Paclitaxelum Accord - skład
1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 6 mg paklitakselu; lek zawiera etanol (391 mg/ml) oraz polioksylenowany olej rycynowy, tj. rycynooleinian makrogologlicerolu (527 mg/ml).
Reklama
Paclitaxelum Accord - działanie
Lek przeciwnowotworowy. Paklitaksel sprzyja tworzeniu mikrotubuli z dimerów tubuliny i stabilizuje je, zapobiegając ich depolimeryzacji. Wynikiem tego działania jest zahamowanie reorganizacji sieci mikrotubuli, niezbędnej dla podstawowych czynności komórki związanych z podziałem mitotycznym i interfazą. Dodatkowo paklitaksel powoduje powstawanie nieprawidłowych agregatów lub pęczków mikrotubuli w trakcie cyklu komórkowego oraz tworzenie wielokrotnych wrzecion podziałowych w trakcie mitozy. Po podaniu dożylnym paklitaksel wykazuje dwufazowe zmniejszanie stężenia we krwi. Przy stosowaniu dawek 135 mg i 175 mg/m2 pc. w 3- lub 24-godzinnym wlewie dożylnym, średni okres półtrwania fazy końcowej wynosił 3-52,7 h. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 89-98%. Metabolizm wątrobowy (z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P-450, głównie CYP2C8, CYP3A4) i wydzielanie z żółcią mogą być uznane za główną drogę eliminacji paklitakselu.
Reklama
Paclitaxelum Accord - wskazania
Rak jajnika: w chemioterapii pierwszego rzutu raka jajnika w leczeniu skojarzonym z cisplatyną pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika lub resztkowym nowotworem (>1 cm), po wcześniejszej laparotomii. W chemioterapii drugiego rzutu raka jajnika w leczeniu raka jajnika z przerzutami w przypadkach, gdy standardowe leczenie schematami zawierającymi platynę okazało się nieskuteczne. Rak piersi: w leczeniu uzupełniającym raka piersi z przerzutami do węzłów chłonnych po leczeniu antracykliną i cyklofosfamidem (AC). Należy rozważyć zastosowanie leczenia uzupełniającego preparatem jako alternatywę do przedłużonego podawania leczenia skojarzonego antracykliną i cyklofosfamidem. Leczenie wstępne raka piersi w stadium miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, zarówno w skojarzeniu z antracyklinami u pacjentek, u których można zastosować leczenie antracyklinami, jak w skojarzeniu z trastuzumabem u pacjentek ze zwiększoną ekspresją receptora HER-2 (receptor ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2) na poziomie 3+ oznaczonym metodą immunohistochemiczną, u których leczenie antracykliną nie jest odpowiednie. Monoterapia raka piersi z przerzutami u pacjentek, u których standardowe leczenie antracyklinami okazało się nieskuteczne lub u pacjentek, które nie kwalifikują się do tego rodzaju leczenia. Zaawansowany niedrobnokomórkowy rak płuca: w skojarzeniu z cisplatyną w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuc (NDRP) u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do zabiegu chirurgicznego dającego szansę na wyleczenie i (lub) do radioterapii. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: leczenie pacjentów z zaawansowanym mięsakiem Kaposiego (MK) w przebiegu AIDS, u których uprzednie leczenie liposomalnymi postaciami antracyklin okazało się nieskuteczne. Ograniczone dane potwierdzają skuteczność leku w tym wskazaniu.
Reklama
Paclitaxelum Accord - przeciwwskazania
Ciężka nadwrażliwość na paklitaksel lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (zwłaszcza na polioksyetylowany olej rycynowy). Wyjściowa liczba granulocytów obojętnochłonnych <1500/mm3 (<1000/mm3 u pacjentów z MK). Poważne i niepoddające się leczeniu zakażenia (dotyczy leczenia pacjentów z MK). Ciąża i okres karmienia piersią.
