Rispolux

Rispolux - skład

1 tabl. powl. zawiera 1 mg, 2 mg, 3 mg lub 4 mg rysperydonu. Preparat zawiera laktozę.

Reklama

Rispolux - działanie

Lek przeciwpsychotyczny - wybiórczy antagonista monoaminergiczny. Wykazuje duże powinowactwo do receptorów 5-HT₂-serotoninowego i D₂-dopaminergicznego. Wiąże się również z receptorami α₁-adrenergicznymi oraz słabiej z receptorami H₁-histaminowymi i receptorami α₂-adrenergicznymi. Nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Działa na objawy pozytywne schizofrenii i prawdopodobnie również na objawy negatywne. Rysperydon wchłania się całkowicie po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga w ciągu 1-2 h. U większości pacjentów stężenie leku w stanie stacjonarnym osiągane jest w ciągu 1 dnia, a stężenie 9-hydroksyrysperydonu w ciągu 4-5 dni. Rysperydon wiąże się z białkami osocza (z albuminami i kwaśną alfa₁-glikoproteiną) w 88%, natomiast 9-hydroksyrysperydon w 77%. Rysperydon jest metabolizowany przez cytochrom P450 2D6 do 9-hydroksyrysperydonu, który wykazuje podobną aktywność farmakologiczną, jak rysperydon. Łącznie tworzą one czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Rysperydon metabolizowany jest również w procesie N-dealkilacji. Po podaniu doustnym u pacjentów z psychozą T_0,5 rysperydonu w fazie eliminacji wynosi ok. 3 h. U wszystkich pacjentów T_0,5 9-hydroksyrysperydonu w fazie eliminacji oraz czynnej frakcji przeciwpsychotycznej wynosi 24 h. Po upływie 1 tyg. po doustnym podaniu 70% dawki leku wydala się w moczu, a 14% z kałem. W moczu rysperydon i 9-hydroksyrysperydon stanowią razem 35-45% dawki. Pozostałość stanowią nieczynne metabolity.

Reklama

Rispolux - wskazania

Leczenie schizofrenii. Leczenie epizodów maniakalnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Krótkotrwałe (do 6 tygodni) leczenie uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, niereagujących na metody niefarmakologiczne oraz gdy istnieje ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych osób. Krótkotrwałe (do 6 tygodni) leczenie objawowe nasilonej agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u młodzieży i dzieci w wieku od 5 lat z obniżoną sprawnością intelektualną bądź upośledzonych umysłowo, zdiagnozowanych wg kryteriów DSM-IV, u których nasilenie agresji i innych zachowań destrukcyjnych wymaga leczenia; farmakoterapia powinna stanowić integralną część wszechstronnego programu leczenia, obejmującego działania psychospołeczne i edukacyjne; zaleca się, aby rysperydon był przepisywany przez specjalistę w dziedzinie neurologii dziecięcej i lekarza psychiatrę lub lekarza specjalizującego się w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

Reklama

Rispolux - przeciwwskazania

Nadwrażliwość na rysperydon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Reklama

