Orencia - skład
1 fiolka zawiera 250 mg abataceptu. Po rozpuszczeniu 1 ml zawiera 25 mg abataceptu. Preparat zawiera sód.
Reklama
Orencia - działanie
Abatacept jest białkiem fuzyjnym, składającym się z domeny pozakomórkowej ludzkiego antygenu CLTA-4, połączonej ze zmodyfikowanym fragmentem Fc immunoglobuliny ludzkiej G1 (IgG1). Abatacept jest produkowany w technologii rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego. Wybiórczo moduluje kluczowy sygnał kostymulujący, konieczny dla pełnej aktywacji limfocytów T, wykazujących ekspresję CD28. Do pełnej aktywacji limfocytów T niezbędne są dwa sygnały płynące z komórek prezentujących antygen: rozpoznanie specyficznego antygenu przez receptor komórki T (sygnał 1) oraz drugiego sygnału kostymulującego. Główna droga kostymulacji obejmuje połączenie cząsteczek CD80 i CD86 na powierzchni komórek prezentujących antygen z receptorem CD28 na limfocytach T (sygnał 2). Abatacept wybiórczo hamuje tę drogę kostymulacji, poprzez specyficzne wiązanie z CD80 i CD86. Wyniki badań wskazują, że abatacept wpływa silniej na odpowiedź limfocytów T, niestykających się dotąd z żadnym bodźcem, niż na odpowiedź limfocytów T pamięci. Pod wpływem stosowania abataceptu obserwowano, zależne od dawki, zmniejszenie osoczowego stężenia rozpuszczalnego receptora interleukiny-2, będącego markerem aktywacji limfocytów T; osoczowej interleukiny-6, będącej produktem aktywowanych makrofagów błony maziowej oraz synowiocytów fibroblastycznych w reumatoidalnym zapaleniu stawów; czynnika reumatoidalnego, autoprzeciwciała wytwarzanego przez komórki krwi; oraz białka C-reaktywnego, substratu ostrej fazy procesu zapalnego. Ponadto stwierdzono zmniejszenie zawartości metaloproteinazy-3 macierzy międzykomórkowej w surowicy, która wywołuje destrukcję chrząstki oraz przebudowę tkanek. Stwierdzono także zmniejszenie stężenia TNFα w surowicy. Po wielokrotnej infuzji dożylnej (dni 1., 15., 30. a następnie co 4 tyg.), farmakokinetyka abataceptu u pacjentów z RZS wykazywała proporcjonalne do dawki zwiększenie wartości Cmax i AUC, w zakresie dawek od 2 mg/kg mc. do 10 mg/kg mc. Po podaniu dawki 10 mg/kg mc., średni końcowy T0,5 wynosił 13,1 dni (zakres 8-25 dni). Nie stwierdzono ustrojowej kumulacji abataceptu w trakcie leczenia powtarzanymi dawkami 10 mg/kg mc., w odstępach 1-miesięcznych. W farmakokinetycznych analizach populacyjnych stwierdzono zwiększanie klirensu abataceptu wraz ze wzrostem masy ciała.
Reklama
Orencia - wskazania
Reumatoidalne zapalenie stawów. Preparat, w skojarzeniu z metotreksatem, jest wskazany w: leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim, u pacjentów dorosłych, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na dotychczasowe leczenie, z zastosowaniem co najmniej jednego leku przeciwreumatycznego modyfikującego przebieg choroby (DMARDs), w tym metotreksatu (MTX) lub inhibitora czynnika martwicy nowotworu alfa (TNF); leczeniu wysoce czynnej i postępującej choroby u pacjentów dorosłych z reumatoidalnym zapaleniem stawów, którzy nie byli wcześniej leczeni metotreksatem. W trakcie leczenia abataceptem w skojarzeniu z metotreksatem wykazano zmniejszenie postępu uszkodzenia stawów oraz poprawę sprawności fizycznej. Łuszczycowe zapalenie stawów. Preparat, w monoterapii lub w skojarzeniu z metotreksatem (MTX), jest wskazany w leczeniu czynnego łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) u dorosłych pacjentów, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na wcześniej zastosowany lek z grupy DMARD, w tym MTX oraz u których nie jest wymagane dodatkowe leczenie ogólnoustrojowe łuszczycowych zmian skórnych. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Preparat, w skojarzeniu z metotreksatem, jest wskazany w leczeniu umiarkowanego do ciężkiego czynnego wielostawowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (wielostawowe 3 MIZS - pJIA) u dzieci w wieku 6 lat i starszych oraz młodzieży, u których stwierdzono nieodpowiednią odpowiedź na wcześniejszą terapię lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARDs). Preparat może być podawany w monoterapii w przypadku nietolerancji na metotreksat lub jeśli leczenie metotreksatem nie jest właściwe.
