Oxepilax

Oxepilax - skład

1 tabl. powl. zawiera 300 mg lub 600 mg okskarbazepiny.

Reklama

Oxepilax - działanie

Lek przeciwpadaczkowy. Mechanizm działania okskarbazepiny i jej aktywnego metabolitu (pochodna monohydroksy - MHD) oparty jest głównie na blokadzie wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, co prowadzi do stabilizacji nadmiernie pobudzonych błon komórek nerwowych, zahamowania powtarzających się wyładowań neuronalnych oraz zmniejszenia rozprzestrzeniania się impulsów synaptycznych. Ponadto, wzmożone przewodnictwo potasu oraz modulacja aktywowanych przez wysokie napięcie kanałów wapniowych może także przyczyniać się do przeciwdrgawkowego działania leku. Nie odnotowano żadnych istotnych interakcji z neuroprzekaźnikami w mózgu lub fragmentami modulatorowymi receptorów. Po podaniu doustnym okskarbazepina jest całkowicie wchłaniana i podlega intensywnej przemianie do farmakologicznie aktywnego metabolitu (MHD). MHD ulega dalszym przemianom przez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Niewielkie ilości (4% dawki) ulegają utlenieniu do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu (DHD). Około 40% MHD wiąże się z białkami osocza. Okskarbazepina jest wydalana głównie w postaci metabolitów. Ponad 95% dawki jest wydalane z moczem; wydalanie z kałem dotyczy mniej niż 4% podanej dawki. T_0,5 okskarbazepiny wynosi 1,3-2,3 h, podczas gdy dla MHD wynosi on 9,3 +/- 1,8 h. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek okres półtrwania MHD wydłuża się o 60-90% (16-19 h). Na podstawie badań klinicznych u dzieci w wieku 4-12 lat uważa się, że pole pod krzywą (AUC) dla MHD stanowi u nich około 2/3 analogicznych wartości u pacjentów dorosłych leczonych podobną dawką w przeliczeniu na kg masy ciała. Wraz ze zwiększaniem masy ciała, u dzieci w wieku 13 lat i starszych, klirens MHD powinien osiągnąć wartości obserwowane u pacjentów dorosłych.

Reklama

Oxepilax - wskazania

Leczenie napadów padaczkowych częściowych przechodzących lub nie we wtórne uogólnione napady toniczno-kloniczne. Lek jest wskazany do stosowania w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym u dorosłych i dzieci w wieku 6 lat i starszych.

Reklama

Oxepilax - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na okskarbazepinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Reklama

Oxepilax - ostrzeżenia

Podanie leku może spowodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości klasy I (natychmiastowe); obserwowano wysypkę, świąd, pokrzywkę, obrzęk naczynioruchowy oraz anafilaksję. Jeśli takie reakcje wystąpią po leczeniu okskarbazepiną, należy przerwać stosowanie leku i rozpocząć inną terapię. U części pacjentów (ok. 25-30%) z nadwrażliwością na karbamazepinę mogą pojawić się reakcje nadwrażliwości na okskarbazepinę - zachować ostrożność. Reakcje nadwrażliwości, w tym wielonarządowe reakcje nadwrażliwości, mogą wystąpić także u pacjentów, u których nie obserwowano nadwrażliwości na karbamazepinę; takie reakcje mogą dotyczyć skóry, wątroby, krwi i układu limfatycznego bądź innych narządów. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o reakcji nadwrażliwości, stosowanie okskarbazepiny należy natychmiast przerwać. Stosowanie okskarbazepiny wiąże się z ryzykiem wystąpienia poważnych reakcji skórnych (w tym rumienia wielopostaciowego, zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka), pojawiających się zazwyczaj w ciągu pierwszych 3 tyg. leczenia. U pacjentów, u których wystąpi wysypka należy natychmiast odstawić okskarbazepinę, chyba że wysypka wyraźnie nie ma związku z lekiem. Leku nie należy ponownie podawać pacjentom, którzy przerwali leczenie z powodu reakcji nadwrażliwości. Preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z ryzykiem hiponatremii (szczególnie u osób w podeszłym wieku) - u pacjentów z współistniejącą chorobą nerek związaną z hiponatremią, u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki zmniejszające stężenie sodu w surowicy (np. leki moczopędne, desmopresyna), jak również leki z grupy NLPZ (np. indometacyna); u tych pacjentów przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć oznaczenie stężenia sodu we krwi, czynność tę należy powtórzyć po około 2 tyg., a następnie w odstępach miesięcznych, przez 3 pierwsze miesiące leczenia lub w razie potrzeby. W przypadku wystąpienia objawów świadczących o niedoborze sodu we krwi podczas stosowania okskarbazepiny należy rozważyć konieczność kontrolowania stężenia sodu. U innych pacjentów należy oznaczać stężenie sodu w podczas rutynowych badań kontrolnych. Wszyscy pacjenci z pierwotną lub wtórną niewydolnością serca powinni być poddawani regularnym pomiarom masy ciała w celu określenia stopnia retencji płynów - w przypadku zatrzymania płynów lub nasilenia się niewydolności serca, należy sprawdzić stężenie sodu we krwi. Jeśli stwierdzi się niedobór sodu we krwi, u tych pacjentów należy ograniczyć podaż wody. Pacjenci z współistniejącymi zaburzeniami przewodnictwa (np. blokiem przedsionkowo-komorowym, arytmią) wymagają dokładnego monitorowania. Stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy rozważyć przerwanie terapii okskarbazepiną w przypadku wystąpienia zaburzeń czynności wątroby. Należy rozważyć przerwanie terapii okskarbazepiną w przypadku  pojawienia się objawów znacznego zahamowania czynności szpiku kostnego. Ze względu na możliwość wystąpienia myśli i zachowań samobójczych, wszyscy pacjenci przyjmujący preparat powinni znajdować się pod stałą kontrolą lekarską.

