SimvaHEXAL - skład
1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg symwastatyny. Preparat zawiera laktozę.
Reklama
SimvaHEXAL - działanie
Inhibitor reduktazy HMG-CoA. Mechanizm działania leku polega na zmniejszeniu wątrobowej biosyntezy cholesterolu poprzez kompetycyjne i odwracalne hamowanie reduktazy HMG-CoA, enzymu odpowiedzialnego za początkowy etap biosyntezy cholesterolu - przekształcenie HMG-CoA do kwasu mewalonowego. Zmniejszenie biosyntezy cholesterolu powoduje aktywację wątrobowych (i innych) receptorów LDL, co prowadzi do zwiększenia katabolizmu cholesterolu-LDL. Umiarkowanie zmniejsza również stężenie triglicerydów i zwiększa stężenie HDL-C. Wpływ leku na stężenie lipidów obserwuje się po 2 tyg. stosowania, maksymalny efekt działania po 4-6 tyg. Preparat jest nieaktywnym prolekiem. Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Znaczny jej wychwyt następuje w wątrobie (efekt pierwszego przejścia). Maksymalne stężenie aktywnej formy jest osiągane po około 1-2 h po podaniu. Symwastatyna i jej aktywne metabolity wiążą się z białkami w ponad 95%. Około 13% wydalane jest z moczem, a około 60% z kałem.
Reklama
SimvaHEXAL - wskazania
Hipercholesterolemia. Leczenie hipercholesterolemii pierwotnej lub mieszanej dyslipidemii, jako uzupełnienie diety, gdy dieta i inne metody postępowania niefarmakologicznego (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) są niewystarczające. Leczenie rodzinnej hipercholesterolemii homozygotycznej, jako uzupełnienie diety i innego leczenia zmniejszającego stężenie lipidów (np. aferezy LDL) lub gdy metody te są niewłaściwe. Zapobieganie zdarzeniom ze strony układu sercowo-naczyniowego. Zmniejszenie umieralności i zachorowalności na choroby serca i naczyń u pacjentów z objawową miażdżycową chorobą układu sercowo-naczyniowego lub cukrzycą, z prawidłowym lub zwiększonym stężeniem cholesterolu, jako leczenie wspomagające, mające na celu skorygowanie innych czynników ryzyka i uzupełnienie innej terapii zapobiegającej chorobom serca.
Reklama
SimvaHEXAL - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na symwastatynę lub pozostałe składniki preparatu. Czynna choroba wątroby lub niewyjaśnione, utrzymujące się zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Ciąża i okres karmienia piersią. Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów enzymu CYP3A4 (np. itrakonazolu, ketokonazolu, inhibitorów proteazy HIV, erytromycyny, klarytromycyny, telitromycyny, nefazodonu). Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu, cyklosporyny lub danazolu. Jednoczesne stosowanie lomitapidu z symwastatyną w dawkach >40 mg/dobę u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią homozygotyczną.
