Oxylaxon - skład
1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 5 mg, 10 mg, 20 mg lub 40 mg chlorowodorku oksykodonu i odpowiednio 2,5 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg chlorowodorku naloksonu. Dawki 5 mg + 2,5 mg oraz 10 mg + 5 mg zawierają laktozę.
Reklama
Oxylaxon - działanie
Lek przeciwbólowy. Preparat stanowi połączenie agonisty (oksykodon) i antagonisty (nalokson) receptorów opioidowych. Oksykodon działa przeciwbólowo, wiążąc się z endogennymi receptorami opioidowymi w OUN. Zastosowanie naloksonu, będącego miejscowym antagonistą konkurencyjnym w jelitach względem działania oksykodonu, powoduje osłabienie zaburzeń czynności jelit, które są typowe dla leczenia opioidami (dostępność biologiczna naloksonu po podaniu doustnym wynosi <3%, dlatego jest mało prawdopodobne, aby wywoływał klinicznie działanie ogólnoustrojowe; po podaniu doustnym maksymalnej dawki leku, tj. 40 mg + 20 mg stężenie naloksonu we krwi jest tak małe, że analiza farmakokinetyczna jest niewykonalna). Biodostępność całkowita oksykodonu po podaniu doustnym wynosi do 87%. W ok. 45% wiąże się z białkami osocza. Przenika przez łożysko i do mleka. Jest metabolizowany w jelicie i wątrobie do noroksykodonu i oksymorfonu oraz rożnych koniugatów glukuronidu. Noroksykodon, oksymorfon i noroksymorfon powstają przy udziale enzymów układu cytochromu P450. Oksykodon i jego metabolity są wydalane zarówno z moczem, jak i z kałem.
Reklama
Oxylaxon - wskazania
Silny ból, który może być leczony jedynie z zastosowaniem opioidowych leków przeciwbólowych. Obecność naloksonu - antagonisty receptora opioidowego - przeciwdziała występowaniu zaparć wywołanych przez opioidy poprzez hamowanie działania oksykodonu na receptory opioidowe zlokalizowane w ścianie jelita. Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych.
Reklama
Oxylaxon - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na oksykodon, nalokson lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem narządów i tkanek i (lub) hiperkapnia. Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Serce płucne. Ciężka astma oskrzelowa. Niedrożność porażenna jelit niespowodowana przez opioidy. Umiarkowana do ciężkiej niewydolność wątroby.
Reklama
Oxylaxon - ostrzeżenia
Lek nie jest odpowiedni do leczenia objawów z odstawienia. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży <18 lat. Brak doświadczenia klinicznego z udziałem pacjentów z nowotworami umiejscowionymi w otrzewnej ani pacjentami z zespołem ciasnoty wewnątrzbrzusznej w zaawansowanych stadiach nowotworów układu pokarmowego i miednicy - stosowanie leku u tych pacjentów nie jest zalecane. Nie stosować leku przed operacjami ani w ciągu pierwszych 12-24 h po operacji; czas, w którym rozpoczyna się stosowanie leku w okresie pooperacyjnym zależy od rodzaju i zakresu operacji, procedury anestezjologicznej, stosowania innych leków i ogólnego stanu pacjenta oraz od wnikliwej oceny współczynnika korzyści do ryzyka indywidualnie dla każdego pacjenta. Stosować ostrożnie u pacjentów: w podeszłym wieku lub osłabionych, z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, niedrożnością porażenną jelit wywołaną przez opioidy, ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, bezdechem sennym, obrzękiem śluzowatym, niedoczynnością tarczycy, chorobą Addisona (niewydolnością kory nadnerczy), psychozą organiczną po ostrym zatruciu, kamicą żółciową, rozrostem gruczołu krokowego, chorobą alkoholową, majaczeniem alkoholowym, zapaleniem trzustki, nadciśnieniem tętniczym, obniżonym ciśnieniem tętniczym, zdiagnozowanymi wcześniej chorobami sercowo-naczyniowymi, urazami głowy (ze względu na ryzyko zwiększenia ciśnienia środczaszkowego), padaczką lub skłonnością do drgawek oraz u osób stosujących inne leki o działaniu sedatywnym lub inhibitory MAO. Opioidy mogą wpływać na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub oś gonadalną. Niektóre obserwowane zmiany obejmują zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy i zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu; zmiany hormonalne mogą powodować objawy kliniczne. W trakcie terapii nie należy spożywać alkoholu. Podczas stosowania leku może wystąpić: tolerancja, uzależnienie (fizyczne i psychiczne), a w przypadku nagłego przerwania leczenia - objawy odstawienne. Aby zapobiec wystąpieniu objawów odstawiennych lek należy odstawiać stopniowo. Objawy odstawienne mogą także wystąpić u pacjentów długotrwale stosujących duże