Tamoxifen Sandoz - skład
1 tabl. powl. zawiera 20 mg tamoksyfenu. Tabl. zawierają laktozę.
Reklama
Tamoxifen Sandoz - działanie
Tamoksyfen hamuje konkurencyjnie wiązanie estrogenów z receptorami hormonalnymi w cytoplazmie, w wyniku czego ogranicza podziały komórkowe w tkankach zależnych od estrogenów. W przerzutowym raku piersi pełna lub częściowa remisja występuje w około 50-60% przypadków, jeśli w tkance nowotworowej znajdują się receptory estrogenowe, i tylko w około 10% przypadków, gdy brak tych receptorów. U kobiet z guzami z dodatnimi receptorami estrogenowymi lub guzami z nieznanym statusem receptorów, które otrzymały leczenie uzupełniające tamoksyfenem, stwierdzono znacznie mniej nawrotów i zwiększony odsetek 10-letniego przeżycia; 5-letnie leczenie dawało znacznie lepszy skutek niż leczenie przez 1 rok lub 2 lata. To korzystne działanie prawdopodobnie nie zależy od wieku pacjentki, jej statusu menopauzalnego ani od dawki tamoksyfenu czy dodatkowej chemioterapii. Po podaniu doustnym szybko się wchłania z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 4-7 h. Stałe, terapeutyczne stężenie leku we krwi można osiągnąć po okresie nasycenia wynoszącym około 4 tyg. przy dawce dobowej 20- 40 mg leku. W około 98% wiąże się z białkami osocza. Tamoksyfen jest w znacznym stopniu metabolizowany; głównym metabolitem w surowicy jest N-demetylotamoksyfen. Wszystkie metabolity mają podobne własności antyestrogenowe, jak związek macierzysty. Tamoksyfen i jego metabolity gromadzą się w wątrobie, płucach, mózgu, trzustce, skórze i kościach. Ze względu na wzmożone krążenie wewnątrzwątrobowe u pacjentów podczas przewlekłej terapii tamoksyfen gromadzi się w surowicy. Lek wydala się głównie z kałem w postaci różnych metabolitów. Średni T0,5 wynosi 7 dni.
Reklama
Tamoxifen Sandoz - wskazania
Leczenie uzupełniające po pierwotnej terapii raka piersi. Leczenie zaawansowanego raka piersi z przerzutami.
Reklama
Tamoxifen Sandoz - przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka małopłytkowość, leukopenia lub hiperkalcemia. Ciąża.
Reklama
Tamoxifen Sandoz - ostrzeżenia
Podczas leczenia u pewnego odsetka kobiet przed menopauzą następuje zahamowanie menstruacji. Pacjentki w wieku przed menopauzą należy dokładnie zbadać przed rozpoczęciem leczenia w celu wykluczenia ciąży. Z powodu podwyższonego ryzyka zmian nowotworowych związanego z leczeniem tamoksyfenem, u każdej pacjentki należy niezwłocznie ustalić przyczynę każdego krwawienia z dróg rodnych lub nieregularnych krwawień, upławów z pochwy, uczucia wzmożonego ciśnienia w miednicy lub bólu w obrębie miednicy. Podczas leczenia tamoksyfenem pacjentki z zachowaną macicą powinny w każdym roku poddawać się badaniu ginekologicznemu w kierunku zmian w obrębie śluzówki macicy. Podczas badań klinicznych obserwowano występowanie pierwotnych nowotworów innych niż nowotwory śluzówki macicy lub nowotwory drugiej piersi. Nie ustalono związku przyczynowego ze stosowaniem tamoksyfenu ani klinicznej istotności tej obserwacji. Na początku leczenia tamoksyfenem należy wykonać badania okulistyczne. W razie wystąpienia zaburzeń widzenia (zaćma, retinopatia) podczas terapii tamoksyfenem niezbędne jest badanie okulistyczne, gdyż niektóre zmiany wykryte we wczesnym etapie ustępują po zaprzestaniu leczenia. U pacjentek leczonych tamoksyfenem istnieje 2-3 krotne zwiększone ryzyko występowania zakrzepicy żylnej. Ryzyko to wzrasta w przypadku współistnienia otyłości, podeszłego wieku i jednocześnie stosowanej chemioterapii. U pacjentek z rakiem piersi i współistniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia zakrzepicy żylnej należy rozważyć długoterminowe leczenie przeciwzakrzepowe. Leczenie tamoksyfenem należy przerwać tylko w przypadku, gdy ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej spowodowanej leczeniem tamoksyfenem przewyższa korzyści związane z nagłym przerwaniem leczenia. Pacjentki należy poinformować o możliwości wystąpienia zakrzepicy żylnej i o konieczności jak najszybszego zwrócenia się do lekarza w przypadku zaobserwowania jakichkolwiek objawów zakrzepicy - w takich przypadkach leczenie