Oesclim - skład
1 system transdermalny zawiera 5 mg lub 10 mg 17β-estradiolu; 1 system transdermalny uwalnia estradiol z szybkością odpowiednio 25 µg/24 h z powierzchni 11 cm2 lub 50 µg/24 h z powierzchni 22 cm2.
Reklama
Oesclim - działanie
Preparat zawiera syntetyczny 17β-estradiol, który jest chemicznie i biologicznie identyczny z endogennym estradiolem ludzkim. Uzupełnia zmniejszone wytwarzanie estrogenów u kobiet po menopauzie i łagodzi objawy menopauzy. Ustąpienie objawów uzyskano w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia dla wszystkich stosowanych dawek. Po zastosowaniu systemu transdermalnego estradiol zostanie wchłonięty przez skórę do organizmu. Po 3 tyg. ciągłego stosowania nie stwierdzono kumulacji substancji czynnej. Estrogeny występują zarówno w postaci niezwiązanej jak i związanej. Ok. 98-99% dawki estradiolu wiąże się z białkami osocza, z czego około 30-52% z albuminą i około 46-69% z białkiem wiążącym hormony płciowe (SHBG). Główne nieskoniugowane i skoniugowane metabolity estradiolu to odpowiednio estron i siarczan estronu. Metabolity te mogą mieć udział w aktywności estrogenów, zarówno bezpośrednio jak i po przemianie w estradiol. Estradiol wchłaniany przez skórę nie ulega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Średnie wartości stosunku estradiol/estron w okresie stosowania systemu transdermalnego odpowiadają wartościom u kobiet przed menopauzą (co wynosi ok. 1). Główne składniki wydalane z moczem to glukoronian estronu i estradiolu. Po usunięciu systemu transdermalnego 72 h po zastosowaniu, stężenie estradiolu w surowicy powraca do wartości pierwotnej po ok. 8-24 h.
Reklama
Oesclim - wskazania
Hormonalna terapia zastępcza (HTZ) w przypadku wystąpienia objawów niedoboru estrogenów u kobiet po menopauzie. Doświadczenie dotyczące leczenia kobiet w wieku powyżej 65 lat jest ograniczone.
Reklama
Oesclim - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Rozpoznane, przebyte lub uzasadnione podejrzenie raka piersi. Rozpoznanie lub uzasadnione podejrzenie złośliwych nowotworów zależnych od estrogenu (np. rak endometrium). Niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych. Nieleczony rozrost błony śluzowej macicy. Przebyta lub istniejąca obecnie żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna). Znane zaburzenia krzepnięcia krwi ze skłonnością do zakrzepicy (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny). Czynna lub niedawno przebyta choroba zakrzepowo-zatorowa tętnic (np. dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego). Ostra lub przebyta choroba wątroby w wywiadzie, do czasu normalizacji testów czynnościowych wątroby. Porfiria.
