Skład preparatu Primolut Nor
1 tabl. zawiera 5 mg octanu noretysteronu. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Jak działanie ma Primolut Nor?
Silny progestagen. Całkowita przemiana błony śluzowej trzonu macicy z fazy proliferacyjnej do fazy wydzielniczej u kobiet poddanych działaniu estrogenów następuje po doustnym podaniu noretysteronu w dawce 100-150 mg na cykl.
Zahamowanie wydzielania hormonów gonadotropowych oraz brak jajeczkowania można osiągnąć po podaniu 0,5 mg noretysteronu na dobę. Noretysteron wykazuje stabilizujące działanie na endometrium.
Ma działanie termogenne i wpływa na podstawową temperaturę ciała (podobnie jak progesteron). Po podaniu doustnym octan noretysteronu jest szybko i całkowicie wchłaniany w szerokim zakresie dawki.
Już podczas wchłaniania oraz przy pierwszym przejściu przez wątrobę jest hydrolizowany do noretysteronu, substancji czynnej oraz kwasu octowego. Cmax obserwowano po 2 h po podaniu.
Noretysteron wiąże się z albuminami oraz z globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG). Jedynie ok. 3-4% leku w surowicy obecne jest jako wolny steroid, ok. 35% i 61% wiąże się odpowiednio z SHBG i albuminą.
Po podaniu doustnym stężenie leku w surowicy względem czasu ma charakter dwufazowy. Fazy charakteryzują się okresami półtrwania odpowiednio 1-3 h i ok. 5-13 h.
Noretysteron jest metabolizowany głównie przez nasycenie podwójnego wiązania w pierścieniu A oraz redukcję grupy 3-keto do grupy hydroksylowej, a następnie sprzęganie z odpowiednimi siarczanami oraz glukuronianami.
Niektóre z tych metabolitów są stosunkowo wolno wydalane z osocza, a ich T0,5 wynosi ok. 67 h. Zatem podczas długotrwałego stosowania codziennie doustnych dawek noretysteronu niektóre z tych metabolitów kumulują się w osoczu.
Noretysteron jest częściowo metabolizowany do etynyloestradiolu, tj. na 1 mg doustnie podanego noretysteronu lub octanu noretysteronu, powstały etynyloestradiol jest równoważny doustnej dawce w wysokości ok. 4-6 μg u ludzi.
Noretysteron jest w znacznym stopniu wydalany w postaci zmienionej. Głównymi metabolitami są noretysteron zredukowany w pierścieniu A i hydroksylowany, jak również metabolity w formie sprzężonej (w postaci glukuronianów lub siarczanów) wydalane z moczem i kałem w stosunku ok. 7:3.
Większość metabolitów wydalanych przez nerki była wydalana w ciągu 24 h, a ich T0,5 wynosił ok. 19 h.
Reklama
Wskazania do stosowania preparatu Primolut Nor
Krwawienia na tle zaburzeń czynnościowych, endometrioza.
Reklama
Przeciwwskazania przed stosowaniem Primolut Nor
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie obecnie lub w przeszłości zaburzeń zakrzepowych lub zakrzepowo-zatorowych żył lub tętnic (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna, zawał mięśnia sercowego).
Występowanie obecnie lub w przeszłości incydentów naczyniowo-mózgowych. Występowanie obecnie lub w przeszłości objawów zwiastunowych zakrzepicy (np. dławicy piersiowej, przemijającego ataku niedokrwiennego mózgu). Występowanie poważnego czynnika ryzyka zakrzepicy żył lub tętnic.
Występowanie w przeszłości migrenowych bólów głowy z ogniskowymi objawami neurologicznymi. Cukrzyca z powikłaniami naczyniowymi. Występowanie obecnie lub w przeszłości ciężkiej choroby wątroby (do czasu powrotu wyników prób czynnościowych wątroby do prawidłowych wartości).
Występowanie obecnie lub w przeszłości łagodnych bądź złośliwych nowotworów wątroby. Wystąpienie lub podejrzenie wystąpienia nowotworów hormonozależnych (np. nowotworów narządów płciowych lub piersi).
Ciąża lub podejrzenie ciąży. Karmienie piersią. Lek jest przeciwskazany w przypadku jednoczesnego stosowania preparatów zawierających ombitaswir + parytaprewir + rytonawir i dazabuwir.
