Pentaglobin

Pentaglobin - skład

1 ml roztworu zawiera 50 mg białka osocza ludzkiego, w tym ≥95% immunoglobuliny: 38 mg IgG (w tym ok. 63% IgG₁, ok. 26% IgG₂, ok. 4% IgG₃, ok. 7% IgG₄), 6 mg IgM i 6 mg IgA. Preparat zawiera glukozę i sód.

Reklama

Pentaglobin - działanie

Preparat zawiera głównie immunoglobulinę G (IgG) oraz podwyższone stężenie immunoglobuliny A (IgA) i immunoglobuliny M (IgM) o szerokim spektrum przeciwciał przeciwko różnym czynnikom zakaźnym i ich toksynom w ilości które są obecne w normalnej populacji. Ze względu na podwyższoną zawartość IgA, a zwłaszcza IgM, preparat posiada wyższe miano przeciwciał aglutynujących przeciwko antygenom bakteryjnym niż preparaty zawierające głównie immunoglobuliny G (IgG). Lek jest wytwarzany z puli osocza co najmniej 1000 dawców. Odpowiednie dawki tego preparatu mogą przywrócić prawidłowe stężenie immunoglobulin u pacjentów z ich niedoborem. Mechanizm działania w innych wskazaniach niż leczenie substytucyjne nie został jeszcze w całości wyjaśniony, obejmuje on jednak modulację immunologiczną. Ludzka immunoglobulina jest całkowicie biodostępna w krążeniu biorcy natychmiast po podaniu dożylnym. Zostaje rozdzielona względnie szybko pomiędzy osocze i płyn zewnątrznaczyniowy. Po 3-5 dniach zostaje osiągnięta równowaga pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową. T_0,5 immunoglobulin zawartych w preparacie jest porównywalny z okresem półtrwania immunoglobulin endogennych. T_0,5 może być inny u różnych pacjentów, zwłaszcza u tych z pierwotnymi niedoborami odporności. Immunoglobuliny i kompleksy immunoglobulin ulegają rozpadowi w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego.

Reklama

Pentaglobin - wskazania

Leczenie ciężkich zakażeń bakteryjnych przy jednoczesnym stosowaniu antybiotyków. Leczenie substytucyjne u pacjentów o osłabionym układzie immunologicznym.

Reklama

Pentaglobin - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną (ludzka immunoglobulina) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z selektywnym niedoborem IgA, u których wytworzyły się przeciwciała przeciwko IgA, ponieważ podanie preparatu zawierającego IgA może spowodować anafilaksję.