Reklama
Oesclim - ostrzeżenia
HTZ w leczeniu objawów menopauzy powinna być rozpoczynana jedynie wtedy, gdy objawy te powodują pogorszenie jakości życia. W każdym przypadku należy dokonać starannej oceny ryzyka i korzyści związanych z leczeniem. Oceny takiej powinno się dokonywać przynajmniej raz w roku, a terapia powinna być kontynuowana, tak długo jak korzyści przewyższają ryzyko. Dane dotyczące ryzyka związanego z HTZ w leczeniu przedwczesnej menopauzy są ograniczone. Z powodu niewielkiego całkowitego ryzyka u młodszych kobiet, stosunek korzyści do ryzyka u tych kobiet może być korzystniejszy niż u starszych kobiet. Przed pierwszym lub ponownym zastosowaniem HTZ należy dokładnie przeprowadzić wywiad medyczny dotyczący pacjentki oraz jej rodziny. Badanie przedmiotowe (w tym narządów miednicy i piersi) powinno być przeprowadzone uwzględniając dane z przeprowadzonego wywiadu medycznego i rodzinnego oraz istniejące przeciwwskazania lub stany wymagające zachowania szczególnej ostrożności. W trakcie leczenia zaleca się przeprowadzanie badań okresowych, których częstość powinna być uzależniona od indywidualnych potrzeb. Badania, w tym odpowiednie badania obrazowe z użyciem właściwych narzędzi diagnostycznych np. mammografia, powinny być wykonywane zgodnie z aktualnie obowiązującymi zasadami dotyczącymi badań przesiewowych, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb pacjentek. Pacjentka powinna być monitorowana szczególnie starannie, jeśli któryś z niżej wymienionych stanów występuje obecnie, miał miejsce w przeszłości i (lub) ulegał pogorszeniu w okresie ciąży albo prowadzonej wcześniej terapii hormonalnej. Należy pamiętać, że preparat może spowodować ponowne pojawienie się lub nasilenie tych stanów, do których w szczególności należą: mięśniak gładki (włókniakomięśniaki gładkie macicy) lub endometrioza; czynniki ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych; czynniki ryzyka rozwoju nowotworów estrogenozależnych (np. rak piersi u krewnych w pierwszym stopniu pokrewieństwa); nadciśnienie tętnicze; choroby wątroby (np. gruczolak wątroby); cukrzyca ze zmianami naczyniowymi lub bez; kamica żółciowa; migrena lub (ciężkie) bóle głowy; toczeń rumieniowaty układowy; rozrost błony śluzowej macicy w wywiadzie; padaczka; astma; otoskleroza. Leczenie należy przerwać w przypadku stwierdzenia przeciwwskazań, jak również w poniższych stanach: żółtaczka lub pogorszenie się czynności wątroby; istotny wzrost ciśnienia tętniczego; pojawienie się bólów głowy typu migrenowego; ciąża. U kobiet z zachowaną macicą ryzyko rozrostu i rozwoju raka endometrium ulega zwiększeniu, gdy przez dłuższy okres czasu są stosowane wyłącznie estrogeny (ryzyko zależy od czasu trwania terapii oraz dawki estrogenów). Po zakończeniu leczenia ryzyko może pozostawać zwiększone przez okres co najmniej 10 lat. U kobiet z zachowaną macicą cykliczne dodanie progestagenu przez co najmniej 12 dni w cyklu 28-dniowym lub stosowanie ciągłej złożonej terapii estrogenowo-progestagenowej może zapobiec zwiększeniu ryzyka związanego z HTZ wyłącznie estrogenami. Dla systemów transdermalnych w dawce >50 µg/dzień wpływ dodania progestagenu na bezpieczeństwo endometrium nie został udowodniony. Niezrównoważona stymulacja estrogenowa może prowadzić do stanów przedrakowych lub złośliwej transformacji w istniejących ogniskach endometriozy. Dlatego powinno rozważyć się dodanie progestagenu do estrogenowej terapii zastępczej u kobiet, które przeszły histerektomię z powodu endometriozy, jeśli wiadomo, że występują u nich ogniska endometriozy. W pierwszych miesiącach leczenia mogą wystąpić plamienia oraz krwawienia śródcykliczne. Jeśli krwawienia lub plamienia pojawią się w późniejszym okresie lub nie ustąpią mimo zaprzestania leczenia, należy przeprowadzić diagnostykę: biopsję endometrium w celu ustalenia przyczyny krwawień i