Octaplex - skład
1 fiolka zawiera ludzki kompleks protrombiny - nominalnie: 280-760 j.m. ludzkiego II czynnika krzepnięcia krwi, 180-480 j.m. ludzkiego VII czynnika krzepnięcia krwi, 500 j.m. ludzkiego IX czynnika krzepnięcia krwi, 360-600 j.m. ludzkiego X czynnika krzepnięcia krwi oraz 260-620 j.m. białka C i 240-640 j.m. białka S. Aktywność swoista leku wynosi ≥0,6 j.m./mg białka, wyrażona jako aktywność czynnika IX. Lek zawiera sód (75-125 mg/fiolka) i heparynę (100-250 j.m./fiolka, odpowiadających 0,2-0,5 j.m./j.m. czynnika IX).
Reklama
Octaplex - działanie
Koncentrat czynników krzepnięcia zespołu protrombiny (czynniki krzepnięcia II, VII, IX i X) w połączeniu z białkiem C i białkiem S. Czynnik VII jest zymogenem aktywnej proteazy serynowej czynnika VIIa, który doprowadza do aktywacji zewnątrzpochodnego toru krzepnięcia. Kompleks tromboplastyna tkankowa - czynnik VIIa aktywuje czynniki krzepnięcia IX i X, czego efektem jest powstanie czynników IXa i Xa. W wyniku dalszej aktywacji kaskady krzepnięcia protrombina (czynnik II) przechodzi w formę aktywną i przekształcana jest w trombinę. Poprzez działanie trombiny, fibrynogen zostaje przekształcony w fibrynę, co doprowadza do uformowania się skrzepu. Pozostałe składniki, inhibitory krzepnięcia białko C i białko S, są także syntetyzowane w wątrobie. Biologiczna aktywność białka C jest wymuszona przez kofaktor białko S. Aktywowane białko C hamuje proces krzepnięcia poprzez inaktywację czynnika Va i VIIIa. Białko S jako kofaktor białka C wspomaga proces hamowania krzepnięcia. Podanie ludzkich czynników krzepnięcia zespołu protrombiny prowadzi do podwyższenia stężenia w osoczu czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K i może chwilowo wyrównać zaburzenia procesu krzepnięcia u pacjentów z niedoborem jednego lub kilku czynników krzepnięcia. T0,5 jest następujący: czynnik II 48-60 h, czynnik VII 1,5-6 h, czynnik IX 20-24 h, czynnik X 24-48 h.
Reklama
Octaplex - wskazania
Leczenie krwawień i zapobieganie krwawieniom podczas zabiegów operacyjnych u pacjentów z nabytym niedoborem czynników krzepnięcia kompleksu protrombiny, takim jak niedobór spowodowany leczeniem antagonistami witaminy K lub w przypadku przedawkowania antagonistów witaminy K, gdy wymagane jest szybkie wyrównanie niedoboru. Leczenie krwawień i zapobieganie krwawieniom podczas zabiegów operacyjnych we wrodzonych niedoborach czynników krzepnięcia II i X zależnych od witaminy K, gdy oczyszczony preparat danego czynnika krzepnięcia nie jest dostępny.
Reklama
Octaplex - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych. Znana alergia na heparynę lub małopłytkowość wywołana heparyną. Niedobór IgA z obecnością przeciwciał przeciwko IgA.
