Pravator

Pravator - skład

1 tabl. zawiera 20 mg lub 40 mg soli sodowej prawastatyny. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Pravator - działanie

Prawastatyna jest inhibitorem współzawodniczącym z reduktazą 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A (HMG-CoA), enzymu katalizującego wczesny etap biosyntezy cholesterolu, i w dwojaki sposób obniżającego stężenie lipidów. Po pierwsze, jako odwracalny i swoisty inhibitor współzawodniczący z reduktazą HMG-CoA w niewielkim stopniu zmniejsza syntezę wewnątrzkomórkowego cholesterolu. Prowadzi to do zwiększenia liczby receptorów LDL-cholesterolu na powierzchni komórek i zwiększenia katabolizmu i klirensu krążącego LDL-cholesterolu. Po drugie, prawastatyna hamuje wytwarzanie LDL-cholesterolu poprzez hamowanie w wątrobie syntezy VLDL-cholesterolu, prekursora LDL-cholesterolu. Zarówno u osób zdrowych, jak i u pacjentów z hipercholesterolemią preparat zmniejsza następujące parametry lipidowe: cholesterol całkowity, LDL-cholesterol, apolipoproteinę B, VLDL-cholesterol oraz trójglicerydy, a zwiększa HDL-cholesterol oraz apolipoproteinę A. Po podaniu doustnym lek szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenia w osoczu są osiągane po 1-1,5 h po podaniu. Średnio wchłaniane jest 34% dawki podanej doustnie, a całkowita dostępność biologiczna wynosi 17%. 66% dawki ulega efektowi pierwszego przejścia przez wątrobę, która jest głównym miejscem działania leku. Badania in vitro wykazały, że prawastatyna jest transportowana do wnętrza hepatocytów, a wychwyt przez inne komórki jest znacznie mniejszy. Lek w ok. 50%  wiąże się z białkami osocza.  Po podaniu doustnym, 20% dawki jest wydalane w moczu, a 70% w kale. T_0,5 w osoczu wynosi 1,5-2 h.

Reklama

Pravator - wskazania

Hipercholesterolemia. Leczenie pierwotnej hipercholesterolemii lub mieszanej dyslipidemii, jako leczenie wspomagające dietę, gdy odpowiedź na dietę i inne niefarmakologiczne metody leczenia (np.: ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczająca. Prewencja pierwotna. Zmniejszenie umieralności i zachorowalności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką hipercholesterolemią i z dużym ryzykiem wystąpienia pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego, jako leczenie wspomagające dietę. Prewencja wtórna. Zmniejszenie umieralności i zachorowalności na choroby układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z zawałem serca lub niestabilną dławicą piersiową w wywiadzie oraz z prawidłowym lub zwiększonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające w celu skorygowania innych czynników ryzyka. Po przeszczepach. Zmniejszenie hiperlipidemii występującej po przeszczepach u pacjentów otrzymujących leczenie immunosupresyjne po transplantacji narządu miąższowego.

Reklama

Pravator - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Czynna choroba wątroby, w tym niewyjaśnione utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi 3-krotnie przekraczające górną granicę wartości uznanych za prawidłowe. Ciąża i karmienie piersią.