Reklama
Ostrzeżenia przed zażywaniem Primolut Nor
Należy wziąć pod uwagę podwyższone ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, szczególnie w przypadku choroby zakrzepowo-zatorowej w wywiadzie.
Ogólnie uznawane czynniki ryzyka występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) obejmują pozytywny wywiad osobniczy lub rodzinny (ŻChZZ u rodzeństwa lub rodziców w stosunkowo młodym wieku), wiek, otyłość, długotrwałe unieruchomienie, rozległy zabieg chirurgiczny lub rozległy uraz.
Należy wziąć pod uwagę podwyższone ryzyko występowania choroby zakrzepowo-zatorowej w okresie połogu. Należy przerwać stosowanie produktu w przypadku wystąpienia objawów zakrzepów tętniczych lub żylnych lub podejrzenia ich występowania. W rzadkich przypadkach łagodne, a w jeszcze rzadszych złośliwe nowotwory wątroby, obserwowano w przypadku stosowania hormonów takich, jak te występujące w preparacie.
W pojedynczych przypadkach te nowotwory mogą prowadzić do wystąpienia zagrażających życiu krwawień do jamy brzusznej. U pacjentek chorych na cukrzycę konieczna jest ścisła obserwacja medyczna.
Kobiety ze skłonnością do ostudy powinny unikać słońca lub promieniowania ultrafioletowego w czasie stosowania leku. Pacjentki z zaburzeniami depresyjnymi w wywiadzie należy dokładnie monitorować i przerwać stosowanie leku, jeśli wystąpi nawrót ciężkiej depresji.
Lek należy natychmiast odstawić w następujących przypadkach: wystąpienie migrenowych bólów głowy po raz pierwszy lub częstsze występowanie niezwykle silnych bólów głowy, nagłe zaburzenia percepcji, początkowe objawy zakrzepowego zapalenia żył lub choroby zatorowo-zakrzepowej (np. ból lub puchnięcie kończyn dolnych, ostre bóle podczas oddychania lub kaszlu bez wyraźnego powodu), ból i uczucie ucisku w klatce piersiowej, planowane zabiegi chirurgiczne (z 6-tyg. wyprzedzeniem), unieruchomienie (np. po wypadku), pojawienie się żółtaczki, pojawienie się bezżółtaczkowego zapalenia wątroby, uogólniony świąd, znaczące podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi, ciąża.
Lek zawiera laktozę - nie powinny przyjmować pacjentki z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp czy zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Dodatkowe ostrzeżenia wynikające z częściowego metabolizowania noretysteronu do etynyloestradiolu
Po podaniu doustnym noretysteron jest częściowo metabolizowany do etynyloestradiolu, w wyniku czego dochodzi do ekspozycji na dawkę ok. 4-6 μg etynyloestradiolu na 1 mg przyjętego doustnie noretysteronu/octanu noretysteronu.
Ze względu na częściowe przekształcanie noretysteronu w etynyloestradiol, należy oczekiwać, że lek będzie wykazywał podobne działania farmakologiczne jak złożone doustne środki antykoncepcyjne.
W związku z tym należy dodatkowo uwzględnić ogólne ostrzeżenia związane z ich stosowaniem. Ryzyko wystąpienia ŻChZZ jest największe w 1. roku stosowania u kobiet, które rozpoczynają po raz pierwszy przyjmowanie złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego lub kiedy ponownie rozpoczynają stosowanie po przynajmniej 1-mies. przerwie w przyjmowaniu złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego.
Podczas stosowania wszystkich złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych może wystąpić żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) pod postacią zakrzepicy żył głębokich i (lub) zatorowości płucnej.
U kobiet stosujących złożone doustne produkty antykoncepcyjne bardzo rzadko opisywano występowanie zakrzepicy w innych naczyniach krwionośnych np.: żył i tętnic wątrobowych, krezkowych, nerkowych, mózgowych lub siatkówkowych.
U kobiet z wieloma czynnikami ryzyka lub z większym nasileniem określonego czynnika ryzyka należy brać pod uwagę możliwość podwyższonego łącznego ryzyka wystąpienia zakrzepicy.