Reklama
Paclitaxelum Accord - ostrzeżenia
Leku nie należy podawać dotętniczo. Nie zaleca się stosowania u pacjentów <18 lat. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości po podaniu leku, należy zapewnić odpowiednie środki i sprzęt umożliwiający podjęcie intensywnej terapii. W przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości, należy niezwłocznie przerwać wlew paklitakselu i rozpocząć leczenie objawowe; nie należy ponawiać prób dalszego podawania leku u danego pacjenta. W trakcie leczenia należy regularnie kontrolować obraz krwi. W trakcie badań klinicznych, większość pacjentów z mięsakiem Kaposiego otrzymywała czynnik stymulujący wzrost granulocytów (G-CSF). Zaleca się regularną kontrolę czynności życiowych, zwłaszcza w czasie pierwszej godziny wlewu paklitakselu. Jeżeli w czasie leczenia paklitakselem wystąpią zaburzenia w układzie przewodzącym serca, należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe, a podczas kolejnych kursów leczenia prowadzić ciągłe monitorowanie czynności serca. Z uwagi na zwiększone ryzyko kardiotoskyczności, przed rozpoczęciem terapii skojarzonej z doksorubicyną lub trastuzumabem należy wykonać badanie kardiologiczne: zebrać dokładny wywiad pod kątem oceny czynności serca, przeprowadzić badanie fizykalne, wykonać EKG, ECHO i (lub) MUGA; podczas leczenia (np. co 3 mies.) należy monitorować pracę serca. Należy także dokładnie określić wielkość dawki skumulowanej (mg/m2 pc.) podanej antracykliny, podejmując decyzję co do częstości oceny czynności komór serca. Jeżeli wyniki badań czynnościowych serca wykazują pogorszenie jego pracy, nawet bezobjawowe, należy rozważyć korzyści kliniczne wynikające z dalszego leczenia w aspekcie możliwego uszkodzenia serca, w tym potencjalnie nieodwracalnego. Jeżeli leczenie jest kontynuowane, należy częściej kontrolować czynność serca (np. co 1-2 cykle leczenia). Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby; obserwować czy nie dochodzi do nasilenia mielotoksyczności. Brak danych dotyczących pacjentów z wyjściową ciężką cholestazą wątrobową. Nie zaleca się podawania paklitakselu pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby. W razie stwierdzenia ciężkiej lub uporczywej biegunki w czasie stosowania leku lub krótko po leczeniu, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy. U pacjentów z MK rzadko dochodzi do ciężkiego zapalenia błon śluzowych. Jeśli wystąpi ciężka reakcja, należy zmniejszyć dawkę paklitakselu o 25%. Preparat zawiera etanol (393 mg/ml), który może być szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową, dzieci i osób z grup dużego ryzyka, w tym z chorobami wątroby lub padaczką; należy uwzględnić możliwość wpływu alkoholu na OUN i inne efekty jego działania. Ze względu na zawartość rycynooleinianu makrogologlicerolu, lek może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości.
Reklama
Paclitaxelum Accord - ciąża
Przypuszcza się, że paklitaksel stosowany w okresie ciąży wywołuje ciężkie wady wrodzone. Wykazano, że paklitaksel ma właściwości embriotoksyczne i fetotoksyczne u królików oraz zmniejsza płodność u szczurów. Może powodować uszkodzenie płodu, gdy stosuje się go u kobiet w ciąży. Lek jest przeciwwskazany w ciąży (z wyjątkiem sytuacji, kiedy zastosowanie paklitakselu jest bezwzględnie konieczne) i okresie karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie i do 6 miesięcy po okresie leczenia preparatem. Zaleca się, aby mężczyźni leczeni paklitakselem nie planowali dzieci w trakcie oraz przez sześć miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyźni powinni zasięgnąć porady dotyczącej przechowywania nasienia zebranego przed rozpoczęciem leczeniem paklitakselem, z uwagi na możliwość wystąpienia nieodwracalnej niepłodności.