Reklama

Pravator - ostrzeżenia

Nie oceniano skuteczności działania prawastatyny u pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną. Leczenie to nie jest odpowiednie, gdy hipercholesterolemia jest spowodowana zwiększonym stężeniem HDL-cholesterolu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami. U dzieci przed okresem dojrzewania lekarz powinien dokładnie ocenić stosunek ryzyka do korzyści przed rozpoczęciem leczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów ze zwiększoną aktywnością aminotransferaz wątrobowych i należy przerwać leczenie, jeśli aktywność AlAT i AspAT 3-krotnie przekroczy GGN i będzie się utrzymywać. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania prawastatyny u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub nadużywających alkoholu. Podczas stosowania prawastatyny opisywano występowanie bólu mięśni, miopatii, oraz bardzo rzadko rabdomiolizy. U każdego pacjenta, u którego podczas leczenia statynami wystąpią niewyjaśnione objawy ze strony mięśni, takie jak ból lub tkliwość, osłabienie siły mięśni lub kurcze mięśniowe, należy wziąć pod uwagę wystąpienie miopatii. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK). Należy chwilowo wstrzymać leczenie statynami, gdy aktywność CK ponad 5-krotnie przekracza GGN lub gdy występują nasilone objawy kliniczne. Ryzyko wystąpienia miopatii podczas leczenia statynami wydaje się być zależne od narażenia, dlatego też może być różne dla poszczególnych leków (z powodu lipofilności i różnic właściwości farmakokinetycznych), ich dawek oraz potencjalnych interakcji leków. Chociaż nie ma przeciwwskazań ze strony układu mięśniowego do stosowania statyn, pewne czynniki predysponujące mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia toksyczności mięśniowej, tym samym uzasadniając uważną ocenę korzyści/ryzyka oraz specjalne monitorowanie kliniczne. U tych pacjentów wskazane jest oznaczenie aktywności CK przed rozpoczęciem leczenia statynami. Ryzyko wystąpienia oraz nasilenie zaburzeń ze strony mięśni podczas leczenia statynami jest wyższe podczas jednoczesnego stosowania leków wchodzących ze sobą w interakcje. Stosowanie samych fibratów rzadko powoduje wystąpienie miopatii. Ze względu na ryzyko zaburzeń ze strony mięśni powinno się unikać równoczesnego leczenia statynami i fibratami. Z ostrożnością należy stosować statyny jednocześnie z kwasem nikotynowym. Zwiększoną częstość występowania miopatii opisywano u pacjentów przyjmujących statyny jednocześnie z inhibitorami cytochromu P450, biorącego udział w metabolizmie. Nie zaleca się rutynowego monitorowania aktywności CK ani innych enzymów mięśniowych u pacjentów bezobjawowych. Jednakże oznaczenie aktywności CK jest zalecane przed rozpoczęciem leczenia statynami u pacjentów ze specjalnymi czynnikami predysponującymi oraz u pacjentów leczonych statynami, u których wystąpiły objawy ze strony mięśni. Jeśli aktywność CK jest zdecydowanie wyższa od wartości początkowej (ponad 5-krotnie przekracza GGN), w celu potwierdzenia wyników należy ponownie oznaczyć aktywność CK po ok. 5-7 dniach. Po oznaczeniu aktywności CK wyniki należy interpretować w kontekście innych potencjalnych czynników, które mogły spowodować chwilowe uszkodzenie mięśni, takich jak intensywne ćwiczenia fizyczne lub uraz mięśni. U pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia toksyczności mięśniowej takimi jak niewydolność nerek, niedoczynność tarczycy, toksyczność mięśniowa po podaniu statyn lub fibratów w wywiadzie, dziedziczne schorzenia mięśni występujące u pacjenta lub jego rodziny lub nadużywanie alkoholu należy zachować ostrożność i oznaczyć aktywność CK przed rozpoczęciem leczenia. Oznaczenie aktywności CK należy również rozważyć przed rozpoczęciem leczenia u osób w wieku powyżej 70 lat, szczególnie przy obecności innych czynników predysponujących. Jeśli aktywność CK jest znacznie podwyższona w stosunku do wartości początkowej (ponad 5-krotnie przekracza GGN), nie należy rozpoczynać leczenia, a wyniki powinny być ponownie oznaczone po 5-7 dniach. Wartość początkowa aktywności CK może służyć jako odniesienie w przypadku późniejszego wzrostu podczas leczenia statynami. Należy poinformować pacjentów leczonych preparatem o konieczności natychmiastowego zgłaszania niewyjaśnionego bólu mięśni, tkliwości, osłabienia lub kurczów. W takich przypadkach należy oznaczyć aktywność CK. Jeśli aktywność CK jest znacznie podwyższona (ponad 5-krotnie przekracza GGN), należy przerwać leczenie statynami. Należy również rozważyć przerwanie leczenia w przypadku występowania silnych objawów ze strony mięśni, które powodują codzienny dyskomfort nawet, gdy wzrost CK pozostaje mniejszy lub równy 5-krotnej GGN. Jeśli objawy ustąpią, a aktywność CK powróci do normy, można rozważyć ponowne zastosowanie leczenia statynami stosując najniższe dawki pod ścisłą kontrolą lekarza. Nie zaleca się ponownego leczenia statynami w przypadku podejrzenia dziedzicznej choroby mięśni. Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiczej (IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy kreatynowej w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia statynami. W razie podejrzenia śródmiąższowej choroby płuc należy przerwać leczenie statynami. Leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości, mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi 5,6-6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m², ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Pravator - ciąża

