Skład leku Seroquel
1 tabl. o przedł. uwalnianiu (XR) zawiera 200 mg, 300 mg lub 400 mg kwetiapiny (w postaci fumaranu). Preparat zawiera laktozę.
Reklama
Jakie działanie ma lek Seroquel?
Atypowy lek przeciwpsychotyczny. Kwetiapina i jej aktywny metabolit - norkwetiapina, oddziaływują z wieloma receptorami neuroprzekaźnikowymi. Działanie przeciwpsychotyczne wynika głównie z blokowania w mózgu receptorów serotoninowych (5-HT2) oraz dopaminowych (D1& i D2). Dodatkowo norkwetiapina wykazuje silne powinowactwo do transportera norepinefryny (NET).
Kwetiapina i norkwetiapina mają także silne powinowactwo do receptorów histaminowych i alfa-adrenergicznych oraz mniejsze powinowactwo do receptorów alpha-adrenergicznych i serotoninowych 5-HT
Powinowactwo do receptorów cholinergicznych muskarynowych oraz benzodiazepinowych jest nieznaczne. Po podaniu doustnym kwetiapina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie kwetiapiny i norkwetiapiny w osoczu jest osiągane po około 6 h od zastosowania tabl. XR.
Maksymalne stężenie molowe aktywnego metabolitu - norkwetiapiny, w stanie stacjonarnym wynosi około 35% wartości uzyskiwanych dla kwetiapiny.
Pokarm bogaty w tłuszcze powodował znaczące statystycznie zwiększenie Cmax i AUC kwetiapiny w postaci o przedłużonym uwalnianiu, o odpowiednio 50% i 20%. Nie można wykluczyć, że wpływ posiłków wysokotłuszczowych na lek może być większy.
Lekki posiłek nie wywierał znaczącego wpływu na Cmax lub AUC kwetiapiny. Zaleca się, aby kwetiapina w postaci o przedłużonym uwalnianiu przyjmowana była raz na dobę bez pokarmu. Kwetiapina wiąże się w około 83% z białkami osocza.
Jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie, głównie z udziałem CYP3A4. Mniej niż 5% kwetiapiny jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem i moczem. Około 73% metabolitów kwetiapiny jest wydalane z moczem, 21% z kałem. T0,5 kwetiapiny w fazie eliminacji wynosi około 7 h, norkwetiapiny - 12 h.
Reklama
Jakie są wskazania do stosowania leku Seroquel?
Leczenie schizofrenii. Zapobieganie nawrotom u pacjentów ze stabilną schizofrenią stosujących preparat jako terapię podtrzymującą. Leczenie epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Leczenie epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej. Zapobieganie nawrotom u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi, u pacjentów z epizodami maniakalnymi lub depresyjnymi reagujących na leczenie kwetiapiną.
Leczenie epizodów ciężkiej depresji u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi, jako terapia wspomagająca, jeśli odpowiedź na monoterapię przeciwdepresyjną była mniej niż optymalna; przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę profil bezpieczeństwa leku.
Reklama
Przeciwwskazania do stosowania leku Seroquel
Nadwrażliwość na kwetiapinę lub inne składniki preparatu. Nie stosować jednocześnie z inhibitorami CYP3A4, takimi jak: inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna, nefazodon.
Reklama
Ostrzeżenia przed zażywaniem Seroquelu
Nie zaleca się stosowania kwetiapiny u dzieci i młodzieży. Kwetiapina nie jest zatwierdzona do leczenia pacjentów w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otępiennych.
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów >65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Nie oceniono długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa leczenia skojarzonego (kwetiapina - tabl. XR łącznie z terapią przeciwdepresyjną) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.
Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyniową mózgu lub innymi stanami predysponującymi do niedociśnienia; z czynnikami ryzyka udaru mózgu; z padaczką w wywiadzie; z cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (regularnie obserwować tych pacjentów pod kątem pogorszenia kontroli stężenia glukozy we krwi i kontrolować masę ciała); z czynnikami ryzyka wystąpienia neutropenii (z wcześniejszą małą liczbą białych krwinek oraz neutropenią wywołaną lekami w wywiadzie); z zaburzeniami czynności wątroby; u osób w podeszłym wieku; u pacjentów stosujących leki silnie indukujące enzymy wątrobowe (leki te znacząco zmniejszają stężenie kwetiapiny we krwi).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobą układu krążenia lub z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym oraz jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością krążenia, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemią lub hipomagnezemią.
Podczas stosowania kwetiapiny obserwowano zaburzenia połykania - należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z ryzykiem zachłystowego zapalenia płuc. Przed rozpoczęciem stosowania leku oraz w trakcie leczenia należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne. Wszystkich pacjentów leczonych kwetiapiną należy obserwować pod kątem występowania myśli i zachowań samobójczych (szczególnie we wczesnym okresie powrotu do zdrowia, po zmianie dawki leku, jak również po jego nagłym odstawieniu); dotyczy to zwłaszcza pacjentów w wieku poniżej 25 lat oraz pacjentów z zachowaniami lub myślami samobójczymi w wywiadzie.
Podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak podczas leczenia pacjentów z dużym zaburzeniem depresyjnym.
Wszystkich pacjentów leczonych kwetiapiną należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów hiperglikemii (nadmierne pragnienie i łaknienie, wielomocz i osłabienie).
W czasie leczenia kwetiapiną należy kontrolować masę ciała oraz profil lipidowy. W przypadku pogorszenia profilu ryzyka zmian metabolicznych (zmiany masy ciała, stężenia glukozy, lipidów we krwi) należy postępować zgodnie z wytycznymi klinicznymi i zastosować odpowiednie leczenie.
W razie wystąpienia objawów niedociśnienia w trakcie leczenia kwetiapiną należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie. U pacjentów z akatyzją zwiększenie dawki kwetiapiny może być szkodliwe.
W razie wystąpienia dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Należy przerwać leczenie kwetiapiną w przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego.
Należy przerwać podawanie leku u pacjentów, u których liczba neutrofilów wynosi 1 x 109 pacjenci powinni być monitorowani kierunku, czy nie występują objawy zakażenia, należy również kontrolować u nich liczbę neutrofilów do momentu przekroczenia wartości 1,5 x 109. Pacjenci z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej oraz pacjenci z ciężkimi epizodami depresji w ciężkich zaburzeniach depresyjnych, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt podczas pierwszych 2 tyg. od wystąpienia senności lub do czasu poprawy; może być konieczne rozważenie przerwania leczenia.
Dane dotyczące stosowania kwetiapiny w skojarzeniu z walproinianem lub litem w umiarkowanych lub ciężkich epizodach maniakalnych są ograniczone, choć leczenie skojarzone było dobrze tolerowane (z danych tych wynika, że w 3. tyg. terapia wykazuje efekt addycyjny).
Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy stosować u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
Seroquel a ciąża
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu. Obserwowano objawy odstawienne u noworodków, których matki przyjmowały kwetiapinę w czasie ciąży. Należy unikać karmienia piersią podczas stosowania kwetiapiny.
Reklama
Efekty uboczne stosowania Seroquelu
- Bardzo często: zawroty głowy, senność, ból głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, objawy odstawienne (w tym bezsenność, nudności, ból głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i drażliwość), zwiększenie stężenia triglicerydów, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego (głównie frakcji LDL), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie masy ciała.
- Często: leukopenia, hiperprolaktynemia, zwiększone łaknienie, nietypowe lub przykre sny, koszmary senne, wyobrażenia i zachowania samobójcze, omdlenia, objawy pozapiramidowe, dyzartria, tachykardia, niewyraźne widzenie, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, niestrawność, łagodne osłabienie, obrzęki obwodowe, drażliwość, zwiększenie aktywności ALAT i AspAT, zmniejszenie liczy neutrofili, zwiększenie stężenia glukozy we krwi aż do hiperglikemii.
