Nurofen Plus

Nurofen Plus - skład

1 tabl. powl. zawiera 200 mg ibuprofenu i 12,8 mg fosforanu kodeiny.

Reklama

Nurofen Plus - działanie

Niesteroidowy lek przeciwzapalny w połączeniu z kodeiną. Ibuprofen należy do niesteroidowych leków przeciwzapalnych i jego działanie polega na hamowaniu aktywności syntetazy prostaglandyn. Ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwgorączkowe. Kodeina jest opioidowym lekiem przeciwbólowym, działającym na ośrodkowe receptory opioidowe. Uważa się jednak, że kodeina wykazuje aktywność farmakologiczną głównie dzięki biotransformacji do morfiny. Skojarzenie dobrze tolerowanego leku przeciwbólowego o działaniu obwodowym z lekiem przeciwbólowym o działaniu ośrodkowym, zapewnia optymalne zmniejszanie bólu z niewielkim ryzykiem występowania działań niepożądanych. Ibuprofen ulega wchłonięciu i dystrybucji w organizmie. Wydalanie przez nerki jest całkowite. C_max po przyjęciu na czczo osiągane jest po 45 min. W czasie przyjęcia leku z pokarmem, C_max występuje po 1-2 h. T_0,5 wynosi 2 h. Fosforan kodeiny jest dobrze wchłaniany po podaniu doustnym, osiągając C_max w osoczu po upływie ok. 1 h. T_0,5 wynosi 3-4 h. Wydalanie zachodzi głównie z moczem.

Reklama

Nurofen Plus - wskazania

Dorośli. Krótkotrwałe leczenie ostrego bólu o umiarkowanym nasileniu (bóle reumatyczne i mięśniowe, bóle pleców, nerwobóle, migrena, bóle głowy, bóle zębów, bolesne miesiączkowanie), który nie ustępuje po leczeniu samym paracetamolem, ibuprofenem lub kwasem acetylosalicylowym. Gorączka w przebiegu przeziębienia lub grypy. Dzieci i młodzież. Kodeina jest wskazana u pacjentów w wieku 12-18 lat w leczeniu ostrego bólu o umiarkowanym nasileniu, który nie ustępuje po leczeniu innymi lekami przeciwbólowymi, takimi jak paracetamol lub ibuprofen (stosowanymi w monoterapii).

Reklama

Nurofen Plus - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ibuprofen, kodeinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą oraz na inne NLPZ. Pacjenci, u których po przyjęciu ibuprofenu, kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ występowały kiedykolwiek w wywiadzie objawy alergii w postaci nieżytu błony śluzowej nosa, pokrzywki lub astmy oskrzelowej. Choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy czynna lub w wywiadzie, perforacja lub krwawienie (dwa lub więcej wyraźne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia), również te występujące po zastosowaniu NLPZ. Ciężka niewydolność wątroby, ciężka niewydolność nerek lub ciężka niewydolność serca (klasa IV wg NYHA). III trymestr ciąży. Okres karmienia piersią. Skaza krwotoczna. Zaburzenia oddychania. Przewlekłe zaparcia. Jednoczesne leczenie inhibitorami MAO lub okres 14 dni od zakończenia leczenia. Dzieci w wieku poniżej 12 lat w objawowym leczeniu kaszlu i (lub) przeziębienia ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych. Dzieci i młodzież do 18 lat, poddawane zabiegowi usunięcia migdałka podniebiennego (tonsilektomia) i (lub) gardłowego (adenoidektomia) w ramach leczenia zespołu obturacyjnego bezdechu śródsennego ze względu na zwiększone ryzyko ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych. Pacjenci ze stwierdzonym szybkim metabolizmem z udziałem enzymu CYP2D6.