Stosowanie prawastatyny jest przeciwwskazane w czasie ciąży oraz u kobiet planujących zajść w ciążę. Prawastatyna powinna być podawana kobietom w wieku rozrodczym tylko wtedy, gdy została wykluczona możliwość zajścia w ciążę, a pacjentka została poinformowana o potencjalnym ryzyku. Szczególna uwaga jest zalecana w przypadku kobiet w młodym wieku mogących zajść w ciążę. Należy się upewnić czy pacjentka zrozumiała potencjalne ryzyko związane ze stosowaniem leku w czasie ciąży. Prawastatyna jest przeciwwskazana w okresie karmienia piersią.

Reklama

Pravator - efekty uboczne

Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia snu, bezsenność, zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie i podwójne widzenie), niestrawność, zgaga, bóle brzucha, nudności, wymioty, zaparcia, biegunka, wzdęcia, świąd, wysypka, pokrzywka, zaburzenia skóry głowy i włosów (w tym łysienie), zaburzenia oddawania moczu (w tym ból przy oddawaniu moczu, częste oddawanie moczu, oddawanie moczu w nocy), zaburzenia funkcji seksualnych, zmęczenie. Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości (anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, zespół objawów toczniopodobnych), polineuropatia obwodowa (szczególnie po długotrwałym stosowaniu), parestezje, zapalenie trzustki, żółtaczka, zapalenie wątroby, piorunująca martwica wątroby, rozpad mięśni prążkowanych (któremu może towarzyszyć ostra niewydolność nerek wtórna do mioglobinurii), miopatia, zapalenie mięśni lub zapalenie wielomięśniowe, pojedyncze przypadki zaburzeń ścięgien (czasem zerwanie ścięgna). Częstość nieznana: zapalenie skórno-mięśniowe, immunozależna miopatia martwicza. Działania niepożądane charakterystyczne dla statyn: koszmary senne, utrata pamięci, depresja, pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc (szczególnie podczas długotrwałego stosowania), cukrzyca (częstość zależy od występowania lub braku czynników ryzyka - stężenie glukozy we krwi na czczo ≥5,6 mmol/l, BMI >30 kg/m², zwiększone stężenie trójglicerydów, nadciśnienie w wywiadzie). Należy spodziewać się, że częstość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą takie same jak u dorosłych.