Rispolux - ostrzeżenia

U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem leczonych furosemidem i rysperydonem obserwowano większą śmiertelność, w porównaniu z pacjentami, którzy przyjmowali sam rysperydon lub sam furosemid; jednoczesne podawanie rysperydonu z innymi diuretykami (głównie tiazydowymi w małych dawkach) nie było związane z podobnymi obserwacjami. Należy zachować szczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o stosowaniu rysperydon z diuretykami o silnym działaniu. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, stosujących atypowe leki przeciwpsychotyczne (w tym rysperydon) obserwowano zwiększoną śmiertelność oraz zwiększoną częstość występowania incydentów naczyniowo-mózgowych. Rysperydon należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru mózgu. Ryzyko wystąpienia niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych było znacząco większe u pacjentów z otępieniem typu mieszanego lub naczyniowego w porównaniu do pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego - pacjenci z innymi typami otępienia niż typu alzheimerowskiego nie powinni być leczeni rysperydonem. Należy ocenić stosunek korzyści do ryzyka u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka wystąpienia udaru mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy zalecić natychmiastowe zgłaszanie objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych dotyczących naczyń mózgowych, takich jak nagłe osłabienie lub drętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz zaburzenia mowy lub widzenia. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć zastosowanie wszelkich opcji terapeutycznych, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem. W przypadku przepisywania rysperydonu pacjentom z otępieniem z ciałkami Lewy'ego lub chorobą Parkinsona należy rozważyć stosunek ryzyka do korzyści, ze względu na ryzyko nasilenia parkinsonizmu oraz wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego, a także ze względu na zwiększenie wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne (objawiające się splątaniem, zaburzeniami świadomości, niestabilnością postawy z częstymi upadkami). Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami układu krążenia (np. niewydolnością serca, zawałem mięśnia sercowego, zaburzeniami przewodzenia, odwodnieniem, hipowolemią, chorobami naczyniowo-mózgowymi) - w przypadku wystąpienia niedociśnienia należy rozważyć zmniejszenie dawki rysperydonu; z cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (regularnie kontrolować glikemię); z wywiadem w kierunku nowotworów potencjalnie zależnych od prolaktyny (np. rakiem piersi) oraz u pacjentów ze stwierdzoną wcześniej hiperprolaktynemią lub guzami prolaktynozależnymi; z chorobami sercowo-naczyniowymi, wywiadem rodzinnym w kierunku wydłużenia odstępu QT, bradykardią, zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemią lub hipomagnezemią), ponieważ lek może zwiększać ryzyko arytmii oraz u pacjentów leczonych jednocześnie innymi lekami wydłużającymi odstęp QT; z drgawkami w wywiadzie lub innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy; u pacjentów z ryzykiem podwyższenia podstawowej temperatury ciała (np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholinergicznym lub odwodnionych); z niewydolnością nerek lub wątroby; w podeszłym wieku. Ze względu na często występujące nabyte czynniki ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, przed i w trakcie leczenie należy określić czynniki ryzyka i podjąć odpowiednie działania zapobiegawcze. Przed zalecaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych. Należy dokładnie obserwować działanie sedatywne rysperydonu w tej populacji, ze względu na możliwy wpływ na zdolność uczenia się; zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji na koncentrację. Nie jest znany długotrwały wpływ rysperydonu na dojrzewanie płciowe i rozwój fizyczny u dzieci i młodzieży - należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia hiperprolaktynemii; należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, wagi, dojrzewania płciowego, kontrolę występowania menstruacji i innych potencjalnych działań związanych z prolaktyną. Podczas stosowania rysperydonu należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu. Nie stosować w leczeniu schizofrenii i epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat (brak danych dotyczących skuteczności leczenia). Nie stosować w leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci w wieku poniżej 5 lat (brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania w tym wskazaniu w tej grupie wiekowej). Należy przerwać leczenie rysperydonem w przypadku wystąpienia dyskinez późnych lub objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Reklama

Rispolux - ciąża

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku podczas ciąży. Preparatu nie należy stosować w ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Obserwowano odwracalne objawy pozapiramidowe u noworodków, po zastosowaniu rysperydonu u kobiet w ostatnim trymestrze ciąży - w związku z tym konieczna jest właściwa obserwacja noworodków. W przypadku konieczności przerwania terapii podczas ciąży, nie należy przerywać leczenia nagle. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon przenikają do mleka kobiecego - należy rozważyć korzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Reklama