Reklama

Nurofen Plus - ostrzeżenia

Lek może maskować objawy zakażenia i gorączki. Należy zachować ostrożność u pacjentów: ze zwiększonym ciśnieniem śródczaszkowym lub po urazach głowy, u pacjentów w podeszłym wieku (zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych); z toczniem rumieniowatym układowym oraz mieszaną chorobą tkanki łącznej (zwiększone ryzyko rozwoju aseptycznego zapalenia opon mózgowych); z nadciśnieniem tętniczym i (lub) niewydolnością serca w wywiadzie (zgłaszano przypadki zatrzymywania płynów, nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków); z czynną lub w wywiadzie astmą oskrzelową oraz chorobami alergicznymi (ryzyko skurczu oskrzeli); z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby (ryzyko dalszego pogorszenie czynności nerek); z zaburzeniami krzepnięcia krwi (ibuprofen może przedłużyć czas krwawienia); z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna; ryzyko zaostrzenia choroby). Istnieje ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji, które może być śmiertelne i które niekoniecznie musi być poprzedzone objawami ostrzegawczymi lub może wystąpić u pacjentów, u których takie objawy ostrzegawcze występowały. W razie wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego czy owrzodzenia, należy natychmiast odstawić lek. Pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie osoby w podeszłym wieku, powinni zgłaszać lekarzowi wszelkie nietypowe objawy ze strony układu pokarmowego (szczególnie krwawienie), zwłaszcza w początkowym okresie terapii. Pacjenci ci powinni stosować jak najmniejszą dawkę leku. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki, które mogą zwiększać ryzyko zaburzeń przewodu pokarmowego lub krwawienia, takie jak kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, np. warfaryna (acenokumarol), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe, np. kwas acetylosalicylowy. Badania kliniczne wskazują, że stosowanie ibuprofenu, zwłaszcza w dużej dawce (2400 mg/dobę), może być związane z niewielkim wzrostem ryzyka wystąpienia tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych (na przykład zawału mięśnia sercowego lub udaru). W ujęciu ogólnym badania epidemiologiczne nie wskazują, że przyjmowanie ibuprofenu w małych dawkach (np. ≤1200 mg/dobę) jest związane ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych. W przypadku pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca (NYHA II-III), rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych leczenie ibuprofenem należy stosować po jego starannym rozważeniu, przy czym należy unikać stosowania w dużych dawkach (2400 mg/dobę). Należy także starannie rozważyć włączenie długotrwałego leczenia pacjentów, u których występują czynniki ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych (nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu), zwłaszcza jeśli wymagane są duże dawki ibuprofenu (2400 mg/dobę). Jednoczesne, długotrwałe stosowanie różnych leków przeciwbólowych może prowadzić do uszkodzenia nerek z ryzykiem niewydolności nerek (nefropatia postanalgetyczna). Istnieje ryzyko zaburzenia czynności nerek u odwodnionych dzieci i młodzieży. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów ciężkich reakcji skórnych takich jak wysypka skórna, uszkodzenie błony śluzowej lub innych objawów nadwrażliwości należy zaprzestać stosowania leku. Preparatu nie należy przyjmować jednocześnie z innymi związkami zawierającymi kodeinę. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania kodeiny u pacjentów z niedociśnieniem, astmą, zmniejszeniem rezerwy oddechowej, ostrą niewydolnością układu oddechowego, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, z rozrostem gruczołu krokowego, niedoczynnością tarczycy, niewydolnością kory nadnerczy, wstrząsem, obrażeniami głowy, w stanach z podwyższonym ciśnieniem śródczaszkowym, obturacyjnymi chorobami jelit, ostrymi chorobami jamy brzusznej (np. wrzód trawienny), po niedawno przebytej operacji przewodu pokarmowego, z porażenną niedrożnością jelit, z kamicą żółciową, miastenią, wrzodem trawiennym lub drgawkami w wywiadzie, a także u pacjentów z uzależnieniem od leków/narkotyków i ostrym upojeniem alkoholowym w wywiadzie. Kodeinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych, ponieważ osoby takie mogą być bardziej podatne na wystąpienie depresji oddechowej. Długotrwałe, regularne stosowanie kodeiny, z wyjątkiem użycia pod kontrolą lekarza, może prowadzić do uzależnienia psychicznego i fizycznego oraz do wystąpienia objawów odstawiennych po zaprzestaniu przyjmowania leku. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby (choroba wątroby). Kodeina jest metabolizowana przez enzym wątrobowy CYP2D6 do morfiny, jej aktywnego metabolitu. Jeśli u pacjenta występuje niedobór lub pacjent nie ma tego enzymu, nie będzie uzyskane odpowiednie działanie terapeutyczne. Z danych szacunkowych wynika, że do 7% populacji kaukaskiej może mieć niedobór tego enzymu. Jednak, jeśli u pacjenta występuje szybki lub bardzo szybki metabolizm, istnieje zwiększone ryzyko działań niepożądanych związanych z toksycznością opioidów, nawet w zwykle zalecanych dawkach. U tych pacjentów następuje szybkie przekształcenie kodeiny w morfinę, co prowadzi do większych niż oczekiwane stężeń morfiny w surowicy. Częstość występowania bardzo szybkiego metabolizmu w różnych populacjach: afrykańska/etiopska - 29%; afroamerykańska - 3,4-6,5%; azjatycka - 1,2-2%; kaukaska - 3,6-6,5%; grecka - 6%; węgierska - 1,9%; północnoeuropejska 1-2%. Kodeina stosowana pooperacyjnie u dzieci po zabiegu usunięcia migdałka podniebiennego i (lub) gardłowego w obturacyjnym bezdechu śródsennym, prowadzi do rzadkich, lecz zagrażających życiu działań niepożądanych, w tym do zgonu. Wszystkie dzieci otrzymywały kodeinę w dawkach, które były w odpowiednim zakresie dawek; jednak istnieją dowody, że te dzieci bardzo szybko, albo szybko metabolizują kodeinę do morfiny. Nie zaleca się stosowania kodeiny u dzieci z zaburzoną czynnością oddechową, w tym u dzieci z zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, ciężkimi zaburzeniami serca lub układu oddechowego, zakażeniami górnych dróg oddechowych lub płuc, wielonarządowymi urazami lub rozległymi zabiegami chirurgicznymi. Czynniki te mogą nasilać objawy toksyczności morfiny.