Reklama
SimvaHEXAL - ostrzeżenia
Symwastatyna może powodować miopatię, która przybiera czasami postać rabdomiolizy z ostrą niewydolnością nerek lub bez niej. Stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia rabdomiolizy: podeszły wiek (>70 lat), zaburzenia czynności nerek, niewyrównana niedoczynność tarczycy, dziedziczne choroby mięśni w wywiadzie (również rodzinnym), pacjenci u których podanie statyn lub fibratów w przeszłości spowodowało wystąpienie działań niepożądanych ze strony mięśni oraz nadużywanie alkoholu. U tych pacjentów należy rozważyć spodziewane korzyści leczenia i związane z tym ryzyko, przed rozpoczęciem leczenia oznaczyć aktywność kinazy kreatynowej (CK) oraz monitorować stan zdrowia pacjenta. Jeśli aktywność CK przekracza górną granicę normy (>5 x GGN) nie należy rozpoczynać leczenia symwastatyną lub w przypadku trwającej już terapii, leczenie należy przerwać. Preparat należy odstawić również przy objawach lub podejrzeniu miopatii. Jeśli objawy ze strony mięśni ustąpiły i wartość CK powróciła do normy, można rozważyć powtórne podanie symwastatyny w najmniejszej skutecznej dawce przy ścisłej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Leczenie symwastatyną należy przerwać na kilka dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub jeśli konieczne jest podjęcie leczenia internistycznego lub chirurgicznego. Stosować ostrożnie u osób pijących znaczne ilości alkoholu. Ryzyko miopatii i rabdomiolizy zwiększa się istotnie podczas jednoczesnego stosowania symwastatyny i silnych inhibitorów enzymu CYP3A4 (tj. itrakonazol, ketokonazol, pozakonazol, worykonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy HIV (tj. nelfinawir), boceprewir, telaprewir, nefazodon, leki zawierające kobicystat), a także gemfibrozylu, cyklosporyny i danazolu; stosowanie takich skojarzeń jest przeciwwskazane. Ryzyko miopatii i rabdomiolizy zwiększa się również w przypadku jednoczesnego stosowania niektórych dawek symwastatyny z amiodaronem, amlodypiną, werapamilem lub diltiazemem oraz podczas jednoczesnego stosowania kwasu fusydowego i statyn. U pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią homozygotyczną ryzyko może być zwiększone, jeśli symwastatyna stosowana jest jednocześnie z lomitapidem. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których stwierdzono zwiększenie aktywności aminotransferaz, zalecane jest częste kontrolowanie aktywności aminotransferaz, a przy dalszym zwiększaniu aktywności (>3 x GGN) preparat należy odstawić. Istnieją rzadkie doniesienia z okresu po wprowadzeniu statyn do obrotu o przypadkach niewydolności wątroby (również zakończonych zgonem) u pacjentów leczonych statynami, w tym symwastatyną. Jeśli podczas leczenia symwastatyną wystąpi u pacjenta ciężkie uszkodzenie wątroby z objawami klinicznymi i (lub) hiperbilirubinemia albo żółtaczka, należy natychmiast przerwać leczenie. W razie niestwierdzenia innej przyczyny zaburzeń leczenia symwastatyną nie wolno wznawiać. Pewne dowody wskazują, że statyny zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z dużym ryzykiem rozwoju cukrzycy mogą powodować hiperglikemię wymagającą wdrożenia formalnego leczenia. Należy monitorować stan kliniczny pacjentów obarczonych ryzykiem (stężenie glukozy na czczo od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI >30 kg/m2, zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze) i kontrolować u nich wartości parametrów biochemicznych. Należy przerwać leczenie statynami jeśli istnieje podejrzenie, że u pacjenta rozwinęła się choroba śródmiąższowa płuc. Zaburzenia funkcji wątrobowych białek transportujących OATP mogą zwiększać ogólnoustrojową ekspozycję na symwastatynę oraz zwiększać ryzyko miopatii i rabdomiolizy. Zaburzenia te mogą wystąpić w wyniku hamującego działania innych leków (np. cyklosporyny) lub u pacjentów z genotypem SLCO1B1 c.521T> C. Nie badano stosowania symwastatyny u pacjentów w wieku poniżej 10 lat, u dzieci przed okresem pokwitania ani u dziewcząt przed rozpoczęciem miesiączkowania. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa leczenia dłuższego niż 48 tygodni u pacjentów w wieku poniżej 18 lat, oraz nieznany jest u nich długotrwały wpływ na dojrzewanie fizyczne, intelektualne i płciowe. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Reklama
SimvaHEXAL - ciąża
Preparat jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i podczas karmienia piersią. Stosowanie u kobiet usiłujących zajść w ciążę lub podejrzewających, że są w ciąży, jest również przeciwwskazane. Nie stwierdzono, aby symwastatyna miała wpływ na płodność samic i samców szczura; brak dostępnych badań dotyczących wpływu na płodność u ludzi.
