Oxyduo - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg lub 40 mg chlorowodorku oksykodonu i odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku naloksonu.
Reklama
Oxyduo - działanie
Lek przeciwbólowy. Preparat stanowi połączenie agonisty (oksykodon) i antagonisty (nalokson) receptorów opioidowych. Oksykodon działa przeciwbólowo, wiążąc się z endogennymi receptorami opioidowymi w OUN. Zastosowanie naloksonu, będącego miejscowym antagonistą konkurencyjnym w jelitach względem działania oksykodonu, powoduje osłabienie zaburzeń czynności jelit, które są typowe dla leczenia opioidami (dostępność biologiczna naloksonu po podaniu doustnym wynosi <3%, dlatego jest mało prawdopodobne, aby wywoływał klinicznie działanie ogólnoustrojowe; po podaniu doustnym maksymalnej dawki leku, tj. 40 mg + 20 mg stężenie naloksonu we krwi jest tak małe, że analiza farmakokinetyczna jest niewykonalna). Biodostępność całkowita oksykodonu po podaniu doustnym wynosi do 87%. W ok. 45% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko i do mleka. Jest metabolizowany w jelicie i wątrobie do noroksykodonu i oksymorfonu oraz rożnych koniugatów glukuronidu. Noroksykodon, oksymorfon i noroksymorfon powstają przy udziale enzymów układu cytochromu P450. Oksykodon i jego metabolity są wydalane zarówno z moczem, jak i z kałem.
Reklama
Oxyduo - wskazania
Silny ból u dorosłych, który może być właściwie leczony jedynie przy zastosowaniu opioidowych leków przeciwbólowych. Obecność antagonisty receptora opioidowego - naloksonu - przeciwdziała występowaniu zaparć wywołanych przez opioidy, hamując oddziaływanie oksykodonu na receptory opioidowe zlokalizowane w ścianie jelita.
Reklama
Oxyduo - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na oksykodon, nalokson lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem narządów i tkanek i (lub) hiperkapnia. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Serce płucne. Ciężka astma oskrzelowa. Niedrożność porażenna jelit niespowodowana przez opioidy. Umiarkowana do ciężkiej niewydolność wątroby.
Reklama
Oxyduo - ostrzeżenia
Głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem opioidów w nadmiarze jest depresja oddechowa. Należy zachować ostrożność, stosując preparat u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych, z niedrożnością porażenną jelit wywołaną przez opioidy, ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, z bezdechem sennym, obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolnością kory nadnerczy), psychozą organiczną po ostrym zatruciu, kamicą żółciową, rozrostem gruczołu krokowego, chorobą alkoholową, majaczeniem alkoholowym, zapaleniem trzustki, nadciśnieniem tętniczym, obniżonym ciśnieniem tętniczym, zdiagnozowanymi wcześniej chorobami sercowo-naczyniowymi, urazami głowy (ze względu na ryzyko zwiększenia ciśnienia środczaszkowego), padaczką lub skłonnością do drgawek. Należy zachować ostrożność u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO lub innymi lekami o działaniu hamującym na OUN. Jednoczesne stosowanie opioidów, w tym chlorowodorku oksykodonu oraz leków uspokajających, takich jak benzodiazepiny lub leków podobnych może prowadzić do sedacji, depresji oddechowej, śpiączki lub zgonu. W związku z występowaniem takiego ryzyka jednoczesne przepisywanie leków uspokajających powinno zostać ograniczone do pacjentów, u których nie ma możliwości zastosowania alternatywnych metod leczenia. W przypadku podjęcia decyzji o przepisaniu leku złożonego jednocześnie z lekami uspokajającymi należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę a czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy. Pacjenci powinni być uważnie obserwowani pod kątem wystąpienia objawów depresji oddechowej i sedacji. W związku z tym zdecydowanie zaleca się, aby informować pacjentów i ich opiekunów o możliwości wystąpienia takich objawów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Szczególnie dokładnie należy obserwować pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Należy rozważyć występowanie biegunki jako możliwy skutek stosowania naloksonu. U pacjentów długotrwale stosujących opioidy, zamiana na lek złożony może początkowo wywołać objawy z odstawienia. Tacy pacjenci mogą wymagać szczególnej uwagi. Lek złożony nie jest odpowiedni do leczenia objawów z odstawienia. Podczas długotrwałego stosowania u pacjenta może się rozwinąć tolerancja na lek i może być konieczne stosowanie większych dawek w celu utrzymania pożądanego działania przeciwbólowego. Długotrwałe podawanie może prowadzić do uzależnienia fizycznego. Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy z odstawienia. W przypadku, gdy stosowanie preparatu złożonego nie jest już konieczne, może być zalecane stopniowe zmniejszanie dawki w celu uniknięcia objawów z odstawienia. Przeciwbólowe leki opioidowe mogą powodować wystąpienie uzależnienia psychicznego. Preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu lub leków w wywiadzie. Oksykodon jako indywidualny składnik posiada profil nadużywania podobny do innych silnych opioidów. Aby nie zaburzać właściwości przedłużonego uwalniania substancji z tabletek, tabletki należy przyjmować w całości, nie należy ich żuć ani kruszyć. Żucie lub kruszenie tabletek w celu połknięcia powoduje szybsze uwolnienie substancji czynnych i wchłonięcie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Ponadto tabl. 5 mg + 2,5 mg nie wolno ich dzielić. U pacjentów, u których zaobserwowano senność i (lub) przypadek nagłego zaśnięcia, można rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie terapii. Jednoczesne picie alkoholu i stosowanie leku może nasilać działania niepożądane preparatu; należy unikać równoczesnego przyjmowania. Nie ma doświadczenia klinicznego z badań z udziałem pacjentów z nowotworami umiejscowionymi w otrzewnej ani pacjentami z zespołem ciasnoty wewnątrzbrzusznej w zaawansowanych stadiach nowotworów układu pokarmowego i miednicy, z tego powodu stosowanie leku u takich pacjentów nie jest zalecane. Preparat nie jest zalecany do stosowania przed operacjami ani w ciągu pierwszych 12-24 h po operacji. Czas, w którym rozpoczyna się stosowanie preparatu w okresie pooperacyjnym zależy od rodzaju i zakresu operacji, procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny współczynnika korzyści do ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Zdecydowanie odradza się nadużywania preparatu przez osoby uzależnione od leków. Przewiduje się, że preparat w przypadku nadużywania drogą pozajelitową, donosową lub doustną u osób uzależnionych od agonistów opioidów, takich jak heroina, morfina lub metadon, wywoła wyraźne objawy z odstawienia - ze względu na charakterystykę naloksonu jako antagonisty receptorów opioidowych – lub nasilenie już obecnych objawów z odstawienia. Niewłaściwe użycie preparatu poprzez parenteralne podanie składników tabletki (zwłaszcza talku) może spowodować miejscową martwicę tkanek oraz ziarniniaki płuc lub może prowadzić do innych, ciężkich, potencjalnie śmiertelnych działań niepożądanych. Opioidy, takie jak oksykodon, mogą wpływać na osie podwzgórze-przysadka-nadnercza lub gonady. Niektóre zmiany, które można zaobserwować, to wzrost poziomu prolaktyny w surowicy oraz spadek poziomu kortyzolu i testosteronu w osoczu. Objawy kliniczne mogą manifestować się objawami klinicznymi. Stosowanie preparatu jako środka dopingującego może stanowić niebezpieczeństwo dla zdrowia. Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży <18 lat - nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Ten preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
Reklama
Oxyduo - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu i (lub) noworodka. Zarówno oksykodon jak i nalokson przenikają przez łożysko. Ekspozycja ogólnoustrojowa na nalokson po zastosowaniu doustnym jest relatywnie mała. Ograniczone dane dotyczące stosowania oksykodonu w ciąży nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstania wad wrodzonych. Długotrwałe stosowanie oksykodonu podczas ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów z odstawienia u noworodka. Oksykodon podawany podczas porodu może spowodować depresję oddechową u noworodka. Oksykodon przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią niemowlęcia w przypadku stosowania przez karmiącą matkę wielokrotnych dawek preparatu - na czas leczenia należy zaprzestać karmienia piersią.