Reklama
Orencia - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie i niekontrolowane zakażenia, takie jak posocznica oraz zakażenia oportunistyczne.
Reklama
Orencia - ostrzeżenia
Nie zaleca się kojarzenia abataceptu z inhibitorami TNF. W czasie zmiany leczenia inhibitorami TNF na leczenie abataceptem, pacjentów należy monitorować, czy nie występują u nich objawy zakażenia. W badaniach klinicznych, w trakcie których nie wymagano zastosowania u pacjentów terapii wstępnej w celu zapobiegania wystąpieniu reakcji alergicznych, reakcje alergiczne po podaniu abataceptu były zgłaszane niezbyt często. Reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić po pierwszej infuzji i mogą zagrażać życiu. Z doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, że zgłoszono przypadek śmiertelnej anafilaksji po podaniu pierwszej infuzji leku. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej lub anafilaktycznej, należy natychmiast przerwać terapię oraz wdrożyć odpowiednie leczenie, a stosowanie preparatu należy przerwać na stałe. Preparat może wpływać na zdolności obronne organizmu przeciw zakażeniom i nowotworom złośliwym oraz może wpływać na odpowiedź na szczepienie. Jednoczesne stosowanie preparatu z biologicznymi środkami immunosupresyjnymi lub immunomodulującymi może nasilać działanie leku na układ odpornościowy. Zgłaszano przypadki ciężkich zakażeń, w tym posocznicę i zapalenie płuc, w czasie stosowania abataceptu. Niektóre z tych zakażeń były zakończone zgonem. Liczne ciężkie zakażenia wystąpiły u pacjentów, u których stosowano jednocześnie leczenie immunosupresyjne, które, oprócz choroby podstawowej, mogło dodatkowo predysponować ich do zakażeń. Nie należy rozpoczynać leczenia preparatem u pacjentów z czynnymi zakażeniami, do czasu uzyskania kontroli nad zakażeniem. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku rozważania zastosowania preparatu u pacjentów z nawracającymi zakażeniami lub stanami mogącymi predysponować ich do zakażenia w wywiadzie. Pacjentów, u których podczas leczenia wystąpiło nowe zakażenie, należy poddać ścisłej obserwacji. W przypadku wystąpienia u pacjenta ciężkiego zakażenia, należy przerwać podawanie preparatu. Obserwowano przypadki gruźlicy u pacjentów otrzymujących abatacept. Przed rozpoczęciem leczenia, pacjentów należy poddać badaniom w kierunku występowania utajonej gruźlicy. Leczenie przeciwreumatyczne wiąże się z uaktywnieniem wirusowego zapalenia wątroby typu B - przed rozpoczęciem leczenia, należy wykonać badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Leczenie immunosupresyjne przy użyciu abataceptu może wiązać się z występowaniem postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej (PML). Jeśli w trakcie leczenia wystąpią objawy neurologiczne sugerujące PML, należy zaprzestać podawania leku i zastosować odpowiednią terapię. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, częstość występowania nowotworów złośliwych u pacjentów leczonych abataceptem oraz placebo wynosiła odpowiednio 1,2% oraz 0,9%. W badaniach karcynogenności na myszach, stwierdzono zwiększenie częstości występowania chłoniaków i nowotworów piersi. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane. Obserwowano przypadki nieczerniakowych nowotworów skóry u pacjentów otrzymujących abatacept. Okresowe badanie skóry jest zalecane u wszystkich pacjentów, a szczególnie u tych z czynnikami ryzyka wystąpienia raka skóry. Pacjenci leczeni abataceptem mogą jednocześnie otrzymać szczepionki, za wyjątkiem tych, które zawierają żywe drobnoustroje. Nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje w czasie stosowania abataceptu lub w okresie 3 mies. od jego odstawienia. Lek może osłabić skuteczność