Rispolux - efekty uboczne

Bardzo często: parkinsonizm, ból głowy, bezsenność. Często: zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi, zwiększenie masy ciała, tachykardia, akatyzja, zawroty głowy, drżenie, dystonia, senność, sedacja, letarg, dyskineza, niewyraźne widzenie, duszność, krwawienie z nosa, kaszel, przekrwienie nosa, ból gardła i krtani, wymioty, biegunka, zaparcia, nudności, ból brzucha, niestrawność, suchość ust, uczucie dyskomfortu w żołądku, mimowolne oddawanie moczu, wysypka, rumień, ból stawów, ból pleców, ból kończyn, zwiększone łaknienie, zmniejszone łaknienie, zapalenie płuc, grypa, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych, gorączka, uczucie zmęczenia, obrzęk obwodowy, astenia, ból w klatce piersiowej, niepokój, pobudzenie, zaburzenia snu. Niezbyt często: wydłużenie odstępu QT w EKG, zmiany w zapisie EKG, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz, zmniejszenie ilości białych krwinek, podwyższenie temperatury ciała, zwiększenie liczby eozynofili, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi, blok przedsionkowo-komorowy, blok odnogi pęczka Hisa, migotanie przedsionków, bradykardia zatokowa, kołatanie serca, niedokrwistość, trombocytopenia, brak reakcji na bodźce, utrata świadomości, omdlenie, obniżony poziom świadomości, zdarzenia mózgowo-naczyniowe, przejściowy napad niedokrwienny, dyzartria, zaburzenia uwagi, nadmierna senność, zawroty głowy po zmianie pozycji ciała, zaburzenia równowagi, późna dyskineza, zaburzenia mowy, zaburzenia koordynacji, niedoczulica, zapalenie spojówek, przekrwienie oczu, wydzielina z oczu, opuchnięcie oczu, suche oko, zwiększone łzawienie, światłowstręt, ból ucha, szum uszny, świszczący oddech, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie płuc, zaburzenia oddychania, furczenie, przekrwienie dróg oddechowych, dysfonia, utrudnienie połykania, zapalenie błony śluzowej żołądka, nietrzymanie kału, masy kałowe w podbrzuszu, bolesne oddawanie moczu, nietrzymanie moczu, częstomocz, obrzęk naczynioruchowy, zmiany skórne, zaburzenia skóry, świąd, trądzik, odbarwienia skóry, łysienie, łojotokowe zapalenie skóry, suchość skóry, nadmierne rogowacenie, osłabienie mięśni, ból mięśni, ból szyi, obrzęk stawów, nieprawidłowa postawa, sztywność stawów, ból pochodzenia mięśniowo-kostnego w klatce piersiowej, jadłowstręt, nadmierne pragnienie, zapalenie zatok, zakażenie wirusowe, zakażenie ucha, zapalenie migdałków, zapalenie tkanki łącznej, zapalenie ucha środkowego, zakażenie oka, zakażenie miejscowe, zapalenie skóry wywołane przez roztocza, zakażenie dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, grzybica paznokci, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, nagłe zaczerwienienie (gł. twarzy), obrzęk twarzy, zaburzenia chodu, samopoczucie odbiegające od normy, spowolnienie, choroby grypopodobne, pragnienie, dyskomfort w klatce piersiowej, dreszcze, reakcje nadwrażliwości, brak miesiączki, zaburzenia czynności seksualnych, zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku, mlekotok, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, upławy, stan splątania, mania, obniżenie libido, apatia, nerwowość. Rzadko: obniżenie temperatury ciała, granulocytopenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, śpiączka cukrzycowa, zaburzenia mózgowo-naczyniowe, niedokrwienie mózgu, zaburzenia ruchu, zmniejszona ostrość widzenia, uciekanie gałek ocznych, jaskra, zespół bezdechu sennego, hiperwentylacja, niedrożność jelit, zapalenie trzustki, obrzęk warg, zapalenie czerwieni wargowej, łupież, rabdomioliza, nieodpowiednie wydzielanie hormonu antydiuretycznego, przewlekłe zapalenie ucha środkowego, obrzęk uogólniony, hipotermia, zespół odstawienny (nudności, wymioty, pocenie się i bezsenność, mogą także ponownie wystąpić objawy psychotyczne i ruchy mimowolne, takie jak akatyzje, dystonie i dyskinezy), uczucie zimna w kończynach, żółtaczka, brak orgazmu, stępienie uczuć. Bardzo rzadko: cukrzycowa kwasica ketonowa. Częstość nieznana: agranulocytoza, zatrucie wodne, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich), reakcja anafilaktyczna, priapizm. Działania niepożądane związane z klasą leków: wydłużenia odstępu QT, arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagła śmierć, zatrzymanie akcji serca, torsade de pointes. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem obserwowano przejściowe napady niedokrwienne oraz zdarzenia mózgowo-naczyniowe; z częstością co najmniej 2-krotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłych obserwowano: zakażenie dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel. U dzieci (od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością ≥5% i przekraczającą 2-krotnie odpowiednią częstość stwierdzaną u osób dorosłych: senność/uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączka, drżenie, biegunka i mimowolne oddawanie moczu.

Rispolux - interakcje

Ostrożnie stosować z lekami wydłużającymi odstęp QT, m.in.: lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np.: chinidyna, dyzopiramid, prokainamid), lekami przeciwarytmicznymi klasy III (np.: amiodaron, sotalol), trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (np.: amitryptylina), czteropierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (np.: maprotylina), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, innymi lekami przeciwpsychotycznymi, niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np.: chinina i meflochina) oraz z lekami powodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemię lub hipomagnezemnię), bradykardię lub z lekami zmniejszającymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na o.u.n. (opioidy, leki przeciwhistaminowe, benzodiazepiny) oraz z alkoholem - zwiększone ryzyko sedacji. Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych - jeśli takie połączenie jest konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona, należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków. Stosowany z lekami hipotensyjnymi może powodować istotne klinicznie niedociśnienie. Leki indukujące enzymy wątrobowe i (lub) glikoproteinę P (np.: karbamazepina, ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) mogą zmniejszać stężenie aktywnej frakcji przeciwpsychotycznej rysperydonu - w przypadku rozpoczynania lub przerwania leczenia tymi lekami, należy ponownie określić dawkowanie rysperydonu. Fluoksetyna i paroksetyna - inhibitory CYP2D6, zwiększają stężenie rysperydonu we krwi, ale również w mniejszym stopniu czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Oczekuje się, że inne inhibitory CYP2D6 (np. chinidyna) mogą wpływać w podobny sposób na stężenia rysperydonu we krwi. Jeżeli rozpoczyna się lub kończy równoczesne stosowanie fluoksetyny lub paroksetyny z rysperydonem, należy ponownie określić dawkowanie rysperydonu. Werapamil - inhibitor CYP3A4 i P-gp, zwiększa stężenie rysperydonu we krwi. Pochodne fenotiazyny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki β-adrenolityczne mogą zwiększać stężenia rysperydonu we krwi, ale nie czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Cymetydyna i ranitydyna zwiększają dostępność biologiczną rysperydonu, ale jedynie w minimalnym stopniu wpływają na czynną frakcję przeciwpsychotyczną. Erytromycyna - inhibitor CYP3A4, amitryptylina, galantamina, donepezyl nie zmieniają farmakokinetyki rysperydonu ani jego czynnej frakcji przeciwpsychotycznej. Stosowanie z paliperydonem nie jest zalecane, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i to połączenie może prowadzić do dodatkowej ekspozycji na czynną frakcję psychotyczną. Jednoczesne stosowanie z lekami psychostymulującymi (np. metylofenidatem) u dzieci i młodzieży nie wpływa na farmakokinetykę ani skuteczność rysperdonu. Rysperydon nie ma klinicznie istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne litu, kwasu walproinowego, digoksyny i topiramatu. U pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem stosujących równocześnie rysperydon i furosemid obserwowano zwiększoną umieralność.

