Ondansetron B.Braun - skład
1 ml roztworu zawiera 2 mg ondansetronu (w postaci dwuwodnego chlorowodorku). 1 ml roztworu zawiera 3,34 mg sodu w postaci cytrynianu i chlorku.
Reklama
Ondansetron B.Braun - działanie
Silny, wysoce selektywny antagonista receptorów serotoninowych 5-HT3 neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i OUN. Chemioterapia i radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny poprzez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5-HT3. Ondansetron blokuje zapoczątkowanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5-HT w obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Mechanizm działania ondansetronu w wymiotach okresu okołooperacyjnego jest nieznany, ale wydaje się jednak być podobny do opisanego w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leki cytotoksyczne. Ondansetron nie wpływa na stężenie prolaktyny we krwi. Po podaniu w infuzji dożylnej trwającej 5 min 4 mg leku Cmax we krwi wynosi ok. 65 ng/ml. Po domięśniowym podaniu ondansetronu, Cmax w osoczu wynosi około 25 ng/ml i występuje w ciągu 10 min od wstrzyknięcia. Ondansetron w 70-76% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie. Mniej niż 5% wchłoniętej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. T0,5 wynosi 3 h. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby klirens ondansetronu jest znacznie zmniejszony, a okres półtrwania wydłużony do 15-32 h.
Reklama
Ondansetron B.Braun - wskazania
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią cytotoksyczną i radioterapią oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV). Dzieci: leczenie nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią (CINV) u dzieci ≥6 miesięcy oraz zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów okresu pooperacyjnego (PONV) u dzieci ≥1 miesiąca.
Reklama
Ondansetron B.Braun - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne stosowanie z apomorfiną (ryzyko głębokiego niedociśnienia tętniczego i utraty przytomności).
Reklama
Ondansetron B.Braun - ostrzeżenia
Opisywano reakcje nadwrażliwości u pacjentów, u których stwierdzano nadwrażliwość na inne leki z grupy selektywnych antagonistów receptorów 5-HT3. W przypadku wystąpienia zaburzeń oddechowych należy zastosować leczenie objawowe oraz zachować szczególną ostrożność, ponieważ zaburzenia te mogą być zwiastunami reakcji nadwrażliwości. Należy unikać stosowania ondansetronu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT lub zaburzeń rytmu serca: zaburzenia gospodarki elektrolitowej, zastoinowa niewydolność serca, bradyarytmie, stosowanie innych leków wydłużających odstęp QT (w tym leków cytotoksycznych) lub leków, które mogą prowadzić do zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz stosowanie leków zmniejszających częstość rymu serca. Przed podaniem ondansetronu należy skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego - pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu ondansetronu. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wystąpienia u pacjentów zespołu serotoninowego (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność układu autonomicznego i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) podczas jednoczesnego stosowania ondansetronu i innych leków serotoninergicznych [w tym selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI)]. Jeśli jednoczesne stosowanie ondansetronu i innych leków serotoninergicznych jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest odpowiednia obserwacja pacjenta. U pacjentów poddawanych zabiegowi usunięcia migdałków, stosowanie ondansetronu w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować utajone krwawienia - tych pacjentów należy poddać wnikliwej obserwacji. Dzieci przyjmujące ondansetron z lekami chemioterapeutycznymi o działaniu toksycznym na wątrobę powinno się dokładnie monitorować pod kątem występowania zaburzeń czynności wątroby. Lek zawiera 3,34 mg sodu/ml, co odpowiada 0,2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Ondansetron B.Braun - ciąża
Na podstawie doświadczenia z badań epidemiologicznych podejrzewa się, że ondansetron podawany w pierwszym trymestrze ciąży wywołuje deformacje twarzoczaszki. W jednym z badań kohortowych, które obejmowało 1,8 miliona kobiet w pierwszym trymestrze ciąży, stosowanie ondansetronu powiązano ze zwiększonym ryzykiem deformacji twarzoczaszki (3 dodatkowe przypadki na 10 000 leczonych kobiet). Dostępne badania epidemiologiczne nad wadami serca wykazują sprzeczne wyniki. Ondansetronu nie należy stosować podczas I trymestru ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny rozważyć zastosowanie antykoncepcji. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy upewnić się, że kobieta nie jest w ciąży. U zwierząt wykazano, że ondansetron przenika do mleka. Dlatego zaleca się, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie niepożądane działanie dotyczące toksyczności reprodukcyjnej.