niektórych szczepień. Przed zastosowaniem preparatu zaleca się, aby pacjenci z młodzieńczym idiopatycznym zapalaniem stawów odbyli wszystkie szczepienia zgodne z aktualnymi wytycznymi. Ze względu na ogólnie większą częstość występowania zakażeń i nowotworów złośliwych u ludzi w wieku podeszłym, należy zachować ostrożność w trakcie leczenia pacjentów z tej grupy wiekowej. Teoretycznie istnieje możliwość, że leczenie abataceptem może zwiększać ryzyko występowania procesów autoimmunizacyjnych u dorosłych i dzieci, np. zaostrzenia stwardnienia rozsianego. W badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, leczenie abataceptem nie prowadziło do zwiększonego wytwarzania autoprzeciwciał, takich jak przeciwciała przeciwjądrowe i anty-dsDNA, w porównaniu z placebo. Lek zawiera 34,5 mg sodu w maksymalnej dawce, wynoszącej 4 fiolki (8,625 mg sodu na fiolkę), co odpowiada 1,7% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Reklama
Orencia - ciąża
Nie należy stosować preparatu w ciąży chyba, że stan kliniczny kobiety wymaga leczenia abataceptem. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia preparatem i do 14 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki abataceptu. Abatacept może przenikać przez łożysko do surowicy niemowląt urodzonych przez kobiety leczone abataceptem w okresie ciąży. W związku z tym, u niemowląt może wystąpić zwiększone ryzyko infekcji. Nie zaleca się podawania żywych szczepionek niemowlętom, które były narażone na abatacept in utero, przez 14 tyg. od ostatniej ekspozycji matki na abatacept w okresie ciąży. W trakcie leczenia preparatem i do 14 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki abataceptu, kobiety nie powinny karmić piersią. Nie stwierdzono niepożądanych działań abataceptu na płodność samców i samic szczurów.
Reklama
Orencia - efekty uboczne
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie tchawicy, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła oraz zapalenie zatok). Często: zakażenie dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie oskrzeli), zakażenie dróg moczowych, zakażenia wirusem opryszczki (w tym opryszczka, opryszczka wargowa oraz półpasiec), zapalenie płuc, grypa, ból głowy, zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, podwyższenie ciśnienia tętniczego, kaszel, ból brzucha, biegunka, nudności, dyspepsja, owrzodzenia jamy ustnej, aftowe zapalenie jamy ustnej, wymioty, nieprawidłowy wynik badań czynności wątroby (w tym zwiększenie aktywności aminotransferaz), wysypka (w tym zapalenie skóry), zmęczenie, osłabienie. Niezbyt często: zakażenie zębów, grzybica paznokci, posocznica, zakażenia mięśniowo-szkieletowe, ropień skóry, odmiedniczkowe zapalenie nerek, katar, zakażenie ucha, rak podstawnokomórkowy, brodawczak skóry, trombocytopenia, leukopenia, nadwrażliwość, depresja, lęk, zaburzenia snu (w tym bezsenność), migrena, parestezje, zapalenie spojówek, zespół suchego oka, zmniejszenie ostrości widzenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, kołatanie serca, tachykardia, bradykardia, niedociśnienie, nagłe uderzenia gorąca, zaczerwienienie skóry twarzy, zapalenie naczyń, obniżenie ciśnienia tętniczego, zaostrzenie POChP, skurcz oskrzeli, świszczący oddech, duszność, ucisk w gardle, zapalenie błony śluzowej żołądka, zwiększona skłonność do powstawania siniaków, suchość skóry, łysienie, świąd, pokrzywka, łuszczyca, trądzik, rumień, nadmierna potliwość, bóle stawów, ból kończyn, brak miesiączki, obfite krwawienia miesięczne, objawy grypopodobne, zwiększenie masy ciała. Rzadko: gruźlica, bakteriemia, zakażenia żołądka i jelit, zapalenie narządów miednicy mniejszej, chłoniak, złośliwy nowotwór płuc, rak płaskokomórkowy.