Reklama

Nurofen Plus - ciąża

Ibuprofenu nie należy stosować w I i II trymestrze ciąży, o ile nie jest to wyraźnie konieczne. Jeśli ibuprofen stosowany jest u kobiety starającej się zajść w ciążę lub w I bądź II trymestrze ciąży, należy stosować jak najmniejszą dawkę przez możliwie najkrótszy okres. Ibuprofen jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. W III trymestrze ciąży, podanie któregokolwiek z inhibitorów syntezy prostaglandyn może narażać płód na: działanie toksyczne na układ krążenia i oddechowy (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym), zaburzenia czynności nerek, mogące przejść w niewydolność nerek z małowodziem; matkę i noworodka, pod koniec ciąży, na: możliwe wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne mogące ujawnić się nawet po bardzo małych dawkach; zahamowanie skurczów macicy, powodujące opóźnienie lub wydłużenie porodu. Kodeina przenika przez łożysko. Regularne stosowanie w okresie ciąży może powodować uzależnienie fizyczne u płodu, co prowadzi do objawów odstawienia u noworodka. Jeśli to możliwe, należy unikać stosowania w okresie ciąży. Lek jest przeciwwskazany u kobiet karmiących piersią. Ibuprofen może zaburzać płodność u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po odstawieniu leku.

Reklama

Nurofen Plus - efekty uboczne

Niezbyt często: nadwrażliwość z pokrzywką i świądem, bóle głowy, ból brzucha, nudności, niestrawność, wysypka skórna. Rzadko: biegunka, wzdęcia, zaparcia, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka. Bardzo rzadko: zaburzenia układu krwiotwórczego (niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, pancytopenia i agranulocytoza), ciężkie reakcje nadwrażliwości (w tym: obrzęk twarzy, języka lub krtani, duszność, częstoskurcz, spadek ciśnienia krwi, anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy lub ciężki wstrząs), aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, niewydolność serca i obrzęk, nadciśnienie tętnicze, wrzody trawienne, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, smoliste stolce i krwawe wymioty, owrzodzenie jamy ustnej, zaostrzenie zapalenia jelita grubego oraz choroby Crohna, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia wątroby, reakcje pęcherzowe (w tym zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), ostra niewydolność nerek (szczególnie przy długotrwałym użyciu, związana ze wzrostem stężenia mocznika w surowicy krwi, wzrostem sodu w osoczu i obrzękiem, obejmuje również martwicę brodawek nerkowych), bolesne oddawanie moczu (zwiększenie częstotliwości, zmniejszenie ilości oddawanego moczu), zmniejszenie stężenia hemoglobiny. Częstość nieznana: zmniejszenie apetytu, depresja, omamy, splątanie, uzależnienie, zmiany nastroju, niepokój, koszmary senne, bezsenność, zawroty głowy, senność, drgawki, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, dyskineza, pobudzenie, szumy uszne, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, bradykardia, kołatanie serca, hipotonia ortostatyczna, reaktywność dróg oddechowych (w tym: astma, skurcz oskrzeli, duszność), depresja oddechowa, zahamowanie kaszlu, kolka żółciowa, nagłe zaczerwienienie twarzy, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), reakcje nadwrażliwości na światło, sztywność mięśni, kolka moczowodowa, hipotermia, nadmierna potliwość, drażliwość, zmęczenie, złe samopoczucie. Stosowanie ibuprofenu, zwłaszcza w dużej dawce (2400 mg/dobę), może być związane z niewielkim wzrostem ryzyka wystąpienia tętniczych incydentów zatorowo-zakrzepowych (np. zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu). Patogeneza polekowego aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych nie została w pełni poznana. Jednakże dostępne dane dotyczące zależnego od NLPZ aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wskazują na reakcje nadwrażliwości (ze względu na czasowy związek z przyjmowaniem leku oraz ustępowanie objawów po odstawieniu leku). Warto zauważyć, że u pacjentów z istniejącymi chorobami autoimmunologicznymi (np. toczeń rumieniowaty układowy, mieszana choroba tkanki łącznej) podczas leczenia ibuprofenem odnotowano pojedyncze przypadki objawów występujących w aseptycznym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych (takich jak sztywność karku, ból głowy, nudności, wymioty, gorączka, dezorientacja).