Reklama

Oxepilax - ciąża

Okskarbazepina może osłabiać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych - kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować niehormonalne metody antykoncepcji podczas leczenia okskarbazepiną. Wykazano, że u potomstwa pacjentek chorujących na padaczkę występowanie wad wrodzonych jest 2-3 razy częstsze, niż w populacji ogólnej. Ryzyko działania szkodliwego na płód wydaje być się większe w przypadku terapii wieloma lekami przeciwpadaczkowymi. Nie wyjaśniono jednak, w jakim stopniu wpływa na to leczenie i (lub) choroba. Jeśli pacjentka leczona okskarbazepiną zajdzie w ciążę lub planuje zajść w ciążę, należy ponownie dokładnie rozważyć konieczność leczenia okskarbazepiną. W czasie ciąży nie należy przerywać skutecznej terapii przeciwpadaczkowej okskarbazepiną, ponieważ nasilenie choroby jest niekorzystne zarówno dla matki, jak i dla płodu. Należy stosować minimalne skuteczne dawki leku oraz monoterapię, jeśli tylko to możliwe, szczególnie w I trymestrze ciąży. Pacjentki te należy objąć programem poradnictwa w kwestii zwiększonego ryzyka wystąpienia wad rozwojowych oraz zapewnić im możliwość wykonania badań prenatalnych. Ponieważ stężenie aktywnego metabolitu okskarbazepiny (MHD) może zmniejszać się stopniowo przez cały okres trwania ciąży, zaleca się dokładne monitorowanie odpowiedzi klinicznej, aby zapewnić utrzymanie właściwej kontroli napadów padaczkowych w czasie ciąży. Należy również rozważyć kontrolowanie zmian stężeń MHD we krwi. Można również wziąć pod uwagę kontrolowanie stężeń MHD we krwi po porodzie, szczególnie w przypadku, kiedy dawka leku była zwiększana w czasie ciąży. Leki przeciwpadaczkowe mogą prowadzić do niedoboru kwasu foliowego, co może prowadzić do wystąpienia nieprawidłowości rozwoju płodu - zaleca się podawanie kwasu foliowego zarówno przed zajściem w ciążę, jak i w trakcie ciąży. Należy zaproponować pacjentkom wykonanie diagnostycznych badań prenatalnych, nawet w przypadku kobiet przyjmujących uzupełniające dawki kwasu foliowego. U noworodków opisywano zaburzenia krzepnięcia spowodowane lekami przeciwpadaczkowymi, dlatego należy podawać witaminę K1 kobiecie ciężarnej przez kilka ostatnich tygodni ciąży oraz noworodkowi. Okskarbazepina i jej aktywny metabolit (MHD) są wydzielane do mleka kobiecego - nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia preparatem.