dawki opioidów, u których zmieniono terapię na preparat - tacy pacjenci mogą wymagać szczególnej uwagi. Lek należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów nadużywających alkoholu lub leków w wywiadzie. Zdecydowanie odradza się nadużywania preparatu przez osoby uzależnione od leków. Ze względu na charakterystykę naloksonu jako antagonisty receptorów opioidowych, w przypadku nadużywania leku drogą pozajelitową, donosową lub doustną u osób uzależnionych od agonistów opioidów (takich jak heroina, morfina lub metadon) mogą wystąpić wyraźne objawy z odstawienia lub nasilenie już obecnych objawów z odstawienia. Niewłaściwe stosowanie leku poprzez parenteralne podanie składników tabletki (zwłaszcza talku) może spowodować miejscową martwicę tkanek oraz ziarniniaki płuc lub może prowadzić do innych, poważnych i potencjalnie śmiertelnych działań niepożądanych. Łamanie, żucie lub kruszenie tabletek w celu połknięcia powoduje szybsze uwolnienie substancji czynnych i wchłonięcie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Stosowanie leku jako środka pobudzającego zagraża życiu. Dawki 5 mg+2,5 mg oraz 10 mg+5 mg zawierają laktozę i nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Oxylaxon - ciąża
Lek może być stosowany w ciąży jedynie wówczas, gdy korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu i (lub) noworodka. Zarówno oksykodon jak i nalokson przenikają przez łożysko. Ekspozycja ogólnoustrojowa na nalokson po zastosowaniu doustnym jest relatywnie mała. Ograniczone dane dotyczące stosowania oksykodonu w ciąży nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstania wad wrodzonych. Długotrwałe stosowanie oksykodonu podczas ciąży może prowadzić do wystąpienia objawów z odstawienia u noworodka. Oksykodon podawany podczas porodu może spowodować depresję oddechową u płodu i noworodka. Oksykodon przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią niemowlęcia w przypadku stosowania przez karmiącą matkę wielokrotnych dawek preparatu - na czas leczenia należy zaprzestać karmienia piersią.
Reklama
Oxylaxon - efekty uboczne
Często: zmniejszenie apetytu do utraty apetytu, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, senność, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, uderzenia gorąca, ból brzucha, zaparcia, biegunka, suchość w jamie ustnej, niestrawność, wymioty, nudności, wzdęcia z oddawaniem wiatrów, świąd, reakcje skórne, nadmierne pocenie się, stany osłabienia, zmęczenie. Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości, nieprawidłowe myślenie, lęk, splątanie, depresja, nerwowość, niepokój, zwłaszcza ruchowy, drgawki (szczególnie u osób z zaburzeniami drgawkowymi lub predyspozycjami do drgawek), zaburzenia koncentracji uwagi, zaburzenia mowy, omdlenia, drżenie, zaburzenia widzenia, dławica piersiowa (w szczególności u pacjentów z chorobą wieńcową w wywiadzie), kołatanie serca, zmniejszenie ciśnienia krwi, zwiększenie ciśnienia krwi, duszność, wyciek wodnisty z nosa, kaszel, wzdęcie brzucha, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, kolka żółciowa, skurcze mięśni, drgania mięśni, bóle mięśniowe, parcie na pęcherz, bóle w klatce piersiowej, dreszcze, zespół odstawienny, złe samopoczucie, ból, obrzęk obwodowy, zmniejszenie masy ciała, urazy powypadkowe. Rzadko: tachykardia, ziewanie, zaburzenia dotyczące zębów, zwiększenie masy ciała. Częstość nieznana: stan euforii, omamy, koszmary senne, parestezje, uspokojenie, depresja oddechowa, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej, zatrzymanie moczu, zaburzenia erekcji. Ponadto podczas podawania oksykodonu obserwowano następujące działania niepożądane. Często: zmiany nastroju i zmiany osobowości, zmniejszenie aktywności, nadmierna aktywność psychomotoryczna, czkawka, bolesne oddawanie moczu. Niezbyt często: odwodnienie, pobudzenie, zaburzenia percepcji (np. derealizacja), zmniejszenie libido, uzależnienie od leku, zaburzenia koncentracji, migrena, zaburzenie smaku, hipertonia, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, nieprawidłowa koordynacja, zaburzenia słuchu, rozszerzenie naczyń, dysfonia, zaburzenia połykania, niedrożność jelita, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, suchość skóry, obrzęk, nadmierne pragnienie, tolerancja na lek. Rzadko: opryszczka zwykła, zwiększenie apetytu, smoliste stolce, krwawienie z dziąseł, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, cholestaza, brak miesiączki, zespół odstawienny noworodka.