Reklama
Octaplex - ostrzeżenia
U pacjentów z nabytym niedoborem czynników krzepnięcia zależnych od witaminy K (np. w przypadku wpływu antagonistów witaminy K), lek powinien być zastosowany jedynie, kiedy jest niezbędna szybka korekta poziomu kompleksu protrombiny, tak jak w przypadku dużych krwawień lub nagłych zabiegów operacyjnych. W innych przypadkach zmniejszenie dawki antagonistów witaminy K i/lub podanie witaminy K jest zwykle wystarczające. Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K mogą mieć współistniejący stan nadkrzepliwości, który może się zaostrzyć po infuzji koncentratu kompleksu protrombiny. We wrodzonym niedoborze danego czynnika krzepnięcia zależnego od witaminy K, powinno się zastosować określony preparat tego czynnika krzepnięcia jeżeli jest dostępny. W przypadku pojawienia się reakcji alergicznej lub anafilaktycznej, infuzję należy natychmiast wstrzymać. W przypadku wstrząsu, należy zastosować standardowe postępowanie medyczne w terapii wstrząsu. Standardowe metody zapobiegające zakażeniom spowodowanym stosowaniem preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badanie poszczególnych donacji i puli osocza w kierunku specyficznych markerów zakażenia i zastosowanie efektywnych metod w procesie wytwarzania w celu inaktywacji/usuwania wirusów. Pomimo tego, w przypadku podawania preparatów otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza, możliwość przeniesienia czynnika zakaźnego nie może być całkowicie wykluczone. Dotyczy to także nieznanych lub nowych wirusów i innych patogenów. Zastosowane metody uważane są za skuteczne wobec wirusów otoczkowych takich jak HIV, HBV i HCV oraz mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych takich jak HAV i parwowirus B19 (może być niebezpieczny dla kobiet w ciąży i dla pacjentów z niedoborami odporności lub nadmierną erytropoezą). Wskazane są odpowiednie szczepienia (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B) w przypadku regularnego/powtarzanego podawania preparatów kompleksu protrombiny, otrzymywanych z ludzkiego osocza. Należy obserwować pacjentów pod względem objawów i symptomów zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego lub zakrzepicy - istnieje ryzyko wystąpienia zakrzepicy lub zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego u pacjentów zarówno z wrodzonym jak i nabytym niedoborem, leczonych ludzkim kompleksem protrombiny, zwłaszcza po powtarzanych dawkach. Ze względu na ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, ścisły nadzór powinien być prowadzony po podaniu ludzkiego kompleksu protrombiny u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie, chorobą wątroby, w trakcie lub po zabiegach operacyjnych, u noworodków lub u pacjentów z ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych lub zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego; w każdym z tych przypadków potencjalne korzyści z leczenia powinny przewyższać ryzyko tych powikłań. Nie ma dostępnych danych odnośnie zastosowania leku w przypadku krwawienia okołoporodowego związanego z niedoborem witaminy K u noworodków. Lek zawiera 75-125 mg sodu w fiolce, co należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Reklama
Octaplex - ciąża
Bezpieczeństwo stosowania ludzkiego kompleksu protrombiny w ciąży i podczas karmienia piersią nie zostało ustalone, stąd ludzki kompleks protrombiny powinien być zastosowany jedynie jeśli jest to ściśle wskazane.
Reklama
Octaplex - efekty uboczne
Często: zakrzepica żył głębokich. Niezbyt często: lęk, zakrzepica, nadciśnienie tętnicze, zator tętnicy płucnej, skurcz oskrzeli, krwioplucie, krwawienie z nosa, pieczenie w miejscu iniekcji, podwyższone stężenie D-dimerów, podwyższone stężenie trombiny we krwi, nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych, zakrzepica w urządzeniu. Po wprowadzeniu preparatu do obrotu odnotowano: wstrząs anafilaktyczny, reakcje nadwrażliwości, drżenie, zatrzymanie akcji serca, częstoskurcz, zapaść krążeniowa, niedociśnienie, duszność, niewydolność oddechowa, nudności, pokrzywka, wysypka, dreszcze. Lek zawiera heparynę, z tego powodu rzadko możliwe jest zaobserwowanie nagłego, wywołanego reakcją alergiczną, spadku liczby płytek krwi poniżej 100 000/µl lub 50% początkowej ich liczby (trombocytopenia typu II). U pacjentów, u których nie występowała uprzednio nadwrażliwość na heparynę, ten spadek liczby trombocytów może pojawić się 6-14 dni po rozpoczęciu leczenia. U pacjentów z wcześniejszą nadwrażliwością na heparynę ten spadek może wystąpić w ciągu kilku godzin. Należy niezwłocznie przerwać leczenie preparatem u pacjentów wykazujących taką reakcję alergiczną. Pacjentom tym nie wolno podawać w przyszłości preparatów zawierających heparynę.
Octaplex - interakcje
Preparaty ludzkiego kompleksu protrombiny neutralizują efekt leczenia antagonistami witaminy K, ale nie są znane interakcje z innymi lekami.