Reklama
Paclitaxelum Accord - efekty uboczne
Działania niepożądane występujące po podaniu paklitakselu w monoterapii we wlewie trwającym 3 h w leczeniu zmian przerzutowych oraz działania niepożądane zebrane z raportów po wprowadzeniu leku do obrotu. Bardzo często: zakażenia (głównie zakażenia dróg moczowych i górnych dróg oddechowych; zgłoszono przypadki kończące się zgonem), zahamowanie czynności szpiku, neutropenia, niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, krwawienie, łagodne reakcje nadwrażliwości (głównie nasilone uderzenia gorąca i wysypka), neurotoksyczność (głównie neuropatia obwodowa, która może utrzymywać się >6 mies. po zakończeniu leczenia paklitakselem), niedociśnienie tętnicze, biegunka, wymioty, nudności, łysienie, ból stawów, ból mięśni, zapalenie błon śluzowych. Często: bradykardia, przemijające i łagodne zmiany paznokci i skóry, reakcje w miejscu podania (w tym miejscowy obrzęk, ból, rumień, stwardnienie, w sporadycznych przypadkach wynaczynienie może prowadzić do zapalenia tkanki łącznej, zwłóknienia skóry i martwicy skóry), znaczne zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AST), znaczne zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej. Niezbyt często: wstrząs septyczny, ciężkie reakcje nadwrażliwości wymagające leczenia (np. niedociśnienie tętnicze, obrzęk naczynioruchowy, zaburzenia oddychania, uogólniona pokrzywka, dreszcze, ból pleców, ból w klatce piersiowej, tachykardia, ból brzucha, obfite pocenie się i nadciśnienie), zawał mięśnia sercowego, blok przedsionkowo-komorowy z omdleniem, kardiomiopatia, bezobjawowa tachykardia komorowa, tachykardia z rytmem bliźniaczym serca, zakrzepica, nadciśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył, znaczne zwiększenie stężenia bilirubiny. Rzadko: posocznica, zapalenie otrzewnej, zapalenie płuc, gorączka neutropeniczna, reakcje anafilaktyczne, odwodnienie, neuropatia ruchowa (osłabienie w części dystalnej kończyn, które może utrzymywać się >6 mies. po zakończeniu leczenia paklitakselem), niewydolność serca, niewydolność oddechowa, zator płucny, zwłóknienie płuc, śródmiąższowe zapalenie płuc, duszność, naciek opłucnej, niedrożność jelit, perforacja jelit, niedokrwienne zapalenie okrężnicy, zapalenie trzustki, świąd, wysypka, rumień, gorączka, osłabienie, obrzęk w miejscu podania, złe samopoczucie, zwiększenie stężenia kreatyniny. Bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, ostra białaczka szpikowa, zespół mielodysplastyczny, wstrząs anafilaktyczny, jadłowstręt, splątanie, napady drgawek typu grand mal, neuropatia autonomiczna (prowadząca do niedrożności porażennej jelit i hipotonii ortostatycznej; która może utrzymywać się >6 mies. po zakończeniu leczenia paklitakselem), encefalopatia, napady drgawkowe, zawroty głowy, ataksja, ból głowy, zaburzenia nerwu wzrokowego i (lub) widzenia (mroczki iskrzące) - zwłaszcza u pacjentów leczonych dawkami leku większymi niż zalecane, utrata słuchu, ototoksyczność, szumy uszne, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, migotanie przedsionków, tachykardia nadkomorowa, wstrząs, kaszel, zakrzepica krezki, zapalenie okrężnicy w przebiegu neutropenii, wodobrzusze, zapalenie przełyku, zaparcie, martwica wątroby, encefalopatia wątrobowa (w obu przypadkach zgłoszono przypadki zgonu), zespół Stevensa i Johnsona, martwica naskórka, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielanie się paznokci od łożyska (pacjenci w trakcie leczenia powinni stosować przeciwsłoneczny krem ochronny do rąk oraz stóp). Częstość nieznana: rozsiane krzepnięcie śródnaczyniowe, skurcz oskrzeli, zespół rozpadu guza, obrzęk plamki, fotopsja, zmętnienie ciała szklistego, zapalenie żyły, twardzina skóry, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, toczeń rumieniowaty układowy. W