Oxylaxon - interakcje
Substancje działające depresyjnie na OUN (np. inne opioidy, leki uspokajające, nasenne, przeciwdepresyjne, fenotiazyny, neuroleptyki, przeciwhistaminowe i przeciwwymiotne) mogą nasilać hamujące działanie preparatu (zwłaszcza depresję oddechową). Alkohol może wzmacniać działanie leku - należy unikać równoczesnego przyjmowania. Oksykodon należy stosować ostrożnie w czasie leczenia inhibitorami MAO. Podczas jednoczesnego stosowania oksykodonu i leków przeciwzakrzepowych może wystąpić istotne zmniejszenie lub zwiększenie wskaźnika INR. Równoczesne stosowanie oksykodonu ze środkami o działaniu serotoninowym, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), może prowadzić do toksyczności serotoninowej. Objawy toksyczności serotoninowej mogą obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, omamy, śpiączka), chwiejność układu autonomicznego (np. tachykardia, labilne ciśnienie krwi, hipertermia), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. hiperrefleksja, zaburzenia koordynacji, sztywność) i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe (np. nudności, wymioty, biegunka). Oksykodon należy stosować ostrożnie, a u pacjentów przyjmujących wymienione leki może być konieczne zmniejszenie dawki. Oksykodon jest metabolizowany głównie przy udziale izoenzymów CYP3A4, również częściowo przez CYP2D6. Inhibitory CYP3A4, takie jak: antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybiczne (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol), inhibitory proteazy (np. rytonawir, indynawir, nelfinawir, sakwinawir), cymetydyna, a także sok grejpfrutowy mogą hamować metabolizm oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu we krwi - może być konieczne zmniejszenie dawki oksykodonu. Induktory CYP3A4, takie jak: ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca zwyczajnego mogą przyspieszać metabolizm oksykodonu, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia oksykodonu we krwi - może być konieczne zwiększenie dawki oksykodonu, w celu utrzymania odpowiedniej kontroli objawów. Inhibitory CYP2D6, np. fluoksetyna, paroksetyna i chinidyna, mogą teoretycznie powodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia oksykodonu we krwi (jednoczesne stosowanie z inhibitorami CYP2D6 nie ma znaczącego wpływu na eliminację i farmakodynamikę oksykodonu). Nie należy oczekiwać istotnych klinicznie interakcji między oksykodonem i naloksonem. Prawdopodobieństwo wystąpienia klinicznie istotnych interakcji między paracetamolem, kwasem acetylosalicylowym lub naltreksonem i połączeniem oksykodonu z naloksonem w stężeniach terapeutycznych jest minimalne.
