Sycrest - skład
1 tabl. podjęzykowa zawiera 5 mg lub 10 mg asenapiny (w postaci maleinianu).
Reklama
Sycrest - działanie
Lek przeciwpsychotyczny. Mechanizm działania asenapiny nie został w pełni poznany, jednak jej farmakologia receptorowa sugeruje, że skuteczność asenapiny jest związana ze skojarzonym działaniem antagonistycznym w stosunku do receptorów D2 i 5-HT2A. Działania kliniczne asenapiny mogą wynikać również z działania na inne receptory, w tym 5-HT1A, 5-HT1B, 5-HT2C, 5-HT6, 5-HT7, D3 i receptory α2-adrenergiczne. Po podaniu podjęzykowym asenapina ulega szybkiemu wchłanianiu i osiąga maksymalne stężenie w osoczu w ciągu 0,5-1,5 h. Biodostępność bezwzględna po podjęzykowym podaniu 5 mg asenapiny wynosi 35%. Lek silnie (w 95%) wiąże się z białkami osocza, w tym albuminą i α1-kwaśną glikoproteiną. Asenapina jest szybko metabolizowana. Główne ścieżki metaboliczne asenapiny to bezpośrednia glukuronidacja (za pośrednictwem UGT1A4), oksydacja za pośrednictwem cytochromu P450 (głównie CYP1A2, z udziałem 2D6 i 3A4) oraz demetylacja. Asenapina jest słabym inhibitorem CYP2D6, nie indukuje działania CYP1A2 lub CYP3A4. Lek ulega szybkiej eliminacji. Ok. 50% dawki jest wydalana z moczem i ok. 40% - kałem; jedynie niewielka ilość jest wydalana z kałem (5-16%) w postaci niezmienionej. Po początkowej szybszej fazie dystrybucji T0,5 asenapiny w fazie eliminacji wynosi ok. 24 h.
Reklama
Sycrest - wskazania
Leczenie od umiarkowanych do poważnych epizodów maniakalnych w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych typu I u osób dorosłych.
Reklama
Sycrest - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Reklama
Sycrest - ostrzeżenia
Preparat nie został zatwierdzony do leczenia pacjentów z psychozą związaną z otępieniem - nie zaleca się stosowania w tej grupie pacjentów. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe złośliwego zespołu neuroleptycznego, należy przerwać stosowanie preparatu. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z padaczką w wywiadzie oraz u pacjentów, u których występują choroby wiążące się ze skłonnością do napadów drgawek. Ze względu na ryzyko zachowań samobójczych leczeniu przeciwpsychotycznemu powinien towarzyszyć ścisły nadzór nad pacjentami z grupy wysokiego ryzyka. Asenapina może wywoływać niedociśnienie ortostatyczne i omdlenia, zwłaszcza we wczesnym etapie leczenia - lek stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów ze stwierdzoną chorobą układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego lub choroba niedokrwienna serca, zaburzenia przewodzenia, choroba naczyń mózgowych lub choroby, w przebiegu których występuje niedociśnienie, np. odwodnienie i hipowolemia). Jeżeli w trakcie leczenia asenapiną u pacjenta wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe dyskinezy późnej, należy rozważyć przerwanie leczenia. U niektórych pacjentów leczonych preparatem obserwowano zwiększenie stężenia prolaktyny. Należy zachować ostrożność, stosując lek u pacjentów ze stwierdzoną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, a także podczas jednoczesnego stosowania innych leków, które mogą wydłużać odstęp QT. Ze względu na ryzyko hiperglikemii lub zaostrzenia wcześniej istniejącej cukrzycy zaleca się odpowiednie monitorowanie kliniczne pacjentów z cukrzycą i pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy. U pacjentów stosujących leki przeciwpsychotyczne mogą wystąpić zaburzenia kurczliwości mięśni przełyku i aspiracja; u pacjentów leczonych preparatem notowano przypadki dysfagii. Leki przeciwpsychotyczne mogą zaburzać zdolność organizmu do obniżania wewnętrznej i zewnętrznej temperatury ciała - zaleca się zachowanie ostrożności przy przepisywaniu leku pacjentom, którzy będą narażeni na czynniki mogące się przyczyniać do zwiększenia ciepłoty głębokiej ciała, takie jak: forsowne ćwiczenia, bardzo wysoka temperatura otoczenia, równoczesne przyjmowanie preparatów o działaniu antycholinergicznym czy odwodnienie. Przy przepisywaniu leków przeciwpsychotycznych, w tym asenapiny, pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z ciałami Lewy`ego (DLB), należy dokładnie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka, ponieważ w obu tych grupach może występować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego oraz zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Ta zwiększona wrażliwość, oprócz wywoływania objawów pozapiramidowych, może się także objawiać, m.in. splątaniem, przymgleniem świadomości i niestabilnością postawy połączoną z częstym upadaniem.