Reklama
Ondansetron B.Braun - efekty uboczne
Bardzo często: ból głowy. Często: uczucie "uderzenia krwi” lub gorąca, zaparcia, miejscowe reakcje w miejscu iniekcji dożylnej. Niezbyt często: zaburzenia z ruchami mimowolnymi (takie jak reakcje pozapiramidowe, np. napad przymusowego patrzenia z rotacją gałek/reakcje dystoniczne i dyskineza bez definitywnych dowodów na trwały stan kliniczny oraz napady np. drgawki epileptyczne), ból w klatce piersiowej z obniżeniem odcinka ST lub bez takiego obniżenia, arytmia, bradykardia (u niektórych pacjentów ból w klatce piersiowej oraz zaburzenia rytmu serca mogą prowadzić do zgonu), niedociśnienie tętnicze, czkawka, reakcje nadwrażliwości wokół miejsca wstrzyknięcia (np. wysypka, pokrzywka, świąd) czasami wzdłuż żyły, do której podawano lek, bezobjawowe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (szczególnie u pacjentów otrzymujących cisplatynę). Rzadko: reakcje nadwrażliwości typu natychmiastowego (czasem ciężkie, w tym reakcje anafilaktyczne, które mogą zakończyć się zgonem), wydłużenie odstępu QT (w tym torsade de pointes) oraz tymczasowe zaburzenia widzenia (np. zamazane widzenie) i zawroty głowy w czasie szybkiego dożylnego podawania leku. Bardzo rzadko: depresja, przejściowa utrata wzroku u pacjentów przyjmujących środki chemioterapeutyczne, w tym cisplatynę (w większości przypadków zaburzenia ustąpiły po 20 min).
Ondansetron B.Braun - interakcje
W związku ze zgłoszeniami dotyczącymi głębokiego niedociśnienia i utraty przytomności w przypadku jednoczesnego podawania ondansetronu i chlorowodorku apomorfiny, równoczesne podawanie apomorfiny jest przeciwwskazane. Ondansetron może zmniejszyć przeciwbólowe działanie tramadolu. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron (CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2), zahamowanie aktywności jednego enzymu lub zmniejszenie jego aktywności (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest zwykle kompensowane przez inne enzymy, co powinno powodować małą lub nieistotną zmianę całkowitego klirensu ondansetronu lub zapotrzebowania na dawkę leku. U pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu zwiększał się, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. Stosowanie ondansetronu w połączeniu z lekami wydłużającymi odstęp QT może prowadzić do dodatkowego wydłużenia odstępu QT. Równoczesne stosowanie ondansetronu i leków kardiotoksycznych, (np. antracyklin takich jak deksorubicyna czy daunorubicyna, lub trastuzamabu), antybiotyków (takich jak erytromycyna lub ketokonazol), leków przeciwarytmicznych (takich jak amiodaron) i leków beta-adrenolitycznych (takich jak atenolol lub tymolol) może zwiększać ryzyko arytmii. Po wprowadzeniu leku do obrotu otrzymano zgłoszenia opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (w tym zaburzony stan psychiczny, niestabilność autonomiczna i zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po równoczesnym podaniu ondansetronu i innych leków serotoninergicznych (w tym SSRI oraz SNRI). Nie wykazano interakcji ondansetronu z alkoholem, temazepamem, furosemidem, propofolem, tramadolem (metabolizm), morfiną, lignokainą, alfentanylem lub tiopentalem.
