Streptomycinum TZF - skład
1 fiolka zawiera 1 g streptomycyny w postaci siarczanu.
Reklama
Streptomycinum TZF - działanie
Antybiotyk aminoglikozydowy działający bakteriobójczo m.in. na Mycobacterium tuberculosis, M. kansasii, M. ulcerans, Enterococcus faecalis, Streptococcus viridans, Aerobacter aerogenes, Brucella spp., Proteus spp., Yersinia pestis, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Haemophilus influenzae, H. ducreyi, Calymmatobacterium granulomatis, Francisella tularensis. Bardzo łatwo dochodzi do selekcji szczepów opornych podczas monoterapii. Wiązanie z białkami osocza wynosi 35%. T0,5 we krwi wynosi 2,4-2,7 h. Przenika m.in. do płynu opłucnowego, otrzewnowego, przez łożysko, do mleka matki, śliny, potu. Nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego i kości. Wydala się głównie z moczem.
Reklama
Streptomycinum TZF - wskazania
Leczenie umiarkowanie ciężkich i ciężkich zakażeń wywołanych przez wrażliwe na streptomycynę drobnoustroje. Zakażenia gruźlicze wywołane przez Mycobacterium tuberculosis (w skojarzeniu z innymi lekami przeciwprątkowymi). Dżuma, tularemia, bruceloza, ziarniak pachwinowy, wrzód miękki, zakażenia układu oddechowego, zapalenie wsierdzia wywołane przez paciorkowce lub enterokoki, zapalenie płuc, zakażenia układu moczowego. Posocznica wywołana Gram-ujemnymi pałeczkami.
Reklama
Streptomycinum TZF - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na streptomycynę, antybiotyki aminoglikozydowe lub pozostałe składniki preparatu. Choroby narządu słuchu i błędnika. Miastenia.
Reklama
Streptomycinum TZF - ostrzeżenia
Podczas stosowania streptomycyny mogą wystąpić zaburzenia słuchu i szumy uszne. Dlatego u pacjentów, którym streptomycynę zalecono do długotrwałego leczenia, zaleca się przeprowadzanie badań słuchu (próba kaloryczna, test audiometryczny) przed rozpoczęciem leczenia i okresowo podczas kuracji. Jeśli pojawią się objawy ototoksycznego działania streptomycyny (ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia równowagi) i (lub) wystąpią negatywne wyniki badań słuchu, antybiotyk należy natychmiast odstawić, aby zapobiec trwałemu uszkodzeniu słuchu. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek znacznie wzrasta ryzyko ototoksycznego i neurotoksycznego działania streptomycyny. Małym dzieciom streptomycynę należy podawać z dużą ostrożnością i nie przekraczać zalecanych dawek leku. U małych dzieci otrzymujących większe niż zalecane dawki streptomycyny opisywano zahamowanie czynności OUN, objawiające się osłupieniem, zwiotczeniem, śpiączką, depresją oddechową. U pacjentów, którym streptomycynę podano podczas zabiegu chirurgicznego, ze względu na ryzyko groźnego dla życia bezdechu po rozintubowaniu, zaleca się baczną obserwację pacjenta po zabiegu. Jeśli streptomycynę stosuje się w leczeniu choroby wenerycznej (np. ziarniniak pachwinowy, wrzód miękki) u pacjentów z podejrzeniem równoczesnego zakażenia kiłą, przed rozpoczęciem leczenia, w trakcie oraz po jego zakończeniu, należy wykonać badanie mikroskopowe w ciemnym polu widzenia, a badania serologiczne krwi (WR) powinny być wykonywane co miesiąc, przez co najmniej 4 mies. U pacjentów z miastenią streptomycyna może nasilać objawy choroby. Podczas stosowania streptomycyny może wystąpić nadmierny rozwój niewrażliwych drobnoustrojów, np. Candida. Jeśli podczas leczenia streptomycyną rozwiną się nowe zakażenia grzybicze lub bakteryjne, antybiotyk należy odstawić i rozpocząć właściwe leczenie. Streptomycynę należy podawać domięśniowo w duże grupy mięśni, by nie uszkodzić nerwów obwodowych, zmniejszyć ból i podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia.
Reklama
Streptomycinum TZF - ciąża
Stosowanie leku w ciąży jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, gdy jego zastosowanie jest bezwzględnie konieczne, a stosowanie bezpieczniejszego leku alternatywnego jest niemożliwe lub przeciwwskazane. Podczas leczenia streptomycyną należy przerwać karmienie piersią.