Takie zwiększone ryzyko może być większe niż zwykła suma ryzyka wynikającego z poszczególnych czynników. W przypadku ujemnego wyniku oceny stosunku korzyści do ryzyka nie należy przepisywać złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego. Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia powikłań żylnych lub tętniczych zaburzeń zatorowych, zaburzeń zakrzepowo-zatorowych lub incydentów naczyniowo-mózgowych: wiek; otyłość (BMI powyżej 30 kg/m2);
Dodatni wywiad rodzinny (występowanie żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u rodzeństwa lub rodziców w stosunkowo młodym wieku) - jeżeli podejrzewa się predyspozycje genetyczne, przed podjęciem decyzji o zastosowaniu jakiegokolwiek złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego, pacjentka powinna poradzić się lekarza;
długotrwałe unieruchomienie, rozległa operacja, jakikolwiek zabieg chirurgiczny w obrębie kończyn dolnych lub poważny uraz - w tych sytuacjach zaleca się zaprzestanie stosowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego (na co najmniej 4 tyg. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym) i niewznawianie przyjmowania produktu przed upływem 2 tyg. do czasu powrotu pacjentki do pełnej sprawności ruchowej;
palenie tytoniu (ryzyko to dodatkowo wzrasta u kobiet w wieku powyżej 35 lat); dyslipoproteinemia; nadciśnienie tętnicze; migrena; wady zastawkowe serca; migotanie przedsionków. Istnieją rozbieżności dotyczące wpływu żylaków oraz zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych na patogenezę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Do innych chorób sprzyjających wystąpieniu działań niepożądanych ze strony układu krążenia zalicza się cukrzycę, toczeń rumieniowaty układowy (SLE), zespół hemolityczno-mocznicowy, przewlekłe nieswoiste zapalenia jelit (chorobę Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego) oraz niedokrwistość sierpowatokrwinkową.
Zwiększenie częstości występowania i nasilenia migrenowych bólów głowy w trakcie przyjmowania złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych może stanowić objaw prodromalny udaru niedokrwiennego mózgu oraz wymagać natychmiastowego zaprzestania stosowania złożonego środka antykoncepcyjnego.
Czynniki biochemiczne, które mogą wskazywać na wrodzoną lub nabytą predyspozycję do zakrzepicy żył lub tętnic to: oporność na aktywowane białko C, hiperhomocysteinemię, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S, występowanie przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe, antykoagulant toczniowy).
Rozważając stosunek ryzyka i korzyści, należy również uwzględnić, że właściwe leczenie danej choroby może zmniejszać ryzyko zakrzepicy oraz że ryzyko związane z ciążą jest większe niż ryzyko wynikające ze stosowania złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających małe dawki estrogenu (<0,05 mg etynyloestradiolu).
W niektórych badaniach epidemiologicznych wykazano wzrost ryzyka wystąpienia raka szyjki macicy u kobiet długotrwale stosujących złożone doustne produkty antykoncepcyjne.
Wciąż istnieją jednak rozbieżności dotyczące wpływu dodatkowych czynników, takich jak zachowania seksualne oraz zakażenia ludzkim wirusem brodawczaka (HPV). Istnieje nieznacznie zwiększone ryzyko względne wystąpienia raka piersi u kobiet aktualnie stosujących złożone doustne środki antykoncepcyjne.
Zwiększone ryzyko stopniowo zanika w ciągu 10 lat od zakończenia przyjmowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego.
U kobiet z hipertriglicerydemią lub z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku hipertriglicerydemii może istnieć zwiększone ryzyko zapalenia trzustki podczas stosowania złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.
Jeżeli podczas przyjmowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego dojdzie do wystąpienia utrwalonego nadciśnienia tętniczego, lekarz powinien rozważyć zaprzestanie stosowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego i wdrożenie leczenia przeciwnadciśnieniowego.
Jeżeli istnieją wskazania, to po uzyskaniu prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego na skutek leczenia przeciwnadciśnieniowego można ponownie rozpocząć stosowanie złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.
Opisywano występowanie następujących stanów lub pogorszenie ich przebiegu zarówno w czasie ciąży, jak i podczas stosowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego, jednak nie dowiedziono w pełni istnienia związku pomiędzy tymi stanami a stosowaniem złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego: żółtaczka i (lub) świąd związane z zastojem żółci, kamica żółciowa, porfiria, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, pląsawica Sydenhama, opryszczka ciężarnych, utrata słuchu związana z otosklerozą.