Reklama

Pentaglobin - ostrzeżenia

Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń sposobu podawania leku i ściśle utrzymywać zalecaną szybkość infuzji. Należy dokładnie monitorować stan pacjenta w kierunku występowania jakichkolwiek objawów  podczas infuzji. Pewne działania niepożądane (np. ból głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, dreszcze, ból mięśni, świszczący oddech, tachykardia, ból w dolnej części pleców, nudności i niedociśnienie tętnicze) mogę występować częściej w przypadku dużej szybkości infuzji, u pacjentów, którzy przyjmują normalną immunoglobulinę ludzką po raz pierwszy, lub w rzadkich sytuacjach, kiedy zmienia się ten preparat na inny lub leczenie przerwano na dłużej oraz u pacjentów z nieleczonym zakażeniem lub współistniejącym przewlekłym stanem zapalnym. Można uniknąć potencjalnych powikłań, upewniając się, że pacjenci: nie są uczuleni na immunoglobulinę ludzką normalną poprzez podanie początkowo preparatu z niewielką szybkością (0,4 ml/kg mc./h); są starannie monitorowani w celu wykrycia jakichkolwiek objawów podczas całego okresu infuzji. W szczególności podczas podawania pierwszej infuzji i w pierwszej godzinie od jej zakończenia należy monitorować pacjentów nieleczonych uprzednio immunoglobuliną ludzką normalną, pacjentów otrzymujących dotychczas alternatywny preparat Ig iv., lub w razie dużego odstępu czasu od poprzedniej infuzji. Wszyscy inni pacjenci powinni być obserwowani przez co najmniej 20 min po podaniu preparatu. W razie wystąpienia działania niepożądanego należy zmniejszyć szybkość infuzji lub przerwać ją. W razie wstrząsu należy zastosować standardowe leczenie. U wszystkich pacjentów dożylne podanie Ig wymaga: odpowiedniego nawodnienia pacjenta przed rozpoczęciem dożylnej infuzji Ig, monitorowania diurezy, monitorowania stężenia kreatyniny w surowicy, unikania jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych. Reakcje nadwrażliwości występują rzadko. Anafilaksja może pojawić się u pacjentów z niewykrywalnym IgA, u których występują przeciwciała przeciwko IgA, którzy dobrze tolerowali wcześniejsze leczenie IVIG. Ze stosowaniem immunoglobulin związane było występowanie tętniczych i żylnych incydentów zakrzepowo-zatorowych, takich jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna. Należy zachować ostrożność u pacjentów otyłych i z obecnymi wcześniej czynnikami ryzyka incydentów zakrzepowych (takimi jak podeszły wiek, nadciśnienie, cukrzyca i incydenty zakrzepowe lub choroba naczyń w wywiadzie, pacjenci z nabytą lub wrodzoną nadkrzepliwością, pacjenci unieruchomieni przez dłuższy czas, pacjenci z ciężką hipowolemią, pacjenci z chorobami, które zwiększają lepkość krwi). U pacjentów z istniejącym ryzykiem wystąpienia zakrzepowo-zatorowych działań niepożądanych preparaty IVIg należy podawać z najmniejszą możliwą szybkością infuzji i w możliwie najmniejszej dawce. Donoszono o przypadkach niewydolności nerek u pacjentów leczonych preparatami IVIg, w większości przypadków zidentyfikowano czynniki ryzyka, takie jak istniejąca wcześniej niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga, równoczesne stosowanie nefrotoksycznych preparatów leczniczych, wiek > 65 lat. Przed infuzją IVIg oraz następnie w odpowiednich odstępach czasu należy oceniać parametry nerek, zwłaszcza u pacjentów, u których istnieje potencjalne zwiększone ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek. W przypadku pacjentów, u których istnieje ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, IVIg