przypadku zastosowania paklitakselu w chemioterapii pierwszego rzutu raka jajnika, podawanego w 3-godzinnym wlewie, działania neurotoksyczne, bóle mięśni i (lub) stawów oraz reakcje uczuleniowe notowano częściej u pacjentek otrzymujących paklitaksel z następującym po tym podaniem cisplatyny, niż u pacjentek leczonych cyklofosfamidem, a następnie cisplatyną. W przypadku chemioterapii pierwszego rzutu u pacjentek z rakiem piersi z przerzutami, którym podawano paklitaksel (220 mg/m2 pc.) w 3-godzinnym wlewie dożylnym 24 h po podaniu doksorubicyny (50 mg/m2 pc.), w porównaniu do standardowego leczenia w schemacie FAC (5-FU 500 mg/m2 pc., doksorubicyna 50 mg/m2 pc., cyklofosfamid 500 mg/m2 pc.), następujące działania niepożądane występowały częściej i miały cięższy przebieg: neutropenia, niedokrwistość, neuropatia obwodowa, bóle stawów i (lub) mięśni, osłabienie, gorączka i biegunka. W przypadku terapii skojarzonej z doksorubicyną opisywano zaburzenia kurczliwości serca. Podawanie trastuzumabu w skojarzeniu z paklitakselem u pacjentów wcześniej leczonych antracyklinami powodowało zwiększenie częstości oraz stopnia nasilenia niewydolności serca w porównaniu z leczeniem paklitakselem w monoterapii; w nielicznych przypadkach obserwowano zgony. U pacjentów leczonych paklitakselem i poddawanych dodatkowo radioterapii odnotowywano popromienne zapalenie płuc. Następujące zaburzenia występowały częściej w leczeniu pierwszego rzutu raka piersi z przerzutami z zastosowaniem 3-godzinnego wlewu paklitakselu w skojarzeniu z trastuzumabem, niż w przypadku podawania paklitakselu w monoterapii: niewydolność serca, zakażenia, dreszcze, gorączka, kaszel, wysypka, ból stawów, tachykardia, biegunka, wzmożone napięcie, krwawienie z nosa, trądzik, opryszczka, przypadkowe urazy, bezsenność, nieżyt nosa, stan zapalny zatok, reakcja w miejscu podania. U pacjentów z mięsakiem Kaposiego w przebiegu AIDS zaobserwowano, iż z wyjątkiem zaburzeń układu krwiotwórczego oraz wątroby częstość oraz nasilenie działań niepożądanych były porównywalne, jak u pacjentów leczonych paklitakselem w monoterapii innych guzów litych.
Paclitaxelum Accord - interakcje
Cymetydyna podawana w premedykacji nie wpływa na klirens paklitakselu. W terapii skojarzonej z cisplatyną, paklitaksel należy podawać przed cisplatyną (wówczas profil bezpieczeństwa paklitakselu jest taki sam, jak w przypadku podania paklitakselu w monoterapii); w przypadku podawania paklitakselu po cisplatynie obserwowano silniejszą mielosupresję i zmniejszenie klirensu paklitakselu o około 20%. Terapia skojarzona paklitakselem i cisplatyną może zwiększać ryzyko niewydolności nerek, w porównaniu do monoterapii cisplatyną. W początkowej fazie leczenia raka piersi z przerzutami zaleca się podawanie paklitakselu 24 h po doksorubicynie, ponieważ wydalanie doksorubicyny i jej aktywnych metabolitów może być zmniejszone w przypadku podawania obu leków w krótszych odstępach czasu. Ponieważ paklitaksel jest metabolizowany głównie przez CYP2C8 oraz częściowo przez CYP3A4, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów (m.in.. erytromycyna, fluoksetyna, gemfibrozil) lub induktorów (m.in. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, efawirenz, newirapina) zarówno CYP2C8, jak i CYP3A4. Jednoczesne stosowanie ketokonazolu (silny inhibitor CYP3A4) nie hamuje eliminacji paklitakselu, dlatego oba leki mogą być stosowane jednocześnie, bez konieczności dostosowywania dawek. Układowy klirens paklitakselu może być znacząco zmniejszony podczas równoczesnego stosowania nelfinawiru i rytonawiru, natomiast stosowanie indynawiru nie wpływa na klirens paklitakselu; nie oceniono interakcji z innymi inhibitorami proteazy - zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania paklitakselu i inhibitorów proteazy.