Reklama
SimvaHEXAL - efekty uboczne
Rzadko: niedokrwistość, ból głowy, parestezje, zawroty głowy, neuropatia obwodowa, niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, zaparcie, ból brzucha, zdęcia, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby/żółtaczka, wysypka, świąd, łysienie, miopatia (w tym zapalenie mięśni), rabdomioliza z ostrą niewydolnością nerek lub bez niej, ból mięśni, kurcze mięśni, astenia, zespół nadwrażliwości, zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, gamma-glutamylotransferazy), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej i kinazy kreatynowej. Bardzo rzadko: anafilaksja, bezsenność, zaburzenia pamięci, niewydolność wątroby zakończona i niezakończona zgonem, polekowe zmiany liszajowate, zerwanie mięśni, ginekomastia. Częstość nieznana: depresja, śródmiąższowa choroba płuc, choroba ścięgna, niekiedy powikłana jego zerwaniem, immunozależna miopatia martwicza (IMNM), zaburzenia wzwodu. Ponadto podczas stosowania niektórych statyn obserwowano: zaburzenia snu (w tym koszmary senne), zaburzenia funkcji seksualnych, cukrzyca (jej częstość zależy od obecności lub braku czynników ryzyka, tj. stężenie glukozy na czczo ≥5,6 mmol/l, wartość BMI >30kg/m2, zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie).
SimvaHEXAL - interakcje
Leki lub produkty ziołowe, które hamują aktywność niektórych enzymów (np. CYP3A4) i (lub) szlaki transporterów (np. OATP1B), mogą zwiększać stężenie symwastatyny i kwasu symwastatyny w osoczu oraz prowadzić do zwiększenia ryzyka miopatii i (lub) rabdomiolizy. Jednoczesne stosowanie symwastatyny i silnych inhibitorów CYP3A4 (itrakonazol, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna, inhibitory proteazy HIV, nefazodon, danazol, gemfibrozyl, cyklosporyna) jest przeciwwskazane; jeśli istnieje konieczność zastosowania silnego inhibitora CYP3A4, leczenie symwastatyną należy przerwać. Podczas jednoczesnego stosowania symwastatyny i niacyny (≥1 g/dobę) lub innych fibratów (poza fenofibratem), zwiększa się ryzyko miopatii i (lub) rabdomiolizy, stąd dobowa dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg. W przypadku jednoczesnego stosowania symwastatyny i kwasu fusydowego zgłaszano pojedyncze przypadki rabdomiolizy. Skojarzenie to może spowodować zwiększenie stężenia obu substancji czynnych; jeśli stosowanie kwasu fusydowego jest konieczne, podawanie symwastatyny należy na ten czas przerwać. Jeśli jednoczesne podawanie obu leków jest bezwzględnie konieczne, pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. Podczas skojarzonego leczenia symwastatyny z amiodaronem, amlodypiną, werapamilem, dilitiazemem, elbaswirem lub grazoprewirem zwiększa się ryzyko miopatii i rabdomiolizy, stąd dobowa dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg. Jednoczesne stosowanie tikagreloru z symwastatyną zwiększało Cmax symwastatyny o 81% i AUC o 56% oraz Cmax kwasu symwastatyny o 64% i jego AUC o 52%, z pojedynczymi przypadkami zwiększenia 2- lub 3-krotnego. Jednoczesne stosowanie tikagreloru i symwastatyny w dawce >40 mg na dobę mogłoby spowodować wystąpienie działań niepożądanych symwastatyny i dlatego należy je rozważyć względem potencjalnych korzyści. Nie stwierdzono wpływu symwastatyny na stężenie tikagreloru w osoczu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tikagreloru z symwastatyną w dawkach >40 mg. Należy unikać picia soku grejpfrutowego podczas leczenia symwastatyną. Istnieją doniesienia o przypadkach miopatii i rabdomiolizy podczas jednoczesnego stosowania kolchicyny i symwastatyny u pacjentów z niewydolnością nerek - należy ściśle monitorować stan kliniczny tych pacjentów. Podczas jednoczesnego stosowania lomitapidu i symwastatyny może być zwiększone ryzyko miopatii i rabdomiolizy. Dlatego u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią homozygotyczną otrzymujących lomitapid dawka dobowa symwastatyny nie może być większa niż 40 mg. Jednoczesne stosowanie preparatów, które są inhibitorami BCRP (w tym leków zawierających elbaswir lub grazoprewir), może prowadzić do zwiększenie stężenia symwastatyny w osoczu ze zwiększeniem ryzyka miopatii. Ryfampicyna jest silnym induktorem izoenzymu CYP3A4. Z tego względu symwastatyna może utracić swą skuteczność u pacjentów leczonych długotrwale ryfampicyną (np. z powodu gruźlicy). Symwastatyna w dobowej dawce 20-40 mg umiarkowanie nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryn, stąd należy przed rozpoczęciem leczenia skojarzonego oznaczyć czas protrombinowy i badania powtarzać regularnie. Symwastatyna nie hamuje cytochromu P450 3A4, więc nie powinna wpływać na stężenie w osoczu innych substancji metabolizowanych przez ten cytochrom.