U kobiet z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym egzogenne estrogeny mogą wywoływać lub pogarszać objawy tej choroby.
Ostre lub przewlekłe zaburzenia czynności wątroby mogą wymagać przerwania stosowania złożonego doustnego środka antykoncepcyjnego do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do wartości prawidłowych.
Nawrót żółtaczki cholestatycznej, która po raz pierwszy wystąpiła w ciąży lub podczas poprzedniego stosowania hormonów płciowych, wymaga zaprzestania przyjmowania złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych.
Wykazano związek pomiędzy stosowaniem złożonych doustnych produktów antykoncepcyjnych i chorobą Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.
W trakcie badań klinicznych z udziałem pacjentów leczonych z powodu zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) lekami zawierającymi ombitaswir + parytaprewir + rytonawir i dazabuwir niezależnie od podawania rybawiryny, wzrost aktywności AlAT większy niż 5-krotność GGN występował znacząco częściej u kobiet stosujących leki zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone środki antykoncepcyjne.
Ponieważ noretysteron jest częściowo metabolizowany do etynyloestradiolu, ostrzeżenie to dotyczy kobiet stosujących noretysteron.
Reklama
Czy Primolut Nor można przyjmować w ciąży?
Stosowanie leku w czasie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Reklama
Jakie mogą wystąpić efekty uboczne przyjmowania Primolut Nor?
- Bardzo często: krwawienie z macicy/pochwy w tym plamienie i skąpe miesiączki (we wskazaniu endometrioza).
- Często: ból głowy, nudności, obrzęki, brak miesiączki (we wskazaniu endometrioza).
- Niezbyt często: migrena.
- Rzadko: reakcje nadwrażliwości, pokrzywka, wysypka.
- Bardzo rzadko: duszność, zaburzenia widzenia.
Interakcje preparatu Primolut Nor z innymi lekami
Mogą wystąpić interakcje z lekami indukującymi enzymy mikrosomalne w postaci zwiększenia klirensu hormonów płciowych, co może prowadzić do zmiany schematu krwawień miesiączkowych i (lub) redukcji działania leczniczego. Indukcję enzymów można zaobserwować już po kilku dniach leczenia.
Maksymalna indukcja enzymów jest zwykle osiągana w ciągu kilku tygodni. Po zaprzestaniu leczenia indukcja enzymów może się utrzymywać przez ok. 4 tyg.
Substancje zwiększające klirens hormonów płciowych (zmniejszające skuteczność poprzez indukcję enzymów), np.: fenytoina, barbiturany, bozentan, prymidon, karbamazepina, ryfampicyna, leki stosowane w leczeniu zakażeń wirusem HIV - rytonawir, newirapina, efawirenz, prawdopodobnie również okskarbazepina, topiramat, felbamat, gryzeofulwina oraz preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego.
Substancje o zmiennym wpływie na klirens hormonów płciowych, np.: równoczesne stosowanie złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych z inhibitorami proteazy HIV/HCV oraz nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy może zwiększać lub zmniejszać stężenie estrogenów lub progestagenów w osoczu.
Zmiany te w niektórych przypadkach mogą mieć znaczenie kliniczne. Substancje zmniejszające klirens hormonów płciowych (inhibitory enzymatyczne): znaczenie kliniczne potencjalnych interakcji z inhibitorami enzymów pozostaje nieznana.
Silne i umiarkowane inhibitory CYP3A4, takie jak azolowe leki przeciwgrzybicze (np. itrakonazol, worykonazol, flukonazol), werapamil, makrolidy (np. klarytromycyna, erytromycyna), diltiazem i sok grejpfrutowy mogą zwiększać stężenie estrogenów lub progestagenów lub obu substancji w osoczu.
Przyjmowanie etorykoksybu w dawkach 60-120 mg/dobę zwiększa stężenie etynyloestradiolu w osoczu odpowiednio 1,4- do 1,6-krotnie, gdy jest on przyjmowany jednocześnie ze złożonym hormonalnym środkiem antykoncepcyjnym zawierającym 0,035 mg etynyloestradiolu.