wykluczenia raka endometrium. Dane wskazują na zwiększone ryzyko raka piersi u kobiet stosujących skojarzoną estrogenowo-progestagenową HTZ i prawdopodobnie również HTZ w postaci monoterapii estrogenami, co jest zależne od czasu trwania HTZ. HTZ, szczególnie w postaci terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej, zwiększa ryzyko wystąpienia raka piersi, które uwidacznia się po ok. 3 latach (1-4 latach). Badanie WHI nie wykazało zwiększonego ryzyka raka piersi u kobiet z usuniętą macicą stosujących wyłącznie estrogenową HTZ. W większości badań obserwacyjnych odnotowano niewielkie zwiększenie ryzyka rozpoznania raka piersi. Ten przyrost ryzyka był mniejszy niż u kobiet stosujących leczenie skojarzone estrogen-progestagen. Wyniki szeroko zakrojonej metaanalizy wykazały, że po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała >5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez ≥10 lat. Z danych epidemiologicznych z dużej metaanalizy wynika nieznacznie zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworu jajnika, które uwidacznia się w ciągu 5 lat stosowania i zmniejsza się w czasie po odstawieniu tych środków u kobiet przyjmujących HTZ w postaci samych estrogenów lub skojarzenia estrogenów i progestagenów. Z niektórych innych badań, w tym badania WHI, wynika, że stosowanie skojarzonej HTZ może wiązać się z podobnym lub nieznacznie mniejszym ryzykiem. HTZ jest związana z 1,3-3-krotnym zwiększeniem ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), to jest pojawieniem się zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Prawdopodobieństwo epizodu ŻChZZ jest większe w czasie 1. roku leczenia. U pacjentek z rozpoznanymi zaburzeniami krzepnięcia krwi ze skłonnością do zakrzepicy, ryzyko ŻChZZ jest zwiększone - HTZ w tej grupie pacjentek jest przeciwwskazana. Ogólnie uznawane czynniki ryzyka ŻChZZ to: stosowanie estrogenów, starszy wiek, zabiegi chirurgiczne, długotrwałe unieruchomienie, otyłość (BMI>30 kg/m2), ciąża, połóg, toczeń rumieniowaty układowy i rak. Brak jednoznacznego stanowiska dotyczącego możliwej roli żylaków w ŻChZZ. U pacjentów po przebytych operacjach należy zachować środki profilaktyczne, mogące zapobiec rozwojowi ŻChZZ. Zaleca się czasowe wstrzymanie HTZ na 4-6 tyg. przed planowaną operacją i następującym po niej długotrwałym unieruchomieniem. Nie należy ponownie rozpoczynać leczenia do czasu powrotu pacjentki do pełnej aktywności ruchowej. Kobietom, u których nie wystąpiła ŻChZZ, ale ŻChZZ wystąpiła w młodości u ich krewnych w pierwszej linii pokrewieństwa, można zaproponować badanie przesiewowe po dokładnym rozważeniu jego ograniczeń (jedynie część zaburzeń krzepnięcia krwi związanych ze skłonnością do zakrzepicy jest wykrywana w trakcie badania przesiewowego). U kobiet stosujących przewlekle leki przeciwzakrzepowe należy starannie rozważyć stosunek ryzyka do spodziewanych korzyści związanych ze stosowaniem HTZ. Wystąpienie ŻChZZ po rozpoczęciu stosowania HTZ wymaga przerwania leczenia. Pacjentka powinna być powiadomiona o konieczności skontaktowania się z lekarzem prowadzącym natychmiast, gdy pojawią się objawy mogące wskazywać na żylną chorobę zakrzepowo-zatorową (np. bolesny obrzęk kończyny, nagły ból w klatce piersiowej, duszność). Wyniki badań nie potwierdziły korzystnego wpływu terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej lub wyłącznie estrogenami na profilaktykę zawału mięśnia sercowego u kobiet z lub bez choroby wieńcowej. W trakcie HTZ w postaci terapii estrogenowo-progestagenowej względne ryzyko choroby wieńcowej jest nieznacznie zwiększone (zwiększa się z wiekiem). Brak zwiększonego ryzyka choroby wieńcowej u kobiet z usuniętą macicą stosujących wyłącznie estrogeny. HTZ w postaci terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej oraz wyłącznie estrogenowa wiąże się nawet z 1,5-krotnym