Rispolux - dawkowanie

Doustnie. W przypadku zmiany innego leku przeciwpsychotycznego na rysperydon, należy stopniowo wycofywać wcześniej stosowany lek. W przypadku zmiany leczenia postacią depot leków przeciwpsychotycznych na terapię preparatem, należy rozpocząć ją od zastąpienia nim planowanego wstrzyknięcia. Okresowo należy rozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi. Schizofrenia. Dorośli: lek może być podawany raz lub 2 razy na dobę. Leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć 2. dnia do 4 mg na dobę. Od tego momentu dawka może pozostać niezmieniona lub indywidualnie dostosowywana. Przeciętna, optymalna dawka terapeutyczna wynosi 4-6 mg na dobę. U niektórych pacjentów może być wskazane wolniejsze dostosowywanie dawki oraz mniejsza dawka początkowa i podtrzymująca. Dawki większe niż 10 mg na dobę nie wykazują większej skuteczności, mogą natomiast powodować zwiększenie częstości występowania objawów pozapiramidowych. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 16 mg na dobę - nie zaleca się ich stosowania. U osób w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowana i zwiększana o 0,5 mg 2 razy na dobę do dawki 1-2 mg 2 razy na dobę. Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Dorośli: lek należy podawać raz na dobę. Dawka początkowa to 2 mg. W razie konieczności dawkę można zwiększać się o 1 mg, nie częściej niż raz na dobę. Wykazano skuteczność leku w dawce 1-6 mg na dobę. Nie zbadano bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 6 mg na dobę w leczeniu epizodów maniakalnych. U osób w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Dawka może być indywidualnie dostosowana i zwiększana o 0,5 mg 2 razy na dobę do dawki 1-2 mg 2 razy na dobę. Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg 2 razy na dobę. W razie konieczności dawka może być zwiększana o 0,25 mg 2 razy na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Niektórzy pacjenci mogą jednak wymagać stosowania dawek do 1 mg 2 razy na dobę. Nie należy stosować leku dłużej niż 6 tyg.; pacjentów należy poddawać regularnej i częstej ocenie rozważając potrzebę kontynuacji leczenia. Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży w wieku od 5 do 18 lat. Osoby o mc. ≥50 kg: zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkowanie może być indywidualnie dostosowane poprzez zwiększanie dawki o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 1 mg raz na dobę; jednak w leczeniu niektórych pacjentów lek jest skuteczny w dawce 0,5 raz na dobę, a u innych w dawce 1,5 mg raz na dobę. Osoby o mc. <50 kg: zalecana dawka początkowa wynosi 0,25 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkowanie może być indywidualnie modyfikowane poprzez zwiększanie dawki o 0,25 mg na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg raz na dobę; jednak niektórzy pacjenci mogą wymagać dawki 0,25 mg raz na dobę, niektórzy - 0,75 mg raz na dobę. Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych objawowo, kontynuacja leczenia rysperydonem powinna być weryfikowana i uzasadniona aktualnym stanem pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, niezależnie od wskazania, dawkę początkową i kolejne dawki preparatu należy zmniejszyć o połowę oraz stosować wolniejsze zwiększanie dawek.
Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków.

Rispolux - uwagi

Zaleca się stopniowe odstawianie leku. Rysperydon może wywoływać zaburzenia widzenia lub inne objawy ze strony o.u.n. - odradza się chorym prowadzenie pojazdów mechanicznych i obsługiwanie maszyn do czasu określenia indywidualnej reakcji na lek.