Reklama
Oxyduo - efekty uboczne
Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, biegunka, suchość w jamie ustnej, niestrawność, wymioty, nudności, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, świąd, reakcje skórne, nadmierne pocenie się, stany osłabienia, zmęczenie. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, nieprawidłowe myślenie, lęk, splątanie, depresja, zmniejszone libido, nerwowość, niepokój ruchowy, drgawki (szczególnie u osób z zaburzeniami drgawkowymi lub predyspozycjami do drgawek), zaburzenia koncentracji uwagi, zaburzenia smaku, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie, letarg, zaburzenia widzenia, dławica piersiowa (w szczególności u pacjentów z chorobą wieńcową w wywiadzie), kołatanie serca, zmniejszenie ciśnienia krwi, zwiększenie ciśnienia krwi, duszność, wyciek wodnisty z nosa, kaszel, wzdęcie brzucha, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, kolka żółciowa, skurcze mięśni, drgania mięśni, bóle mięśniowe, parcie na pęcherz, bóle w klatce piersiowej, dreszcze, zespół z odstawienia leku, złe samopoczucie, ból, obrzęk obwodowy, pragnienie, zmniejszenie masy ciała, urazy powypadkowe. Rzadko: uzależnienie od leku, tachykardia, ziewanie, zaburzenia dotyczące zębów, zwiększenie masy ciała. Częstość nieznana: stan euforii, omamy, koszmary senne, agresja, parestezje, uspokojenie, depresja oddechowa, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, zatrzymanie moczu, zaburzenia erekcji. Ponadto podczas podawania oksykodonu obserwowano następujące działania niepożądane. Często: zmiany nastroju i zmiany osobowości, zmniejszenie aktywności, nadmierna aktywność psychomotoryczna, czkawka, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu. Niezbyt często: odwodnienie, pobudzenie, zaburzenia percepcji (np. derealizacja), zaburzenia koncentracji uwagi, migrena, hipertonia, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, nieprawidłowa koordynacja, zaburzenia słuchu, rozszerzenie naczyń, dysfonia, utrudnione połykanie, niedrożność jelita, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość skóry, hipogonadyzm, obrzęk, tolerancja na lek. Rzadko: opryszczka zwykła, zwiększenie apetytu, smoliste stolce, krwawienie z dziąseł, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, nadmierne odczuwanie bólu, próchnica zębów, cholestaza, brak miesiączki, noworodkowy zespół odstawienny.
Oxyduo - interakcje
Jednoczesne stosowanie opioidów z lekami uspokajającymi, takimi jak benzodiazepiny lub lekami podobnymi zwiększa ryzyko wystąpienia sedacji, depresji oddechowej, śpiączki lub zgonu, w związku z dodatkowym działaniem hamującym na OUN. Dawka oraz czas jednoczesnego podawania powinny być ograniczone. Leki hamujące OUN obejmują między innymi: inne opioidy, leki przeciwlękowe, nasenne i uspokajające (w tym benzodiazepiny), leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwhistaminowe i leki przeciwwymiotne. Alkohol może nasilać działanie leku - należy unikać równoczesnego przyjmowania. Oksykodon należy stosować ostrożnie w czasie leczenia inhibitorami MAO. Podczas jednoczesnego stosowania oksykodonu i leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny może wystąpić istotne zmniejszenie lub zwiększenie wskaźnika INR. Oksykodon jest metabolizowany głównie przy udziale izoenzymów CYP3A4, również częściowo przez CYP2D6. Inhibitory CYP3A4, takie jak: antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol), inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir), cymetydyna, a także sok grejpfrutowy mogą hamować metabolizm oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu we krwi - może być konieczne zmniejszenie dawki preparatu złożonego i ponownie dostosowanie dawki. Induktory CYP3A4, takie jak: ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca zwyczajnego mogą przyspieszać metabolizm oksykodonu, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia oksykodonu we krwi - należy zachować szczególną ostrożność, może być konieczne dostosowanie dawkowania oksykodonu, w celu utrzymania odpowiedniej kontroli objawów. Inhibitory CYP2D6, np. fluoksetyna, paroksetyna i chinidyna, mogą teoretycznie powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu we krwi (jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP2D6 nie ma znaczącego wpływu na eliminację i farmakodynamikę oksykodonu). Nie należy oczekiwać istotnych klinicznie interakcji między oksykodonem i naloksonem. Prawdopodobieństwo wystąpienia klinicznie istotnych interakcji między paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym lub naltreksonem i połączeniem oksykodonu z naloksonem w stężeniach terapeutycznych jest minimalne.