Ondansetron B.Braun - dawkowanie
Chemioterapia i radioterapia o działaniu wymiotnym. Dorośli. u większości pacjentów bezpośrednio przed leczeniem należy zastosować ondansetron w dawce 8 mg w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w krótkiej 15-minutowej infuzji dożylnej bezpośrednio przed terapią, po czym leczenie jest kontynuowane inna postacią niż dożylna. Leczenie innymi niż dożylna postaciami leku jest zalecane w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom opóźnionym lub przedłużonym po pierwszych 24 h od rozpoczęcia terapii. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym. Preparat wykazywał porównywalną skuteczność w następujących schematach dawkowania w czasie pierwszych 24 h od rozpoczęcia chemioterapii: pojedyncza dawka 8 mg podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed chemioterapią lub podana domięśniowo; dawka 8 mg bezpośrednio przed chemioterapią podana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (nie krócej niż 30 s) lub wstrzyknięciu domięśniowym albo krótka infuzja dożylna przez 15 min, a następnie dwie kolejne dawki dożylnie lub domięśniowo po 8 mg w odstępie 4 h lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/h do 24 h; dawki większe niż 8 mg i maksymalnie 16 mg rozcieńczone w 50 do 100 ml soli fizjologicznej lub innym zgodnym roztworze do infuzji i podane tylko w infuzji dożylnej trwającej nie krócej niż 15 min bezpośrednio przed chemioterapią. Nie należy podawać pojedynczej dawki większej niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT. U pacjentów ≥75 lat pojedyncza dawka w ramach profilaktyki nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią nie może przekroczyć 8 mg (należy ją podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min). Kolejne dawki ondansetronu podawanego dożylnie u wszystkich dorosłych pacjentów należy podawać w odstępach nie krótszych niż 4 h. U pacjentów ≥65 lat wszystkie dawki podawane dożylnie należy rozcieńczyć w 50-100 ml soli fizjologicznej lub innego zgodnego farmaceutycznie płynu i podawać we wlewie trwającym co najmniej 15 min. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów i nudności. Skuteczność ondansetronu może być zwiększona przez dodanie przed chemioterapią pojedynczej dożylnej dawki 20 mg soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym nudnościom i wymiotom po upływie pierwszych 24 h należy kontynuować leczenie ondansetronem w postaci innej niż dożylna. Dzieci i młodzież (nudności i wymioty wywołane chemioterapią u dzieci ≥6 miesięcy i młodzieży). Dawkę ondansetronu oblicza się na podstawie powierzchni ciała lub masy ciała. Całkowite dawki dobowe obliczone w oparciu o masę ciała są zwykle większe niż dawki obliczone na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem NaCl lub innym wykazującym zgodność płynem do wlewów i podawać we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 15 min. Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez radioterapię oraz w zapobieganiu opóźnionym lub przedłużonym nudnościom oraz wymiotom wywołanym chemioterapią. Dawka obliczona na podstawie pola powierzchni ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 5 mg/m2 pc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Dzieci o pc. <0,6 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. i.v. + 2 mg w syropie po 12 h, dni 2.-6. - 2 mg w syropie co 12 h. Dzieci o pc. ≥0,6 m2 do ≤1,2 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. i.v. + 4 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. - 4 mg w syropie lub tabletce co 12 h. Dzieci o pc. ≥1,2 m2: dzień 1. - 5 mg/m2 pc. lub 8 mg i.v. + 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h, dni 2.-6. – 8 mg w syropie lub tabletce po 12 h. Dawka obliczona na podstawie masy ciała. Preparat należy podawać dożylnie, w pojedynczej dawce 0,15 mg/kg mc., bezpośrednio przed rozpoczęciem chemioterapii. Dawka podana dożylnie nie może być większa niż 8 mg. Można podać dożylnie 2 kolejne dawki w odstępach co 4 h. Całkowita dawka dobowa nie może być większa niż dawka stosowana u dorosłych, tj. 32 mg. Po upływie 12 h można rozpocząć stosowanie ondansetronu doustnie i kontynuować do 5 dni. Dzieci o mc. ≤10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 2 mg w postaci płynu co 12 h. Dzieci o mc. >10 kg: dzień 1. - do 3 dawek po 0,15 mg/kg mc. co 4 h, dni 2.-6. - 4 mg w postaci płynu lub tabletki co 12 h. Nudności i wymioty okresu pooperacyjnego. Dorośli. Preparat można stosować w pojedynczej dawce 4 mg podanej w pojedynczym wstrzyknięciu domięśniowym lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym podczas wprowadzania do znieczulenia. W okresie pooperacyjnym do leczenia nudności i wymiotów zaleca się zastosowanie pojedynczej dawki 4 mg podanej w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub domięśniowym. Dzieci ≥1 mies i młodzież. W celu zapobiegania pooperacyjnym nudnościom i wymiotom u dzieci poddanych zabiegom w znieczuleniu ogólnym, preparat można podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (trwającym nie krócej niż 30 s) w dawce 0,1 mg/kg mc., maksymalnie 4 mg, przed, w trakcie lub po wprowadzeniu do znieczulenia. Tę samą dawkę stosuje się w leczeniu nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym. Szczeglne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów z powolnym metabolizmem sparteiny i debryzochiny nie ma konieczności modyfikacji dawkowania leku. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.
Ondansetron B.Braun - uwagi
Do przygotowania roztworów ondansetronu do wstrzykiwań można użyć tylko: 0,9% roztworu NaCl, 5% roztworu glukozy, 10% roztworu mannitolu lub roztworu Ringera.