Oxylaxon - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu oraz indywidualnej wrażliwości pacjenta. Skuteczność działania przeciwbólowego leku złożonego (oksykodon/nalokson) jest równoważna działaniu leków o przedłużonym uwalnianiu zawierających oksykodon. Nie należy stosować leku dłużej niż to bezwzględnie konieczne. Leczenie przeciwbólowe. Zwykle dawka początkowa u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej opioidów wynosi 10 mg chlorowodorku oksykodonu + 5 mg chlorowodorku naloksonu co 12 h. U pacjentów, którzy przyjmowali wcześniej opioidy leczenie można rozpocząć od większej dawki. Lek 5 mg + 2,5 mg jest przeznaczony do miareczkowania dawki w początkowym okresie stosowania opioidu oraz do dostosowywania indywidualnej dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 160 mg chlorowodorku oksykodonu + 80 mg chlorowodorku naloksonu. Maksymalna dawka dobowa jest przeznaczona dla pacjentów, którzy wcześniej otrzymywali stałą dawkę dobową i u których zaistniała konieczność zwiększenia dawki. Jeśli konieczne jest zastosowanie większych dawek leku, należy rozważyć jednoczesne dodatkowe podanie chlorowodorku oksykodonu w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu, w takich samych odstępach pomiędzy dawkami (maksymalna dawka dobowa chlorowodorku oksykodonu wynosi 400 mg). W przypadku zastosowania dodatkowych dawek chlorowodorku oksykodonu korzyści z wpływu naloksonu na czynność jelit mogą być mniejsze. Po zaprzestaniu terapii lekiem złożonym i włączeniu terapii innym opioidem należy oczekiwać pogorszenia czynności jelit. Lek w postaci o przedłużonym uwalnianiu nie jest przeznaczony do leczenia bólu przebijającego. W leczeniu bólu przebijającego należy zastosować dodatkowo lek przeciwbólowy o natychmiastowym uwalnianiu, jako lek pomocniczy. Pojedyncza dawka leku pomocniczego powinna wynosić 1/6 równoważnej dawki dobowej chlorowodorku oksykodonu. Konieczność zastosowania ponad 2 dawek leku pomocniczego na dobę zwykle wskazuje na potrzebę dobrania większej dawki leku o przedłużonym uwalnianiu. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 1-2 dni. Ma to na celu ustalenie indywidualnej dla danego pacjenta dawki podawanej 2 razy na dobę, która zapewni odpowiednie działanie przeciwbólowe i stosowanie możliwie najmniejszej dawki leku pomocniczego przez cały okres, w którym konieczne jest leczenie bólu. Lek należy przyjmować 2 razy na dobę. Dla większości pacjentów odpowiednie jest podawanie symetryczne (jednakowe dawki rano i wieczorem, przyjmowane co 12 h), jednak u niektórych pacjentów, korzystne może być dawkowanie asymetryczne, dostosowane do modelu bólu. Na ogół należy wybierać najniższą skuteczną dawkę leku przeciwbólowego. W leczeniu bólu nienowotworowego dawka dobowa wynosi zwykle 40 mg chlorowodorku oksykodonu + 20 mg chlorowodorku naloksonu, jednak może być konieczne zwiększenie dawki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek występuje większe stężenie oksykodonu i naloksonu we krwi; dotyczy to w większym stopniu stężenia naloksonu niż oksykodonu; konsekwencje kliniczne podwyższonego stężenia naloksonu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek nie są znane. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów z łagodną niewydolnością wątroby lub niewydolnością nerek. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu umiarkowanym i ciężkim. U pacjentów w podeszłym wieku dawka powinna być dostosowana do natężenia bólu oraz do indywidualnej wrażliwości pacjenta. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek należy przyjmować w określonej dawce 2 razy na dobę w stałym schemacie dawkowania. Można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu, popijać dużą ilością płynu. Tabletki należy połykać w całości; nie dzielić, nie przełamywać, nie żuć ani nie rozkruszać.
Oxylaxon - uwagi
Stosowanie leku może wykazać pozytywny wynik w testach antydopingowych. Lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku leczenia, po zwiększeniu dawki lub zmianie godzin przyjmowania leku (rotacji leku) oraz gdy jest stosowany jednocześnie z lekami, które hamują czynność OUN; u pacjentów ustabilizowanych, otrzymujących stałe dawki leku wpływ taki może nie występować. Pacjenci, u których wystąpiła senność i (lub) epizod nagłego napadu snu powinni powstrzymać się od wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, do czasu ustąpienia tych objawów.