SimvaHEXAL - dawkowanie
Doustnie. Hipercholesterolemia: dawka początkowa wynosi zazwyczaj 10-20 mg na dobę, jednorazowo, wieczorem. U pacjentów u których konieczne jest znaczne zmniejszenie cholesterolu LDL (powyżej 45%), dawka początkowa może wynosić 20-40 mg na dobę, jednorazowo, wieczorem. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć w odstępach co najmniej 4 tyg. do maksymalnej dawki pojedynczej 80 mg na dobę, przyjmowanej wieczorem. Rodzinna hipercholesterolemia homozygotyczna: zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę w jednorazowej dawce wieczorem. Zapobieganie chorobom serca i naczyń: zazwyczaj 20-40 mg na dobę, jednorazowo, wieczorem. W leczeniu skojarzonym symwastatynę należy przyjmować na 2 h przed przyjęciem leku wiążącego kwasy żółciowe lub po upływie co najmniej 4 h po jego podaniu. Rodzinna heterozygotyczna hipercholesterolemia u dzieci i młodzieży (chłopców w fazie rozwoju co najmniej 2 wg skali Tannera i dziewcząt po upływie co najmniej 1 roku od pierwszej miesiączki, w wieku od 10 do 17 lat): dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę, wieczorem. Zalecany zakres dawek wynosi od 10 do 40 mg/dobę, a zalecana dawka maksymalna 40 mg/dobę. Dawki należy ustalać indywidualnie. Dostosowanie dawki należy przeprowadzać w odstępach co najmniej 4-tygodniowych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek i osób w podeszłym wieku zmiana dawkowania nie jest konieczna. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek należy starannie rozważyć stosowanie dawki dobowej większej niż 10 mg i w razie konieczności stosować ją ostrożnie. U pacjentów otrzymujących cyklosporynę, danazol, gemfibrozyl, inne fibraty (poza fenofibratem) lub niacynę w dawkach zmniejszających stężenie lipidów (≥1 g na dobę), dawka jednocześnie podawanej symwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg na dobę. U pacjentów przyjmujących amiodaron, amlodypinę, werapamil, diltiazem lub lub leki zawierające elbaswir albo grazoprewir, dawka jednocześnie stosowanej symwastatyny nie powinna przekraczać 20 mg na dobę.
SimvaHEXAL - uwagi
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badanie oceniające czynność wątroby, u pacjentów u których zwiększa się symwastatynę do dawki 60-80 mg należy wykonać dodatkowy test przed zmianą dawkowania, 3 miesiące po zmianie dawkowania na 60-80 mg, a następnie co pewien czas np. co 6 miesięcy w pierwszym roku leczenia. U pacjentów, u których wystąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz należy powtórzyć badania, a następnie przeprowadzać je częściej. Aktywność CK nie należy oznaczać po męczącym wysiłku fizycznym lub innych alternatywnych przyczynach powodujących zwiększenie aktywności CK. Preparat może powodować zawroty głowy - należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.