Orencia - interakcje
Doświadczenie stosowania abataceptu w skojarzeniu z inhibitorami TNF jest ograniczone. Chociaż inhibitory TNF nie wpływały na klirens abataceptu, w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu inhibitory TNF i abatacept obserwowano większą ilość zakażeń oraz ciężkich zakażeń, niż u pacjentów leczonych tylko inhibitorami TNF. Z tego względu nie zaleca się leczenia skojarzonego abataceptem i inhibitorami TNF. Populacyjne analizy farmakokinetyczne nie wykazały wpływu metotreksatu, leków z grupy NLPZ i kortykosteroidów na klirens abateceptu. Nie stwierdzono poważnych problemów dotyczących bezpieczeństwa w czasie jednoczesnego stosowania abataceptu i sulfasalazyny, hydroksychlorochiny lub leflunomidu. Brak wystarczających dowodów, aby ocenić bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu w skojarzeniu z anakinrą lub rytuksymabem. Jednoczesne podawanie abataceptu z biologicznymi środkami immunosupresyjnymi lub immunomodulacyjnymi może nasilać działania preparatu na układ odpornościowy. Nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje w czasie stosowania abataceptu lub w okresie 3 mies. od jego odstawienia. Lek może osłabić skuteczność niektórych szczepień.
Orencia - dawkowanie
Dożylnie. Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarzy specjalistów, doświadczonych w rozpoznawaniu i leczeniu RZS lub wielostawowego MIZS. Jeśli odpowiedź na abatacept nie występuje w ciągu 6 mies. leczenia, należy ponownie wziąć pod uwagę kontynuację leczenia. Dorośli. Reumatoidalne zapalenie stawów. W infuzji dożylnej trwającej 30 min. Pacjenci o mc. <60 kg - 500 mg (2 fiolki), mc. ≥60 kg do ≤100 kg - 750 mg (3 fiolki), mc. >100 kg - 1000 mg (4 fiolki). Zalecana dawka wynosi ok. 10 mg/kg mc. Po podaniu dawki początkowej, kolejne dawki należy podać po 2 i 4 tyg. od pierwszego wlewu, a następnie co 4 tyg. W przypadku stosowania w skojarzeniu z innymi lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARDs), kortykosteroidami, salicylanami, NLPZ lub lekami przeciwbólowymi, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Łuszczycowe zapalenie stawów. W infuzji dożylnej trwającej 30 min. Pacjenci o mc. <60 kg - 500 mg (2 fiolki), mc. ≥60 kg do ≤100 kg - 750 mg (3 fiolki), mc. >100 kg - 1000 mg (4 fiolki). Zalecana dawka wynosi ok. 10 mg/kg mc. Po podaniu dawki początkowej, kolejne dawki należy podać po 2 i 4 tyg. od pierwszego wlewu, a następnie co 4 tyg. Dzieci i młodzież. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów: pacjenci od 6 do 17 lat o mc. <75 kg zalecana dawka to 10 mg/kg w przeliczeniu na masę ciała pacjenta w trakcie każdego podania. Pacjenci pediatryczni o masie ciała ≥75 kg powinni przyjmować lek wg schematu dawkowania ustalonego dla osób dorosłych, ale bez przekraczania maksymalnej dopuszczalnej dawki 1000 mg. Preparat powinien być podawany w postaci 30-minutowych wlewów dożylnych. Po leczeniu początkowym preparat powinien być podany w okresie od 2 do 4 tyg. po pierwszym wlewie, a następne dawki w 4-tyg. odstępach. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku podawanego dożylnie u dzieci <6 lat, dlatego też nie zaleca się stosowania leku podawanego dożylnie u pacjentów <6 rż. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowywanie dawki leku. Ze względu na brak badań, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby, nie jest możliwe określenie zalecanych dawek. Sposób podania. Do podawania dożylnego. Cały, dokładnie rozcieńczony roztwór leku powinien być podawany przez 30 min, koniecznie z zastosowaniem zestawu do infuzji oraz jałowego, niepirogennego filtru wiążącego niskocząsteczkowe białka (wielkość porów 0,2-1,2 µm).
Orencia - uwagi
Preparat zawiera maltozę, może zakłócać odczyt stężenia glukozy we krwi przez urządzenia, w których stosuje się testy paskowe z enzymem dehydrogenazą glukozową pirolochinolinochinonu (GDH-PQQ), powodując fałszywie zwiększony odczyt stężenia glukozy we krwi w dniu infuzji. Pacjentom wymagającym kontroli stężenia glukozy, u których stosowany jest preparat, należy poradzić, aby rozważyli zastosowanie metod niereagujących na obecność maltozy, takich jak metody wykorzystujące dehydrogenazę glukozową dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego (GDH-NAD), oksydazę glukozową lub heksokinazę glukozową. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy lub zmniejszenia ostrości widzenia, należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