- Niezbyt często: eozynofilia, małopłytkowość, reakcje nadwrażliwości, hiponatremia, napady padaczki, zespół niespokojnych nóg, późne dyskinezy, dysfagia, zaburzenia seksualne, zwiększenie aktywności GGT, zmniejszenie liczby płytek krwi, wydłużenie odstępu QT.
- Rzadko: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, żółtaczka, zapalenie wątroby, priapizm, mlekotok, obrzęk piersi, zaburzenia miesiączkowania, złośliwy zespół neuroleptyczny, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej.
- Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne, nieprawidłowe wydzielanie hormonu diuretycznego, cukrzyca, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, rabdomioliza.
- Częstość nieznana: neutropenia.
Leczenie kwetiapiną wiąże się również z niewielkim, zależnym od dawki, zmniejszeniem stężenia hormonów tarczycy we krwi, głównie T4 i fT4. Podczas leczenia lekami neuroleptycznymi obserwowano przypadki wydłużenia odstępu QTc, przedsionkowych zaburzeń rytmu, nagłych niespodziewanych zgonów, zatrzymania akcji serca, częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.
Działania niepożądane, które występują częściej u dzieci i młodzieży (10-17 lat) niż u dorosłych oraz działania niepożądane, których nie stwierdzono u dorosłych: bardzo często: zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia prolaktyny, zwiększenie ciśnienia krwi, objawy pozapiramidowe; często: drażliwość - nie zaleca się stosowania leku u dzieci.
Interakcje Seroquel z innymi lekami
Inhibitory CYP3A4 (m.in. inhibitory proteazy HIV, azolowe leki przeciwgrzybicze, erytromycyna, klarytromycyna, nefazodon) zwiększają AUC kwetiapiny - łączne podawanie jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się także spożywania soku grejpfrutowego podczas terapii kwetiapiną.
Leki indukujące enzymy wątrobowe (m.in. karbamazepina, fenytoina) zwiększają klirens kwetiapiny i zmniejszają jej stężenie we krwi, osłabiając skuteczność leczenia kwetiapiną - u pacjentów stosujących leki indukujące enzymy wątrobowe leczenie kwetiapiną można rozpocząć tylko wtedy, gdy korzyści z leczenia kwetiapiną przewyższają ryzyko odstawienia leku przyspieszającego metabolizm wątrobowy; wszystkie zmiany leczenia lekiem indukującym należy przeprowadzać stopniowo i, jeśli jest to konieczne, zastąpić go lekiem niewykazującym właściwości indukujących, np. walproinianem.
Farmakokinetyka kwetiapiny nie zmienia się znacząco podczas jednoczesnego stosowania z imipraminą (inhibitor CYP2D6), fluoksetyną (inhibitor CYP3A4 i CYP2D6), rysperydonem, haloperydolem lub cymetydyną.
Stosowanie kwetiapiny w skojarzeniu z tiorydazyną powoduje zwiększenie klirensu kwetiapiny o około 70%. Farmakokinetyka soli litu nie zmienia się podczas jednoczesnego stosowania z kwetiapiną.
Farmakokinetyka walproinianu i kwetiapiny nie zmienia się w stopniu klinicznie istotnym w przypadku jednoczesnego zastosowania. Należy zachować ostrożność stosując kwetiapinę jednocześnie z innymi lekami działającymi na o.u.n. lub z alkoholem, z lekami wydłużającymi odstęp QT, z preparatami wpływającymi na gospodarkę elektrolitową.
Dawkowanie leku Seroquel
Doustnie. Dorośli.
Leczenie schizofrenii
Preparat podawać raz na dobę. Dawka dobowa wynosi: 300 mg - 1. dzień, 600 mg - 2. dzień, zalecana dzienna dawka to 600 mg, jednak w klinicznie uzasadnionych przypadkach dawkę można zwiększyć do 800 mg na dobę.
W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku, dawkę można dostosowywać w zakresie 400-800 mg na dobę. Nie ma konieczności zmiany dawkowania podczas terapii podtrzymującej w schizofrenii.