tamoksyfenem należy przerwać i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwzakrzepowe. W przypadku zabiegu rekonstrukcji piersi wykonanego w trybie odroczonym z wykorzystaniem techniki mikrochirurgicznej, tamoksyfen może zwiększyć ryzyko powikłań związanych z zaburzeniami mikrokrążenia w płacie skórnym. W trakcie leczenia należy regularnie kontrolować obraz morfologiczny krwi (w tym liczbę płytek krwi), czynność wątroby, stężenia wapnia i triglicerydów w surowicy krwi. W przypadkach ciężkiej małopłytkowości, leukopenii lub hiperkalcemii konieczna jest indywidualna ocena stosunku korzyści do ryzyka oraz szczególnie uważne monitorowanie stanu pacjenta. Należy unikać jednoczesnego jego stosowania z silnymi inhibitorami aktywności CYP2D6 (tj. paroksetyna, fluoksetyna, chinidyna, cynakalcet lub bupropion), ze względu na możliwość zmniejszenia stężenia endoksyfenu w osoczu pacjentów wolno metabolizujących z udziałem tego izoenzymu. Podczas stosowania tamoksyfenu odnotowano ciężkie niepożądane reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Podczas przepisywania leku należy poinformować pacjenta o możliwych przedmiotowych i podmiotowych objawach oraz ściśle kontrolować, czy nie występują reakcje skórne. Jeśli wystąpią objawy wskazujące na takie reakcje, preparat należy natychmiast odstawić i rozważyć zastosowanie alternatywnego leczenia (jeśli właściwe). Jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka reakcja skórna po zastosowaniu leku, nie należy nigdy wznawiać leczenia tamoksyfenem. U pacjentów z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym tamoksyfen może wywołać lub zaostrzać objawy obrzęku naczynioruchowego. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za "wolny od sodu".
Reklama
Tamoxifen Sandoz - ciąża
Preparatu nie wolno stosować w ciąży. Istnieje niewielka ilość doniesień o wystąpieniu poronień samoistnych, wad wrodzonych oraz obumarcia płodów, choć związek przyczynowy nie został ustalony. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć u pacjentki ciążę, a podczas terapii tamoksyfenem pacjentki powinny stosować skuteczne niehormonalne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej 2 miesiące po jego zakończeniu. Pacjentki należy poinformować, jakie zagrożenie dla płodu może stanowić terapia tamoksyfenem w czasie ciąży lub w ciągu 2 miesięcy od zakończenia leczenia. Z ograniczonych danych wynika, że lek i jego czynne metabolity są wydzielane i z czasem kumulują się w mleku karmiących kobiet, dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w okresie karmienia piersią. Decyzja o zaprzestaniu karmienia lub zaprzestaniu leczenia tamoksyfenem powinna zostać podjęta po uwzględnieniu korzyści dla matki wynikających z kontynuowania leczenia.
Reklama
Tamoxifen Sandoz - efekty uboczne
Bardzo często: zatrzymanie płynów, nudności, wysypka skórna (w tym rzadko rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa - Johnsona, pęcherzyca), upławy, zmęczenie, nieregularne cykle miesiączkowe aż do całkowitego zahamowania miesiączkowania (u pacjentek przed menopauzą), krwawienia z dróg rodnych, uderzenia gorąca (częściowo w wyniku przeciwestrogenowego działania tamoksyfenu). Często: przemijająca niedokrwistość, hiperkalcemia (u pacjentek z przerzutami do kości, zwłaszcza na początku leczenia), zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi, oszołomienie, ból głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i zaburzenia smaku), zaburzenia widzenia (tylko częściowo odwracalne, często spowodowane zaćmą, zmętnieniem rogówki i / lub retinopatią; ryzyko zaćmy zwiększa się wraz z czasem stosowania tamoksyfenu), incydenty niedokrwienia mózgu, kurcze nóg, zdarzenia zakrzepowo - zatorowe, w tym zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych, zakrzepica w drobnych naczyniach i zator tętnicy płucnej (szczególnie w terapii skojarzonej z chemioterapeutykami), wymioty, biegunka, zaparcie, zmiany aktywności enzymów wątrobowych, stłuszczenie wątroby, łysienie, reakcje nadwrażliwości (w tym rzadko obrzęk naczynioruchowy), ból mięśni, świąd sromu, mięśniaki macicy, proliferacyjne zmiany