Progestageny mogą zakłócać metabolizm innych leków.
Zatem stężenia osoczowe i tkankowe mogą albo zwiększyć się (np. cyklosporyny), albo się zmniejszyć (np. lamotrygina). Dane kliniczne wskazują, że etynyloestradiol zmniejsza klirens substratów CYP1A2, prowadząc do niewielkiego (np. teofilina) lub umiarkowanego (np. tizanidyna) wzrostu ich stężenia w osoczu.
Jednoczesne stosowanie leków zawierających ombitaswir + parytaprewir + rytonawir i dazabuwir, niezależnie od podawania rybawiryny, może powodować wzrost aktywności AlAT.
Można wznowić stosowanie preparatu po ok. 2 tyg. od zakończenia leczenia wyżej wymienionymi lekami.
Dawkowanie Primolut Nor
Doustnie. Jeśli konieczne jest zabezpieczenie antykoncepcyjne, należy stosować dodatkowe, niehormonalne (mechaniczne) metody antykoncepcyjne.
Krwawienia na tle zaburzeń czynnościowych
1 tabl. 3 razy na dobę przez 10 dni. W większości przypadków zahamowanie krwawienia z macicy wystąpi w ciągu 1-3 dni. W celu zapewnienia skuteczności leczenia preparat należy stosować przez pełne 10 dni. 2-4 dni po zakończeniu leczenia wystąpi krwawienie z odstawienia (porównywalne pod względem obfitości i czasu trwania z normalnym krwawieniem miesiączkowym).
Czasem po wstępnym zatrzymaniu może wystąpić nawrót krwawienia, należy wówczas kontynuować przyjmowanie preparatu. Jeśli pomimo prawidłowego zażywania leku krwawienie nie ustanie, należy wziąć pod uwagę inne stany, np. polipy, rak szyjki macicy lub rak endometrium, mięśniak, pozostałości tkanki po poronieniu, ciąża pozamaciczna lub zaburzenia krzepnięcia.
Zaleca się wtedy stosowne badania.
Dotyczy to również przypadków, gdy po początkowym zatrzymaniu krwawienia występuje nawrót stosunkowo silnego krwawienia podczas zażywania tabletek.
W zapobieganiu nawrotom krwawień na tle zaburzeń czynnościowych u pacjentek z cyklami bezowulacyjnymi profilaktycznie 1 tabl. 1-2 razy na dobę od 16. do 25. dnia cyklu (1. dzień cyklu = 1. dzień ostatniego krwawienia). W ciągu kilku dni po zażyciu ostatniej tabletki wystąpi krwawienie z odstawienia.
Endometrioza
leczenie należy rozpoczynać pomiędzy 1. a 5. dniem cyklu od 1 tabl. 2 razy na dobę. W przypadku plamienia dawkę można zwiększyć do 2 tabl. 2 razy na dobę. Jeśli krwawienie ustąpi, należy rozważyć zmniejszenie dawki do dawki początkowej. Leczenie należy prowadzić przez co najmniej 4 do 6 mies.
Przy niezakłóconym przyjmowaniu leku owulacja i menstruacja zazwyczaj nie występują.
Sposób podania
Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością płynu.
Przed rozpoczęciem lub ponownym wdrożeniem leczenia preparatem należy zebrać pełen wywiad lekarski, w tym rodzinny oraz przeprowadzić badanie lekarskie mając na względzie przeciwwskazania oraz ostrzeżenia.
Czynności te należy powtarzać okresowo w czasie stosowania leku.
Częstość oraz charakter tych badań powinny być ustalone indywidualnie dla każdej pacjentki, w oparciu o ustalone wytyczne. Badania te powinny obejmować badanie narządów miednicy mniejszej z badaniem cytologicznym wymazu z szyjki macicy włącznie, badanie brzucha, badanie piersi oraz pomiar ciśnienia krwi.
Stosowanie progestagenów może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w tym na biochemiczne parametry czynności wątroby, tarczycy, nadnerczy i nerek, stężenie białek osocza (nośnikowych), np. globulin wiążących kortykosteroidy oraz frakcji lipidów /lipoprotein, parametry metabolizmu węglowodanów oraz parametry krzepliwości i fibrynolizy.
Zmiany na ogół mieszczą się w normie dla poszczególnych badań laboratoryjnych.