Reklama
Sycrest - ciąża
Nie należy stosować preparatu w okresie ciąży, chyba że jest to konieczne, a potencjalne korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. W badaniach na zwierzętach asenapina nie wykazała właściwości teratogennych, stwierdzono natomiast toksyczne działanie na matkę i płód. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym asenapiny) w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić reakcje niepożądane, w tym zaburzenia pozapiramidowe i (lub) objawy z odstawienia, które mogą zmieniać się w zależności od ciężkości przebiegu oraz czasu trwania porodu, który ma nastąpić. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem u noworodków - noworodki powinny być uważnie monitorowane. Kobiety przyjmujące lek nie powinny karmić piersią. W badaniach na szczurach stwierdzono , że asenapina przenika do mleka samic. W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono upośledzenia płodności.
Reklama
Sycrest - efekty uboczne
Bardzo często: niepokój, senność. Często: zwiększenie masy ciała, zwiększony apetyt, dystonia, akatyzja, dyskineza, parkinsonizm, sedacja, zawroty głowy, zaburzenie smaku, niedoczulica jamy ustnej, nudności, nadmierne wydzielanie śliny, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, sztywność mięśni, zmęczenie. Niezbyt często: reakcje alergiczne, hiperglikemia, omdlenie, napad padaczkowy, zaburzenia pozapiramidowe, upośledzenie wymowy, zespół niespokojnych nóg, bradykardia zatokowa, blok odnogi pęczka Hisa, wydłużony odstęp QT na EKG, tachykardia zatokowa, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, opuchnięty język, dysfagia, ból języka, parestezje w jamie ustnej, zmiany błony śluzowej jamy ustnej (owrzodzenie, powstawanie pęcherzy oraz stan zapalny), zaburzenia czynności seksualnych, brak miesiączki. Rzadko: neutropenia, złośliwy zespół neuroleptyczny, zaburzenia akomodacji, zator płucny, rabdomioliza, ginekomastia, mlekotok. Częstość nieznana: upadki, zespół z odstawienia leku u noworodka. U pacjentów leczonych asenapiną zgłaszano incydenty naczyniowo-mózgowe, jednakże nie ma dowodów na to, by częstość ich występowania przekraczała wartości oczekiwane u osób dorosłych (18-65 lat). Lek wykazuje właściwości znieczulające - bezpośrednio po podaniu leku może wystąpić niedoczulica ust oraz parestezje w jamie ustnej; stany te zazwyczaj ustępują w ciągu 1 h. W okresie po wprowadzeniu preparatu do obrotu u pacjentów leczonych asenapiną zgłaszano przypadki ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne, takie jak obrzęk języka i gardła (obrzęk gardłowy).