Paclitaxelum Accord - dawkowanie
Dożylnie. Lek należy podawać pod nadzorem wykwalifikowanego onkologa w ośrodkach wyspecjalizowanych w podawaniu środków cytotoksycznych. Przed rozpoczęciem stosowania paklitakselu, u wszystkich pacjentów, należy zastosować premedykację składającą się z: kortykosteroidu - deksametazon 20 mg (8-20 mg u pacjentów z mięsakiem Kaposiego) doustnie na 12 i 6 h przed rozpoczęciem wlewu lub dożylnie na 30 do 60 min przed rozpoczęciem wlewu; leku przeciwhistaminowego - difenhydramina 50 mg (lub inny lek przeciwhistaminowy np. chlorfeniramina) dożylnie na 30 do 60 min przed rozpoczęciem wlewu; antagonisty receptorów H2 - cymetydyna 300 mg dożylnie lub ranitydyna 50 mg dożylnie na 30 do 60 min przed rozpoczęciem wlewu. Rak jajnika. Leczenie raka jajnika z zastosowaniem paklitakselu jako leku pierwszego rzutu: paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym (lub w dawce 135 mg/m2 pc. w 24-godzinnym wlewie dożylnym), z następującym po nim podaniem cisplatyny w dawce 75 mg/m2 pc., z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. Leczenie raka jajnika z zastosowaniem paklitakselu jako leku drugiego rzutu: paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. Rak piersi. Leczenie uzupełniające raka piersi: paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, co 3 tyg., po terapii wielolekowej zawierającej antracyklinę i cyklofosfamid (AC); leczenie powinno obejmować 4 kursy podawania paklitakselu. Leczenie raka piersi z zastosowaniem paklitakselu jako leku pierwszego rzutu: paklitaksel w dawce 220 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym następującym 24 h po podaniu doksorubicyny w dawce 50 mg/m2 pc., z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. W skojarzeniu z trastuzumabem, zaleca się podawanie dawki paklitakselu 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami (podawanie paklitakselu można rozpocząć następnego dnia po pierwszej dawce trastuzumabu lub bezpośrednio po kolejnych dawkach, jeżeli poprzednia dawka trastuzumabu była dobrze tolerowana; szczegóły dotyczące dawkowania trastuzumabu znajdują się w ChPL dla trastuzumabu). Leczenie raka piersi z zastosowaniem paklitakselu jako leku drugiego rzutu: paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. Zaawansowana postać niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP): paklitaksel w dawce 175 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, z następującym po nim podaniem cisplatyny w dawce 80 mg/m2 pc., z zachowaniem 3-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. Mięsak Kaposiego w przebiegu AIDS: paklitaksel w dawce 100 mg/m2 pc. w 3-godzinnym wlewie dożylnym, z zachowaniem 2-tygodniowej przerwy między kolejnymi kursami leczenia. Dostosowywanie dawki . Paklitakselu nie należy ponownie podawać do czasu, aż liczba neutrofilów osiągnie wartości ≥1500/mm3 (u pacjentów z mięsakiem Kaposiego ≥1000/mm3), a liczba płytek krwi wartość ≥100 000/mm3 (u pacjentów z mięsakiem Kaposiego ≥75 000/mm3). U pacjentów z ciężką neutropenią (liczba neutrofilów <500/mm3 utrzymująca się przez 7 dni lub dłużej) lub ciężką neuropatię obwodową, należy zmniejszyć dawki paklitakselu w kolejnych cyklach leczenia o 20% (u pacjentów z mięsakiem Kaposiego o 25%). Szczególne grupy pacjentów. Brak wystarczających danych, aby proponować zmiany dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby; nie stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Sposób podania. Lek należy podawać przez zestaw do infuzji z filtrem z membraną mikroporową o średnicy porów ≤0,22 µm. Rycynooleinian makrogologlicerolu zawarty w preparacie może powodować wypłukiwanie DEHP z pojemników wykonanych z PCV, w ilościach zwiększających się z upływem czasu i ze wzrostem stężenia leku - przygotowanie, przechowywanie i podawanie leku powinno odbywać się z użyciem sprzętu niezawierającego PCV.
Paclitaxelum Accord - uwagi
Ze względu na zawartość alkoholu, preparat może zmniejszać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