Reklama
Streptomycinum TZF - efekty uboczne
Bardzo rzadko: gorączka, eozynofilia, obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne; ototoksyczność ślimakowa. Częstość nieznana: leukopenia, małopłytkowość, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna; parestezje twarzy, neuropatie obwodowe, zapalenie nerwu wzrokowego; wysypka, pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, złuszczające zapalenie; osłabienie mięśni; azotemia, nefrotoksyczność –z reguły dotyczy pacjentów ze stwierdzonymi w wywiadzie zaburzeniami czynności nerek, otrzymujących duże dawki leku; ból i podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia; ototoksyczność przedsionkowa (zaburzenia w obrębie przedsionka ucha wewnętrznego; ich pojawienie się i nasilenie zależy od dawki i stężenia leku we krwi) - objawami jej są nudności, wymioty, zawroty głowy, zaburzenia równowagi. Najczęściej występuje u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w podeszłym wieku oraz u pacjentów leczonych długotrwale. Szybkie odstawienie leku po pojawieniu się objawów ototoksycznego działania streptomycyny zapobiega trwałemu uszkodzeniu słuchu.
Streptomycinum TZF - interakcje
Streptomycyna nasila działanie leków zwiotczających mięśnie oraz środków wprowadzających do znieczulenia ogólnego. Lekarz powinien obserwować pacjenta, któremu podano streptomycynę wkrótce po podaniu któregoś z wyżej wymienionych leków. Jednoczesne podawanie ze streptomycyną kwasu etakrynowego, furosemidu, mannitolu oraz innych diuretyków nasila ototoksyczne działanie streptomycyny. Leków działających nefrotoksycznie i (lub) neurotoksycznie, takich jak neomycyna, kanamycyna, gentamycyna, cefalorydyna, paromomycyna, wiomycyna, polimyksyna B, kolistyna, tobramycyna, cyklosporyna, nie należy podawać podczas leczenia streptomycyną. Jednoczesne podanie któregokolwiek z tych leków razem ze streptomycyną zwiększa nefrotoksyczne i neurotoksyczne działanie podanych leków.
Streptomycinum TZF - dawkowanie
Domięśniowo. Gruźlica. Dorośli (w skojarzeniu z lekami przeciwprątkowymi) w leczeniu ciągłym: 15 mg/kg mc./dobę, maksymalnie 1 g; leczenie przerywane: 25-30 mg/kg mc./dobę 2 lub 3 razy w tygodniu, maksymalnie 1,5 g. Dzieci w leczeniu ciągłym: 20-40 mg/kg mc./dobę, maksymalnie 1 g; leczenie przerywane: 25-30 mg/kg mc./dobę 2-3 razy w tyg., maksymalnie 1,5 g. Całkowita dawka streptomycyny w ciągu jednego kursu leczenia nie powinna przekraczać 120 g. Zakażenia niegruźlicze. Dorośli: zwykle 1-2 g na dobę w dawkach podzielonych przez 3-7 dni, maksymalnie 2 g na dobę. Tularemia: 1-2 g na dobę w dawkach podzielonych przez 7-14 dni; jeśli choroba przebiega bez gorączki należy stosować przez 5-7 dni. Dżuma: 2 g na dobę w 2 dawkach podzielonych, przez co najmniej 10 dni. Zapalenie wsierdzia wywołane przez paciorkowce: w pierwszym tyg. podaje się 1 g 2 razy na dobę, w drugim - 500 mg 2 razy na dobę. U pacjentów powyżej 60 lat lek podaje się w dawce 500 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Zapalenie wsierdzia wywołane przez enterokoki: przez pierwsze 2 tyg. podaje się 1 g 2 razy na dobę, następnie przez 4 kolejne tyg. - 500 mg 2 razy na dobę. Dzieci: zwykle 20-40 mg/kg mc./dobę co 6 lub 12 h w dawkach podzielonych, maksymalnie 1 g na dobę. Czas leczenia, z wyjątkiem gruźlicy, należy ograniczyć do 7-14 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek lub w wieku powyżej 50 lat należy zmniejszyć dawkę. Sposób podania. Preparat u dorosłych i starszych dzieci podaje się w górny, boczny kwadrat pośladka lub w duże grupy mięśni bocznych uda, w uzasadnionych przypadkach w mięsień naramienny. U niemowląt i małych dzieci podaje się w duże grupy mięśni bocznych uda. Podawanie streptomycyny w pośladki nie jest zalecane ze względu na ryzyko uszkodzenia nerwu kulszowego.
Streptomycinum TZF - uwagi
Należy przeprowadzać badanie słuchu przed i okresowo w trakcie leczenia; w niewydolności nerek należy zmniejszyć dawkę leku oraz wykonywać oznaczenia stężenia kreatyniny i azotu mocznikowego we krwi oraz badania słuchu.