Reklama

Oxepilax - efekty uboczne

Bardzo często: senność, ból głowy, nieukładowe zawroty głowy, podwójne widzenie, nudności, wymioty, zmęczenie. Często: hiponatremia, stan splątania, depresja, apatia, pobudzenie (np. nerwowość), chwiejność emocjonalna, ataksja, drżenie, oczopląs, zaburzenia uwagi, amnezja, zaburzenia widzenia, nieostre widzenie, układowe zawroty głowy, biegunka, zaparcie, ból brzucha, wysypka, łysienie, trądzik, osłabienie. Niezbyt często: leukopenia, pokrzywka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy zasadowej we krwi. Bardzo rzadko: trombocytopenia, niemiarowość serca, blok przedsionkowo-komorowy, zapalenie trzustki i (lub) zwiększenie aktywności lipazy i (lub) amylazy, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, toczeń rumieniowaty układowy, nadwrażliwość, przejawiająca się wysypką, gorączką, w tym nadwrażliwość wielonarządowa (dotycząca krwi, układu limfatycznego - np. eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony; wątroby - np. nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zapalenie wątroby; mięśni i stawów - np. obrzęk stawów, ból mięśni i stawów; układu nerwowego - np. encefalopatia wątrobowa; nerek - np. białkomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek; płuc - np. duszność, obrzęk płuc, astma, skurcz oskrzeli, śródmiąższowa choroba płuc; obrzęk naczynioruchowy), hiponatremia związana z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi (takimi jak: drgawki, splątanie, zaburzenia świadomości, encefalopatia, zaburzenia widzenia, wymioty, nudności). Podczas leczenia, w bardzo rzadkich przypadkach może dojść do klinicznie istotnej hiponatremii (stężenie sodu <125 mmol/l); zasadniczo, występuje ona podczas pierwszych 3 mies. terapii, jednak znane są przypadki pacjentów, u których stężenie sodu uległo po raz pierwszy zmniejszeniu poniżej wartości 125 mmol/l po ponad 1 roku od rozpoczęcia terapii. Częstość nieznana: hamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, pancytopenia, neutropenia, niedoczynność tarczycy, nadciśnienie, zmniejszenie stężenia T4, reakcje anafilaktyczne. Donoszono o występowaniu myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe z różnych wskazań.

Oxepilax - interakcje

Okskarbazepina i jej farmakologicznie aktywny metabolit (MHD) indukują CYP3A4 i CYP3A5, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia we krwi leków metabolizowanych przez te izoenzymy, m.in. leków immunosupresyjnych (np. cyklosporyna, takrolimus), niektórych leków przeciwpadaczkowych (np. karbamazepina - zmniejszenie stężenia o 0-22%), doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiol i lewonorgestrel). Ze względu na zmniejszenie skuteczności antykoncepcji hormonalnej, pacjentkom w wieku rozrodczym, które są leczone okskarbazepiną należy zalecić dodatkowe niehormonalne metody antykoncepcji. In vitro okskarbazepina i MHD są słabymi induktorami transferazy UDP-glukuronylowej, stąd in vivo mogą wywierać niewielki efekt indukujący metabolizm leków, które są eliminowane głównie poprzez sprzęganie za pomocą UDP-glukuronylotransferaz (np. lamotrygina). W przypadku rozpoczęcia leczenia okskarbazepiną lub po zmianie jej dawki, osiągnięcie nowego poziomu indukcji może trwać 2-3 tyg. W przypadku przerwania leczenia okskarbazepiną konieczne może być zmniejszenia dawki jednocześnie przyjmowanych leków, a decyzję o tym należy podjąć na podstawie oceny klinicznej stanu pacjenta i (lub) stężeń w osoczu. Indukcja prawdopodobnie stopniowo zmniejszy się w czasie 2-3 tyg. po przerwaniu leczenia. Nie obserwowano zjawiska autoindukcji podczas podawania okskarbazepiny. Wstępne wyniki wskazują, że okskarbazepina może powodować zmniejszenie stężenia lamotryginy, co może być istotne u dzieci, jednakże ten efekt wydaje się mieć mniejsze znaczenie, niż w przypadku leków będących induktorami enzymów (karbamazepina, fenobarbital i fenytoina). Okskarbazepina i MHD hamują CYP2C19, dlatego duże dawki okskarbazepiny mogą zwiększać stężenia leków metabolizowanych przez ten izoenzym (np. fenytoina, fenobarbital). Okskarbazepina stosowana w dawce >1200 mg/dobę powodowała zwiększenie stężenia fenytoiny we krwi nawet o 40%, natomiast fenobarbitalu o 15%. W przypadku jednoczesnego podawania dużych dawek okskarbazepiny z lekami metabolizowanymi przez CYP2C19 może być konieczne zmniejszenie dawki równocześnie stosowanych leków. Leki silnie indukujące cytochrom P-450 (np. karbamazepina, fenytoina, fenobarbital) zmniejszają stężenie MHD we krwi o 29-40%. Kwas walproinowy może zmniejszać stężenie MHD nawet o 18%. W przypadku stosowania z okskarbazepiną innych leków przeciwpadaczkowych należy rozważyć indywidualne dostosowanie dawkowania i (lub) monitorowanie stężenia leku we krwi, szczególnie u dzieci poddanych terapii skojarzonej z lamotryginą. Jednoczesne stosowanie okskarbazepiny i lamotryginy zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Jednoczesne podawanie litu i okskarbazepiny może zwiększać neurotoksyczność. Stosowanie z lekami moczopędnymi lub NLPZ zwiększa ryzyko hiponatremii. Interakcja między okskarbazepiną a inhibitorami MAO jest teoretycznie możliwa, ze względu na podobieństwo budowy chemicznej okskarbazepiny do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. W badaniach klinicznych, do których włączono pacjentów leczonych trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, nie odnotowano żadnych istotnych klinicznie interakcji. Cymetydyna, erytromycyna, wiloksazyna, warfaryna oraz dekstropropoksyfen nie wpływały na farmakokinetykę MHD. Stosowanie leku z alkoholem powoduje wystąpienia addycyjnego działania uspokajającego.

