Neulasta - skład
1 ampułko-strzykawka (0,6 ml) zawiera 6 mg pegfilgrastymu; lek zawiera sorbitol.
Reklama
Neulasta - działanie
Ludzki czynnik wzrostu granulocytów (G-CSF), glikoproteina regulująca procesy wytwarzania i uwalniania granulocytów obojętnochłonnych ze szpiku kostnego. Pegfilgrastym jest koniugatem kowalencyjnym rekombinowanego ludzkiego G-CSF (r-metHuG-CSF) z jedną cząsteczką glikolu polietylenowego (PEG), o masie cząsteczkowej 20 kDa. Pegfilgrastym ma dłuższy niż filgrastym okres półtrwania, na skutek mniejszego klirensu nerkowego. Wykazano, że pegfilgrastym i filgrastym charakteryzują się identycznym sposobem działania - powodują znaczące zwiększenie liczby granulocytów obojętnochłonnych we krwi obwodowej w ciągu 24 h od podania oraz niewielkie zwiększenie liczby monocytów i (lub) limfocytów. Na podstawie badań aktywności chemotaktycznej i fagocytarnej wykazano, że granulocyty obojętnochłonne wytwarzane po podaniu pegfilgrastymu wykazują prawidłową lub wzmożoną aktywność, podobnie jak po podaniu filgrastymu. Podobnie jak w przypadku innych hematopoetycznych czynników wzrostu, w warunkach in vitro wykazano, że G-CSF stymuluje ludzkie komórki śródbłonkowe. W warunkach in vitro G-CSF może stymulować wzrost komórek szpikowych, w tym komórek nowotworowych; podobne działanie obserwowano również in vitro w stosunku do komórek niepochodzących ze szpiku kostnego. Po podskórnym podaniu jednej dawki pegfilgrastymu, maksymalne stężenie preparatu we krwi występuje po 16-120 h i utrzymuje się przez cały czas trwania neutropenii związanej z chemioterapią mielosupresyjną. Eliminacja pegfilgrastymu, w odniesieniu do dawki, ma przebieg nieliniowy; klirens osoczowy pegfilgrastymu maleje w miarę zwiększania dawki preparatu. Uważa się, że główną drogą eliminacji pegfilgrastymu jest klirens granulocytów obojętnochłonnych; proces ten ulega wysyceniu w przypadku stosowania większych dawek preparatu. Zgodnie z mechanizmem autoregulacji klirensu, stężenie pegfilgrastymu we krwi szybko zmniejsza się z początkiem odnowy liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Reklama
Neulasta - wskazania
Skrócenie czasu trwania neutropenii i zmniejszenie częstości występowania gorączki neutropenicznej u dorosłych pacjentów leczonych chemioterapią cytotoksyczną z powodu choroby nowotworowej (z wyjątkiem przewlekłej białaczki szpikowej i zespołów mielodysplastycznych).
Reklama
Neulasta - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Neulasta - ostrzeżenia
Bezpieczeństwo i skuteczność leku nie zostały dotychczas ustalone u pacjentów z zespołem mielodysplastycznym, przewlekłą białaczką szpikową oraz u pacjentów z wtórną ostrą białaczką szpikową - nie należy stosować preparatu w tych grupach pacjentów. Nie określono długotrwałego działania preparatu w ostrej białaczce szpikowej - w tej grupie pacjentów lek należy stosować ostrożnie. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku u pacjentów z ostrą białaczką szpikową występującą de novo w wieku < 55 lat, z wynikiem badania cytogenetycznego t (15;17). Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności leku u pacjentów otrzymujących duże dawki chemioterapii. Nie należy podawać preparatu w celu zwiększenia dawek cytostatyków powyżej ustalonego schematu dawkowania. Ostrożnie stosować u pacjentów z ostatnio przebytymi zapalnymi zmianami naciekowymi w płucach lub zapaleniem płuc - kaszel, gorączka i duszność, występujące razem z objawami radiologicznymi świadczącymi o naciekach zapalnych w płucach, pogorszenie wydolności oddechowej oraz zwiększenie liczby granulocytów obojętnochłonnych mogą świadczyć o rozpoczynającym się zespole ostrej niewydolności oddechowej typu dorosłych (ARDS) - w takim przypadku zaleca się przerwanie podawania pegfilgrastymu. U pacjentów otrzymujących filgrastym i pegfilgrastym odnotowano występowanie kłębuszkowego zapalenia nerek. Na ogół kłębuszkowe zapalenie nerek ustępowało po zmniejszeniu dawki lub po zaprzestaniu podawania filgrastymu i pegfilgrastymu. Zaleca się monitorowanie wyników badania moczu. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem występowania objawów zespołu przesiąkania włośniczek (CLS), takich jak: uogólniony obrzęk z uczuciem opuchnięcia (co może być związane z rzadszym oddawaniem moczu), trudności w oddychaniu, obrzęk brzucha lub uczucie pełności, zmęczenie, niedociśnienie, hipoalbuminemia i zagęszczenie krwi; w przypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie rozpocząć standardowe leczenie objawowe, które może obejmować intensywną opiekę medyczną. W trakcie leczenia preparatem należy uważnie kontrolować wielkość śledziony (badanie lekarskie, ultrasonografia) - u pacjentów zgłaszających ból w lewym nadbrzuszu lub na szczycie barku należy rozważyć rozpoznanie pęknięcia śledziony. Podawanie samego pegfilgrastymu nie zapobiega wystąpieniu trombocytopenii ani niedokrwistości spowodowanej stosowaniem pełnej dawki chemioterapii mielosupresyjnej, zgodnie z przepisanym schematem dawkowania. Zaleca się regularne monitorowanie liczby płytek krwi i hematokrytu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania chemioterapeutyków (pojedynczo lub w skojarzeniu), które mogą powodować ciężką trombocytopenię. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niedokrwistością sierpowatokrwinkową - monitorować właściwe parametry kliniczne oraz laboratoryjne i uwzględnić możliwość wystąpienia związku pomiędzy podawaniem leku, a powiększeniem śledziony i przełomami spowodowanymi zamknięciem naczyń krwionośnych. W związku z klinicznym działaniem i możliwością wystąpienia leukocytozy, podczas trwania terapii należy regularnie oznaczać liczbę białych krwinek. Jeśli liczba leukocytów przekroczy 50 x 109/l po osiągnięciu spodziewanego nadiru, stosowanie pegfilgramstymu należy natychmiast przerwać. Jeśli wystąpią ciężkie reakcje alergiczne, należy zastosować odpowiednie leczenie, ze ścisłą obserwacją pacjenta przez kilka dni. Leczenie preparatem należy trwale przerwać u pacjentów, u których wystąpiła ciężka reakcja alergiczna. Jeśli w związku ze stosowaniem pegfilgrastymu u pacjenta wystąpił zespół Stevensa-Johnsona, w żadnym momencie nie wolno u niego wznawiać leczenia pegfilgrastymem. Podobnie jak w przypadku wszystkich biologicznych produktów leczniczych spodziewane jest powstanie przeciwciał wiążących; jednakże, jak dotąd nie zaobserwowano, aby miały właściwości neutralizujące. Zapalenie aorty zgłaszano po podaniu czynnika stymulującego tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF) zdrowym ochotnikom i pacjentom z nowotworami złośliwymi. Zaobserwowane objawy obejmują: gorączkę, ból brzucha, złe samopoczucie, ból pleców i zwiększenie wartości markerów zapalenia (np. białko C-reaktywne i liczba białych krwinek). W większości przypadków zapalenie aorty zdiagnozowano za pomocą tomografii komputerowej i zwykle ustępowało ono po odstawieniu G-CSF.Nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności działania leku podawanego w celu mobilizacji prekursorowych komórek krwi u pacjentów, ani u zdrowych dawców. Doświadczenie dotyczące stosowania pegfilgrastymu u dzieci jest ograniczone. Osłonka na igłę w ampułko-strzykawce zawiera suchą, naturalną gumę (pochodną lateksu), która może powodować reakcje alergiczne. Osobisty aplikator zawiera klej akrylowy. U pacjentów, którzy mają reakcje na kleje akrylowe użycie tego preparatu może spowodować reakcje alergiczne. Lek zawiera sorbitol i nie powinien być stosowany przez pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy. Preparat zawiera <1 mmol (23 mg) sodu na 6 mg dawki, co oznacza, że jest "wolny od sodu".