zwiększeniem ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu. Względne ryzyko nie zmienia się wraz z wiekiem lub czasem od menopauzy (jednak całkowite ryzyko udaru u kobiet stosujących HTZ będzie się zwiększać z wiekiem). Pacjentki z zaburzeniami czynności mięśnia sercowego lub nerek wymagają szczególnego monitorowania, ponieważ estrogeny mogą powodować retencję płynów. Kobiety z rozpoznaną wcześniej hipertrójglicerydemią, u których prowadzona jest HTZ, wymagają szczególnego monitorowania (ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki w następstwie znacznego zwiększenia stężenia trójglicerydów). Estrogeny powodują zwiększenie stężenia globuliny wiążącej hormony tarczycy (TBG). Prowadzi to do zwiększenia całkowitej ilości hormonów tarczycy we krwi, co można stwierdzić, oceniając stężenie jodu związanego z białkiem (PBI), T4 (metodą kolumnową albo radioimmunologiczną) lub T3 (metodą radioimmunologiczną). Odzwierciedleniem zwiększonego stężenia TBG jest zmniejszenie wychwytu T3 przez żywice. Stężenia wolnej T4 i wolnej T3 nie ulegają zmianom. Może się zwiększać stężenie w surowicy innych wiążących białek, np. globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), co będzie prowadziło do zwiększenia ilości krążących we krwi odpowiednio: kortykosteroidów i hormonów płciowych. Stężenia hormonów wolnych lub biologicznie czynnych nie ulegają zmianie. Stężenia innych białek osocza mogą się zwiększyć (substratu dla angiotensyny/reniny, alfa-1 antytrypsyny, ceruloplazminy). Stosowanie HTZ nie poprawia funkcji poznawczych. Istnieją nieliczne dowody dotyczące prawdopodobnego zwiększenia ryzyka otępienia u kobiet rozpoczynających HTZ w postaci terapii ciągłej złożonej lub wyłącznie estrogenowej w wieku >65 lat.
Reklama
Oesclim - ciąża
Estradiol nie jest wskazany w okresie ciąży. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę stosowanie leku należy natychmiast przerwać. Wyniki większości dotychczas opublikowanych badań epidemiologicznych dotyczących nieumyślnego podawania estrogenów w okresie ciąży nie wykazały efektów teratogennych lub toksycznych na płód. Lek nie jest wskazany w okresie karmienia piersią.
Reklama
Oesclim - efekty uboczne
Często: zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, ból głowy, bóle brzucha, nudności, świąd, wysypka, krwawienie śródcykliczne, krwawienia maciczne/z pochwy (w tym plamienia). Niezbyt często: grzybica pochwy, nadwrażliwość, nastrój depresyjny, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, kołatanie serca, niestrawność, zaburzenia pęcherzyka żółciowego, rumień guzowaty, pokrzywka, bóle piersi, bolesność uciskowa piersi, obrzęki. Rzadko: niepokój, zmniejszenie libido, zwiększenie libido, migrena, nietolerancja soczewek kontaktowych, wzdęcia, wymioty, hirsutyzm, trądzik, kurcze mięśniowe, bolesne miesiączkowanie, upławy, zespół przedmiesiączkowy, powiększenie piersi, osłabienie. Inne zgłaszane działania niepożądane związane z leczeniem estrogenem: rak piersi, łagodne i złośliwe nowotwory estrogenozależne (np. rak endometrium, rak jajnika), zwiększenie rozmiaru oponiaka, możliwa demencja powyżej 65 lat, pląsawica, nasilenie epilepsji, udar, zaburzenia zakrzepowo-zatorowe naczyń tętniczych (tj. dławica piersiowa i zawał mięśnia sercowego), zaburzenia zakrzepowo-zatorowe naczyń żylnych (tj. zakrzepica głębokich naczyń żylnych nóg lub miednicy i zatorowość płucna), zapalenie trzustki (u kobiet z wcześniej występującą hipertrójglicerydemią), choroba refluksowa przełyku, zaburzenia funkcji wątroby (czasami z żółtaczką), obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, plamica naczyniowa, ostuda, reakcje nadwrażliwości w miejscu aplikacji (rumień z lub bez świądu), nietrzymanie moczu, zmiany włóknisto-torbielowate piersi. Odnotowano 2-krotne zwiększenie ryzyka zdiagnozowania raka piersi, u kobiet stosujących