Nurofen Plus - interakcje

Ibuprofen. Należy unikać stosowania leku z poniższymi lekami: kwas acetylosalicylowy (możliwość nasilenia działań niepożądanych; ibuprofen może kompetycyjnie hamować działanie małych dawek kwasu acetylosalicylowego polegające na hamowaniu agregacji płytek krwi, gdy leki te są podawane jednocześnie; pomimo braku pewności, czy dane te można ekstrapolować do sytuacji klinicznych, nie można wykluczyć, że regularne, długotrwałe stosowanie ibuprofenu może ograniczać działanie kardioprotekcyjne małych dawek kwasu acetylosalicylowego, uważa się, że sporadyczne przyjmowanie ibuprofenu nie ma istotnego znaczenia klinicznego); inne NLPZ, w tym selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (możliwe zwiększenie ryzyka występowania działań niepożądanych). Lek powinien być stosowany ostrożnie z poniższymi lekami: leki przeciwzakrzepowe (NLPZ mogą nasilać efekt działania leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna); leki przeciwnadciśnieniowe - inhibitory ACE i antagoniści angiotensyny II oraz leki moczopędne (NLPZ mogą osłabiać działanie tych leków; u niektórych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, np. u pacjentów odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek, jednoczesne podawanie inhibitora ACE lub antagonisty receptora angiotensyny II i leków hamujących COX może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek, która jest zwykle stanem odwracalnym; interakcje te należy rozważyć u chorych przyjmujących koksyby jednocześnie z inhibitorami ACE lub antagonistami receptora angiotensyny II; skojarzenie tych leków powinno być stosowane ostrożnie, szczególnie u osób starszych, pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni i należy rozważyć monitorowanie czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego, a następnie okresowo; leki moczopędne mogą zwiększać ryzyko nefrotoksyczności NLPZ); kortykosteroidy (zwiększone ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego); leki przeciwpłytkowe i SSRI (zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego); glikozydy nasercowe (NLPZ mogą nasilać niewydolność serca, zmniejszać GFR i zwiększać stężenie glikozydów w osoczu); lit i metotreksat (NLPZ mogą powodować zwiększenie stężenia w osoczu zarówno litu jak i metotreksatu; zaleca się kontrolę litu w surowicy); cyklosporyna (zwiększenie ryzyka nefrotoksyczności); mifepryston (nie należy stosować NLPZ w okresie 8-12 dni po podaniu mifeprystonu, ponieważ mogą one osłabiać efekt działania mifeprystonu); takrolimus (zwiększenie ryzyka działania nefrotoksycznego); zydowudyna (zwiększenie ryzyka toksycznego działania na układ krwiotwórczy; zwiększone ryzyko krwawienia do stawów oraz powstawania krwiaków u HIV-pozytywnych pacjentów z hemofilią); antybiotyki chinolonowe (NLPZ mogą zwiększać ryzyko drgawek związanych ze stosowaniem antybiotyków z grupy chinolonów. Pacjenci przyjmujący NLPZ i chinolony mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek. Kodeina wiąże się z występowaniem poniższych reakcji między lekami: inhibitory MAO (depresja OUN lub pobudzenie może wystąpić, jeśli kodeina jest stosowana u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO lub w okresie 2 tyg. zakończenia leczenia tymi inhibitorami); moklobemid (ryzyko przełomu nadciśnieniowego); hydroksyzyna (zwiększenie działania przeciwbólowego, jak również nasilenie depresji OUN, działanie uspokajające i hipotensyjne); depresanty OUN (działanie depresyjne kodeiny ulega wzmocnieniu przez depresanty OUN, takie jak inne opioidy, alkohol, środki znieczulające, nasenne, uspokajające, przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i pochodne fenotiazyny); abirateron (może zmniejszać działanie przeciwbólowe kodeiny poprzez hamowanie CYP2D6); leki moczopędne i leki przeciwnadciśnieniowe (hipotensyjne działanie tych leków może ulec wzmocnieniu, jeśli są one stosowane jednocześnie z opioidowymi lekami przeciwbólowymi); leki przeciwbiegunkowe i przeciwperystaltyczne takie jak loperamid i kaolin (zwiększenie ryzyka ciężkich zaparć); leki przeciwmuskarynowe (jednoczesne stosowanie leków przeciwmuskarynowych lub leków o działaniu muskarynowym, np. atropiny i niektórych leków przeciwdepresyjnych może powodować zwiększone ryzyko ciężkich zaparć, co może prowadzić do porażennej niedrożności jelit i (lub) zatrzymywania moczu); leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (działanie hamujące układ oddechowy wywoływane przez leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe może zwiększać depresyjny wpływ opioidowych leków przeciwbólowych na OUN); chinidyna (może hamować działanie przeciwbólowe kodeiny); meksyletyna (kodeina może opóźniać wchłanianie meksyletyny i tym samym zmniejszać jej działanie przeciwarytmiczne); metoklopramid, cisapryd i domperidon (kodeina może antagonizować wpływ metoklopramidu, cisaprydu i domperydonu na układ pokarmowy); cymetydyna (hamuje metabolizm opioidowych leków przeciwbólowych i prowadzi do zwiększenia ich stężenia w osoczu); nalokson (antagonizuje działanie przeciwbólowe oraz depresyjny wpływ opioidowych leków przeciwbólowych na układ nerwowy i oddechowy; naltrekson blokuje również działanie terapeutyczne opioidów).

