany jednocześnie z podawanymi w zalecanych dawkach selektywnymi inhibitorami MAO-B, np. z chlorowodorkiem selegiliny. Stosowanie z selegiliną może spowodować ciężką hipotonię ortostatyczną. Stosowanie z niektórymi lekami hipotensyjnymi może spowodować objawowe niedociśnienie ortostatyczne - po rozpoczęciu leczenia lewodopą/karbidopą może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwnadciśnieniowego. Stosowanie z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może powodować nadciśnienie i dyskinezy. Symatykomimetyki mogą nasilać działania niepożądane lewodopy na układ krążenia. Leki przeciwcholinergiczne mogą działać synergistycznie w stosunku do lewodopy, zmniejszając drżenie, ale jednoczesne stosowanie tych leków może nasilać nieprawidłowe ruchy mimowolne. Amantadyna działa synergicznie w stosunku do lewodopy i może nasilać jej działania niepożądane; może być konieczne dostosowanie dawki lewodopy/karbidopy. Inhibitory COMT (tolkapon, entakapon) stosowane jednocześnie z lewodopą/karbidopą mogą zwiększać biodostępność preparatu; konieczne może być dostosowanie jego dawki. Antagoniści receptorów dopaminowych D₂ (np. pochodne fenotiazyny, butyrofenonu i rysperydonu) oraz izoniazyd mogą zmniejszać działanie terapeutyczne lewodopy, a fenytoina i papaweryna mogą znieść jej działanie terapeutyczne - pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem odpowiedzi na leczenie. Leki przeciwcholinergiczne mogą zmniejszać skuteczność lewodopy przez opóźnianie jej wchłaniania; konieczne może być dostosowanie dawki lewodopy/karbidopy. Nie badano wpływu stosowanych jednocześnie leków zobojętniających kwas solny na biodostępność lewodopy. Metoklopramid przyspiesza opróżnianie żołądka i może zwiększać biodostępność preparatu. Jednoczesne stosowanie siarczanu lub glukonianiu żelaza i lewodopy/karbidopy może zmniejszać wchłanianie lewodopy. U niektórych pacjentów stosujących dietę bogatobiałkową wchłanianie lewodopy może być zaburzone, ze względu na konkurencyjne działanie pewnych aminokwasów.

Nakom - dawkowanie

Doustnie. Zalecenia ogólne. Dawkowanie należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta, dotyczy to zarówno wielkości dawki, jak i częstości podawania. Obwodowa dopa-dekarboksylaza ulega wysyceniu przez karbidopę podawaną w dawce 70-100 mg na dobę. Pacjenci, którzy otrzymują mniejszą dawkę karbidopy, są bardziej narażeni na wystąpienie nudności i wymiotów. Podczas stosowania leku można jednocześnie podawać standardowe leki przeciw parkinsonizmowi (z wyjątkiem samej lewodopy), chociaż może być konieczne dostosowanie ich dawek. Dawka początkowa: zwykle 1/2 tabl. Nakom 1-2 razy na dobę (schemat ten może nie zapewnić optymalnej dawki karbidopy na dobę) lub 1 tabl. Nakom mite 3 razy na dobę (schemat ten zapewnia podanie 75 mg karbidopy na dobę). Dawkę tę można zwiększać codziennie lub co 2. dzień o 1/2 tabl. Nakom lub o 1 tabl. Nakom mite, zależnie od potrzeb, aż do uzyskania oczekiwanych rezultatów. Reakcję na lek obserwowano po upływie jednej doby, a niekiedy już po podaniu jednej dawki. W pełni skuteczne dawkowanie uzyskuje się w ciągu 7 dni leczenia, w porównaniu z tygodniami lub nawet miesiącami w przypadku stosowania samej lewodopy. Pacjenci stosujący dotychczas samą lewodopę. Zarówno działanie terapeutyczne, jak i działania niepożądane występują szybciej po podaniu leków złożonych niż po samej lewodopie, dlatego pacjentów należy monitorować. Aktualnie stosowany preparat zawierający lewodopę należy odstawić co najmniej na 12 h przed przyjęciem pierwszej dawki lewodopy/karbidopy (24 h w przypadku stosowania lewodopy w postaci o przedłużonym uwalnianiu). Dawka preparatu złożonego powinna wynosić około 20% dotychczas stosowanej dawki dobowej lewodopy. U pacjenta przyjmującego do tej pory <1500 mg lewodopy na dobę leczenie należy rozpocząć od preparatu Nakom mite (100 mg + 25 mg) - zalecana początkowa dawka Nakom mite to 1 tabl. 3-4 razy na dobę, w zależności od indywidualnej potrzeby pacjenta. Dla większości pacjentów stosujących do tej pory >1500 mg lewodopy na dobę, leczenie należy rozpocząć od preparatu Nakom (250 mg + 25 mg) - zalecana początkowa dawka to 1 tabl. Nakom 3-4 razy na dobę. Leczenie podtrzymujące. Dawkowanie należy dobrać indywidualnie i dostosować do reakcji klinicznej. W celu optymalnego hamowania obwodowej dekarboksylacji lewodopy należy stosować co najmniej 70-100 mg karbidopy na dobę. Jeśli u pacjentów leczonych do tej pory preparatem Nakom mite konieczne jest zastosowanie większej dawki lewodopy, Nakom mite należy zastąpić preparatem Nakom. W razie konieczności dawka leku Nakom może być zwiększana o 1/2 tabl. codziennie lub co 2. dzień, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki 8 tabl. na dobę. Doświadczenia w stosowaniu dobowych dawek karbidopy >200 mg na dobę są ograniczone. Zalecana dawka maksymalna: 2 g lewodopy i 200 mg karbidopy.

Nakom - uwagi

Lek może powodować fałszywie dodatnie wyniki w teście paskowym na obecność ciał ketonowych w moczu, nawet jeśli próbka moczu zostanie zagotowana; fałszywie ujemny wynik podczas stosowaniu oksydazy glukozowej do oznaczeń glukozurii; dodatni wynik testu Coombsa. Podczas leczenia lewodopą/karbidopą stężenie azotu mocznikowego, kreatyniny oraz kwasu moczowego jest mniejsze niż podczas stosowania samej lewodopy; obserwowano przemijające zwiększenie stężenia mocznika, bilirubiny, zwiększenie aktywności LDH, fosfatazy zasadowej oraz aminotransferaz AspAT i AlAT, zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia glukozy we krwi i liczby białych krwinek, obecność bakterii i krwi w moczu. Podczas leczenia nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, gdyż lewodopa może powodować senność i epizody nagłego zasypiania, czasami bez świadomości i objawów zwiastunowych.