skojarzoną terapię estrogenowo-progestagenową przez okres dłuższy niż 5 lat; zwiększenie ryzyka u kobiet stosujących wyłącznie estrogeny jest znacznie mniejsze niż obserwowane u kobiet stosujących skojarzoną terapię estrogenowo-progestagenową; ryzyko jest uzależnione od czasu trwania leczenia. U kobiet po menopauzie z zachowaną macicą nie stosujących HTZ ryzyko raka endometrium wynosi 5 przypadków na każde 1000 kobiet. U kobiet z zachowaną macicą stosowanie wyłącznie estrogenowej HTZ nie jest zalecane, ponieważ powoduje zwiększenie ryzyka raka endometrium. W zależności od czasu trwania leczenia wyłącznie estrogenami i dawki estrogenów, zwiększenie ryzyka raka endometrium różni się w badaniach epidemiologicznych, od 5 do 55 dodatkowych przypadków zdiagnozowanych na każde 1000 kobiet w wieku od 50 do 65 lat. Dodanie progestagenu do leczenia wyłącznie estrogenem przez przynajmniej 12 dni w cyklu może zapobiec zwiększonemu ryzyku raka endometrium. W badaniu MWS stosowanie przez 5 lat leczenia skojarzonego (metodą sekwencyjną lub ciągłą) nie zwiększyło ryzyka raka endometrium. Stosowanie HTZ obejmującej jedynie estrogeny lub skojarzenie estrogenów z progestagenami wiąże się z nieznacznie zwiększonym ryzykiem rozpoznania nowotworu jajnika. HTZ jest związana z 1,3-3-krotnym zwiększeniem względnego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), to jest zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej. Stany te występują znacznie częściej w pierwszych latach stosowania HTZ. Ryzyko choroby wieńcowej jest nieznacznie większe u pacjentek w wieku >60 lat stosujących HTZ w postaci terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej. Stosowanie wyłącznie estrogenowej HTZ lub terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej jest związane z nawet 1,5-krotnym zwiększeniem względnego ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu. Ryzyko udaru krwotocznego nie jest zwiększone w okresie stosowania HTZ. Ryzyko względne nie zależy od wieku i czasu trwania leczenia, ale podstawowe ryzyko jest silnie uzależnione od wieku. Całkowite ryzyko udaru u kobiet stosujących HTZ zwiększy się wraz z wiekiem.
Oesclim - interakcje
Metabolizm estrogenów może ulec przyspieszeniu w warunkach jednoczesnego stosowania substancji indukujących aktywność enzymów biorących udział w metabolizmie leków, w szczególności enzymów cytochromu P450: 2B6, 3A4, 3A5, 3A7. Do środków tych należą leki przeciwdrgawkowe (np. fenobarbital, karbamazepina, fenytoina) i przeciwzakaźne (np. ryfampicyna, ryfabutyna, newirapina, efawirenz). Rytonawir i nelfinawir pomimo, że znane są jako silne inhibitory enzymów cytochromu P450 3A4, 3A5, 3A7, to stosowane równocześnie z hormonami steroidowymi wykazują właściwości indukujące. Preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego mogą nasilać metabolizowanie estrogenów poprzez CYP3A4. Skutkiem klinicznym zwiększonego metabolizmu estrogenów może być ich słabsze działanie i zmiana profilu krwawień z dróg rodnych. Przy podaniu przezskórnym efekt pierwszego przejścia w wątrobie nie występuje i z tego powodu substancje indukujące aktywność enzymów mogą mieć mniejszy wpływ na estrogeny podawane przezskórnie w porównaniu do hormonów podawanych doustnie. Estrogeny mogą hamować metabolizm leków poprzez hamowanie kompetycyjne enzymów cytochromu P450. Należy mieć to na uwadze zwłaszcza w przypadku leków o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak takrolimus i cyklosporyna A (CYP43A4, CYP3A3), fentanyl (CYP3A4), teofilina (CYP1A2). Klinicznie może to prowadzić do zwiększenia stężenia tych substancji w osoczu, aż do stężeń toksycznych. Z tego powodu, może być wskazane dokładne monitorowanie przez dłuższy okres czasu stężenia tych leków i może być konieczne zmniejszenie dawek leków, takich jak: takrolimus, fentanyl, cyklosporyna A i teofilina.