Pravator - interakcje

Ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych ze strony mięśni należy unikać jednoczesnego stosowania prawastatyny z fibratami (np. gemfibrozyl, fenofibrat): jeśli takie połączenie jest konieczne, należy uważnie obserwować objawy kliniczne i kontrolować aktywność CK. Równoczesne stosowanie cholestyraminy Iub kolestypolu spowodowało zmniejszenie dostępności biologicznej prawastatyny o ok. 40-50%. Nic stwierdzono znacznego zmniejszenia dostępności biologicznej lub efektu terapeutycznego przy podawaniu prawastatyny na 1 h przed lub 4 h po podaniu cholestyraminy lub 1 h przed podaniem kolestypolu. Jednoczesne stosowanie prawastatyny i cyklosporyny powoduje 4-krotne zwiększenie ogólnoustrojowego narażenia na prawastatynę, u niektórych pacjentów narażenie może być większe; przy jednoczesnym stosowaniu zalecana się ścisłą obserwację kliniczną oraz monitorowanie parametrów biochemicznych. Rozpoczęcie podawania prawastatyny lub zwiększanie dawki u pacjentów otrzymujących warfarynę lub inne leki przeciwzakrzepowe mogą spowodować zwiększenie wartości INR. Zaprzestanie stosowania lub zmniejszenie dawki prawastatyny może wpłynąć na zmniejszenie wartości INR. Należy monitorować wartości INR. Prawastatyna nie jest w klinicznie znaczącym stopniu metabolizowana przez układ cytochromu P450. Leki, które są metabolizowane przez układ cytochromu P450 lub przez jego inhibitory mogą być dodane do leczenia prawastatyną bez powodowania istotnych zmian w stężeniu prawastatyny w osoczu, co miało miejsce podczas stosowania innych statyn. Nieobecność istotnej interakcji farmakokinetycznej z prawastatyną została udowodniona dla wielu leków, w szczególności tych, które są substratami/inhibitorami CYP3A4, np. diltiazemu, werapamilu, itrakonazolu, ketokonazolu, inhibitorów proteazy, soku grejpfrutowego oraz inhibitorów CYP2C9 (np. flukonazolu). Jednakże należy zwrócić uwagę na dolegliwości dotyczące mięśni zgłaszane przez pacjentów przyjmujących jednocześnie prawastatynę, amiodaron, szczególnie u osób w podeszłym wieku stosujących również inne leki. W jednym z dwóch badań interakcji prawastatyny i erytromycyny obserwowano statystycznie znaczący wzrost wartości AUC prawastatyny (70%) oraz C_max (121%). W podobnym badaniu z klarytromycyną obserwowano statystycznie istotny wzrost wartości AUC (110%) i C_max (127%). Mimo iż zmiany te były niewielkie, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania prawastatyny z erytromycyną lub klarytromycyną. Podawanie prawastatyny w skojarzeniu z nelfinawirem prowadzi do znaczącej redukcji stężeń prawastatyny w osoczu. Większe dawki prawastatyny mogą być konieczne w celu uzyskania optymalnego zmniejszenia stężenia lipidów. Nie wykazano istotnych interakcji leku z kwasem acetylosalicylowym, środkami zobojętniającymi (podawanymi na 1 h przed prawastatyną), kwasem nikotynowym lub probukolem.

Pravator - dawkowanie

Doustnie. Dorośli. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć wtórne przyczyny hipercholesterolemii, a pacjent powinien stosować standardową dietę zmniejszającą stężenie lipidów, która powinna być kontynuowana podczas leczenia. Hipercholesterolemia: Zalecana dawka wynosi 10-40 mg raz na dobę. Odpowiedź na leczenie jest widoczna w pierwszym tygodniu stosowania, a pełny efekt działania pojawia się w ciągu 4 tyg., dlatego też należy okresowo badać stężenie lipidów oraz odpowiednio dostosować dawkę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg. Zapobieganie chorobom układu naczyniowo-sercowego: dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 40 mg na dobę. Dawkowanie po przeszczepach: zalecana dawka początkowa u pacjentów po przeszczepie narządów otrzymujących leczenie immunosupresyjne wynosi 20 mg na dobę; w zależności od zmian parametrów lipidowych dawkę można zwiększyć pod ścisłym nadzorem lekarza do maksymalnie 40 mg na dobę. Dzieci i młodzież (w wieku 8 do 18 lat) z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną: zalecany zakres dawek wynosi 10 do 20 mg raz na dobę u pacjentów w wieku 8 do 13 lat, ponieważ w tej populacji nie badano dawek większych niż 20 mg oraz 10 do 40 mg na dobę u pacjentów w wieku od 14 do 18 lat. Brak danych klinicznych u dzieci w wieku poniżej 8 lat. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawki u tych pacjentów, chyba że istnieją predysponujące czynniki ryzyka. U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby znacznego stopnia początkowa dawka wynosi 10 mg na dobę. Lekarz dostosuje dawkę w zależności od parametrów lipidowych. Leczenie skojarzone. Lek powinien być stosowany albo na 1 h przed, albo przynajmniej 4 h po podaniu żywicy wiążącej kwasy żółciowe (np. kolestyramina lub kolestypol). U pacjentów przyjmujących cyklosporynę jednocześnie z lekami immunosupresyjnymi lub bez nich, leczenie należy rozpocząć od dawki 20 mg na dobę, ostrożnie i stopniowo zwiększając dawkę do 40 mg. Sposób podania. Lek podaje się raz dziennie, najlepiej wieczorem, z jedzeniem lub bez.

Pravator - uwagi

Prawastatyna nie ma wpływu, lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia w trakcie leczenia zawrotów głowy lub zaburzeń widzenia.