Oxyduo - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Skuteczność działania przeciwbólowego leku złożonego (oksykodon/nalokson) jest równoważna działaniu leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających oksykodon. Leczenie przeciwbólowe. Zwykle dawka początkowa u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej opioidów wynosi 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu co 12 h. U pacjentów, którzy przyjmowali wcześniej opioidy leczenie można rozpocząć od większej dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 160 mg chlorowodorku oksykodonu + 80 mg chlorowodorku naloksonu. Maksymalna dawka dobowa jest przeznaczona dla pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali stałą dawkę dobową i u których zaistniała konieczność zwiększenia dawki. Jeśli konieczne jest zastosowanie większych dawek leku, należy rozważyć jednoczesne dodatkowe podanie chlorowodorku oksykodonu w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu, w takich samych odstępach pomiędzy dawkami (maksymalna dawka dobowa chlorowodorku oksykodonu w postaci o przedłużonym uwalnianiu wynosi 400 mg). W przypadku zastosowania dodatkowych dawek chlorowodorku oksykodonu korzyści z wpływu naloksonu na czynność jelit mogą być mniejsze. Po zaprzestaniu terapii lekiem złożonym i włączeniu terapii innym opioidem należy oczekiwać pogorszenia czynności jelit. Lek w postaci o przedłużonym uwalnianiu nie jest przeznaczony do leczenia bólu przebijającego. W leczeniu bólu przebijającego należy zastosować dodatkowo lek przeciwbólowy o natychmiastowym uwalnianiu, jako lek pomocniczy. Pojedyncza dawka leku pomocniczego powinna wynosić 1/6 równoważnej dawki dobowej chlorowodorku oksykodonu. Konieczność zastosowania ponad 2 dawek leku pomocniczego na dobę zwykle wskazuje na potrzebę dobrania większej dawki leku o przedłużonym uwalnianiu. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 1-2 dni o dawkę 5 mg chlorowodorku oksykodonu + 2,5 mg chlorowodorku naloksonu 2 razy na dobę lub, jeśli to konieczne, 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu 2 razy na dobę, aż do osiągnięcia stabilnej dawki. Ma to na celu ustalenie indywidualnej dla danego pacjenta dawki podawanej 2 razy na dobę, która zapewni odpowiednie działanie przeciwbólowe i stosowanie możliwie najmniejszej dawki leku pomocniczego przez cały okres, w którym konieczne jest leczenie bólu. Lek należy przyjmować 2 razy na dobę. Dla większości pacjentów odpowiednie jest podawanie symetryczne (jednakowe dawki rano i wieczorem, przyjmowane co 12 h), jednak u niektórych pacjentów, korzystne może być dawkowanie asymetryczne, dostosowane do modelu bólu. Na ogół należy wybierać najniższą skuteczną dawkę leku przeciwbólowego. W leczeniu bólu nienowotworowego dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg chlorowodorku oksykodonu + 20 mg chlorowodorku naloksonu, jednak może być konieczne zwiększenie dawki. Czas stosowania. Preparatu nie należy podawać przez czas dłuższy niż jest to absolutnie konieczne. Jeśli konieczne jest długotrwałe leczenie bólu, ze względu na charakter i nasilenie choroby, wymagana jest ostrożność i regularna kontrola, w celu ustalenia, czy i w jakim stopniu dalsze leczenie jest konieczne. Gdy pacjent nie wymaga już leczenia opioidami, wskazane może być stopniowe zmniejszanie dawki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek występuje większe stężenie oksykodonu i naloksonu we krwi; dotyczy to w większym stopniu stężenia naloksonu niż oksykodonu; konsekwencje kliniczne podwyższonego stężenia naloksonu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek nie są znane. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby lub niewydolnością nerek. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu umiarkowanym i ciężkim. U pacjentów w podeszłym wieku dawka powinna być dostosowana do natężenia bólu oraz do indywidualnej wrażliwości pacjenta. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować w określonej dawce 2 razy na dobę w stałym schemacie dawkowania. Można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu, popijać odpowiednią ilością płynu. Tabletki 5 mg + 2,5 mg należy połykać w całości; nie dzielić, nie przełamywać, nie żuć ani nie rozkruszać. Tabletki 10 mg + 5 mg, 20 mg + 10 mg, 40 mg + 20 mg można dzielić na połowy, ale nie wolno ich żuć ani rozkruszać.
Oxyduo - uwagi
Sportowcy powinni być świadomi, że stosowanie tego preparatu może powodować dodatnie wyniki kontroli antydopingowej. Preparat może mieć umiarkowany wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Jest to szczególnie prawdopodobne na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub zmianie godzin przyjmowania leku (rotacji leku) oraz gdy preparat jest łączony z lekami, które hamują czynność OUN. U pacjentów ustabilizowanych, otrzymujących stałe dawki leku wpływ taki może nie występować. Pacjentów, u których występuje senność i (lub) nagłe napady snu należy poinformować o konieczności powstrzymania się od prowadzenia pojazdów i wykonywania czynności, przy których upośledzona czujność może narazić pacjentów lub inne osoby na ryzyko poważnego zranienia lub śmierci (np. obsługiwanie maszyn) do momentu ustąpienia takich działań niepożądanych.