należy podawać z minimalną szybkością i w możliwie najmniejszej dawce. W przypadku wystąpienia niewydolności nerek należy rozważyć przerwanie podawania IVIg. Przypadki występowania zaburzeń czynności nerek i ostrej niewydolności nerek obserwowano po podaniu wielu zarejestrowanych preparatów IVIg, zawierających różne substancje pomocnicze, takie jak sacharoza, glukoza i maltoza, a preparaty zawierające sacharozę jako stabilizator stanowiły największą część takich przypadków. Pentaglobin nie zawiera sacharozy i maltozy, ale zawiera glukozę. U pacjentów z grup ryzyka można rozważyć stosowanie immunoglobulin niezawierających takich substancji pomocniczych. Po podaniu immunoglobulin opisywano występowanie zespołu aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS). Zespół zwykle rozpoczyna się kilka godzin do 2 dni po leczeniu IVIg. Przerwanie leczenia immunoglobulinami może doprowadzić do ustąpienia AMS w ciągu kilku dni bez następstw. AMS może występować częściej w związku z leczeniem IVIg dużymi dawkami (2 g/kg). Pacjenci wykazujący objawy zapalenia opon powinni być poddani dokładnemu badaniu neurologicznemu, w tym badaniom płynu mózgowo-rdzeniowego, aby wykluczyć inne przyczyny zapalenia opon. Pacjenci otrzymujący IVIg powinni być monitorowani pod kątem klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych hemolizy. Po leczeniu immunoglobulinami zgłaszano przejściowe zmniejszenie liczby neutrofili i (lub) epizody neutropenii, czasami poważne. Zazwyczaj występuje to w ciągu godzin lub dni po podaniu produktu IVIg i ustępuje samoistnie w ciągu 7-14dni. U pacjentów otrzymujących IVIg zgłaszano występowanie ostrego niekardiogennego obrzęku płuc (ostrego potransfuzyjnego uszkodzenia płuc TRALI). TRALI charakteryzuje się ciężką hipoksją, dusznością, przyspieszeniem oddechu, sinicą, gorączką i niedociśnieniem tętniczym. Objawy TRALI zazwyczaj występują w czasie lub w ciągu 6 h od transfuzji, często w ciągu 1-2 h. Z tego powodu należy monitorować pacjentów otrzymujących IVIg w kierunku działań niepożądanych ze strony płuc i należy natychmiast przerwać infuzję w przypadku ich wystąpienia. TRALI jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu wymagającym natychmiastowego leczenia w oddziale intensywnej opieki medycznej. Pomimo stosowania standardowych środków zapobiegających zakażeniom nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych przez preparat przygotowany z ludzkiej krwi lub osocza. Odnosi się to również do nieznanych lub niedawno poznanych wirusów i innych patogenów. Uważa się, że przedsięwzięte środki zapobiegawcze są skuteczne w stosunku do wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV. Środki te mogą mieć ograniczoną skuteczność przeciwko wirusom bezotoczkowym, takim jak HAV i parwowirus B19. Z dotychczasowego doświadczenia klinicznego wynika, że preparaty immunoglobulin nie przenoszą wirusa zapalenia wątroby typu A lub parwowirusa B19 i przyjmuje się również, że zawarte przeciwciała mają znaczący udział w zabezpieczeniu przed zakażeniami wirusami. 1 ml roztworu do infuzji zawiera 25 mg glukozy (co odpowiada ok. 0,0021 j.ch.). Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. 1 ml roztworu do infuzji zawiera 0,078 mmol (1,79 mg) sodu. Należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Obraz kliniczny reakcji związanych z infuzją, nadwrażliwości lub reakcji alergicznych u noworodków i niemowląt może być inny niż w innych grupach wiekowych pod względem zgłaszanych objawów.