Octaplex - dawkowanie
Dożylnie. Dawka i czas leczenia substytucyjnego zależą od ciężkości schorzenia, umiejscowienia i nasilenia krwawienia i od stanu klinicznego pacjenta. Ilość i częstotliwość dawkowania powinny być obliczone indywidualnie dla każdego pacjenta. Odstęp pomiędzy dawkami powinien być dostosowany do czasu półtrwania poszczególnych czynników krzepnięcia kompleksu protrombiny. Indywidualne dawkowanie może być jedynie ustalone na podstawie regularnego oznaczania ilości czynników krzepnięcia w osoczu pacjenta lub na podstawie całościowych testów oznaczania poziomu kompleksu protrombiny (czas protrombinowy, INR) i ciągłego monitorowania stanu klinicznego pacjenta. W przypadku dużych zabiegów operacyjnych wymagane jest precyzyjne monitorowanie leczenia substytucyjnego poprzez oznaczanie czynników krzepnięcia (użycie testów dla specyficznych czynników krzepnięcia i/lub testów oznaczania poziomu kompleksu protrombiny).
Krwawienia i profilaktyka krwawień w trakcie zabiegów operacyjnych w przypadku leczenia antagonistami witaminy K. Dawka zależy od INR przed leczeniem i od INR docelowego. Przybliżone dawki (w ml/kg mc. rekonstytuowanego preparatu) wymagane w celu normalizacji INR (≤1,2 w przeciągu 1 h) w przypadku różnych wstępnych poziomów INR: INR 2-2,5 - przybliżona dawka 0,9-1,3 ml/kg mc.; INR 2,5-3 - przybliżona dawka 1,3-1,6 ml/kg mc.; INR 3-3,5 - przybliżona dawka 1,6-1,9 ml/kg mc.; INR >3,5 - przybliżona dawka >1,9 ml/kg mc. Pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 3000 j.m. (120 ml preparatu). Korekta zaburzeń hemostazy spowodowanych antagonistami witaminy K trwa około 6-8 h. Jednakże, efekt działania witaminy K podanej jednocześnie występuje zwykle w przeciągu 4-6 h. Zatem, zwykle nie jest wymagane ponowne podawanie ludzkiego kompleksu protrombiny, gdy podano witaminę K. Podane dawkowanie jest obliczone na podstawie danych doświadczalnych a odzysk i długość efektu działania mogą się różnić, dlatego obowiązkowe jest monitorowanie INR w trakcie leczenia.
Krwawienia i profilaktyka krwawień w trakcie zabiegów operacyjnych we wrodzonych niedoborach czynników krzepnięcia II i X zależnych od witaminy K, gdy nie jest dostępny preparat określonego czynnika krzepnięcia. Wymagana dawka jest obliczona na podstawie danych doświadczalnych, że około 1 j.m. czynnika II lub X na kg mc. powoduje wzrost aktywności czynnika II lub X w osoczu odpowiednio o 0,02 i 0,017 j.m./ml. Dawka podawanego określonego czynnika krzepnięcia jest wyrażona w jednostkach międzynarodowych (j.m.), które są zgodne z wzorcem WHO dla danego czynnika. Aktywność określonego czynnika krzepnięcia w osoczu jest wyrażona zarówno procentowo (w stosunku do normalnego osocza) lub w jednostkach międzynarodowych (zgodnie z międzynarodowym standardem dla określonego czynnika krzepnięcia). Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika krzepnięcia jest równoważna zawartości w 1 ml normalnego osocza ludzkiego. Na przykład, obliczenie wymaganej dawki czynnika X jest oparte na danych doświadczalnych, że 1 jednostka międzynarodowa (j.m.) czynnika X na kg masy ciała powoduje wzrost aktywności czynnika X w osoczu o 0,017 j.m./ml. Wymagana dawka jest obliczana przy użyciu następującego wzoru: Wymagana ilość jednostek = masa ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika X (j.m./ml) x 59, gdzie 59 (ml/kg) jest wykładnikiem założonego odzysku. Wymagane dawki dla czynnika II: Wymagana ilość jednostek = masa ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika II (j.m./ml) x 50. Jeżeli znane są indywidualne wartości odzysku, powinny być użyte do obliczeń.
Infuzję należy rozpoczynać z szybkością 1 ml/min, następnie 2-3 ml/min, w warunkach aseptycznych.
Octaplex - uwagi
W przypadku wykonywania testów krzepnięcia, które są zależne od heparyny, u pacjentów otrzymujących duże dawki ludzkiego kompleksu protrombiny, należy uwzględnić ilość heparyny, która jest substancją pomocniczą w podawanym leku.