Nurofen Plus - dawkowanie

Doustnie. Lek stosować w najmniejszej skutecznej dawce przez jak najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Czas trwania leczenia należy ograniczyć do 3 dni i jeśli nie osiągnięto skutecznego złagodzenia bólu, pacjenci lub opiekunowie powinni zasięgnąć opinii lekarza. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 1 lub 2 tabl. co 6 h. Pomiędzy dawkami należy zachować przerwę trwającą minimum 6 h. Nie należy przekraczać dawki 6 tabl. w ciągu 24 h. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku 12-18 lat z zaburzeniami czynności układu oddechowego w objawowym leczeniu przeziębienia. Lek jest przeciwwskazany u dzieci poniżej 12 lat w objawowym leczeniu przeziębienia. Nie jest konieczna specjalna modyfikacja dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, o ile nie jest zaburzona czynność nerek lub wątroby. Wtedy dawkowanie powinno być ustalone indywidualnie.

Nurofen Plus - uwagi

Opioidowe leki przeciwbólowe mogą upośledzać funkcje psychiczne i powodować zaburzenia widzenia, uczucie senności i zawroty głowy. Rzadko występujące działania niepożądane to drgawki, omamy, niewyraźne lub podwójne widzenie i niedociśnienie ortostatyczne. Należy poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwał maszyn w razie wystąpienia takich objawów. Opioidowe leki przeciwbólowe wpływają na wyniki szeregu badań laboratoryjnych, włączając stężenie amylazy, lipazy, bilirubiny, aktywność fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej, AlAT i AspAT w osoczu. Opioidy mogą wpływać na badania opróżniania żołądka, ponieważ powodują opóźnienie opróżnianie żołądka, a także na badania obrazowe dróg żółciowych przy użyciu technetu Tc 99m disofeniny, ponieważ leczenie opioidami może powodować skurcz zwieracza Oddiego i zwiększać ciśnienie w drogach żółciowych.