Oesclim - dawkowanie
Preparat należy stosować 2 razy w tyg., tzn. zmieniać system transdermalny co 3 do 4 dni. Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od dawki 25 µg/24 h, ale wybór dawki estradiolu inicjującej leczenie zależy od nasilenia objawów u pacjentki. Zależnie od odpowiedzi klinicznej na leczenie, dawka powinna być dobrana do indywidualnych potrzeb pacjentki: jeśli u pacjentki występuje tkliwość uciskowa lub drażliwość piersi, dawka prawdopodobnie jest zbyt duża i powinna być zmniejszona. Jeśli wybrana dawka nie powoduje zniesienia objawów niedoboru estrogenów, powinna być zwiększona. U kobiet z zachowaną macicą, należy dodatkowo włączyć progestagen przynajmniej na ostatnie 12 dni cyklu, aby zapobiec rozwojowi estrogenozależnej hiperplazji endometrium. Preparat można stosować według dwóch schematów leczenia: cyklicznie (z przerwami) - stosowanie przez 24-28 dni, po których następuje okres od 2 do 7 dni przerwy w leczeniu. W okresie tym może wystąpić krwawienie z odstawienia leku; w sposób ciągły - bez przerw w przebiegu leczenia. Leczenie metodą ciągłą, niecykliczną, może być wskazane w razie pojawiania się w okresie bez stosowania leku nasilonych objawów niedoboru estrogenów. Leczenie sekwencyjne z progestagenem należy stosować u kobiet z zachowaną macicą, według następujących schematów: jeśli Oesclim stosowany jest cyklicznie, progestagen należy podawać przynajmniej przez 12 ostatnich dni stosowania estradiolu, zachowując okres przerwy w podawaniu hormonów; jeśli Oesclim stosowany jest w sposób ciągły (terapia ciągła sekwencyjna), progestagen należy podawać przez co najmniej 12 dni każdego miesiąca. W obu przypadkach może wystąpić krwawienie z odstawienia progestagenu. Nie jest zalecane dodawanie progestagenu pacjentkom po histerektomii, chyba że wcześniej zdiagnozowno endometriozę. Przy rozpoczynaniu i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych zaleca się stosowanie możliwie najniższej skutecznej dawki estradiolu przez jak najkrótszy czas. Brak wskazań do stosowania preparatu u dzieci i młodzieży. Sposób podawania. Preparat jest samoprzylepnym, matrycowym systemem transdermalnym. Po usunięciu folii ochronnej należy natychmiast przykleić system transdermalny na skórę pośladka, tułowia, górnej części ramienia lub uda, w miejscu gdzie nie ma większych fałdów i które nie jest narażone na tarcie przez odzież. Skóra powinna być sucha, nie powinna być podrażniona lub natłuszczona. Nie należy przylepiać systemu transdermalnego na piersiach. Po usunięciu systemu transdermalnego, kolejny należy nakleić w innym miejscu. W czasie gdy system transdermalny jest naklejony na skórę można się kąpać w wannie lub pod natryskiem. W razie przedwczesnego odklejenia się systemu transdermalnego (co sporadycznie może się zdarzyć w przypadku nadmiernej potliwości lub nadmiernego tarcia przez odzież) należy nakleić go ponownie na suchą skórę. Jeżeli jest to niemożliwe, należy użyć nowego systemu transdermalnego i usunąć go w dniu, który jest zgodny z początkowym harmonogramem zmian systemu transdermalnego. Następnie, początkowy harmonogram zmian systemu transdermalnego powinien być kontynuowany. Pominięcie dawki może zwiększyć prawdopodobieństwo krwawień i plamień w środku cyklu. Preparat może być stosowany niezależnie od posiłków.
Oesclim - uwagi
Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
