Riflux

Riflux - skład

1 tabl. musująca zawiera 150 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku; tabletki zawierają aspartam, sód oraz benzoesan sodu.

Reklama

Riflux - działanie

Kompetycyjny i odwracalny antagonista receptora histaminowego H₂. Hamuje podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Podwyższenie pH jest prawdopodobnie związane także z bezpośrednim działaniem substancji pomocniczych występujących w tabletce musującej: cytrynianu sodu i wodorowęglanu sodu, które działają buforująco na treść żołądkową już kilka min po podaniu leku. Biodostępność ranitydyny po podaniu doustnym wynosi ok. 50%, C_max występuje w czasie ok. 2 h, wiązanie z białkami osocza - 15%. Ranitydyna przenika przez barierę krem-mózg, barierę łożyska i jest wydzielana do mleka kobiecego. Jest częściowo metabolizowana w wątrobie (w znacznym stopniu podczas pierwszego przejścia); głównymi metabolitami są: N-tlenek, S-tlenek oraz demetyloranitydyna. Jest wydalana głównie z moczem, w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. T_0,5 wynosi ok. 2,5 h; jest dłuższy u pacjentów z niewydolnością nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku.

Reklama

Riflux - wskazania

Objawowe leczenie nawracających dolegliwości dyspeptycznych niezwiązanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego, takich jak zgaga, nadkwaśność soku żołądkowego, ból w nadbrzuszu. Lek hamuje wydzielanie kwasu solnego przez 12 h.

Reklama

Riflux - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ranitydynę lub pozostałe składniki preparatu. Marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym w wywiadzie. Fenyloketonuria. Dzieci w wieku <16 lat.

Reklama

Riflux - ostrzeżenia

Przed rozpoczęciem leczenia choroby wrzodowej żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter zmian, ponieważ leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej i opóźniać rozpoznanie. Ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku (zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony układu nerwowego) oraz u pacjentów z zaburzeniami nerek lub wątroby. Unikać stosowania u pacjentów z porfirią ostrą w wywiadzie (ryzyko wywołania napadu). Nie zaleca się podawania leku jednocześnie z terapią substytucyjną enzymami trzustkowymi lub w ostrym zapaleniu trzustki. Ostrożnie stosować u pacjentów leczonych przeciwzakrzepowo lub NLPZ. Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność leku. Zawartość sodu należy uwzględnić stosując lek u osób stosujących dietę ubogosodową. Zawarty w preparacie benzoesan sodu może powodować reakcje alergiczne oraz wystąpienie napadu astmy u chorych na astmę.

Reklama

Riflux - ciąża

W ciąży stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią (ranitydyna przenika do mleka kobiecego i może hamować wydzielanie żołądkowe, hamować metabolizm leków i pobudzać ośrodkowy układ nerwowy u karmionego piersią noworodka).

Reklama

Riflux - efekty uboczne

Najczęściej: ból głowy, zakażenia górnego odcinka układu oddechowego, katar, grypa, objawy grypopodobne, nudności, wymioty, biegunka, ból w nadbrzuszu, wzdęcia, odbijanie, zaburzenia smaku. Po dawkach 150-300 mg/dobę mogą wystąpić: stany splątania, niepokój ruchowy, omamy wzrokowe i słuchowe (działania ze strony układu nerwowego są bardziej nasilone w trakcie stosowania dużych dawek, u osób >65 lat oraz u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i (lub) wątroby), bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, tachykardia, reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, gorączka, niedociśnienie, wysypka), reakcje anafilaktyczne, pokrzywka połączona z obrzękiem twarzy oraz skurczem krtani, zespół Stevensa-Johnsona. Obserwowano także: leukopenię, granulocytopenię, trombocytopenię, rumień wielopostaciowy i świąd skóry. W pojedynczych przypadkach: ginekomastia, impotencja, obniżenie libido u mężczyzn, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, przemijające zapalenie wątroby, przemijająca hipergastrynemia, zwiększenie stężenia kreatyniny.

Riflux - interakcje

Ranitydyna zmniejsza wchłanianie ketokonazolu i innych leków, których wchłanianie zależy od kwaśności soku żołądkowego - podczas jednoczesnego stosowania należy zachować przynajmniej 2 h przerwy między podaniem tych leków i ranitydyny. Może hamować metabolizm glipizydu, glibenklamidu, metoprololu, midazolamu, nifedipiny, fenytoiny (zwiększone ryzyko ataksji), teofiliny. Podczas stosowania z warfaryną należy częściej kontrolować czas protrombinowy (może być zwiększony lub zmniejszony). Zachować ostrożność i regularnie obserwować pacjenta podczas jednoczesnego stosowania ranitydyny i NLPZ. Leki zobojętniające oraz pokarm nie wpływają istotnie na parametry farmakokinetyczne ranitydyny, wydłuża się jedynie T_max.

Riflux - dawkowanie

Doustnie. Dorośli i młodzież od 16 lat: w przypadku nawracających objawów dyspeptycznych należy przyjąć 150 mg, w razie potrzeby 2 razy na dobę. Nie stosować więcej niż 300 mg/dobę. Jeśli dolegliwości nie ustępują po 2 tyg. leczenia, należy zweryfikować diagnozę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek obserwuje się 2-3-krotne wydłużenie T_0,5 oraz zmniejszenie klirensu osoczowego o 80%; u pacjentów dializowanych lek należy podawać po zakończeniu dializy. W niewydolności wątroby nie ma konieczności zmiany dawkowania leku. U pacjentów >65. rż. możliwe jest 2-krotne wydłużenie T_0,5; należy rozważyć konieczność zmniejszenia dawki. Sposób podania. Przed użyciem tabletkę rozpuścić w 100 ml wody i wypić roztwór po całkowitym rozpuszczeniu preparatu.

Riflux - uwagi

Lek zwykle nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn, jednak upośledzenie sprawności psychofizycznej może wystąpić jeżeli pojawią się takie objawy niepożądane, jak: zawroty głowy, senność, stany splątania, niewyraźne widzenie.