Sycrest - interakcje
Ze względu na działanie asenapiny głównie na OUN należy zachować ostrożność podczas stosowania asenapiny w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na OUN. Podczas leczenia preparatem należy unikać spożywania alkoholu. Asenapina jest metabolizowana z udziałem UGT1A4 oraz pod wpływem izoenzymów cytochromu P450 (głównie CYP1A2). Po jednoczesnym podaniu 5 mg asenapiny i 25 mg fluwoksaminy 2 razy na dobę, AUC asenapiny zwiększyło się o 29%. Można oczekiwać, że pełna terapeutyczna dawka fluwoksaminy wywoła zwiększenie stężenia asenapiny w osoczu, dlatego podczas jednoczesnego podawania asenapiny i fluwoksaminy należy zachować szczególną ostrożność. Badania nie wykazały klinicznie istotnych zmian w farmakokinetyce asenapiny przy jednoczesnym stosowaniu z paroksetyną (inhibitor CYP2D6), imipraminą (inhibitor CYP1A2/2C19/3A4), cymetydyną (inhibitor CYP3A4/2D6/1A2), karbamazepiną (induktor CYP3A4/1A2) i walproinianem (inhibitor UGT). Z uwagi na antagonistyczne działanie na receptor adrenergiczny α1, które może powodować niedociśnienie ortostatyczne, preparat może nasilać działanie niektórych leków obniżających ciśnienie krwi. Asenapina może działać antagonistycznie w stosunku do lewodopy i agonistów dopaminy. Jeśli takie skojarzenie leków zostanie uznane za konieczne, należy przepisać najmniejszą, skuteczną dawkę każdego leku. Badania in vitro wskazują, że asenapina jest słabym inhibitorem CYP2D6. Wnioski z klinicznych badań interakcji między lekami, podczas których obserwowano efekty hamowania CYP2D6 przez asenapinę, są następujące: po jednoczesnym podaniu dekstrometorfanu i asenapiny zdrowym ochotnikom dokonano pomiaru stosunku dekstrorfan/dekstrometorfan (DX/DM) jako markera czynności CYP2D6 - leczenie asenapiną w dawce 5 mg podawanej 2 razy na dobę spowodowało częściowe zmniejszenie stosunku DX/DM do 0,43, co wskazuje na hamowanie CYP2D6, podawanie paroksetyny w dawce 20 mg 2 razy na dobę spowodowało zmniejszenie stosunku DX/DM do 0,032; jednoczesne podanie 75 mg imipraminy i 5 mg asenapiny nie miało wpływu na stężenie metabolitu dezypraminy (substrat CYP2D6) w osoczu; podanie 20 mg paroksetyny (substrat i inhibitor CYP2D6) 15 zdrowym ochotnikom płci męskiej, przyjmującym asenapinę w dawce 5 mg podawanej 2 razy na dobę, wywołało prawie dwukrotne zwiększenie ekspozycji na paroksetynę. Asenapina in vivo wykazuje właściwości słabego inhibitora CYP2D6, może ona jednak nasilać hamujące działanie paroksetyny na swój własny metabolizm - należy zachować ostrożność podczas podawania asenapiny jednocześnie z lekami, które są zarówno substratami, jak i inhibitorami CYP2D6.
Sycrest - dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Monoterapia: zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg, 2 razy na dobę, rano i wieczorem. Dawka może zostać zwiększona do 10 mg 2 razy na dobę w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji. Leczenie skojarzone: zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg 2 razy na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 10 mg 2 razy na dobę w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku przez pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność. Brak wystarczających danych dotyczących skuteczności u pacjentów w wieku ≥65 lat. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby o nasileniu łagodnym. ze względu na możliwość wystąpienia zwiększonych stężeń asenapiny w osoczu krwi, należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (Child-Pugh B). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (Child-Pugh C) obserwowano 7-krotne zwiększenie ekspozycji na asenapinę - nie zaleca się stosowania leku u tych pacjentów. Sposób podania. Tabletkę należy wyjąć z blistra jedynie wtedy, kiedy pacjent jest gotowy do jej zażycia. Tabletki dotykać suchymi rękami. Nie należy wyciskać tabletki przez blister. Opakowania nie należy przecinać ani rozdzierać. Należy oddzielić folię od blistra, a następnie delikatnie wyjąć tabletkę. Nie należy kruszyć tabletki. Tabletkę umieścić pod językiem aż do całkowitego jej rozpuszczenia; tabletka rozpuści się w ślinie w ciągu kilku sekund. Tabletek nie należy żuć ani połykać. Przez 10 min po zażyciu tabletki nie należy spożywać pokarmów ani napojów. W przypadku stosowania w skojarzeniu z innymi lekami, preparat powinien być przyjmowany jako ostatni. Leczenie preparatem nie jest zalecane u pacjentów, którzy nie są w stanie stosować się do tej metody podawania, ponieważ dostępność biologiczna asenapiny jest mała (<2% dla leku w postaci tabl. doustnych).
Sycrest - uwagi
Podczas leczenia preparatem należy unikać spożywania alkoholu. Lek może wywoływać senność i sedację, dlatego pacjent nie powinien prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, do czasu, kiedy upewni się, że lek nie działa na niego niekorzystnie.