endometrium (neoplazja, hiperplazja, polipy endometrium, rzadko endometrioza). Niezbyt często: leukopenia i przejściowa trombocytopenia, udar mózgu, śródmiąższowe zapalenie płuc, marskość wątroby, rak endometrium (ryzyko raka endometrium wzrasta 2-4 krotnie wraz z wydłużeniem czasu leczenia tamoksyfenem, w porównaniu z kobietami nieleczonymi tym lekiem). Rzadko: agranulocytoza, neutropenia, neuropatia oczna, zapalenie nerwu ocznego (w nielicznych przypadkach z utratą wzroku), zapalenie naczyń skórnych, powiększenie torbieli jajników, mięsak macicy (najczęściej mieszane złośliwe guzy pochodzące z przewodów Mullera), polipy bony śluzowej macicy, w początkowym okresie leczenia ból kości i ból w okolicy tkanki objętej chorobą. Bardzo rzadko: ciężka neutropenia i pancytopenia, ciężka hipertriglicerydemia (czasem z zapaleniem trzustki), cholestaza, zapalenie wątroby, żółtaczka, martwica/uszkodzenie komórek wątroby, niewydolność wątroby (niektóre przypadki zakończone zgonem), skórna postać tocznia rumieniowatego, porfiria skórna późna, nawrót objawów popromiennych. Częstość nieznana: zaostrzenie dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego.
Tamoxifen Sandoz - interakcje
W trakcie leczenia tamoksyfenem nie należy stosować innych leków hormonalnych, zwłaszcza zawierających estrogeny (np. doustne leki antykoncepcyjne) ze względu na możliwe wzajemne osłabienie działania. Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i leków hamujących agregację płytek krwi może nasilić ryzyko krwawienia podczas ewentualnej fazy małopłytkowości. Tamoksyfen wzmaga działanie pochodnych kumaryny. Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu i doustnych leków przeciwzakrzepowych typu kumaryna, może doprowadzić do wydłużenia czasu protrombinowego i zaburzeń krzepnięcia. Stosowanie obydwu leków wymaga więc szczególnej kontroli parametrów krzepnięcia, zwłaszcza na początku leczenia. Jednoczesne stosowanie aminoglutetymidu może prowadzić do zmniejszenia stężenia tamoksyfenu w osoczu i osłabienia jego działania. Tamoksyfen i jego główne metabolity są silnymi inhibitorami oksydaz w układzie cytochromu P450. Nieznany jest wpływ tamoksyfenu na metabolizm i wydalanie innych leków cytotoksycznych aktywowanych przez te enzymy (np. cyklofosfamid). Podczas jednoczesnego podawania tamoksyfenu z lekami cytotoksycznymi częściej opisywano występowanie powikłań zakrzepowo-zatorowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i innych leków (np. ryfampicyny), które zwiększają aktywność izoenzymu CYP3A4 ze względu na możliwość zmniejszenia stężenia tamoksyfenu w surowicy. Opisano interakcję farmakokinetyczną z inhibitorami izoenzymu CYP2D6, prowadzącą do zmniejszenia stężenia w osoczu jednego z najważniejszych czynnych postaci leku, tzn. endoksyfenu o 65-75%. Obserwowano zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu podczas jednoczesnego stosowania z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI (tj. paroksetyna). Należy unikać jednoczesnego jego stosowania z silnymi inhibitorami aktywności CYP2D6 (tj. paroksetyna, fluoksetyna, chinidyna, cynakalcet lub bupropion). Nie wykazano większej skuteczności skojarzonego leczenia wspomagającego tamoksyfenem i inhibitorem aromatazy w porównaniu z tamoksyfenem w monoterapii.
Tamoxifen Sandoz - dawkowanie
Doustnie. Leczenie preparatem może być prowadzone przez doświadczonych onkologów. Dorośli: zwykle stosowana dawka wynosi 20-40 mg na dobę. Dawka 20 mg jest zazwyczaj wystarczająca. W leczeniu uzupełniającym raka piersi z dodatnim receptorem hormonalnym zaleca się obecnie co najmniej 5-letnią kurację. Nie ustalono jeszcze optymalnego czasu trwania leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania u dzieci, gdyż nie ustalono u nich bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tamoksyfenu. Sposób podania. Lek należy przyjmować podczas posiłków, połykając tabletki w całości i popijając płynem.
Tamoxifen Sandoz - uwagi
Ze względu na występujące często zaburzenia widzenia i odczucie oszołomienia podczas leczenia tamoksyfenem, zaleca się ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