Reklama
Neulasta - ciąża
Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania pegfilgrastymu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Pegfilgrastym nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznej metody antykoncepcji. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania pegfilgrastymu / metabolitów do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie pegfilgrastymu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Płodność. Lek nie wpływał na rozrodczość ani płodność u samców i samic szczurów, po zastosowaniu skumulowanej dawki tygodniowej będącej około 6 do 9 razy większą niż dawka zalecana u ludzi (na podstawie powierzchni ciała).
Reklama
Neulasta - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy, nudności, ból kości. Często: trombocytopenia, leukocytoza, kontaktowe zapalenie skóry, ból mięśni, ból stawów, ból kończyn, ból pleców, ból mięśniowo-szkieletowy, ból szyi, ból w miejscu wstrzyknięcia, reakcje w miejscu podania, niekardiologiczny ból w klatce piersiowej. Niezbyt często: przełom niedokrwistości sierpowatokrwinkowej, powiększenie śledziony, pęknięcie śledziony (w tym przypadki śmiertelne), reakcje nadwrażliwości (w tym wysypka skórna, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, duszność, rumień, uderzenia gorąca i obniżenie ciśnienia), anafilaksja, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zespół przesiąkania włośniczek, zespół ostrej niewydolności oddechowej (w tym przypadki śmiertelne), śródmiąższowe zapalenie płuc, obrzęk płuc, nacieki zapalne w płucach, zwłóknienia w płucach, krwioplucie, zespół Sweeta (ostra dermatoza z gorączką), zapalenie naczyń krwionośnych skóry, kłębuszkowe zapalenie nerek, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zwiększona aktywność dehydrogenazy mleczanowej i fosfatazy zasadowej, przemijające zwiększenie aktywności AlAT lub AspAT. Rzadko: zapalenie aorty, krwotok płucny, zespół Stevensa-Johnsona. Ciężkie działania niepożądane występowały z większą częstotliwością u młodszych dzieci (w wieku 0-5 lat), niż u dorosłych i u dzieci starszych (w wieku 6-11 i 12-21 lat). Najczęściej występującą reakcją niepożądaną u dzieci był ból kości.
Neulasta - interakcje
Z uwagi na potencjalną wrażliwość szybko dzielących się komórek szpiku na chemioterapię cytotoksyczną, preparat należy podawać po około 24 h od zakończenia chemioterapii. Preparat można bezpiecznie podawać na 14 dni przed rozpoczęciem chemioterapii. Nie analizowano jednoczesnego stosowania preparatu z żadnym antybiotykiem cytotoksycznym. Leczenie skojarzone za pomocą pegfilgrastymu i 5-fluorouracylu (5-FU) lub innych preparatów z grupy antymetabolitów nasila działanie mielosupresyjne. W badaniach klinicznych nie analizowano szczegółowo możliwych interakcji z innymi hematopoetycznymi czynnikami wzrostu ani z cytokinami. Nie prowadzono badań nad interakcją z litem - związkiem, który również powoduje nasilenie procesu uwalniania granulocytów obojętnochłonnych. Nie istnieją dowody świadczące o tym, że podobna interakcja może być szkodliwa. Nie analizowano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u pacjentów otrzymujących chemioterapię powodującą opóźnioną mielosupresję, np. pochodne mocznika.
Neulasta - dawkowanie
Podskórnie. Leczenie preparatem powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarzy z doświadczeniem w dziedzinie onkologii lub hematologii. Zalecana dawka wynosi 6 mg lipegfilgrastymu (1 amp.-strzyk.) w każdym cyklu chemioterapii, podawana około 24 h po chemioterapii cytotoksycznej. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku do 17 lat. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Brak zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Sposób podania. Lek należy podawać podskórnie, w brzuch, ramię lub udo. Samodzielne podawanie preparatu może być wykonywane tylko przez pacjentów, którzy mają silną motywację, zostali odpowiednio przeszkoleni i mają dostęp do fachowej porady. Pierwsze wstrzyknięcie powinno być wykonane pod bezpośrednim nadzorem medycznym.
Neulasta - uwagi
Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W celu poprawy możliwości identyfikacji, w dokumentacji pacjenta należy wyraźnie odnotować nazwę handlową i numer serii podanego preparatu. Zwiększenie aktywności krwiotwórczej szpiku w odpowiedzi na terapię powodującą wzrost komórek było związane z przemijającym patologicznym gromadzeniem znacznika w scyntygraficznym obrazie kości - należy brać to pod uwagę podczas interpretowania wyników obrazowych szpiku.