Leczenie epizodów maniakalnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej
Preparat podawać raz na dobę. Dawka dobowa wynosi: 300 mg - 1. dzień, 600 mg - 2. dzień, zalecana dzienna dawka to 600 mg, jednak w klinicznie uzasadnionych przypadkach dawkę można zwiększyć do 800 mg na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku, dawkę można dostosowywać w zakresie 400-800 mg na dobę.
Leczenie epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej
dwubiegunowej. Preparat podawać raz na dobę, przed snem. Całkowita dobowa dawka przez pierwsze 4 dni leczenia wynosi: 50 mg - 1. dzień, 100 mg - 2. dzień, 200 mg - 3. dzień, 300 mg - 4. dzień, zalecana dzienna dawka to 300 mg. U niektórych pacjentów korzystne jest podawanie dawki 600 mg na dobę.
Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarza doświadczonego w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. U niektórych pacjentów, u których występują problemy z tolerancją leku, można rozważyć zmniejszenie dawki do 200 mg na dobę.
Zapobieganie nawrotom w chorobie afektywnej dwubiegunowej
U pacjentów, u których wystąpiła reakcja na kwetiapinę stosowaną w leczeniu ostrej fazy choroby dwubiegunowej, należy kontynuować stosowanie kwetiapiny w tej samej dawce w zapobieganiu nawrotom epizodów maniakalnych, mieszanych lub depresyjnych.
Dawka może być modyfikowana, w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta, w zakresie 300-800 mg na dobę. W leczeniu podtrzymującym należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.
Terapia wspomagająca w leczeniu ciężkiego epizodu depresyjnego w zaburzeniach depresyjnych
Preparat podawać raz na dobę, przed snem. Dawka dobowa rozpoczynająca terapię wynosi 50 mg - 1. i 2. dzień, 150 mg - 3. i 4. dzień.
W krótkotrwałych badaniach klinicznych działanie przeciwdepresyjne obserwowano po dawkach 150 i 300 mg na dobę w terapii wspomagającej (z amitryptyliną, bupropionem, cytalopramem, duloksetyną, escytalopramem, fluoksetyną, paroksetyną, sertraliną i wenlafaksyną) i 50 mg na dobę w monoterapii w krótkoterminowych badaniach. Istnieje zwiększone ryzyko działań niepożądanych po stosowaniu leku w większych dawkach. Dlatego należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, zaczynając leczenie od 50 mg na dobę.
Potrzeba zwiększenia dawki ze 150 do 300 mg na dobę powinna być oparta na indywidualnej ocenie stanu pacjenta.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku: początkowa dawka dobowa wynosi 50 mg, następnie dawkę można zwiększać o 50 mg na dobę do dawki skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta; u pacjentów z ciężkimi epizodami depresyjnymi w zaburzeniach depresyjnych dawka dobowa wynosi 50 mg od 1. do 3. dnia, następnie należy ją zwiększyć do 100 mg na dobę 4. dnia i do 150 mg na dobę 8. dnia, stosować najmniejszą skuteczną dawkę, jeśli istnieje potrzeba zwiększenia dawki do 300 mg na dobę, nie należy wprowadzać tej dawki przed 22. dniem leczenia.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: początkowo 50 mg, następnie dawkę można zwiększać o 50 mg na dobę aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Sposób podania
Tabl. należy połykać w całości, nie należy ich dzielić, żuć ani kruszyć; przyjmować raz na dobę, bez pokarmu (przynajmniej 1 h przed posiłkiem).
Preparat należy odstawiać stopniowo przez okres przynajmniej 1-2 tyg. Kwetiapina może powodować fałszywie dodatnie wyniki testu immunologicznego dla metadonu i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych - zaleca się potwierdzenie kwestionowanego wyniku przez wykonanie testu chromatograficznego.
Kwetiapina może zaburzać wykonywanie czynności wymagających sprawności psychicznej - nie należy prowadzić pojazdów i nie obsługiwać maszyn do czasu oceny indywidualnej reakcji na lek.