Oxepilax - dawkowanie

Stosowanie preparatu w monoterapii i leczeniu skojarzonym należy rozpoczynać od skutecznej klinicznie dawki, podawanej w 2 dawkach podzielonych. Dawkę tę można zwiększać w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Jeśli okskarbazepina ma zastąpić inne leki przeciwpadaczkowe, ich dawkę należy stopniowo zmniejszać od momentu rozpoczęcia leczenia okskarbazepiną. W leczeniu skojarzonym, gdy pacjent przyjmuje wiele leków przeciwpadaczkowych, może zaistnieć potrzeba zmniejszenia dawki innych leków przeciwpadaczkowych podawanych jednocześnie i (lub) powolnego zwiększania dawki okskarbazepiny. Dorośli. Monoterapia i leczenie skojarzone: początkowo 600 mg/dobę (8-10 mg/kg mc./dobę) w 2 dawkach podzielonych. Jeśli istnieją wskazania kliniczne, dawkę można zwiększać w odstępach około tygodniowych, o maksymalnie 600 mg/dobę, rozpoczynając od dawki początkowej, aż do osiągnięcia pożądanej odpowiedzi klinicznej. Efekty terapeutyczne są uzyskiwane po podaniu dawek mieszczących się w zakresie 600-2400 mg/dobę. Dla większości pacjentów niestosujących innych leków przeciwpadaczkowych dawką skuteczną była dawka 1200 mg/dobę. Dawka 2400 mg/dobę była skuteczna u pacjentów z padaczką oporną na leczenie, przechodzących z terapii innymi lekami przeciwpadaczkowymi na monoterapię okskarbazepiną. Dobowe dawki z zakresu 600-2400 mg/dobę były również skuteczne w leczeniu skojarzonym, jednak większość pacjentów nie tolerowała dawki 2400 mg/dobę bez zmniejszenia dawek innych leków przeciwpadaczkowych przyjmowanych jednocześnie z okskarbazepiną. Dawki dobowe powyżej 2400 mg/dobę nie były przedmiotem systematycznych badań klinicznych. Dzieci (w wieku ≥ 6 lat). Monoterapia i leczenie skojarzone: dawka początkowa wynosi 8-10 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych. W leczeniu skojarzonym, dobre efekty lecznicze obserwuje się po średniej dawce podtrzymującej wynoszącej około 30 mg/kg mc./dobę. W celu uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć w odstępach około tygodniowych o maksymalnie 10 mg/kg mc./dobę, zaczynając od dawki początkowej, aż do osiągnięcia dawki maksymalnej 46 mg/kg mc./dobę. Okskarbazepina nie jest zalecana u dzieci w wieku <6 lat, ponieważ jej bezpieczeństwo i skuteczność w tej grupie pacjentów nie zostały wystarczająco udokumentowane. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min), leczenie należy rozpoczynać od połowy zazwyczaj stosowanej dawki początkowej (300 mg/dobę); dawkę można zwiększać w odstępach co najmniej tygodniowych aż do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej. Zwiększanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek wymaga starannej obserwacji. Sposób podania. Preparat można przyjmować w czasie posiłków lub niezależnie od nich. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Oxepilax - uwagi

Nie należy nagle odstawiać preparatu - dawkę należy zmniejszyć stopniowo, aby ograniczyć do minimum ryzyko wystąpienia napadów padaczkowych o nasilonej częstości. Podczas leczenie należy unikać spożywania alkoholu. Lek może powodować senność i zawroty głowy, dlatego może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.