Robitussin Junior - skład
5 ml syropu zawiera 3,75 mg bromowodorku dekstrometorfanu. Preparat zawiera: sorbitol (E 420), maltitol (E 965), etanol 96%, amarant (E 123).
Reklama
Robitussin Junior - działanie
Nieopioidowy lek o działaniu przeciwkaszlowym. Jest prawoskrętnym izomerem lewometorfanu, analogiem kodeiny. Działa ośrodkowo na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym i jądrze pasma samotnego. Nie wykazuje działania przeciwbólowego, uspokajającego ani też hamującego oddychanie w przypadku stosowania w zwykle zalecanych dawkach przeciwkaszlowych. Bromowodorek dekstrometorfanu dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, metabolizowany jest w wątrobie przy udziale polimorficznego izoenzymu 2D6 cytochromu P450 (CYP 2D6). Wydalany jest z moczem w postaci niezmienionej jako dekstrometorfan oraz w postaci odmetylowanych metabolitów, m.in. w postaci dekstrorfanu, który ma właściwości przeciwkaszlowe. T0,5 wynosi 1,2-3,9 h. Jednakże, szybkość metabolizmu różni się u poszczególnych osób w zależności od fenotypu (pacjenci z szybkim i wolnym metabolizmem), z okresem półtrwania tak długim, jak 45 h u pacjentów z wolniejszym metabolizmem.
Reklama
Robitussin Junior - wskazania
Leczenie objawowe suchego, męczącego kaszlu u dzieci w wieku 2-12 lat.
Reklama
Robitussin Junior - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Kaszel z dużą ilością wydzieliny, astma oskrzelowa, niewydolność oddechowa lub ryzyko jej wystąpienia, ciężka niewydolność wątroby. Nie stosować podczas przyjmowania inhibitorów oksydazy monoaminowej (MAO), selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), innych leków stosowanych w depresji, chorobach psychicznych, zaburzeniach nastroju lub w chorobie Parkinsona, bądź w ciągu 2 tyg. od zaprzestania leczenia. Dzieci w wieku poniżej 2 lat.
Reklama
Robitussin Junior - ostrzeżenia
Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku występowania przewlekłego kaszlu, jaki występuje podczas palenia tytoniu bądź w przypadku przewlekłej choroby płuc, takiej jak astma czy też rozedma. Nie zaleca się stosowania gdy kaszel trwa dłużej niż 7 dni, nawraca, bądź towarzyszy mu gorączka, wysypka lub trwały ból głowy. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wątroby. Odnotowano przypadki nadużywania dekstrometorfanu oraz uzależnienia od niego - zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w przypadku stosowania leku u młodzieży i młodych osób dorosłych, jak również u pacjentów, u których odnotowano w wywiadzie nadużywanie leków lub substancji psychoaktywnych. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez cytochrom wątrobowy P450 2D6. Aktywność tego enzymu jest uwarunkowana genetycznie. U około 10% ogólnej populacji odnotowuje się słaby metabolizm CYP2D6. U pacjentów ze słabym metabolizmem tego enzymu oraz u pacjentów jednocześnie stosujących inhibitory CYP2D6 mogą występować wzmożone i/lub długoterminowe skutki działania dekstrometorfanu - należy zachować ostrożność u pacjentów z powolnym metabolizmem CYP2D6 lub stosujących inhibitory CYP2D6. Podczas jednoczesnego podawania dekstrometorfanu i leków o działaniu serotoninergicznym, takich jak leki selektywnie hamujące wychwyt zwrotny serotoniny (SSRI), leki osłabiające metabolizm serotoniny [w tym inhibitory oksydazy monoaminowej (MAOI)] oraz inhibitory CYP2D6, odnotowano działanie serotoninergiczne, w tym wystąpienie mogącego zagrażać życiu zespołu serotoninowego. Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i(lub) objawy dotyczące układu pokarmowego. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy przerwać leczenie preparatem. Preparat zawiera amarant, który może powodować reakcje alergiczne. Ze względu na zawartość sorbitolu (2,6 kcal/g) i maltitolu (likazyna 80/55) pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni stosować preparatu; lek może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Wartość kaloryczna 2,6 kcal/g sorbitolu. Wartość kaloryczna 2,3 kcal/g maltitolu (likazyny 80/55). Ponadto preparat zawiera 2,5 v/v % etanolu (alkohol), tzn. 103 mg na dawkę (5 ml), co jest równoważne 2,5 ml piwa, 1 ml wina na dawkę - jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową; należy wziąć to pod uwagę podczas stosowania u dzieci oraz u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Nie należy przekraczać zalecanej dawki. W przypadku przedawkowania u dzieci mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, w tym zaburzenia neurologiczne. Należy doradzić opiekunom, aby nie podawali dawki większej niż zalecana.
Reklama
Robitussin Junior - ciąża
Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w ciąży. Preparatu nie należy stosować u kobiet ciężarnych ze względu na możliwość hamowania ośrodka oddechowego płodu oraz na zawartość etanolu. Nie stosować w okresie karmienia piersią.
Reklama
Robitussin Junior - efekty uboczne
Rzadko: nadwrażliwość, senność, zawroty głowy, nudności, wymioty.
Robitussin Junior - interakcje
Nie stosować u pacjentów otrzymujących inhibitory oksydazy monoaminowej (MAO), selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), bądź inne leki stosowane w depresji, chorobach psychicznych, zaburzeniach nastroju lub w chorobie Parkinsona, a także w ciągu 2 tyg. od zaprzestania przyjmowania takich leków. Dekstrometorfan jest metabolizowany przez enzym CYP2D6 i ulega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 może zwiększać stężenie dekstrometorfanu w organizmie do poziomu wielokrotnie większego niż prawidłowy. Zwiększa to ryzyko występowania toksycznego wpływu dekstrometorfanu (pobudzenia, dezorientacji, drżenia, bezsenności, biegunki i depresji oddechowej) oraz rozwoju zespołu serotoninowego. Do silnych inhibitorów enzymu CYP2D6 należą: fluoksetyna, paroksetyna, chinidyna i terbinafina. W przypadku jednoczesnego stosowania z chinidyną stężenie dekstrometorfanu w osoczu może wzrosnąć nawet 20-krotnie, co zwiększa ryzyko występowania działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego powiązanych ze stosowaniem tego leku. Podobny wpływ na metabolizm dekstrometorfanu wywołują również amiodaron, flekainid i propafenon, sertralina, bupropion, metadon, cynakalcet, haloperydol, perfenazyna i tiorydazyna. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 i dekstrometorfanu pacjent musi być monitorowany. Konieczne może okazać się również zmniejszenie dawki dekstrometorfanu.
Robitussin Junior - dawkowanie
Doustnie. Dzieci 6-12 lat: 20 ml 4 razy na dobę (maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg dekstrometorfanu); dzieci 2-6 lat: 10 ml 4 razy na dobę (maksymalna dawka dobowa wynosi 30 mg dekstrometorfanu). Nie stosować dawek większych niż zalecane. Lek jest przeciwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 2 lat. U dzieci w wieku do 12 lat nie stosować bez wyraźnych zaleceń lekarza.
Robitussin Junior - uwagi
Lek może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, może powodować senność lub zawroty głowy. Pacjenci prowadzący pojazdy bądź obsługujący maszyny powinni wziąć pod uwagę, że lek zawiera alkohol. Stosowanie leku może skutkować pozytywnym wynikiem testu antydopingowego.
