Physiotens - skład
1 tabl. powl. zawiera 0,2 mg lub 0,4 mg moksonidyny.
Reklama
Physiotens - działanie
Lek hipotensyjny działający ośrodkowo. Moksonidyna jest selektywnym agonistą receptorów imidazolowych w rdzeniu przedłużonym. Zmniejsza aktywność układu współczulnego, prowadząc do redukcji oporu naczyniowego i obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Po podaniu doustnym lek szybko i niemal całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego. Cmax we krwi występuje po 1 h. Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. W około 7% wiąże się z białkami osocza. Biodostępność wynosi 88%. Moksonidyna i jej metabolity są wydalane prawie całkowicie z moczem, tylko 1% jest wydalany z kałem. T0,5 moksonidyny wynosi 2,5 h, metabolitów 5h.
Reklama
Physiotens - wskazania
Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego.
Reklama
Physiotens - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Zespół chorego węzła zatokowego. Bradykardia (tętno spoczynkowe <50 uderzeń/min). Blok przedsionkowo-komorowy IIst. i IIIst.. Niewydolność serca.
Reklama
Physiotens - ostrzeżenia
Ostrożnie stosować u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym Ist. w celu uniknięcia bradykardii (nie należy stosować moksonidyny w wyższych stopniach bloku przedsionkowo-komorowego). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością wieńcową i niestabilną dławicą piersiową (brak doświadczenia). Ponieważ moksonidyna jest wydalana głównie przez nerki zalecana jest ostrożność przy podawaniu jej pacjentom z niewydolnością nerek. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku (leczenie należy rozpocząć od najmniejszych dawek). Ze względu na zawartość laktozy, pacjenci z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni przyjmować tego preparatu.
Reklama
Physiotens - ciąża
Preparatu nie wolno stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Physiotens - efekty uboczne
Bardzo często: suchość błony śluzowej jamy ustnej. Często: ból głowy, zawroty głowy, senność, biegunka, nudności, wymioty, dyspepsja, wysypka, świąd, ból pleców, bezsenność, osłabienie. Niezbyt często: szumy uszne, omdlenia, niedociśnienie (w tym ortostatyczne), obrzęk naczynioruchowy, obrzęki, ból karku, nerwowość.
Physiotens - interakcje
Jednoczesne przyjmowanie innych leków obniżających ciśnienie krwi nasila hipotensyjne działanie moksonidyny. W przypadku jednoczesnego podawania leku ß-adrenolitycznego, w razie konieczności odstawienia obu leków, lek ß-adrenolityczny należy odstawić jako pierwszy, a następnie moksonidynę. W przypadku jednoczesnego stosowania benzodiazepin z moksonidyną, działanie uspokajające może być nasilone. U pacjentów przyjmujących lorazepam, moksonidyna może nasilać zaburzenia funkcji poznawczych (ryzyko nasilenia działania uspokajającego benzodiazepin). Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą osłabiać działanie leków przeciwnaciśnieniowych - nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Moksonidyna może nasilać działanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków uspokajających, alkoholu, leków nasennych. Moksonidyna jest wydalana przez kanaliki nerkowe; nie można wykluczyć interakcji z innymi substancjami wydalanymi przez kanaliki nerkowe.
Physiotens - dawkowanie
Doustnie. Dorośli: dawka początkowa wynosi 0,2 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 0,6 mg (podawana w 2 dawkach podzielonych). Maksymalna dawka pojedyncza wynosi 0,4 mg. Dawka powinna być dostosowana do indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Szczególne grupy pacjentów. Dawka początkowa u pacjentów z umiarkowaną (30 ml/min
Physiotens - uwagi
Preparat należy odstawiać stopniowo przez okres 2 tygodni. Ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy lub uczucia zmęczenia, preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługę maszyn.