Reklama

Pentaglobin - ciąża

Ciąża. Bezpieczeństwo stosowania preparatu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych. Preparat powinien być podawany kobietom w ciąży i podczas laktacji ze szczególną ostrożnością. Preparaty IVIg przenikają przez łożysko, co nasila się podczas III trymestru. Pentaglobin zawiera również IgA i IgM. Wykazano, że IgA matki przenika przez łożysko w mniejszym zakresie niż IgG. Zazwyczaj IgM nie przenika przez łożysko w istotnych ilościach. Może to ulec zmianie w przypadku infekcji wstępujących kanału rodnego, w przypadku których przenikanie wszystkich trzech klas immunoglobulin przez łożysko zwiększa się wraz z większym nasileniem infekcji. Kliniczne doświadczenia dotyczące stosowania immunoglobulin wskazują, że nie mają one szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój płodu czy noworodka. Laktacja. Immunoglobuliny przenikają do mleka matki. Nie przewiduje się negatywnego wpływu na karmione piersią noworodki/niemowlęta. Płodność. Kliniczne doświadczenie dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy oczekiwać ich szkodliwego wpływu na płodność.

Reklama

Pentaglobin - efekty uboczne

Często: obniżenie ciśnienia krwi/niedociśnienie, nudności, wymioty, nadmierne pocenie się. Niezbyt często: reakcje alergiczne, reakcja skórna/alergiczne zapalenie skóry, ból pleców. Rzadko: niedokrwistość hemolityczna wymagająca infuzji. Bardzo rzadko: reakcje zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał serca, udar, zatorowość płucna i zakrzepica żył głębokich. Częstość nieznana: aseptyczne zapalenie opon mózgowych, anemia hemolityczna/hemoliza, nadwrażliwość, wstrząs anafilaktyczny, reakcje rzekomoanafilaktyczne, bóle głowy, zawroty głowy, tachykardia, zaczerwienienie twarzy, duszność, świąd, ostra niewydolność nerek i/lub podwyższenie stężenia kreatyniny w surowicy, dreszcze, gorączka, ból stawów, przypadki ostrego potransfuzyjnego uszkodzenia płuc (TRALI). Charakter i częstość występowania działań niepożądanych w grupach wiekowych noworodków i niemowląt jest zasadniczo porównywalny z działaniami niepożądanymi w innych grupach wiekowych (np. reakcje związane z infuzją, reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość), ich obraz kliniczny pod względem zgłaszanych objawów podmiotowych i przedmiotowych różni się  i może dodatkowo obejmować np. zmiany częstości akcji serca (tachykardia lub bradykardia), przyspieszony oddech, zmniejszenie nasycenia tlenem, przebarwienia skóry, w tym bladość i(lub) sinicę, oraz hipotonię.

Pentaglobin - interakcje

Immunoglobuliny zawarte w preparacie mogą w okresie od 6 tyg. do 3 mies. osłabiać skuteczność szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy odry, świnki, różyczki lub ospy wietrznej (należy zachować 3-miesięczną przerwę między podaniem preparatu a szczepieniem; w przypadku szczepienia przeciwko odrze osłabienie odpowiedzi immunologicznej może utrzymywać się do roku, dlatego zaleca się oznaczenia miana przeciwciał przeciwko wirusowi odry). Należy unikać jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych. Przewiduje się, że interakcje wymienione dla dorosłych mogą wystąpić również u dzieci i młodzieży. Preparat może być podawany z roztworem chlorku sodu.

Pentaglobin - dawkowanie

Dożylnie. Dawkowanie zależy od stanu układu immunologicznego pacjenta i nasilenia choroby. Poniższe zalecenia dotyczące dawkowania mogą być traktowane jako orientacyjne. Dorośli i dzieci: ciężkie zakażenia bakteryjne - początkowo 5 ml/kg mc./na dobę przez 3 dni, w zależności od przebiegu klinicznego można podawać kolejne dawki; substytucja immunoglobuliny u pacjentów o osłabionym układzie immunologicznym i z ciężkim zespołem wtórnego niedoboru przeciwciał - 3-5 ml/kg mc., w razie potrzeby podawać kolejne dawki w odstępach jednotygodniowych. Podawać z prędkością 0,4 ml/kg mc./h lub pierwsze 100 ml z prędkością 0,4 ml/kg mc./h, następnie nieprzerwanie 0,2 ml/kg mc./h do osiągnięcia 15 ml/kg mc./72 h. Noworodki i niemowlęta: początkowo 5 ml/kg mc./na dobę przez 3 dni, w zależności od przebiegu klinicznego można podawać kolejne dawki. Podawać z prędkością 1,7 ml/kg mc./h za pomocą pompy infuzyjnej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z upośledzeniem nerek lub wątroby nie należy dostosowywać dawki (chyba że jest to uzasadnione klinicznie). Sposób podania. Przed podaniem preparat należy ogrzać do temperatury pokojowej lub temperatury ciała. Preparat może być podawany z roztworem chlorku sodu.

Pentaglobin - uwagi

Po wstrzyknięciu immunoglobuliny może nastąpić przemijające zwiększenie poziomu różnych, biernie przeniesionych przeciwciał we krwi pacjenta, co może powodować fałszywie dodatnie wyniki badań serologicznych. Bierne przeniesienie przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytarnym, np. A, B i D, może zakłócać wyniki niektórych badań serologicznych w kierunku obecności przeciwciał przeciwko krwinkom czerwonym, na przykład bezpośredniego testu antyglobulinowego (DAT, bezpośredni test Coombsa). Preparat powinien być przechowywany w temperaturze 2-8st.C. Zaleca się, aby każdorazowo podając pacjentowi preparat odnotowywać nazwę i numer serii. Preparat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których w trakcie leczenia wystąpią działania niepożądane, powinni powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do czasu ustąpienia tych działań.